Ποίημα Οσίου Γερασίμου Μικραγιαννανίτου Μ. Υμνογράφου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας
ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΝΕΑΣ ΜΑΚΡΗΣ – Ευλογήσαντος του ιερέως αρχόμεθα αναγινώσκοντες τον ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνη σου· και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου, εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος· και ηκηδίασεν επ’ εμέ το πνεύμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείράς μου η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμά μου· μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ’ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μου το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου· εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον. Δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου· το Πνεύμά σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία. Ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου· και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμι.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Εξομολογείσθε τω Κυρίω, ότι αγαθός, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος. β΄. Πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με και το ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος. γ΄. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Είτα τα Τροπάρια.
Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Τοις προσιούσι τοις σεπτοίς σου λειψάνοις, και εξαιτούσι την θερμήν σου πρεσβείαν, δίδου αεί την θείαν σου αντίληψιν, τούτους εκλυτρούμενος, πειρασμών και κινδύνων, και παντοίων θλίψεων, και δεινών νοσημάτων, Οσιομάρτυς Άγιε Εφραίμ, ως του Σωτήρος θεράπων θερμότατος.
Δόξα.
Όμοιον.
Τη ανευρέσει των σεπτών σου λειψάνων, χαράς επλήρωσας πιστών τας καρδίας, και την Μονήν σου ταύτην πλείον εύφρανας, ήτις καταφεύγουσα τη ση χάριτι κράζει· συ μου ει προσφύγιον, και θερμός αντιλήπτωρ, Οσιομάρτυς Άγιε Εφραίμ· διό με ρύου, δεινών περιστάσεων.
Και νυν.
Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τας δυναστείας Σου λαλείν οι ανάξιοι, ειμή γαρ Συ προίστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν, έως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ Σου, Σούς γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
Ο Ψαλμός Ν´(50)
Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα ελεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου· επί πλείον πλύνόν με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι διαπαντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι· πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου και το Πνεύμά σου το Άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαί με εξ αιμάτων, ο Θεός ο Θεός της σωτηρίας μου· αγαλλιάσεται η γλώσσά μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν· ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ· τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν και ολοκαυτώματα· τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Είτα ο Κανών, ου η ακροστιχίς·
Εύφρανον Πάτερ ημάς, ση δόξη Γερασίμου.
Ωδή α΄.Ήχος πλ. δ΄. Υγράν διοδεύσας.
Εκ γης ώσπερ κρίνα εαρινά, εφάνησαν, Πάτερ, τα σα λείψανα τα σεπτά, οσμή ουρανίω το δυσώδες, των παθημάτων, Εφραίμ, απελαύνοντα.
Υψόθεν υπάρχων επισκοπών, τήνδε την Μονήν σου, την τιμώσάν σε ευλαβώς, και δίδου αυτή, Εφραίμ παμμάκαρ, της ευλογίας της σης χάριν την άφθονον.
Φωτί των αγίων σου πρεσβειών, παθών την ομίχλη, και την νύκτα των πειρασμών, διάλυσον, Πάτερ, εκ των πίστει προσφευγόντων τοις θείοις λειψάνοις σου.
Θεοτοκίον.
Ρυσθήναί με πάσης επιβουλής, εχθρού του ασάρκου, τη πρεσβεία σου τη σεπτή, ενίσχυσόν με μόνη Θεοτόκε, ίνα υμνώ σου την δόξαν την άρρητον.
Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.
Ανατείλας εσχάτως, ώσπερ αστήρ πάμφωτος, τη αποκαλύψει των θείων, Πάτερ, λειψάνων σου, θαύμα λάμψεσι φωταγωγείς τας καρδίας, των αιτούντων, Άγιε, την σην βοήθειαν.
Νοσημάτων παντοίων, και χαλεπών θλίψεων, δρόσω της σεπτής σου πρεσβείας, σβεννύεις καύσωνα· διό βοώμέν σοι, σβέσον ημών τας οδύνας, επομβρία, Άγιε, του θείου Πνεύματος.
Οι τη θεία σορώ σου, μετά σπουδής σπεύδοντες, ίασιν κομίζονται, Πάτερ, και απολύτρωσιν πάσης κακώσεως· συ γαρ τοις πάσι παρέχεις, οία συμπαθέστατος, χάριν και έλεος.
Θεοτοκίον.
Νοητός ώφθης θρόνος, και χρυσαυγές σκήνωμα, του Παμβασιλέως της δόξης και Παντοκράτορος, παρθένε Άχραντε· διό καμέ δείξον οίκον, έργοις καθαρότητος της θείας χάριτος.
Διάσωσον, τους προσιόντας τη θεία σου προστασία, πάσης βλάβης και νοσημάτων και θλίψεων, οσιομάρτυς Κυρίου Εφραίμ θέοφρον.
Επίβλεψον, εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Προστάτης θερμός αρτίως ώφθης, Άγιε, εκφάνσει ημίν, των ιερών λειψάνων σου, τοις πόθω καταφεύγουσι, θεομάκαρ Εφραίμ, τη πρεσβεία σου· διά τούτο βοώμέν σοι πιστώς· Χριστώ υπέρ πάντων, Πάτερ, πρέσβευε.
Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε.
Πλείστοις τρόποις, μακάριε, φαίνη τοις καλούσι την θείαν κλήσίν σου, και παρέχεις τα αιτήματα, τα προς σωτηρίαν, Εφραίμ Όσιε.
Ασθενούσι την ίασιν, και τοις θλιβομένοις χαράν την κρείττονα, τοις προστρέχουσι τη σκέπη σου, δίδου ουρανόθεν, Εφραίμ Άγιε.
Την Μονήν σου απήμαντον, εκ των επιθέσεων του αλάστορος διατήρει, Εφραίμ Άγιε, την εγκαυχομένην τοις λειψάνοις σου
Θεοτοκίον.
Εκ γαστρός ανέτειλε, της δικαιοσύνης, Αγνή, ο ήλιος, ου ταίς αίγλαις καταλάμπρυνον, την εσκοτισμένην μου διάνοιαν.
Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς.
Ράβδω ισχυρά, της πρεσβείας σου εκδίωξον, τον αόρατον τον καθ’ ημών, ωρυόμενον, Εφραίμ, καθάπερ λέοντα.
Ήθλησας καλώς, και αρτίως ημίν έγνωσαι, τη εκφάνσει των αγίων σου οστών, αγιάζων τας ψυχάς ημών, μακάριε.
Μέγας αρωγός, της Μονής ώφθης, Άγιε, της πλουτούσης ώσπερ θείον θησαυρόν, τα μυρίπνοα και άγιά σου λείψανα.
Θεοτοκίον.
Άχραντε Αγνή, Θεοτόκε αειπάρθενε, την νοσούσάν μου τοις πάθεσι ψυχήν, θεραπείας τη ση χάριτι αξίωσον.
Ωδή στ΄. Την δέησιν εκχεώ.
Σωμάτων, και ψυχών ιατήρα, η του Πνεύματος χάρις, εν ταίς εσχάταις ημέραις, παμμάκαρ, εκ γης λαγόνων τα θεία σου λείψανα, ανακαλύψασα ημίν μετά χρόνιον, Πάτερ, κατάκρυψιν.
Συσφίγξας, του παραλύτου τα μέλη, υγιή τούτον απέδειξας, Πάτερ, καταφυγόντα τη θεία σορώ σου και του Κυρίου τω φόβω συνέτισας, όθεν απήλθεν εν χαρά, μεγαλύνων το σον θαυματούργημα.
Ηνίκα, τη ηγουμένη ωράθης, εμφανή τα σα κατέστησας ταύτη· αλλά και νυν ποθούσί σε, Πάτερ, το σον επίφανον άγιον πρόσωπον, και πλήρωσον ημάς χαράς, ουρανίου, Εφραίμ θεοδόξαστε.
Θεοτοκίον.
Δοχείον, περιφανές του Υψίστου, και ναός φωτοειδής καθωράθης, εκ των αγνών σου αιμάτων, Παρθένε, προαγαγούσα τω κόσμω ως άνθρωπον· αυτώ δι’ έλεος πολύ, ικέτευσον, Μήτερ Απείρανδρε.
Διάσωσον, τους προσιόντας τη θεία σου προστασία, πάσης βλάβης και νοσημάτων και θλίψεων, οσιομάρτυς Κυρίου Εφραίμ θέοφρον.
Άχραντε, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον.
Ήχος β΄. Τοις των αιμάτων σου.
Τη φανερώσει των θείων Λειψάνων σου, την σην εγνώρισας πάσι λαμπρότητα· ιάσεις γαρ βρύεις εκάστοτε και απαλλάττεις δεινών περιστάσεων, Εφραίμ, τους φωνούντας την κλήσίν σου.
Προκείμενον
Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του Οσίου Αυτού.
Στίχος. Τοις Αγίοις Αυτού τοις εν τη γη εθαυμάστωσεν ο Κύριος.
Ευαγγέλιον
Εκ του κατά Ματθαίον
(Κεφ. ια΄ 27-30).
Είπεν ο Κύριος τοις εαυτού Μαθηταίς· πάντα μοι παρεδόθη υπό του Πατρός μου· και ουδείς επιγινώσκει τον Υιόν, ειμή ο Πατήρ· ουδέ τον Πατέρα τις επιγινώσκει, ειμη ο Υιός και ω εάν βούληται ο Υιός αποκαλύψαι. Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς. Άρατέ τον ζυγόν μου εφ’ υμάς, και μάθετε απ’ εμού, ότι πράός ειμι, και ταπεινός τη καρδία· και ευρήσετε ανάπαυσιν ταίς ψυχαίς υμών. Ο γαρ ζυγός μου χρηστός, και το φορτίον μου ελαφρόν εστιν.
Δόξα.
Ταίς του Σου Οσίου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Και νυν.
Ταίς της Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Στίχος. Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός Σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι.
Ήνεγκας στερρότατα, επιδρομής των βαρβάρων και Μάρτυς αήττητος, ώφθης του Παντάνακτος, Εφραίμ άγιε· και χαράν κρείττονα, τοις πιστοίς παρέσχες, τη ευρέσει των Λειψάνων σου, δι’ ων διώκεται, πάσα του βελίαρ επήρεια και νόσοι θεραπεύονται και ψυχών ιώνται τα τραύματα· όθεν σοι βοώμεν, μη παύση ικετεύων τον Χριστόν, πάσι δοθήναι συγχώρησιν και ζωήν γαλήνιον.
Σώσον, ο Θεός, τον λαόν σου…
Ωδή ζ΄. Οι εκ της Ιουδαίας.
Ουρανόθεν, θέοφρον, αφικόμενος ώδε τη θεία Μάνδρα σου, οράσαι παραδόξως, ποικίλαις εμφανείαις, και πληροίς τα αιτήματα, οσιομάρτυς Εφραίμ, των σε υμνολογούντων.
Ξενοτρόπως κατ’ όναρ, και καθ’ ύπαρ, παμμάκαρ, εμφανιζόμενος, χαράν και ευφροσύνην, και πάσαν άλλην δόσιν, αγαθήν δίδως, Άγιε, τοις ευφημούσιν, Εφραίμ, την ιεράν ζωήν σου.
Η αγία Μονή σου, ως αγίασμα θείον και δώρον άγιον, τα θεία Λείψανά σου, Εφραίμ, καταπλουτούσα, αγιάζει ση χάριτι, τους πανταχόθεν αυτή πιστώς προσερχομένους.
Θεοτοκίον.
Γεωργία αΰλω, της σεπτής Σου πρεσβείας, Θεοχαρίτωτε, βλαστάνειν την ψυχήν μου, καρπούς της μετανοίας, Θεοτόκε, αξίωσον, ως αν της άνω ζωής, μετά το τέλος τύχω.
Ωδή η΄. Τον Βασιλέα.
Εύφρανον, Πάτερ, ευφραντική αρωγή σου, τους στενάζοντας εν λύπαις και ανάγκαις, τούτους απαλλάτων, Εφραίμ, πάσης πικρίας.
Ρανίσι θείαις, σων πρεσβειών, θεόφρον, παφλάζουσαν οδύνην της ψυχής μου, σβέσον και παράσχου, αναψυχήν μοι θείαν.
Αγίων δήμοις, συναυλιζόμενος, Πάτερ, καθικέτευε συν τούτοις, θεοφόρε, υπέρ των τιμώντων τα θεία Λείψανά σου.
Θεοτοκίον.
Σώσόν με, Κόρη, της του εχθρού δυναστείας και απόπλυνον τον ρυπωθέντα νούν μου, ταίς της αμαρτίας εννοίαις τε και έργοις.
Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Ιάτρευσον, παμμάκαρ, πάσης καχεξίας, τους προσιόντας τοις θείοις λειψάνοις σου, οσιομάρτυς Κυρίου Εφραίμ μακάριε.
Μονήν σου την αγίαν, φύλαττε απαύστως, ταίς θαυμασταίς προστασίαις σου, Άγιε, επινοιών του βελίαρ και πάσης θλίψεως.
Ο νέος εν Αγίοις, ως φανείς αρτίως, θαυματοφόρε Εφραίμ αξιάγαστε, ρύου καμέ της μανίας του πολεμήτορος.
Θεοτοκίον.
Υπέρτερον τον νούν μου δείξον, Θεοτόκε, εκ λογισμών χαμαιζήλων χείρονος και την καρδίαν θείας ελλάμψεως.
Άξιόν εστιν ως αληθώς μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβίμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφίμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.
Και τα παρόντα Μεγαλυνάρια
Χαίροις ο αθλήσας πάλαι στερρώς, και γνωσθείς αρτίως, Εκκλησία τη του Χριστού, τη ανακαλύψει των θείων σου Λειψάνων, Εφραίμ οσιομάρτυς, αξιοθαύμαστε.
Ώφθης και εδήλωσας εμφανώς, την κλήσίν σου, Πάτερ, και το τέλος σου το σεπτόν· όθεν προσκυνούντες, τα θεία Λείψανά σου, Εφραίμ οσιομάρτυς, χάριν λαμβάνομεν.
Άγνωστος ετέλεις χρόνοις πολλοίς, και τη φανερώσει, των Λειψάνων σου των σεπτών, έδειξας τω κόσμω, την σην πλουσίαν χάριν, θαυμάτων ενεργείας, Εφραίμ μακάριε.
Χαίροις των Οσίων ο κοινωνός, χαίροις των Μαρτύρων, ο ζηλώσας την αρετήν· χαίροις ο εν όρει Αμώμων διαπρέψας, Εφραίμ οσιομάρτυς, διπλοίς εν σκάμμασι.
Χάριν αναβλύζεις θεία ροπή, και τους ασθενούντας, θεραπεύει η ση σορός· όθεν οι τη θεία Μονή σου προσιόντες, καρπούνται την υγείαν, ψυχής και σώματος.
Έχων παρρησίαν προς τον Χριστόν, Εφραίμ θεοφόρε, καθικέτευε εκτενώς, υπέρ της Μονής σου, τη σοι ανακειμένη και πάντων των ζητούντων, την σην αντίληψιν.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις το σωθήναι ημάς.
Το Τρισάγιον
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (Τρις).
Δόξα Πατρί, και Υιώ, και αγίω Πνεύματι,
και νυν, και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς· Κύριε, ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν· Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.
Κύριε, ελέησον· Κύριε, ελέησον· Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί…
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον· και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών· και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Ότι σου εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα του Πατρός και του Υιού και
του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
και τα Τροπάρια ταύτα. Ήχος πλ. β΄.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γαρ απολογίας απορούντες, ταύτην Σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.
Δόξα.
Κύριε ελέησον ημάς, επί Σοι γαρ πεποίθαμεν. Μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών. Αλλ’ επίβλεψον και νυν ως εύσπλαχνος και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών. Συ γαρ ει Θεός ημών και ημείς λαός Σου, πάντες έργα χειρών Σου και το όνομά Σου επικεκλήμεθα.
Και νυν.
Της ευσπλαγχνίας την πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις Σε μη αστοχήσομεν, ρυσθείημεν διά Σου των περιστάσεων, Συ γαρ η σωτηρία του γένους των Χριστιανών.
Εκτενής και Απόλυσις, μεθ’ ην ψάλλομεν τα εξής·
Ήχος β΄. Ότε εκ του ξύλου.
Πάντας τους προσπίπτοντας πιστώς, τοις σοίς μυριπνόοις Λειψάνοις, Εφραίμ μακάριε σκέπε και διέσωζε, εκ πάσης θλίψεως, και πταισμάτων την άφεσιν, και νόσων παντοίων, αίτησαι την ίασιν παρά Χριστού του Θεού· δίδου δε την σην ευλογίαν, τη σεπτή Μονή σου, θεόφρον, τη ανακειμένη τη πρεσβεία σου.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών,
Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς.
Αμήν.
Δίστιχον·
Εύφρανον Εφραίμ θερμή σου αντιλήψει
Γεράσιμον δέησιν τήνδε σοι θέντα.
