Ποίημα Δρos Χαραλάμπους Μ. Μπούσια – Μ. Υμνογράφου της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας
ΟΣΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ: Ευλογήσαντος του ιερέως αρχόμεθα άναγινώσκοντες τον ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησιν μου εν τη άληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνη σου. Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιον σου πας ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισε με εν σκοτεινοίς, ως νεκρούς αιώνος, και ήκηδίασεν επ’ εμέ το πνεύμα μου, εν έμοι εταράχθη ή καρδία μου. Εμνήσθην ήμερων αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείράς μου ή ψυχή μου ως γη άνυδρος σοι. Ταχύ εισάκουσον μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψης το πρόσωπον σου απ’ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα. Γνώρισον μοι, Κύριε, όδόν εν ή πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου Κύριε, προς σε κατέφυγον δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου. Το Πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία ένεκεν του ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου, έξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου. Και εν τω έλέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. Και άπολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου είμι.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος α’. Εξομολογείσθε τω Κυρίω, και επικαλείσθε το όνομα το άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος β’. Πάντα τα έθνη εκύκλωσαν με, και τω ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος γ’. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
και τα εξής τροπάρια.
Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Καθυπομένειν ζοφεράς αλγηδόνας και τας του βίου κατωδύνους βασάνους αξίωσον τους σπεύδοντας τη ση αρωγή, Μήτερ ευσυμπάθητε, βασιλίς πανολβία, και οσίων καύχημα, ίνα πόθω βοώμεν Υπομονή, προς Κτίστην και Θεόν υπάρχεις πάντων ανύστακτος πρέσβειρα.
Δόξα. Και νυν. Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσομεν πότε, Θεοτόκε, τα, δυναστείας σου λαλείν οι αναξιοι ει μη γαρ συ προίστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σου σούς γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
Ψαλμός ν΄ (50)
Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημα μου επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίαςμού καθάρισον με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι διαπαντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαι σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησε με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσας μοί. Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοί αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Αποστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου και το πνεύμά σου το άγιον μη αντανέλης απ εμού. Απόδος μοί την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξον με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσά μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα• τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριον σου μόσχους.
Και ο Κανών, ου η ακροστιχίς·
Υπομονής πλήρωσον Υπομονή Χαραλάμπη.
Ωδή α΄. Ήχος πλ. δ΄. Υγράν διοδεύσας.
Υπόδειγμα δείξον υπομονής εν ταίς καταιγίσι την προσκαίρου μου βιοτής, κραυγάζω σοι, Μήτερ πανολβία, Υπομονή, βασιλίδων ωράισμα.
Πατρίδα λιπούσα Υπομονή, την βρότειον ήρθης προς την άνω περιχαρώς, προς ην καταξίωσον λιταίς σου, κάμε αρθήναι τον πόθω τιμώντα σε.
Οσίων αγλάισμα γυναικών, κοσμήσασα έργοις ευποίας της σην ψυχήν, και πόνοις ασκήσεως στεφάνους, Υπομονή αφθαρσίας απείληφας.
Θεοτοκίον
Μαρία της χάριτος καθαρόν δοχείον, δυσώπει τον Υιόν σου και Λυτρωτήν ημών θεραπεύσαι αλγηδόνας τας ζοφεράς της καρδίας, δεόμεθα.
Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.
Ο σεπτός Σου Νυμφίος Υπομονή άνασσα, εν τω ουρανίω νυμφώνι, υποδεχόμενος σε μεσιτεύειν αεί, υπέρ ημών των εν ύμνοις, μελιχροίς τιμώντων σε, χάριν σοι δέδωκε.
Νυχθημεροίς αγώσι και προσευχαίς είλκυσας, την του θείου Πνεύματος χάριν ευαρεστήσασα, Υπομονή τω Θεώ, ω νυν πρεσβεύεις απαύστως, δούναι τοις τιμώσι σε χάριν και έλεος.
Η Τριάς η αγία Υπομονή έδειξε, σε την βασιλείας προσκαίρου πλούτη μισήσασαν, πολίτιν των ουρανών και θείαν πρέσβεριαν πάντων, των ανευφημούντων σε ως όλβον πίστεως.
Θεοτοκίον
Σώσαι θέλων τον κόσμον ο του πάντος Κύριος, έλαβεν εκ των σων αιμάτων την βρότειον, Θεοκυήτος αγνή, και προς θεώσεως σφαίρας, γένος το ανθρώπινον άπαν ανύψωσε.
Διάσωσον, Υπομονή μακαρία, τους σε υμνούντας και δοχεία υπομονής αναδείξον πάγχρυσα αυτούς εν του βίου ταίς τρικυμίαις.
Επίβλεψον, εν ευμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β’. Πρεσβεία θερμή.
Οσίων λαμπτήρ μητέρων φαεινότατε, ταίς σαίς προς Θεόν πρεσβείαις καταφεύγομεν εκτενώς κραυγάζοντες• δεινά υπομένειν τοξεύματα, Υπομονή, αξίωσον εχθρού αεί του ζητούντος σπαράξαι με.
Ωδή δ’. Εισακήκοα, Κύριε.
Πενομένων βοήθεια και αδικουμένων οφθείσα στήριγμα, Βασιλίς γενού ακλόνητον, εν ταίς βίου ράχαις μάχαις πάντων στήριγμα.
Λοιμικά αρρωστήματα δίωξον ευχαίς σου εκ των τιμώντνων σε, και υγείαν πάσι βράβευσον σε, Υπομονή τοις μακαρίζουσιν.
Η τιμία επίκλησις του ονόματός σου ηδύνει άπαντάς, τους εν κλίνη ασθενήματος, νυν Υπομονή κειμένους ένδοξε.
Θεοτοκίον
Ραίνομεν σε εκάστοτε μύροις εφυμνίων Θεογεννήτρια, ότι χάριτι εσώθημεν, εκ φθοράς ημείς διά του τόκου σου.
Ωδή ε’. Φώτισον ημάς.
Ώφθης φωτεινός, λύχνος άκρας ταπεινώσεως, ίνα δείξης τοις πιστοίς Υπομονή, ατραπούς της σωτηρίου ταπεινώσεως.
Στύλε ακλινής, φιλοπτώχου αντιλήψεως, βασιλίς Υπομονή τους σε λαμπρώς ευφημούντας εν αγάπης βάθρω στήριξον.
Όλη φωταυγής, τω Νυμφίω σου παρίστασαι και πρεσβεύεις τω Χριστώ, Υπομονή, υπέρ πάντων, ανυμνούντων σου την άσκησιν.
Θεοτοκίον
Νεύσον ταίς ημών, παρακλήσεσι Παντάνασσα, και καταπευσον τον πόλεμον σαρκός, τον κατώδυνον, βοώ σοι ο τρισδύστηνος.
Ωδή στ’. Την δέησιν.
Υμνούμεν σε, εαυτήν την τήξασαν, ως κηρόν ασκητική πολιτεία, Υπομονή βασιλίς και πτωχείαν, του Ιησού ολοθύμως ποθήσασαν, ίνα τον πλούτον ουρανών, υποδείξης ημίν τον αδάπανον.
Παράσχου μοί μετανοίας δάκρυα, και σταγόνας όμβρισον μοί εν βίω, υπομονής καθαιρούσας του άγχους, και μεριμνών το ρυπώδες ιμάτιον, Υπομονή ψυχής εμής, προς Θεόν ως νεφέλη εντεύξεων.
Οδήγησον, εις οδόν ανάγουσαν, προς ζωήν εν ουρανοίς την αγήρω, Υπομονή τον προσφεύγοντα πόθω, τη χάριτί σου οσίω ωράισμα, και αλκιφρόνων γυναικών, στηλογράφημα έμπνουν βασίλισσα.
Θεοτοκίον
Μητρόθεε, τα ροάς αποσμηξον, των απείρων μου δακρύων ευχών σου, των ασιγήτων προς Κύριον μάκτρω, και σον Υιόν χαρμονής ανατέλουσα, καμοί φωτολαμπρόν αυγήν, ίνα πόθω αεί μακαρίζω σε.
Διάσωσον, Υπομονή μακαρία, τους σε υμνούντας και δοχεία υπομονής αναδείξον πάγχρυσα αυτούς εν του βίου ταίς τρικυμίαις.
Άχραντε, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον
Ήχος β’. Προστασία των Χριστιανών.
Ταίς αόκνοις προς τον Ιησούν τον ευίλατον σαίς ευχαίς, βασιλίς ευκλεές, κατεφεύγοντες εκβοώμεν• Υπομονή, όσιων γυναικών καλλονή μη παύση εκτενώς υπέρ πασχόντων αλγεινώς δεομένη του Κτίσαντος τηρεί ούν εν υγεία τους ύμνοις σε ευφημούντας και ασιγήτως, αγλαή, αιτουμένους σου την εύνοιαν.
Προκείμενον
Υπομένων υπέμεινα τον Κύριον και προσέσχε μοί.
Στιχ. Και έστησεν επί πέτραν τους πόδας μου και κατεύθυνε τα διαβήματά μου.
Ευαγγέλιον εκ του Μάρκον (η’ 34-θ’ 1).
Είπεν ο Κύριος όστις θέλει οπίσω Μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω Μοί. Ος γαρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν ος δ’ αν απολέση την εαυτού ψυχήν ένεκεν Εμού και του ευαγγελίου, ούτος σώσει αυτήν. Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού; η τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού; ος γαρ εάν επαισχυνθή Με και τους Εμούς λόγους εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο Υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν έλθη εν τη δόξη του Πατρός Αυτού μετά των αγγέλων των αγίων. Και έλεγεν αυτοις αμήν λέγω υμιν ότι εισι τινές των ώδε εστηκότων, οίτινες ου μη γεύσωνται θανάτου έως αν ίδωσι την βασιλείαν του Θεού εληλυθυίαν εν δυνάμει.
Δόξα.
Ταίς του σης Οσίας πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Και νυν.
Ταίς της Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Στιχ. Ελεήμον, ελέησον με ο Θεός.
Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β’. Όλην αποθέμενοι.
Εύκλειαν βασίλειον αποθεμένη αζύγων την στενήν και δύσβατον τρίβον επεπόθησας καρτερώτατα, θαυμαστή άνασσα, Βασιλίδος άνασσα, Βασιλίδος κλεός, διανύσαι και αρχέτυπον γενέσθαι νήψεως και υπομονής όθεν κράζομεν βίου υπομενειν τας θλίψεις ακλινώς, Υπομονή, και δυσπραγίας αξίωσον τους πιστώς τιμώντας σε.
Σώσον ο Θεός τον λαόν σου …..
Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.
Ο σεπτός Σου Νυμφίος Υπομονή άνασσα, εν τω ουρανίω νυμφώνι, υποδεχόμενος σε μεσιτεύειν αεί, υπέρ ημών των εν ύμνοις, μελιχροίς τιμώντων σε, χάριν σοι δέδωκε.
Νυχθημεροίς αγώσι και προσευχαίς είλκυσας, την του θείου Πνεύματος χάριν ευαρεστήσασα, Υπομονή τω Θεώ, ω νυν πρεσβεύεις απαύστως, δούναι τοις τιμώσι σε χάριν και έλεος.
Η Τριάς η αγία Υπομονή έδειξε, σε την βασιλείας προσκαίρου πλούτη μισήσασαν, πολίτιν των ουρανών και θείαν πρέσβεριαν πάντων, των ανευφημούντων σε ως όλβον πίστεως.
Θεοτοκίον
Σώσαι θέλων τον κόσμον ο του πάντος Κύριος, έλαβεν εκ των σων αιμάτων την βρότειον, Θεοκυήτος αγνή, και προς θεώσεως σφαίρας, γένος το ανθρώπινον άπαν ανύψωσε.
Διάσωσον, Υπομονή μακαρία, τους σε υμνούντας και δοχεία υπομονής αναδείξον πάγχρυσα αυτούς εν του βίου ταίς τρικυμίαις.
Επίβλεψον, εν ευμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β’. Πρεσβεία θερμή.
Οσίων λαμπτήρ μητέρων φαεινότατε, ταίς σαίς προς Θεόν πρεσβείαις καταφεύγομεν εκτενώς κραυγάζοντες• δεινά υπομένειν τοξεύματα, Υπομονή, αξίωσον εχθρού αεί του ζητούντος σπαράξαι με.
Ωδή δ’. Εισακήκοα, Κύριε.
Πενομένων βοήθεια και αδικουμένων οφθείσα στήριγμα, Βασιλίς γενού ακλόνητον, εν ταίς βίου ράχαις μάχαις πάντων στήριγμα.
Λοιμικά αρρωστήματα δίωξον ευχαίς σου εκ των τιμώντνων σε, και υγείαν πάσι βράβευσον σε, Υπομονή τοις μακαρίζουσιν.
Η τιμία επίκλησις του ονόματός σου ηδύνει άπαντάς, τους εν κλίνη ασθενήματος, νυν Υπομονή κειμένους ένδοξε.
Θεοτοκίον
Ραίνομεν σε εκάστοτε μύροις εφυμνίων Θεογεννήτρια, ότι χάριτι εσώθημεν, εκ φθοράς ημείς διά του τόκου σου.
Ωδή ε’. Φώτισον ημάς.
Ώφθης φωτεινός, λύχνος άκρας ταπεινώσεως, ίνα δείξης τοις πιστοίς Υπομονή, ατραπούς της σωτηρίου ταπεινώσεως.
Στύλε ακλινής, φιλοπτώχου αντιλήψεως, βασιλίς Υπομονή τους σε λαμπρώς ευφημούντας εν αγάπης βάθρω στήριξον.
Όλη φωταυγής, τω Νυμφίω σου παρίστασαι και πρεσβεύεις τω Χριστώ, Υπομονή, υπέρ πάντων, ανυμνούντων σου την άσκησιν.
Θεοτοκίον
Νεύσον ταίς ημών, παρακλήσεσι Παντάνασσα, και καταπευσον τον πόλεμον σαρκός, τον κατώδυνον, βοώ σοι ο τρισδύστηνος.
Ωδή στ’. Την δέησιν.
Υμνούμεν σε, εαυτήν την τήξασαν, ως κηρόν ασκητική πολιτεία, Υπομονή βασιλίς και πτωχείαν, του Ιησού ολοθύμως ποθήσασαν, ίνα τον πλούτον ουρανών, υποδείξης ημίν τον αδάπανον.
Παράσχου μοί μετανοίας δάκρυα, και σταγόνας όμβρισον μοί εν βίω, υπομονής καθαιρούσας του άγχους, και μεριμνών το ρυπώδες ιμάτιον, Υπομονή ψυχής εμής, προς Θεόν ως νεφέλη εντεύξεων.
Οδήγησον, εις οδόν ανάγουσαν, προς ζωήν εν ουρανοίς την αγήρω, Υπομονή τον προσφεύγοντα πόθω, τη χάριτί σου οσίω ωράισμα, και αλκιφρόνων γυναικών, στηλογράφημα έμπνουν βασίλισσα.
Θεοτοκίον
Μητρόθεε, τα ροάς αποσμηξον, των απείρων μου δακρύων ευχών σου, των ασιγήτων προς Κύριον μάκτρω, και σον Υιόν χαρμονής ανατέλουσα, καμοί φωτολαμπρόν αυγήν, ίνα πόθω αεί μακαρίζω σε.
Διάσωσον, Υπομονή μακαρία, τους σε υμνούντας και δοχεία υπομονής αναδείξον πάγχρυσα αυτούς εν του βίου ταίς τρικυμίαις.
Άχραντε, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον
Ήχος β’. Προστασία των Χριστιανών.
Ταίς αόκνοις προς τον Ιησούν τον ευίλατον σαίς ευχαίς, βασιλίς ευκλεές, κατεφεύγοντες εκβοώμεν• Υπομονή, όσιων γυναικών καλλονή μη παύση εκτενώς υπέρ πασχόντων αλγεινώς δεομένη του Κτίσαντος τηρεί ούν εν υγεία τους ύμνοις σε ευφημούντας και ασιγήτως, αγλαή, αιτουμένους σου την εύνοιαν.
Προκείμενον
Υπομένων υπέμεινα τον Κύριον και προσέσχε μοί.
Στιχ. Και έστησεν επί πέτραν τους πόδας μου και κατεύθυνε τα διαβήματά μου.
Ευαγγέλιον εκ του Μάρκον (η’ 34-θ’ 1).
Είπεν ο Κύριος όστις θέλει οπίσω Μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω Μοί. Ος γαρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν ος δ’ αν απολέση την εαυτού ψυχήν ένεκεν Εμού και του ευαγγελίου, ούτος σώσει αυτήν. Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού; η τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού; ος γαρ εάν επαισχυνθή Με και τους Εμούς λόγους εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο Υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν έλθη εν τη δόξη του Πατρός Αυτού μετά των αγγέλων των αγίων. Και έλεγεν αυτοις αμήν λέγω υμιν ότι εισι τινές των ώδε εστηκότων, οίτινες ου μη γεύσωνται θανάτου έως αν ίδωσι την βασιλείαν του Θεού εληλυθυίαν εν δυνάμει.
Δόξα.
Ταίς του σης Οσίας πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Και νυν.
Ταίς της Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Στιχ. Ελεήμον, ελέησον με ο Θεός.
Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β’. Όλην αποθέμενοι.
Εύκλειαν βασίλειον αποθεμένη αζύγων την στενήν και δύσβατον τρίβον επεπόθησας καρτερώτατα, θαυμαστή άνασσα, Βασιλίδος άνασσα, Βασιλίδος κλεός, διανύσαι και αρχέτυπον γενέσθαι νήψεως και υπομονής όθεν κράζομεν βίου υπομενειν τας θλίψεις ακλινώς, Υπομονή, και δυσπραγίας αξίωσον τους πιστώς τιμώντας σε.
Σώσον ο Θεός τον λαόν σου …..
Ωδή ζ’. Οι εκ της Ιουδαίας.
Ορθρινός ώφθης, Μήτερ, αρετών ώσπερ άλλος παντοίων ήλιος εν Βασιλίδι πάντας φωτίζουσα και ζόφον της κακίας διώκουσα, Υπομονή, παμφαές της βιοτής μου φάρε.
Νοσημάτων πραύνεις αλγηδόνας ευχαίς σου προς τον Παντάνακτα, Υπομονή, και ρώσιν παρέχεις τοις υμνούσι τα σεπτά σου παλαίσματα και την τοις πάσι γνωστήν ευγένειαν ψυχής σου.
Η μονή του οσίου Παταπίου τιμώσα την θείαν μνήμην σου προς μίμησιν καμάτων των θείων σου προτρέπεθ τους πιστούς, παντευλόγητε Υπομονή, εκλεκτή του Ζωοδότου νύμφη.
Θεοτοκίον
Χοικών γένος άπαν μακαρίζει σε, Κόρη Θεογεννήτρια, ως πρόξενον αφθίτου χαράς τε ευφροσύνης αιωνίου και στήριγμα εν συμφοραίας χαλεπαίς εδραίον, Παναγία.
Ωδή η’. Τον βασιλέα.
Αφθάρτου δόξης αξιωθείσα εν πόλω και συγχαίρουσα δήμοις οσίων πρέσβευε δοθήναι ημίν πταισμάτων λύσιν.
Ρεόντων ώφθης, Υπομονή, υπερτέρα και βασίλειον πλούτον παρείδες, ίνα την πτωχείαν Χριστού διδάξης πάσιν.
Αδειαλείπτου ευχής εγνώσθης βιβλίον χρυσοτύπωτον, Μήτερ αγία όθεν χάριν εύρες υπέρ ημών πρεσβεύειν.
Θεοτοκίον
Λειμών αγνείας, Θεοχαρίτωτε Κόρη, τους ικέτας σου άγνιζε πάντας σε τους ανυμνούντας εκ ψυχοφθόρου ρύπου.
Ωδή θ’. Κυρίως Θεοτόκον.
Αναστησον με, οίμοι, τον νενεκρωμένον, Υπομονή, αμαρτίαις ικέτην σου, ίνα εν χώρα των ζώντων συν σοι αγάλλωμαι.
Μιμήσασθαι τους πόνους της ασκητικής σου, Υπομονή, πολιτείας αξίωσον μοναζουσών την χορείαν την ευφημούσαν σε.
Πολλήν παρά Κυρίω κεκτημένη χάριν, Υπομονή, ως οσίων αγλάισμα υπέρ ημών εκδυσώπει Αυτόν εκάστοτε.
Θεοτοκίον
Ηγιασμένη Μήτερ του Παμβασιλέως Χριστού, προς θρόνον Αυτού τον υπερφωτόν τους σε τιμώντας απαύστως εν βίω έλκυσον.
Άξιον εστίν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβίμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφίμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.
Και τα παρόντα Μεγαλυνάρια
Άνθος μυροβόλου υπομονής κατευφραίνον δήμον των μερόπων επί της γης και χορόν αγγέλων εν ουρανίοις δόμοις, Υπομονή, επώφθης, ένθεε άνασσα.
Έχειν εστραμμένον προς τον Θεόν της ψυχής το όμμα και του βίου τας συμφοράς υπομένειν, Μήτερ, καλώς αξίωσον με, Υπομονή θεοφρον, σε το γεραίροντα.
Επικαλουμένους πανευλαβώς όνομα το θείον και σεπτόν σου, Υπομονή, βασιλίς θεοφρον, απήμονας συντήρει και τας αυτών αιτήσεις πλήρου εκάστοτε.
Πράξεσιν εκλάμπουσα αγαθοίς ήρθης προς τα ύψη ουρανίων θεωρίων, Κωνσταντίνου μήτερ εσχάτου Βασιλέως, Υπομονή, του θείου πίστεως μάρτυρος.
Έχει την εικόνα σου ο Ναός του Αθανασίου του Μεγάλου, ως τιμαλφή όλβον, εν Θησείω, Υπομονή Οσία, ην Πάντες προσκυνούντες σε μακαρίζομεν.
Χαίροις, εκμαγείον υπομονής, στήλη σωφροσύνης, αδιάσειστον αρετών τείχος και ταμείον, Υπομονή, αγάπης, ενθέων βασιλίδων κέρας περιδοξον.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.
Το Τρισάγιον
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (Τρις).
Δόξα Πατρί, και Υιώ, και αγίω Πνεύματι,
και νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς· Κύριε, ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν· Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματος σου.
Κύριε, ελέησον· Κύριε, ελέησον· Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί…
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομα σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον· και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών· και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Ότι σου εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα του Πατρός και του Υιού και
του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
και τα Τροπάρια ταύτα. Ήχος πλ. β΄.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γαρ απολογίας απορούντες, ταύτην Σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.
Δόξα.
Κύριε ελέησον ημάς, επί Σοι γαρ πεποίθαμεν. Μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών. Αλλ’ επίβλεψον και νυν ως εύσπλαχνος και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών. Συ γαρ ει Θεός ημών και ημείς λαός Σου, πάντες έργα χειρών Σου και το όνομα Σου επικεκλήμεθα.
Και νυν.
Της ευσπλαγχνίας την πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις Σε μη αστοχήσομεν, ρυσθείημεν διά Σου των περιστάσεων· Συ γαρ η σωτηρία του γένους των Χριστιανών.
Και το Απολυτίκιον. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Την κλεινήν βασιλίδα εγκωμιάσωμεν, Υπομονήν την οσίαν, περιστεράν ευλαβή εκ του κόσμου πετασθείσαν της συγχύσεως προς τας σκηνάς του ουρανού εν αγάπη ακλινεί ασκήσει και ταπεινώσει βοώντες Μήτερ, λιταίς σου θραύσον ημών της αμαρτίας δεσμούς.
Εκτενής και Απόλυσις μεθ’ ην ψάλλομεν το εξής.
Ήχος β’. Ότε εκ του Ξύλου.
Πάντα υπομένειν τα δεινά και του μιαρού τας εφόδους εξοστρακίζειν ταχύ σαίς ευχαίς αξίωσόν τους σε γεραίροντας και πιστώς καταφεύγοντας τη ση προστασία, ασθενεί η κρύπτουσα καλώς εν σώματι φρόνησιν ανδρείαν τω όντι και καθυποτάξασα σάρκα, ω Υπομονή, νοί τω θείω σου.
Δέσποινα προσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξον με υπό την σκέπην σου.
Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς.
Αμήν.
Δίστιχον
Αίρειν αγογγύστως τον ζυγόν Κυρίου,
Υπομονή αξίωσον Χαραλάμπη.
