Παρακλητικός Κανών εις την Αγία Οσιομάρτυρα Παρασκευή την Αθληφόρο – Ποίημα Επισκόπου Αργυρουπόλεως Σεραφείμ του Βυζαντίου – Εορτάζεται στις 26 Ιουλίου.
Εΰλογήσαντος τού ίερέως άρχόμεθα άναγινώσκοντες τον ΡΜΒ (142) Ψαλμόν.
Κύριε, είσάκουσον της προσευχής μου, ένώτισαι την δέησίν μου έν τη άληθεία σου, είσάκουσον μου έν τη δικαιοσύνη σου. Και μή είσέλθης είς κρίσιν μετά τοϋ δούλου σου, δτι ού δικαιωθήσεται ενώπιον σου πας ζών. Ότι κατεδίωξεν ό εχθρός την ψυχήν μου έταπείνωσεν είς γήν τήν ζωήν μου. Έκάθισέ με έν σκοτεινοΐς, ώς νεκρούς αίώνος, και ήκηδίασεν έπ εμέ τό πνεύμα μου, έν έμοι έταράχθη ή καρδία μου. Έμνήσθην ήμερων άρχαίων, έμελέτησα έν πάσι τοις έργοις σου, έν ποιήμασι των χειρών σου έμελέτων. Διεπέτασα πρός σε τάς χείράς μου ή ψυχή μου ώς γη άνυδρός σοι. Ταχύ είσάκουσόν μου, Κύριε, έξέλιπε τό πνεΰμά μου. Μή άποστρέψης τό πρόσωπόν σου άπ έμοΰ, και όμοιωθήσομαι τοΐς καταβαίνουσιν είς λάκκον. Άκουστόν ποίησόν μοι τό πρωΐ τό έλεός σου, ότι έπΐ σοι ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, όδόν εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα την ψυχήν μου. Έξελοΰ με έκ των εχθρών μου Κύριε, πρός σέ κατέφυγον δίδαξόν με τοΰ ποιεΐν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ό Θεός μου. Τό Πνεΰμά σου τό άγαθόν οδηγήσει με έν γή ευθεία ενεκεν τοΰ ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Έν τή δικαιοσύνη σου, έξάξεις έκ θλίψεως την ψυχήν μου. Καί έν τω έλέει σου έξολοθρεύσεις τούς έχθρούς μου. Και άπολεΐς πάντας τούς θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι έγώ δοΰλός σού εΐμι.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος α. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό ονομα τό άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος β. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με, καί τώ ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος γ. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, καί έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Είτα τά παρόντα Τροπάρια
Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ.
Ευαρεστήσασα Θεώ, Αθλοφόρε, καί πειρασθείσα ως χρυσός εν καμίνω, Παρασκευή πανένδοξε, βασάνων πειρασμοίς, θαύματα πηγάζεις νύν, καί νοσήματα παύεις, καί τόν υπεράγαθον τού Θεού Θεόν Λόγον, υπέρ ημών αεί εκδυσωπείς, όπως αυτού τών δωρεών επιτύχωμεν.
Δόξα καί νύν . Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσωμεν, ποτέ, Θεοτόκε, τάς δυναστείας Σου λαλείν οι ανάξιοι, εί μή γάρ Σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων: Τις δε διεφύλαξεν εώς νύν ελευθέρους: Ούκ αποστώμεν, Δέσποινα , εκ Σου, σούς γάρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
Ο Ψαλμός Ν΄ (50)
Ελέησον με, ο Θεός, κατά τό μέγα Έλεός Σου, καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών Σου, εξάλειψον τό ανόμημα μου. Επί πλείον πλύνον με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω, καί η αμαρτία μου ενώπιον μου έστι διά παντός. Σοι μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιον Σου εποίησα, όπως αν δικαιωθείς εν τοίς λόγοις Σου, καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαι Σε.Ιδοί γάρ εν ανομίαις συνελήφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ι δού γάρ αλήθειαν ηγάπησας, τά άδηλα κσι τά κρύφις τής σοφίας Σου εδήλωσας μοι. Ραντιείς με υσσώπω καί καί καθαρισθήσομαι, πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν καί ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινομένα. Απόστρεψον τό πρόσωπον Σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, καί πνεύμα ευθές εγκαίνησον εν τοίς εγκάτοις μου. Μή απορρίψης με από τού προσώπου Σου, καί τό πνεύμα Σου τό άγιον μή αντανέλης απ εμού. Απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου Σου, καί πνεύματι ηγεμονικώ στηριξόν με . Διδάξω ανόμους τάς οδούς Σου, καί ασεβείς επί Σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός τής σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου ανοίξεις, καί τό στόμα μου αναγγελεί τηνα αίνεσιν Σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν, ολοκαυτώματα ούκ ευδοκήσεις. Θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινομένην ο Θεός ούκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε , εν τή ευδοκίαν Σου τήν Σιώ, καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν καί ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριον Σου μόσχους.
Είτα ο κανών ου η ακροστιχίς
Ύμνοις Γεραίρω σε Παρασκευή, Σεραφείμ.
Ωδή α Ήχος πλ δ. Υγράν διοδεύσας.
Υμνών σου τήν μνήμην παρακαλώ, ένδοξε Παρθένε, τών πταισμάτων μου τάς σειράς, διάρρηξον τάχος ταίς πρός Κτίστην, τόν Πανοικτίρμονα πρεσβείαις σου.
Μεγίστη η δύναμις, ήν Σεμνή, έλαβες αξίως, εκ Θεού τού θαυματουργείν, ταύτην ουν χρωμένη ήδη παύσον, τά πολυχρόνια πάθη μου δέομαι.
Νομίμως αθλήσασα επί γής, Παρασκευή Μάρτυς καί τό στέφος εν Ουρανώ, σής απολαβούσα καρτερίας, υπέρ ημών τόν Σωτήρα ικέτευε.
Θεοτοκίον.
Όμματι, Πανάσπιλε, επ μοί, ιλέω σου βλέψον, καί ιάτρευσον τά δεινά, τού σώματος πάθη καί τάς νόσους, αποσκοράκισον θείαις πρεσβείες σου.
Ωδή γ. Σύ εί τό στερέωμα.
Ισχύϊ τού Πνεύματος, τού Παναγίου ημάς ελέησον, Παρασκευή, καί νόσων παντοίων, σαίς λιταίς ελευθέρωσον.
Σώσον ταίς πρεσβείαις σου, Παρασκευή πανακήρατε, πάντας ημάς, τούς σε ανυμνούντας, καί ευφήμως γεραίροντας.
Γενού μοι, Πολύαθλε, τώ τεθλιμμένω προστάτις σύντονος, καί εκ παθών, καί κινδύνων ρύσαι, ταίς ευχαίς σου καί θλίψεων.
Θεοτοκίον.
Εξελού, Πανάχραντε, νόσων δεινών με καί θλίψεων, τών αφειδώς, καταπιεζόντων, τόν σόν δούλον εκάστοτε.
Ωδή δ. Εισακήκοα Κύριε.
Ρώμην δίδου μου, Πάνσεμνε, κατά τε δαιμόνων καί ολεθρίων παθών, καί τόν σάλον τών πταισμάτων μου, ιεραίς λιταίς σου καταπράυνον.
Αγαπήσα Κύριον, καί στεφάνους δόξης κομίσασα, υπέρ πάντων καθικέτευε, τών πιστώς τιμώντων σε, Πανεύφημε.
Ικεσίας μου πρόσδεξαι, ώ Παρασκευή Παρθένε, πολύαθλε, καί παθών μου τήν σκοτόμαιναν, σου θερμαίς πρεσβείαις αποδίωξον.
Θεοτοκίον.
Ρύσαι, Κόρη Πανάμωμε, η Θεόν ασπόρως κυήσασα, τόν σόν δούλον κινδυνεύοντα, καταποντισθήναι με τοίς πταίσμασιν.
Ωδή έ. Φώτισον ημάς.
Ως περ Σύ, Σεμνή, εις Νυμφώνα τόν Ουράνιον, αυγάζη ταίς ενθέοις μαρμαρυγαίς, ούτω σούς δούλους, δόξης θείας καταξίωσον.
Σου εν τώ ναώ, προσελθόντας τούς οικέτας σου, ώ Παρασκευή ελευθέρωσον, εκ νοσημάτων, ταίς ευχαίς σου καί κακώσεων.
Έρωτι Θεού, τήν ψυχήν πλήξον δέομαι, Παρασκευή, θείαις πρεσβείαις σου, καί τών παθών μου, τήν αχλύν νύν εξαφάνισον.
Θεοτοκίον.
Πάναγνε ημείς, κεκτημένοι σε βοήθειαν, σκέπην καί βεβαίαν αντίληψην, παντός κινδύνου, διά σου αεί ρυσθείημεν.
Ωδή στ. Ιλάσθητι μοι.
Αιμάτων σου τοίς κρουνοίς, Παρασκευή ως κατέσβεσας, τής απιστίας τό πύρ, ούτω νύν κατάσβεσον, τήν φλόγαν τών νόσων μου, ταίς σαίς ικεσίαις. καί κινδύνων με εξάρπασον.
Ρεόντων το χαμερπές, Παρασκευή Πανακήρατε, το άστατον και φθαρτόν, παριδείν αξίωσον. σον δούλον πρεσβείαις σου, και αξιωθήναι, θείας δόξης και λαμπρότητος.
Απάσας τάς κεφαλάς, τών ανομούντων συντρίβεσθαι, υπό τούς πόδας ημών, Θεόν καθικέτευε, Μάρτυς, τών τιμώντων σου, πόθω τήν σήν Κάραν, ήν απέτεμεν ο άνομος.
Θεοτοκίον.
Σύ ούσα τό καθαρόν καί αγιώτατον Τέμενος, Μαρία τού Παντουργού, παράσχου μοι δάκρυα, ψυχήν καθαρίζοντα, καί επάκουσον μου, τής δεήσεως σου δέομαι.
Επίβλεψον μετ ευμενίας, Παρασκευή Αθληφόρε, επί τά εμά δεινά πάθη τού σώματος, καί ίασιν δώρησαι μοι ευχαίς σου.
Eπίβλεψον εν ευμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, επί τήν εμήν χαλεπήν τού σώματος κάκωσιν καί ίασαι τής ψυχής μου τό άλγος.
Αίτησις καί τό Κοντάκιον.
Ήχος β΄. Τοίς τών αιμάτων σου
Προστάτρια Πιστών, Παρασκευή Αθληφόρε, πέλουσα, τοίς τή σεπτή Εικόνι σου θερμώς προσπελάζουσιν, ικέτευε Χριστόν τόν Νυμφίον σου, δωρηθήναι λύσιν τών δεινών, νόσων καί θλίψεων, καί αμαρτιών πασών τήν συγχώρησιν.
Προκείμενον
Υπομένων υπέμεινα τόν Κύριον καί προσέσχε μοι, καί εισήκουσε τής δεήσεως μου.
Στίχ. Καί έστησεν επί πέτρας τούς πόδας μου, καί κατεύθηνε τά διαβήματα μου.
Ευαγγέλιον» Εκ τού κατά Μάρκον (Κεφ. 5, 24-34)
Τώ καιρώ εκείνω ηκολούθει τώ Ιησού όχλος πολύς, καί συνέθλιβον αυτόν. Καί γυνί τις, ούσα εν ρύσει αίματος έτη δώδεκα, καί πολλά παθούσα υπό πολλών ιατρών, δαπανήσασα τά παρ εαυτής πάντα, καί μηδέν ωφεληθείσα, αλλά μάλλον είς τό χείρον ελθούσα, ακούσασα περί τού Ιησού, ελθούσα εν τώ όχλω όπισθεν, ήψατο τού ιματίου αυτού. έλεγε γάρ, ότι καν τών ιματίων αυτού άψωμαι, σωθήσομαι.
Καί ευθέως εξηράνθη η πηγή τού αίματος αυτής, καί έγνω τώ σώματι, ότι ίαται από τής μάστιγος. Καί ευθέως ο Ιησούς επιγνούς εν εαυτώ τήν εξ αυτού δύναμιν εξελθούσαν, επιστραφείς εν τώ όχλω, έλεγεν «Τις μου ήψατο τών ιματίων;» Καί έλεγον αυτώ οι Μαθηταί αυτού «Βλέπεις τόν όχλον συνθλίβοντα σε, καί λέγεις, Τις μου ήψατο;» Καί περιβλέπετο ιδείν τήν τούτο ποιήσασαν. Η δε γυνή, φοβηθείσα καί τρέμουσα, ειδυία ό γέγονεν επ αυτή, ήλθε, καί προσέπεσεν αυτώ, καί είπεν αυτώ πάσαν τήν αλήθειαν. Ο δε είπεν αυτή «Θύγατερ, η πίστις σου σέσωκε σε, ύπαγε εις ειρήνην, καί ίσθι υγιής από τής μάστιγος σου».
Δόξα Πατρί καί Υιώ καί αγίω Πνεύματι
Ταίς τής Αθληφόρου πρεσβείες Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη τών εμών εγκλημάτων.
Καί νύν καί αεί, καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν
Ταίς τής Θεοτόκου πρεσβείες Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη τών εμών εγκλημάτων
Προσόμοιον
Στίχ. Ελεήμον, Ελέησον με, ο Θεός..
Ήχος πλ. β. Μεταβολή τών θλιβομένων.
Μεταβολή παντός κινδύνου, απαλλαγή νόσου παντοίας υπάρχουσα, Παρασκευή Παρθένε, ρύσαι πάντας τών δεινών, τής τών εναντίων κακουχίας, καί τής τών δαιμόνων επηρείας, ταίς θείαις σου πρός Θεόν δεήσεσι.
Σώσον ο Θεός τόν λαόν Σου.
Ωδή ζ. Παίδες Εβραίων.
Κάραν πάνσεπτον πάντες, τής Παρθενομάρτυρος δεύτε Παρασκευής, Πιστοί εν ετησίοις, τιμήσωμεν τοίς ύμνοις, ως πηγήν ανεξάντλητον, τών ιαμάτων αεί, καί θείων δωρημάτων.
Εορτήν παναισίαν, οι Πιστοί ορθοδόξως τελέσωμεν, φαιδρώς Παρασκευής νυν, την Κάραν προσκυνούντες, και βοώντες εκ πίστεως, πρόφθασον ρύσαι ημάς, λιταίς σου πάσης νόσου.
Υπέρ πάσαν ουσίαν, καί υπέρ χρυσίον η Κάρα σου διαλάμπουσα, παρέχει σωτηρίαν, τοίς πίστει Αθληφόρε, πρός αυτήν καταφεύγουσι, καί ιατρεύει ψυχών, θανατηφόρους νόσους.
Θεοτοκίον.
Η Θεόν σαρκοφόρον, Παναγία Παρθένε αποκυήσασα, εκ πάντων αδοκήτων, κινδύνων τόν λαόν σου, καί εκ νόσων περίσωζε, καί αμαρτίας δεσμόν, τάχει λιταίς σου λύσον.
Ωδή η. Τόν Βασιλέα.
Στόματι πάντες, καί καρδία υμνούμεν, τήν πανένδοξον Μάρτυρα Κυρίου, ότι αρρωστίας ετύχομεν τήν λύσιν.
Εν Ουρανίοις, Παρασκευή Αθληφόρε, τοίς σκηνώμασι χορεύουσα τών πίστει, σε υμνολογούντων μνημόνευε, Παμμάκαρ.
Ρωσθείσα, Μάρτυς, τή ισχύϊ τού Κυρίου, τών Τυράννων κατήσχυνας τά θράση, θραύσον καί νύν πάντων, δεσμούς τυραννουμένων.
Θεοτοκίον.
Άχραντε μόνη, Ευλογημένη Μαρία, τά δυσίατα ιάτρευσον πάθη, τού οικτρού σου δούλου, ίνα σε μακαρίζω.
Ωδή θ. Κυρίως Θεοτόκον.
Φλέξον παρανόμων, Παρασκευή Μάρτυς.περί τώ θείω τεχνάσματα άθεα, Πιστούς δε πάντας, θείω αυγάσματι λάμπρυνον.
Έμπλεως ενθέου, λάμψεως γενέσθαι, τόν σόν οικέτην νυνί καταξίωσον, ταίς πρός τόν όλον Δεσπότην, λιταίς σου Πάνσεμνε.
Ίνα σε δοξάζω, Παρασκευή πόθω, τάς ανιάτους μου νόσους θεράπευσον, καί ταίς ευχαίς σου τελείαν, ρώσιν παράσχου μοι.
Θεοτοκίον.
Μόνη Θεοτόκε, ως Αγνή καί Μήτηρ, τής ακαθάρτου ιλύος με κάθαρον, τών ακαθάρτων μωλώπων, καί σώσον Δέσποινα.
Άξιόν εστιν ως αληθώς μακαρίζειν σε τήν Θεοτόκον τήν αειμακάριστον καί παναμώμητον, καί Μητέρα τού Θεού ημών. Τήν τιμιωτέραν τών Χερουβίμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφίμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.
και τα παρόντα Μεγαλυνάρια.
Αίτησαι ειρήνην παρά Θεού, ψυχών σωτηρίαν, καί κινδύνων απαλλαγή, θεία Αθληφόρε, Παρασκευή, ευχαίς σου, τοίς πίστει ευφημούσι σε καί γεραίρουσι.
Πορφυράν εξ αίματος τήν στολήν, σύ περικειμένη, καί τό στέμμα εν κορυφή, έχουσα ώ Μάρτυς, καί τήν τής Παρθενίας, κατέχουσα λαμπάδα ημών μνημόνευε.
Πάσαι τών Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η Δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες, μετά τής Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις τώ σωθήναι ημάς.
Τό Τρισάγιον
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υιώ, καί αγίω Πνεύματι,
καί νύν, καί αεί, καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς Κύριε, ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ανομίας ημίν Άγιε, επίσκεψαι καί ίασαι τάς ασθενείας ημών, ένεκεν τού ονόματός σου.
Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί
Πάτερ ημών ο εν τοίς ουρανοίς, αγιασθήτω τό όνομά σου ελθέτω η βασιλεία σου γενηθήτω τό θέλημά σου, ως εν ουρανώ, καί επί τής γής. Τόν άρτον ημών τόν επιούσιον δός ημίν σήμερον καί άφες ημίν τά οφειλήματα ημών, ως καί ημείς αφίεμεν τοίς οφειλέταις ημών καί μή εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από τού πονηρού.
Ότι σού εστιν η βασιλεία καί η δύναμις καί η δόξα τού Πατρός καί τού Υιού καί
τού Αγίου Πνεύματος, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων.
καί τά Τροπάρια ταύτα. Ήχος πλ. β΄.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γάρ απολογίας απορούντες, ταύτην Σοι τήν ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.
Δόξα.
Κύριε ελέησον ημάς, επί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής τών ανομιών ημών. Αλλ επίβλεψον καί νύν ως εύσπλαχνος καί λύτρωσαι ημάς εκ τών εχθρών ημών. Σύ γάρ εί Θεός ημών καί ημείς λαός Σου, πάντες έργα χειρών Σου καί τό όνομά Σου επικεκλήμεθα.
Καί νύν.
Τής ευσπλαχνίας τήν πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις Σέ μή αστοχήσομεν, ρυσθείημεν διά Σού τών περιστάσεων Σύ γάρ η σωτηρία τού γένους τών Χριστιανών.
Καί τό Απολυτικόν. Ήχος α.
Τήν σπουδήν σου τή κλήσει κατάλληλον, εργασαμένη φερώνυμε, τήν ομώνυμον σου Πιστήν εις κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευή Αθληφόρε, όθεν προχέεις ιάματα, καί πρεσβεύεις υπέρ τών ψυχών ημών.
Έκτενής καί Απόλυσις, μεθ’ ήν ψάλλομεν τό εξής
Ήχος β. Ότε εκ τού ξύλου.
Θύμα τώ Δεσπότη καί Θεώ, ήχθης, Καλλιπάρθενε, θείον καί παναμώμητον, πάσας όθεν ηύφρανας, τάς Ουρανίους Αρχάς, καί Μακάρων, Αοίδημε, ψυχάς, διό πάντες, πίστει σου δεόμεθα, καί πόθω ζέοντι, ρύσαι ταίς λιταίς σου εκ νόσων, καί παντοδαπών εναντίων, ημάς τούς τιμώντας σε Πανεύφημε.
Δέσποινα πρόσδεξαι τάς δεήσεις τών δούλων Σου, καί λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης καί θλίψεως.
Τήν πάσαν ελπίδα μου, εις Σέ ανατίθημι, Μήτερ τού Θεού, φύλαξόν με υπό τήν σκέπην Σου.
Δι ευχών τών Αγίων Πατέρων ημών.
Κύριε Ίησού Χριστέ ό Θεός ημών έλέησον ημάς.
Αμήν.
