Αγία Βαρβάρα: Ποίημα Οσίου Γερασίμου Μικραγιαννανίτου Μ. Υμνογράφου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας.
†Εορτάζεται στις 4 Δεκεμβρίου
Ευλογήσαντος του ιερέως αρχόμεθα αναγινώσκοντες τον ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνη σου· και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πάς ζών. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου, εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος· και ηκηδίασεν επ’ εμέ το πνεύμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείράς μου η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμά μου· μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ’ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μου το πρωΐ το έλεός σου, ότι επί σοί ήλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου· εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον. Δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου· το Πνεύμά σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία. Ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου· και εν τώ ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμι.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, ότι αγαθός, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με και το ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Είτα τα παρόντα Τροπάρια·
Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ.
Ως αθληφόρος ευκλεής του Σωτήρος, και των θαυμάτων ανεξάντλητος κρήνη, και βοηθός ημών εν περιστάσεσι, πρόφθασον και λύτρωσαι, λοιμικών νοσημάτων, και πάσης στενώσεως, και ανάγκης και βλάβης, τους αδιστάκτω πίστει και στοργή, εξαιτουμένους, Βαρβάρα, την χάριν σου.
Δόξα. Και νύν.
Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, ειμή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερῥύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν, έως νύν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σού, σούς γάρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
Ο Ψαλμός Ν´(50)
Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα ελεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου· επί πλείον πλύνόν με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστι διαπαντός. Σοί μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε. Ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ῥαντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι· πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορῥίψης με από του προσώπου σου και το Πνεύμά σου το Άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ῥύσαί με εξ αιμάτων, ο Θεός ο Θεός της σωτηρίας μου· αγαλλιάσεται η γλώσσά μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα άν· ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ· τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν και ολοκαυτώματα· τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Είτα, ο Κανών, ού η ακροστιχίς·
Ίασαι Μάρτυς την συντριβήν μου. Γερασίμου
Ωδή α΄. Ήχος πλ. δ΄. Υγράν διοδεύσας.
Ιάματα βλύζουσα κρουνηδόν, ψυχών θεραπεύεις, και σωμάτων πάθη δεινά, των πίστει και πόθω προσιόντων, μεγαλομάρτυς Βαρβάρα, τη σκέπη σου.
Αθλήσεως μάρτυς ταις αστραπαίς, σκεδάζεις πνευμάτων, ακαθάρτων τον σκοτασμόν, και ῥώσιν και χάριν και υγίειαν, τοις εν νυκτί ανατέλλεις των θλίψεων.
Συνούσα αλήκτως τώ ποιητή, απαύστως δυσώπει, παρῥησία μαρτυρική, ημάς εκλυτρούσθαι Αθληφόρε, των εν τώ βίω κινδύνων και θλίψεων.
Θεοτοκίον.
Αφθόρως τεκούσα σωματικώς, τον πάντων Δεσπότην αφθαρτίζοντα τον Αδάμ, κεχαριτωμένη Θεοτόκε, φθοροποιών νοημάτων με λύτρωσαι.
Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.
Ιαμάτων την χάριν, παρά Χριστού είληφας, όθεν τας πολλάς μου οδύνας και τα συντρίμματα, Μάρτυς θεράπευσον, και της ψυχής μου την λύπην, εις χαράν μετάβαλε, Βαρβάρα ένδοξε.
Μαρτυρίου την τρίβον, περιφανώς ήνυσας, όθεν προς οδόν την ευθείαν, ημάς κυβέρνησον, των εντολών του Θεού, εξ ατραπών απωλείας, τη προμηθεστάτη σου, Βαρβάρα χάριτι.
Ασθενείαις βαρείαις, και αλγεινοίς πάθεσι, διά παραπτώσεων πλήθος, δεινών ετάζομαι, όθεν κραυγάζω σοι, τον της οδύνης μου πόνον, κούφισον πανεύφημε, θεία σου χάριτι.
Θεοτοκίον.
Ῥυπωθείς τη κακία, το της ψυχής έσβεσα, κάλλος και ημαύρωσα Κόρη, πράττων τα άτοπα, σύ ούν με λύτρωσαι, της πονηράς συνηθείας, και της μετανοίας μου, το φως ανάτειλον.
Διάσωσον, μεγαλομάρτυς Βαρβάρα, τους σούς οικέτας, πάσης βλάβης και νοσημάτων και θλίψεων, και τοις θερμώς σε καλούσιν αεί βοήθει.
Επίβλεψον, εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Θαυμάτων πηγάς, Βαρβάρα αναβλύζουσα, προφθάνεις θερμώς, τους επιβοωμένους σου, το όνομα το άγιον, και διώκεις λοιμώδη νοσήματα, διά τούτο βοώμέν σοι· σεμνή, της τούτων ημάς ῥύμης διάσωζε.
Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε
Τας ενέδρας του δράκοντος, άς τεκταίνει μάρτυς καθ’ ημών σύντριψον, τη ταχεία αντιλήψει σου, και της τούτου βλάβης ημάς απάλλαξον.
Υποπέσας ταις θλίψεσιν, ως παραπικράνας Χριστόν τον εύσπλαχνον, εκ καρδίας ανακράζω σοι· λύσον ώ Βαρβάρα, την αθυμίαν μου.
Σωτηρίαν εξαίτησαι, και αρῥωστημάτων την απολύτρωσιν, και ειρήνην τε και έλεος, τοις σε ανυμνούσι, Βαρβάρα πάνσεμνε.
Θεοτοκίον.
Της ψυχής μου την κάκωσιν, ίασαι Παρθένε τη σή χρηστότητι, και παθών με σκότους λύτρωσαι, τη φωτοχυσία της προνοίας σου.
Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς.
Η Θεοειδής, αρωγή σου ημίν γένοιτο, ώσπερ αύρα εναψύξεως σεμνή, πειρασμών αποσβεννύουσα τον καύσωνα.
Νόσων χαλεπών, και ποικίλων περιστάσεων, και δεινών επιβουλών και αναγκών, ανωτέρους, ώ Βαρβάρα ημάς φύλαττε.
Σκέπη αρῥαγής, και προστάτις και αντίληψις, και θερμή προς τον Χριστόν καταλλαγή, ημίν έσω εν τώ βίω καλλιπάρθενε.
Θεοτοκίον.
Ύψωσον ημάς, την διάνοιαν Πανάμωμε, εξ υλώδους προσπαθείας μοχθηράς, αγίας αναβάσεις θείου έρωτος.
Ωδή στ΄. Την δέησιν εκχεώ.
Νοσήματα, χαλεπά και χρόνια, θεραπεύουσα τη σή προστασία, της τούτων βλάβης ημάς ανωτέρους, μεγαλομάρτυς Βαρβάρα διάσωζε, και πρέσβευε τώ Ποιητή, των πταισμάτων ημίν δούναι άφεσιν.
Την δέησιν, της ψυχής μου πρόσδεξαι, ως θυμίαμα ευώδες Βαρβάρα, και δυσωδίας παθών ακαθάρτων, την μολυνθείσαν καρδίαν μου κάθαρον, και του νοός μου τας πολλάς, εκτροπάς επανόρθωσον δέομαι.
Ῥυσθήναί με των εν βίω θλίψεων, και παντοίων αναγκών και κινδύνων, και ψυχικής αθυμίας και λύπης, τον προσιόντα θερμώς τη πρεσβεία σου, τον σόν Νυμφίον Ιησούν, εκδυσώπει Βαρβάρα εκάστοτε.
Θεοτοκίον.
Ιάτρευσον, την νοσούσαν ψυχήν μου, μυστική επισκοπή σου Παρθένε, και τας του σώματος παύσον οδύνας, και των πταισμάτων μοι δώρησαι άφεσιν, σύ γάρ προστάτις μου θερμή, και εν σοί πεποιθώς διασώζομαι.
Διάσωσον, μεγαλομάρτυς Βαρβάρα τους σούς οικέτας, πάσης βλάβης και νοσημάτων και θλίψεων, και τοις θερμώς σε καλούσιν αεί βοήθει.
Άχραντε, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρῥησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον
Ήχος β΄. Τοις των αιμάτων σου.
Θαυματουργίαις πολλαίς διαλάμπουσα, των νοσημάτων εξαίρεις τον καύσωνα, και την υγίειαν βραβεύεις τοις πάσχουσι, παρθενομάρτυς Βαρβάρα εκάστοτε, διό σου την χάριν κηρύττομεν.
Προκείμενον.
Υπομένων υπέμεινα τον Κύριον, και προσέσχε μοι.
Στίχος. Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού.
Ευαγγέλιον.
Εκ του κατά Μάρκον.
(Κεφ. ε΄. 24-34 ).
Τώ καιρώ εκείνω, ηκολούθει τώ Ιησού όχλος πολύς, και συνέθλιβον αυτόν. Και γυνή τις ούσα εν ῥύσει αίματος έτη δώδεκα, και πολλά παθούσα υπό πολλών ιατρών, και δαπανήσασα τα παρ᾿ εαυτής πάντα, και μηδέν ωφεληθείσα, αλλά μάλλον εις το χείρον ελθούσα· ακούσασα περί του Ιησού, ελθούσα εν τώ όχλω όπισθεν, ήψατο του ιματίου αυτού· έλεγε γάρ· Ότι κάν των ιματίων αυτού άψωμαι, σωθήσομαι. Και ευθέως εξηράνθη η πηγή του αίματος αυτής· και έγνω τώ σώματι, ότι ίαται από της μάστιγος. Και ευθέως ο Ιησούς επιγνούς εν εαυτώ την εξ αυτού δύναμιν εξελθούσαν, επιστραφείς εν τώ όχλω, έλεγε· Τίς μου ήψατο των ιματίων; Και έλεγον αυτώ οι Μαθηταί αυτού· Βλέπεις τον όχλον συνθλίβοντά σε, και λέγεις· Τίς μου ήψατο; Καί περιεβλέπετο ιδείν την τούτο ποιήσασαν. Η δε γυνή φοβηθείσα και τρέμουσα, ειδυία ο γέγονεν επ᾿ αυτή, ήλθε και προσέπεσεν αυτώ, και είπεν αυτώ πάσαν την αλήθειαν. Ο δε είπεν αυτή· θύγατερ, η πίστις σου σέσωκέ σε· ύπαγε εις ειρήνην, και ίσθι υγιής από της μάστιγός σου.
Δόξα.
Ταις της Αθληφόρου, πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Και νύν.
Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Στίχος. Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι
Νύμφη πανακήρατος, του Βασιλέως της δόξης, παρθενία λάμπουσα, και στερῥάς αθλήσεως τοις παλαίσμασιν, αληθώς πέφηνας, Βαρβάρα θεόφρον, διά τούτο σου δεόμεθα, πάσης στενώσεως και επηρειών του αλάστορος, λυμαντικών παθήσεων και φθοροποιών τε μολύνσεων, αβλαβείς συντήρει, ημάς τους προσιόντας σοι πιστώς, και την θερμήν σου βοήθειαν, αιτούντας εκάστοτε.
Σώσον ο Θεός τον λαόν σου….
Ωδή ζ΄. Οι εκ της Ιουδαίας.
Βοηθούσα μη παύση, τοις εν πόνοις τελούσι και περιστάσεσι, και ῥώσιν και υγίειαν, και άφεσιν πταισμάτων, τη πρεσβεία σου νέμουσα, Βαρβάρα νύμφη Χριστού, τοις σε υμνολογούσι.
Ηδοθείσα σοι χάρις, υπέρ ήλιον πάσι της προστασίας σου, απλούσα τας ακτίνας, παθών την σκοτομήνην, και δεινών την επίλυσιν, διασκεδάζει αεί, Βαρβάρα καλλιμάρτυς.
Νεκρωθείς τη κακία αρῥωστήμασι πλείστοις νύν κατατρύχομαι, αλλ’ ώ Μεγαλομάρτυς, επίφανον υψόθεν, την θερμήν σου αντίληψιν, και των πολλών μου κακών, ῥυσθήσομαι εν τάχει.
Μολυσμών ακαθάρτων και παθών ανιάτων ημάς απάλλαξον, χαράν και ευφροσύνην, και πάσαν αφθονίαν, των καλών πρυτανεύουσα, Βαρβάρα νύμφη Χριστού, τοις σε ανευφημούσι.
Θεοτοκίον.
Ομβροφόρε νεφέλη, τον σωτήριον όμβρον σύ υετίσασα, κατάρδευσον τον νούν μου, αυλοτάτοις ῥείθροις, μητρικής σου χρηστότητος, ευλογημένη Αγνή, ίνα σε μεγαλύνω.
Ωδή η΄. Τον Βασιλέα.
Ύδασι θείοις, της σής λαμπράς προμηθείας, των παθών ημών κατάσβεσον την φλόγα, ίνα σε τιμώμεν, Βαρβάρα αθληφόρε.
Γενού μοι Μάρτυς, καταφυγή εν ανάγκαις, αντίληψις εν λυπηροίς του βίου, και εν τοις κινδύνοις, προπύργιον Βαρβάρα.
Έχουσα Μάρτυς, πλουσίαν χάριν θεόθεν, ενεργείς αεί εν θαύμασιν ιάσεις, και δεινών εξαίρεις, ημάς τους σούς οικέτας.
Ῥείθροις αύλοις, των δωρημάτων σου Μάρτυς, εναπόπλυνον τα έλκη της ψυχής μου, και υγίειαν δός μοι, τώ πάσχοντι αθλίως.
Θεοτοκίον.
Αγνή Παρθένε, καθάγνισον την ψυχήν μου, και καταύγασον τον νούν μου τη σή δόξη, ως αν εκτινάξω, τον σκώρον της απάτης.
Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Σωμάτων ασθενείας, και τας καχεξίας, τας ανιάτους ίασαι εκάστοτε, των προσιόντων Βαρβάρα, τη προστασία σου.
Ισχύν την του βελίαρ, θραύσον Αθληφόρε, την καθ’ ημών κινουμένην και αίτησαι, την των πταισμάτων Βαρβάρα, ημίν συγχώρησιν.
Μεγίστη σου η χάρις, πάντας γάρ προφθάνεις, τους προσφωνούντας την κλήσίν σου ένδοξε, και βοηθείας ορέγεις, χείρα τοις πάσχουσι.
Οδόν με προς ευθείαν, έλκυσον Βαρβάρα, εκ των βαράθρων της πλάνης και σύντριψον, την κατ’ εμού του δολίου μανίαν δέομαι.
Θεοτοκίον.
Υψίστου θείε Θρόνε, Κεχαριτωμένη, από κοπρίας παθών με ανύψωσον, προς αρετών αναβάσεις, τη σή χρηστότητι.
Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.
Και τα παρόντα Μεγαλυνάρια.
Χαίροις Αθληφόρε πανευκλεής, παρθένων η δόξα και Μαρτύρων η καλλονή, χαίροις ιαμάτων η πολυχεύμων κρήνη, Βαρβάρα του Σωτήρος νύμφη περίδοξε.
Άνθος πανευώδες και ευθαλές, εκ ῥίζης φυείσα ακανθώδους της εν Χριστώ, οσμής διαπνέεις την ευωδίαν κόσμω, αθλήσεως αγώσιν ώ καλλιπάρθενε.
Του πατρός λυπούσα το ασεβές, νύμφη ανεδείχθης του Σωτήρος περικαλλής, και αυτή ως προίκα πολύολβον προσάγεις, αθλήσεως τους πόνους Βαρβάρα ένδοξε.
Ώραν παριδούσα νεανικήν, και πλούτον και δόξαν καταλείψασα ως φθαρτά, τον Χριστόν εξ όλης ηγάπησας καρδίας, και τούτω προσηνέχθης στερῥοίς παλαίσμασι.
Πάθη θεραπεύουσα χαλεπά, εξαίρετον χάριν εκομίσω παρά Χριστού, τας λοιμώδεις νόσους ελαύνειν ανενδότως, εξ ών ημάς της λώβης Βαρβάρα φύλαττε.
Πάς τις ο προστρέχων τώ σώ Ναώ, κομίζεται τάχος τα αιτήματα συμπαθώς, όθεν ημών δέχου Βαρβάρα τας δεήσεις, και πλήρου τας αιτήσεις εκδυσωπούμέν σε.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.
Το Τρισάγιον
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, και Υιώ, και Αγίω Πνεύματι,
καί νύν, και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς· Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν· Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.
Κύριε, ελέησον· Κύριε, ελέησον· Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί…
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γής. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον· και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών· και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ῥύσαι ημάς από του πονηρού.
Ότι σου εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα του Πατρός και του Υιού καί
τού Αγίου Πνεύματος, νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Και τα Τροπάρια ταύτα. Ήχος πλ. β΄.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γάρ απολογίας απορούντες, ταύτην Σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.
Δόξα.
Κύριε ελέησον ημάς, επί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών. Αλλ’ επίβλεψον και νύν ως εύσπλαχνος και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών. Σύ γάρ εί Θεός ημών και ημείς λαός Σου, πάντες έργα χειρών Σου και το όνομά Σου επικεκλήμεθα.
Και νύν.
Της ευσπλαγχνίας την πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις Σε μη αστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σου των περιστάσεων, Σύ γάρ η σωτηρία του γένους των Χριστιανών.
Και το Απολυτίκιον. Ήχος δ΄.
Βαρβάραν την αγίαν τιμήσωμεν, εχθρού γάρ τας παγίδας συνέτριψε, και ως στρουθίον ερῥύσθη εξ αυτών, βοηθεία και όπλω του Σταυρού η πάνσεμνος.
Εκτενής και Απόλυσις, μεθ’ ην ψάλλομεν τα εξής·
Ήχος β΄. Ότε εκ του ξύλου σε νεκρόν.
Μάρτυς Αθληφόρε του Χριστού, ένδοξε Βαρβάρα θεόφρον αξιοθαύμαστε, πάσης περιστάσεως δεινής απάλλαξον, και κινδύνων και θλίψεων των επερχομένων, τους την σήν αντίληψιν επιζητούντας θερμώς, σύ γάρ βοηθός εν ανάγκαις, και προς τον Χριστόν μεσιτεία, πέλεις των πιστώς ανευφημούντων σε.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών,
Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς.
Αμήν.
Δίστιχον·
Βαρβάρα, Γεράσιμον τον σε υμνούντα
πάσης οδύνης εκλύτρωσαι εν τάχει.
