Παρακλητικός Κανών εις τους Αγίους Ενδόξους και Θαυματουργούς Αναργύρους Κοσμά και Δαμιανόν
Ποίημα Οσίου Γερασίμου Μικραγιαννανίτου
Μ. Υμνογράφου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας
† Εορτάζονται στις 1 Ιουλίου
Ευλογήσαντος του ιερέως αρχόμεθα αναγινώσκοντες τον ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου· και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πάς ζών. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου, εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος· και ηκηδίασεν επ’ εμέ το πνεύμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείράς μου η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμά μου· μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ’ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μου το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοί ήλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου· εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον. Δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου· το Πνεύμά σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία. Ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου· και εν τώ ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμι.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, ότι αγαθός, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με και το ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Και τα παρόντα τροπάρια·
Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ.
Ως των νοσούντων συμπαθείς ιατήρες, και χειρουργοί των χαλεπών παθημάτων, και των πασχόντων θείοι αντιλήπτορες· ίασιν και λύτρωσιν, και υγίειαν και ῥώσιν, ψυχής ομού και σώματος χορηγείτε απαύστως, Κοσμά σοφέ σύν τώ Δαμιανώ, τοις τη πρεσβεία υμών καταφεύγουσι.
Δόξα. Και νύν.
Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, ει μη γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερῥύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν, έως νύν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σού, σούς γάρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
Ο Ψαλμός Ν´(50)
Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα ελεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου· επί πλείον πλύνόν με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστι διαπαντός. Σοί μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε. Ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ῥαντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι· πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορῥίψης με από του προσώπου σου και το Πνεύμά σου το Άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ῥύσαί με εξ αιμάτων, ο Θεός ο Θεός της σωτηρίας μου· αγαλλιάσεται η γλώσσά μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα άν· ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ· τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν και ολοκαυτώματα· τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Και ο κανών, ού η ακροστιχίς·
Θείοι ιατροί ιάσασθέ με. Γερασίμου.
Ωδή α΄. Ήχος πλ. δ΄. Υγράν διοδεύσας.
Θεράποντες θείοι του Λυτρωτού, δυάς Αναργύρων, θεραπείας με ταχινής, της κατά ψυχήν τε και το σώμα, τη αντιλήψει υμών αξιώσατε.
Επλήγην κακία του δυσμενούς, και νόσω βαρεία, περιπέπτωκα χαλεπώς, αλλ’ ώ ιατροί των ασθενούντων, της επελθούσης με θλίψεως ῥύσασθε.
Ιάσεις παρέχοντες δωρεάν, Κοσμά θεοφόρε, σύν τώ θείω Δαμιανώ, πόνων και δεινών αρῥωστημάτων, τους προσιόντας υμίν απαλλάξατε.
Θεοτοκίον.
Ολόφωτον σκήνωμα του Χριστού, Κεχαριτωμένη, αειπάρθενε Μαριάμ, λάμπρυνον τον ζόφον της ψυχής μου, ταις φωταυγέσι σου χάρισι δέομαι.
Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.
Ιατροί δεδειγμένοι, παρά Θεού άμισθοι, τοις οδυνηρώς τρυχομένοις, πόνοις και άλγεσι, θείοι Ανάργυροι, της ταλαιπώρου ζωής μου, τας οδύνας λύσατε, ως συμπαθέστατοι.
Ιαμάτων τα ῥείθρα, οία πηγή δίκρουνος, η των ιερών Αναργύρων, δυάς αυτάδελφοι, κόσμω πηγάζοντες, ασθενειών πάντα ῥύπον, και παθών τον βόρβορον, αποκαθαίρετε.
Αναργύρους τας νόσους, τας των βροτών παύοντες, ως παρά Κυρίου λαβόντες, την χάριν Άγιοι, παύσατε δέομαι, το της καρδίας μου άλγος, και προς σωτηρίας με, τρίβον ιθύνατε.
Θεοτοκίον.
Τον Σωτήρα του κόσμου, υπερφυώς τέξασα, την εκ της αρχαίας κατάρας, πληγήν ιώμενον, ημών Πανύμνητε, της ασθενούσης ψυχής μου, ίασαι τον καύσωνα, τη σή χρηστότητι.
Διάσωσον, των ευκλεών Αναργύρων δυάς αγία, πάσης νόσου και ασθενείας και θλίψεως, τους καταφεύγοντας πίστει υμών τη σκέπη.
Επίβλεψον, εν ευμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Παθών χαλεπών, ακέστορες οξύτατοι, και πάσης ψυχής, πασχούσης ανακούφισις, Δαμιανέ μακάριε, και Κοσμά θεοφόρε Ανάργυροι, εν υγιεία ημών την ζωήν, απτώτω τηρήσατε δεόμεθα.
Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε.
Ῥώσιν θείαν και ίασιν, και αμαρτημάτων θεόθεν άφεσιν, εξαιτήσασθε Ανάργυροι, ταις συνεχομένοις αρῥωστήμασι.
Οδυνώμενος πάθεσιν, υμών τη πρεσβεία προστρέχω Άγιοι· μη παρίδητε Ανάργυροι, τον ταις αμαρτίαις απολλύμενον.
Ιατροί συμπαθέστατοι, μυστικοίς φαρμάκοις υμών της χάριτος, την αφόρητον μου άλγησιν, την μαστίζουσάν με θεραπεύσατε.
Θεοτοκίον.
Ιατήρα κυήσασα, τον των όλων Κτίστην κόσμον ιώμενον, ίασαί μου τα αλγήματα, κεχαριτωμένη Μητροπάρθενε.
Ωδή ε΄ Φώτισον ημάς.
Ίαμα αεί, αναβλύζει θείω Πνεύματι, ο ναός υμών Ανάργυροι κλεινοί, και ιάται πάσαν νόσον και πάν οίδημα.
Άνωθεν ημάς, εποπτεύοιτε Ανάργυροι, εξ ημών αποδιώκοντες αεί, την μανίαν του δολίου πολεμήτορος.
Σώμα και ψυχήν, ασινή ημών τηρήσατε, εκ δεινών ασθενειών και συμφορών, των προστάτας κεκτημένων ημάς Άγιοι.
Θεοτοκίον.
Άχραντε αγνή, την χρονθείσάν μου διάνοιαν, μανιώδεσι του πλάνου προσβολαίς, αποκάθαρον τοις ῥείθροις του ελέους σου.
Ωδή στ΄. Την δέησιν.
Συντρίμματα, των ψυχών ιάσασθε, και του σώματος δείνας καχεξίας, ως δεδεγμένοι πλουσίαν την χάριν, του θεραπεύειν τας νόσους Ανάργυροι, των προσφωνούντων ευλαβώς, την σεπτήν υμών κλήσιν εκάστοτε.
Θηρεύσας με, ηδονής δελέατι, ηχμαλώτευσεν ο δόλιος δράκων, ένθεν οδύναι και νόσοι και πόνοι, κρίσει δικαίας επήλθον μοι Άγιοι· ών της βαρείας συνοχής, ῥύσασθέ με Ανάργυροι δέομαι.
Εκλάμποντες, ως φωστήρες άδυτοι, ιαμάτων τας ακτίνας τη κτίσει, των νοσημάτων διώκετε ζόφον, και της υγιείας το φως διαυγάζετε, Ανάργυροι θαυματουργοί, τοις τη σκέπη υμών καταφεύγουσι.
Θεοτοκίον.
Μητράνανδρε, Μαριάμ θεόνυμφε, η Θεόν ανερμηνεύτως τεκούσα, την χαλεπήν του νοός μου σκοτίαν, τη φωταυγεί σου διάλυσον χάριτι, και ιθυνόν με προς το φως, των σεπτών εντολών του Θεού ημών.
Διάσωσον, των ευκλεών Αναργύρων δυάς αγία, πάσης νόσου και ασθενείας και θλίψεως, τους καταφεύγοντας πίστει υμών τη σκέπη.
Άχραντε, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα, δυσώπησον ως έχουσα μητρικήν παρῥησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον.
Ήχος β΄. Τοις των αιμάτων σου.
Τών ιαμάτων την χάριν δεξάμενοι, τους ανιάτως νοσούντας ιάσασθε, Κοσμά και Δαμιανέ ένδοξοι, αμαρτημάτων την λύσιν αιτούμενοι, τοις πίστει υμίν καταφεύγουσι.
Προκείμενον.
Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού.
Στίχος. Τοις Αγίοις τοις εν τη γή, εθαυμάστωσεν αυτού ο Κύριος.
Ευαγγέλιον.
Εκ του κατά Ματθαίον.
(Κεφ. ι΄. 1, 5).
Τώ καιρώ εκείνω, προσκαλεσάμενος ο Ιησούς τους δώδεκα Μαθητάς αυτού, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν κατά πνευμάτων ακαθάρτων, ώστε εκβάλλειν αυτά, και θεραπεύειν πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Τούτους απέστειλεν ο Ιησούς παραγγείλας αυτοίς, λέγων· εις οδόν εθνών μη απέλθητε, και εις πόλιν Σαμαρειτών μη εισέλθητε. Πορεύεσθε δε μάλλον προς τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ. Πορευόμενοι δε κηρύσσετε, λέγοντες· Ότι ήγγικεν η βασιλεία των ουρανών. Ασθενούντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς εγείρετε, δαιμόνια εκβάλλετε, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε.
Δόξα.
Ταις των Αναργύρων πρεσβείαις Ελεήμον εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Και νύν.
Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις Ελεήμον εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Στίχος. Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι.
Ῥώσίν τε και ίασιν, τοις εν οδύναις και λύπαις, συμπαθώς παρέχοντες, Άγιοι Ανάργυροι θείω Πνεύματι, αλγεινών ῥύσασθε, ημάς παθημάτων, και κινδύνων απαλλάξατε, και πάσης θλίψεως, και αρῥωστημάτων δεόμεθα, τους την υμών αντίληψιν, επιβοωμένους εκάστοτε, και πταισμάτων λύσιν, αιτήσασθε ημίν παρά Θεού, ως των πιστών πρέσβεις άριστοι, προς Χριστόν μακάριοι.
Σώσον ο Θεός τον λαόν σου…
Ωδή ζ΄. Οι εκ της Ιουδαίας.
Εκ πηγών σωτηρίου, το γλυκύτατον ύδωρ το των ιάσεων, πηγάζοντες πλουσίως, των νόσων την πικρίαν, θεραπεύετε Άγιοι· αποσβέννυντες αεί, των λυπηρών την φλόγα.
Γεωργήσας τα πάθη, αρῥωστήμασι πλείστοις ήδη ετάζομαι, αλλ’ ώ δυάς Αγία, των θείων Αναργύρων, την ζωήν μου βελτίωσον· και των πολλών μου κακών, την άνεσιν παράσχου.
Εν οδύνη τον βίον, διά πλήθος κακίας ανύω Άγιοι, και πέπλησμαι μωλώπων, των εκ της αμαρτίας, αλλ’ υμείς θεραπεύσατε· Ανάργυροι θαυμαστοί, την τάλαιναν ψυχήν μου.
Θεοτοκίον.
Ῥώμην θείαν μοι δίδου, Θεοτόκε παρθένε καθικετεύω σε, ως αν ποιώ και πράττω, το θέλημα το θείον, εκ δυνάμεως Άχραντε· και τώ Υιώ σου Αγνή, πιστώς ευαρεστήσω.
Ωδή η΄. Τον Βασιλέα.
Άπασαν βλάβην, την καθ’ ημών του βελίαρ, αποκρούσασθε Ανάργυροι ταχέως, και ημών τον βίον, ανώδυνον τηρείτε.
Σθένος μοι δίδου, κατά παθών όλεθρίων, ώ αυτάδελφοι δυάς των Αναργύρων, του πατείν έπάνω, όφεων και σκορπίων.
Ίδε τον πόνον, της ταλαιπώρου ψυχής μου, ώ αυτάδελφοι δυάς των Αναργύρων, και παράσχου ταύτη, υγίειαν ουρανόθεν.
Θεοτοκίον.
Μη διαλίπης, Θεοχαρίτωτε κόρη, περιέπουσα ως Μήτηρ του Υψίστου, τους υπερυψούντας, την δόξαν σου την θείαν.
Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτοκίον.
Οι κόσμω τας ιάσεις, νέμοντες απαύστως, θεομακάριστοι θείοι Ανάργυροι, εκ πάσης νόσου ατρώτους ημάς φυλάξατε.
Υψώσατε τον νούν μου, εννοιών ματαίων, και την ζωήν μου τηρήσατε άνοσον, ως αγαθοί μου προστάται θείοι Ανάργυροι.
Υπέρ των ανυμνούντων, υμάς θεοφόροι, διά παντός δυσωπείτε τον εύσπλαγχνον, πάσης ανάγκης εν βίω ῥύεσθε πάντοτε.
Θεοτοκίον.
Υμνούμέν σε Παρθένε, ότι τώ σώ τόκω, εκ της αρχαίας κατάρας ερῥύσθημεν, και της ζωής της αλήκτου κατηξιώθημεν.
Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.
Και τα παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαίροις Αναργύρων η ξυνωρίς, οι των ασθενούντων, ιατήρες θαυματουργοί, Κοσμά θεοφόρε, Δαμιανέ τε θείε, των αρετών τα θεία ενδιαιτήματα.
Πλούτω διαπρέποντες αγαθών, ευποιίας ῥείθρα, ανεδείχθητε συμπαθώς, και τας ασθενείας, ιάσθε αναργύρως, των χαλεπώς πασχόντων θείοι Ανάργυροι.
Χάριν δεδεγμένοι παρά Θεού, δωρεάν τας νόσους, θεραπεύετε των πιστών, και των βαρυτάτων, παθών λυτρούσθε θάττον, τους επικαλουμένους υμάς Ανάργυροι.
Ώφθη ιατρείον πνευματικόν, Πνεύματι Αγίω, ο ναός υμών ο σεπτός· εν αυτώ γάρ πάς τις, προστρέχων εκλυτρούται, δεινών αρῥωστημάτων θείοι Ανάργυροι.
Χαίρετε νοσούντων θεραπευταί, και ῥώσεως θείας, και υγιείας προμηθευταί, χαίρετε διώκται, πνευμάτων ακαθάρτων, Κοσμά Δαμιανέ τε αξιοθαύμαστοι.
Πάσης ασθενείας πάσης οργής, φθοράς τε και βλάβης, και αλγήματος χαλεπού, ασινείς τηρείτε, ημάς θαυματοβρύται τους προσιόντας πόθω, υμίν Ανάργυροι.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες, μετά της Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.
Το Τρισάγιον
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, και Υιώ, και Αγίω Πνεύματι,
καί νύν, και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς· Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν· Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.
Κύριε, ελέησον· Κύριε, ελέησον· Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί, και Υιώ, και Αγίω Πνεύματι,
καί νύν, και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γής. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον· και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών· και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ῥύσαι ημάς από του πονηρού.
Ότι σου εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα του Πατρός και του Υιού καί
τού Αγίου Πνεύματος, νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Και τα Τροπάρια ταύτα. Ήχος πλ. β΄.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γάρ απολογίας απορούντες, ταύτην σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.
Δόξα.
Κύριε ελέησον ημάς, επί σοί γάρ πεποίθαμεν. Μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών. Αλλ’ επίβλεψον και νύν ως εύσπλαχνος και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών. Σύ γάρ εί Θεός ημών και ημείς λαός σου, πάντες έργα χειρών σου και το όνομά σου επικεκλήμεθα.
Και νύν.
Της ευσπλαγχνίας την πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις σε μη αστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά σου των περιστάσεων, σύ γάρ η σωτηρία του γένους των Χριστιανών.
Εκτενής και Απόλυσις, μεθ’ ην ψάλλομεν τα εξής·
Ήχος β΄. Ότε εκ του ξύλου.
Ῥύσαι νοσημάτων χαλεπών, και φθοροποιών αλγηδόνων, των Αναργύρων δυάς, τους θερμώς προστρέχοντας, τη προστασία υμών, ενεργείας της χάριτος, της υμίν δοθείσης, Κοσμά παναοίδιμε, Δαμιανέ τε σοφέ, όπως εν υγιεία τελείς, και ειρηνική καταστάσει, τον υμάς δοξάσαντα δοξάζωμεν.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών,
Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς.
Αμήν.
