Παρακλητικός Κανών της Αγίας Θεοπρομήτορος Άννας
Ποίημα του Πανοσιωτάτου εν Ιερομονάχοις Κυρίου Διονυσίου Αγιαρτεμίτου
† Εορτάζεται στις 9 Δεκεμβρίου και 25 Ιουλίου η Κοίμησης
Ευλογήσαντος του ιερέως αρχόμεθα αναγινώσκοντες τον ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου· και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πάς ζών. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου, εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος· και ηκηδίασεν επ’ εμέ το πνεύμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείράς μου η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμά μου· μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ’ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μου το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοί ήλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου· εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον. Δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου· το Πνεύμά σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία. Ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου· και εν τώ ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμι.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, ότι αγαθός, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με και το ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Είτα τα Τροπάρια·
Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ.
Τη Θεοφόρω εκτενώς νύν προσέλθωμεν, οι ταπεινοί ως αληθώς και προσπέσωμεν, εν κατανύξει κράζοντες θερμώς εκ ψυχής· Άννα πολυύμνητε, σπλαγχνισθείσα σοίς δούλοις, πάσης ημάς λύτρωσαι, προσβολής εναντίας, και απειλής δεινώς παντοδαπών, εις σε γάρ πάντες, αεί εγκαυχώμεθα.
Δόξα. Και νύν.
Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσομεν ποτέ, Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι. Ει μη γάρ σύ προίστασο πρεσβεύουσα, τίς ημάς ερῥύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δε διεφύλαξεν έως νύν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σού· σούς γάρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.
Ο Ψαλμός Ν´(50)
Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα ελεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου· επί πλείον πλύνόν με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστι διαπαντός. Σοί μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε. Ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ῥαντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι· πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορῥίψης με από του προσώπου σου και το Πνεύμά σου το Άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ῥύσαί με εξ αιμάτων, ο Θεός ο Θεός της σωτηρίας μου· αγαλλιάσεται η γλώσσά μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα άν· ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ· τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν και ολοκαυτώματα· τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Είτα αρχόμεθα του κανόνος, λέγοντες εν εκάστω τροπαρίω·
Αγία Θεοπρομήτορ Άννα πρέσβευε υπέρ ημών.
Ωδή α΄. Ήχος πλ. δ΄. Υγράν διοδεύσας.
Επίβλεψον άνωθεν ευμενώς, Προμήτορ Κυρίου, και επόμβρησον δαψιλώς, τα ῥείθρα του θείου σου ελέους, τοις προσιούσι θερμώς εν τη σκέπη σου.
Παθών ακαθέκτων την χαλεπήν, κατεύνασον ζάλην και παντοίων επιφορών, την ῥύμην ανάστειλον θεόφρον, σαίς προς Θεόν ιεραίς παρακλήσεσιν.
Εν νόσοις σε εύροιμεν ιατρόν, φιλάγαθε Άννα, και εν θλίψεσι πλατυσμόν, και πύργον ισχύος εν ανάγκαις, και εν κινδύνοις ταχείαν αντίληψιν.
Θεοτοκίον.
Επίσκεψαι Δέσποινα συμπαθώς, τους πίστει και πόθω, σε υμνούντας ανελλιπώς, και πάσι παράσχου σωτηρίαν, και φωτισμόν και ειρήνην και έλεος.
Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.
Συμφορών και κινδύνων και αναγκών ένδοξε, και ανιαρών επαλλήλων και περιστάσεων, πάντας διάσωσον, τους τώ σεπτώ σου τεμένει, πόθω προσεδρεύοντας, και σε γεραίροντας.
Εξ εφόδου παντοίας, βαρβαρικής πάνσεμνε, και δαιμονικής επηρείας και επιθέσεως, κακοποιούντων ανδρών, ῥύσαι την ποίμνην σου ταύτην, την εκ διαθέσεως, σε μεγαλύνουσαν.
Νοσημάτων παντοίων, και αλγεινών λύτρωσαι, τους ειλικρινώς αιτουμένους την σήν αντίληψιν, Άννα φιλεύσπλαγχνε· όσα γάρ θέλεις ανύεις, ως Προμήτωρ ένθεος, του Παντοκράτορος.
Θεοτοκίον.
Η ελπίς η βεβαία, των γηγενών Άχραντε, και η οξυτάτη και μόνη ημών βοήθεια, ῥύσαι δεόμεθα, της πολυπλόκου κακίας, του δολίου δράκοντος, τους σε δοξάζοντας.
Διάσωσον, από κινδύνων τους δούλους σου σώφρον Άννα, ότι πάντες προς σε καταφεύγομεν, ως ένθεον προς Θεόν ημών πρέσβυν.
Επίβλεψον, εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β΄. Τα άνω ζητών.
Πρεσβείαν την σήν ως όπλον απροσμάχητον, πλουτούντες αεί οι δούλοί σου πανεύφημε, εκτενώς βοώμέν σοι· θεοδόξαστε Άννα πρόφθασον, και εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, η μόνη Προμήτορ του ποιήσαντος.
Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε.
Συνεχόμενοι πάντοθεν και δεινοίς παντοίοις κλυδωνιζόμενοι, βοηθείας της σής τύχοιμεν, Άννα οι προστρέχοντες τη σκέπη σου.
Τας βουλάς διασκέδασον των ωρυομένων κατά της ποίμνης σου, και ματαίωσον δεόμεθα, τας αυτών ελπίδας Άννα πάνσεμνε.
Μη παρίδης θεόληπτε τους προσκαλουμένους σε εις βοήθειαν, αλλά τάχυνον του ῥύσασθαι, της παρενοχλούσης ημάς θλίψεως.
Θεοτοκίον.
Συμφορών και κακώσεων και επερχομένων δεινών συμπτώσεων, και ποικίλων παραπτώσεων, Θεοτόκε σώζε τους υμνούντάς σε.
Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς.
Ίασαι ημών, των σωμάτων τα συντρίμματα, και του νοός τας εκτροπάς αγαθή, και διανοίας διασκέδασον την ζόφωσιν.
Αίτησαι ημίν, επταισμένων την συγχώρησιν, ελευθερίαν πολυτρόπων δεινών, και ειρηναίαν παμμακάριστε κατάστασιν.
Πάσης απειλής και παντοίας ελευθέρωσον, θεόφρον Άννα δυσχερείας ημάς, όπως υμνώμεν αεί τα μεγαλείά σου.
Θεοτοκίον.
Πρόστηθι Αγνή, τοις πιστώς σε λιτανεύουσι, και ασιγήτως σε γεραίρουσι, και Ορθοδόξως Θεοτόκον καταγγέλουσιν.
Ωδή στ΄. Την δέησιν εκχεώ.
Μη παύση υπέρ ημών πρεσβεύουσα προνοούσά τε αεί και φρουρούσα· προς σε και γάρ παναοίδιμε Άννα, διά παντός αφορώμεν οι δούλοί σου, παντοίας ούν επιφοράς, ανωτέρους ημάς διατήρησον.
Εκ πάσης, ημάς περίσωζε συνοχής τε και παντοίας οδύνης, και χαλεπής, ελευθέρωσον βλάβης, ψυχής ομού τε και σώματος ένδοξε, ισχύεις γάρ ως αληθώς, ως Προμήτορ του πάντα ισχύοντος.
Εκ σάλου της των παθών οχλήσεως, και δεινής ημάς θεόληπτε Άννα, των πονηρών, λογισμών καταιγίδος, προς γαληνότατον όρμον προσόρμισον, προνοία σου της αγαθής, αγαθού τε Δεσπότου Προμήτορος.
Θεοτοκίον.
Ως πάντων, την δεσποτείαν έχουσα, οία Μήτηρ του των πάντων Δεσπότου, δίδου ημίν, εγκλημάτων την λύσιν, και παθημάτων Αγνή απολύτρωσιν, κινδύνων τε απαλλαγήν, και Θεού Βασιλείας οικείωσιν.
Διάσωσον, από κινδύνων τους δούλους σου σώφρον Άννα, ότι πάντες προς σε καταφεύγομεν, ως ένθεον προς Θεόν ημών πρέσβυν.
Άχραντε, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρῥησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον.
Ήχος β΄. Προστασία των Χριστιανών.
Προστασία των πιστών ακαταμάχητε, μεσιτεία προς Θεόν αμετακίνητε, μη παρίδης σών οικετών ικέσιον φωνήν, αλλ’ επίβλεψον ως συμπαθής εις την ταπείνωσιν ημών, των πιστώς προστρεχόντων σοι, σώζουσα εκ κινδύνων και σκέπουσα εκ παντοίων, πειρατηρίων χαλεπών, Άννα πάνσεμνε τους δούλους σου.
Προκείμενον.
Αγαλλιάσθε δίκαιοι εν Κυρίω, τοις ευθέσι πρέπει αίνεσις.
Στίχος. Μακάριοι πάντες οι φοβούμενοι τον Κύριον.
Ευαγγέλιον.
Εκ του κατά Λουκάν.
(Κεφ. η΄ 16-21).
Είπεν ο Κύριος· ουδείς λύχνον άψας καλύπτει αυτόν σκεύει η υποκάτω κλίνης τίθησιν, αλλ᾿ επί λυχνίας επιτίθησιν, ίνα οι εισπορευόμενοι βλέπωσι το φως. Ου γάρ εστι κρυπτόν ο ου φανερόν γενήσεται, ουδέ απόκρυφον ο ου γνωσθήσεται και εις φανερόν έλθη. Βλέπετε ούν πως ακούετε· ός γάρ εάν έχη, δοθήσεται αυτώ και ός εάν μη έχη και ο δοκεί έχειν αρθήσεται απ᾿ αυτού. Παρεγένοντο δε προς αυτόν η μήτηρ και οι αδελφοί αυτού και ουκ ηδύναντο συντυχείν αυτώ διά τον όχλον. Και απηγγέλθη αυτώ λεγόντων· η μήτηρ σου και οι αδελφοί σου εστήκασιν έξω ιδείν σε θέλοντες. Ο δε αποκριθείς είπε προς αυτούς· μήτηρ μου και αδελφοί μου ούτοί εισιν, οι τον λόγον του Θεού ακούοντες και ποιούντες αυτόν.
Δόξα.
Ταις της σής Προγόνου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Και νύν.
Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Στίχος. Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι.
Μη παρίδης ένδοξε την ανυμνούσάν σε πίστει, και πόθω γεραίρουσαν, και αδιαλείπτως σε μεγαλύνουσαν, ιεράν ποίμνην σου, αλλ’ αυτήν θεόφρον, ακοιμήτω προστασία, περιχαράκωσον, και διαπαντός περιτείχισον, και πάσαις ανεπίβατον ταις αντικειμέναις δυνάμεσιν, ανάδειξον ταύτην, πανεύφημε Προμήτορ του Χριστού· εν σοί γάρ αύτη κρατύνεται, και αυχεί και σώζεται.
Σώσον, ο Θεός τον λαόν σου…
Ωδή ζ΄. Οι εκ της Ιουδαίας.
Πειρασμών ανηκέστων συμφορών αδοκήτων, Άννα θεόκλητε, μαστίγων πολυτρόπων, δεινών ολεθροτόκων, ῥύσαι πάντας τους ψάλλοντας· ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Δυσμενείας παντοίας και δεινής προσδοκίας, και πάσης ένδοξε, βουλής κακομηχάνου, περίζωσε τους πίστει, εισαεί αναμέλποντας· ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Ψυχικήν ευεξίαν και σωμάτων την ῥώσιν, πάσι θεόληπτε, παράσχου τοις εν πίστει, τώ θείω σου τεμένει, προσιούσι και ψάλλουσιν· ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Θεοτοκίον.
Σηπεδόνας ψυχής μου και παθών αλγηδόνας, θάττον αφάνισον, και όλον με Παρθένε, ῥοπή του σου ελέους, σεσωσμένον ανάδειξον, όπως υμνώ σου αεί τας θείας δυναστείας.
Ωδή η΄. Τον Βασιλέα.
Τους εκ παντοίων, ανιαρών τρυχομένους, και δεινοίς αεί εταζομένους, λύτρωσιν θεόφρον, παράσχου εις αιώνας.
Της των δαιμόνων, πανωλεθρίου μανίας, και ανδρών εχθίστων απηνείας, πρόφθασον και ῥύσαι, τους σούς σεμνή οικέτας.
Τους εν ποικίλοις, πειρατηρίοις του βίου, πολυτρόπως πάντοτε θεόφρον, περιστατούμενους, σώζε εις αιώνας.
Θεοτοκίον.
Τους πεποιθότας, ανενδοιάστως Παρθένε, τη πανσωστική σου προστασία, ανεπηρεάστους, συντήρει εις αιώνας.
Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Τους πίστει προσκυνούντας, την σεπτήν σορόν σου, και εμφερείας το θείον εκτύπωμα, σκέπε και φρούρει και σώζε Άννα φιλάγαθε.
Εκ θείων υψωμάτων, μη ελλίπης όλως, θεόφρον Άννα ημάς εποπτεύουσα, και τας ιάσεις αφθόνως πάσι βραβεύουσα.
Μη παύση συντηρούσα, ταύτην σου την ποίμνην, εκ πολυπλόκων σκανδάλων του όφεως, και εξ ανθρώπων αδίκων Άννα
πανθαύμαστε.
Θεοτοκίον.
Ελπίς μου γλυκυτάτη, και αναψυχή μου, και της ψυχής μου χαρά Παναγία, χαράς εκείνης με δείξον Πάναγνε μέτοχον.
Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.
Και τα παρόντα Μεγαλυνάρια,
Δεύτε ευφημήσωμεν οι πιστοί, Άνναν την Αγίαν, την Προμήτορα του Χριστού, την αξιωθείσαν γεννήσαι την Παρθένον την μόνην Θεοτόκον και Παναμώμητον.
Χαρίτων ως έμπλεως αγαθή, χαρίτωσον πάντας τους εν πίστει σε ακλινεί, ανυμνολογούντας και πόθω προσκυνούντας, της θείας κληρουχίας πάντας αξίωσον.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες, μετά της Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαν
εις το σωθήναι ημάς.
Το Τρισάγιον
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, και Υιώ, και Αγίω Πνεύματι,
καί νύν, και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς· Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν· Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.
Κύριε, ελέησον· Κύριε, ελέησον· Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί, και Υιώ, και Αγίω Πνεύματι,
καί νύν, και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γής. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον· και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών· και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ῥύσαι ημάς από του πονηρού.
Ότι σου εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα του Πατρός και του Υιού καί
τού Αγίου Πνεύματος, νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Και τα Τροπάρια ταύτα. Ήχος πλ. β΄.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γάρ απολογίας απορούντες, ταύτην σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.
Δόξα.
Κύριε ελέησον ημάς, επί σοί γάρ πεποίθαμεν. Μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών. Αλλ’ επίβλεψον και νύν ως εύσπλαχνος και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών. Σύ γάρ εί Θεός ημών και ημείς λαός σου, πάντες έργα χειρών σου και το όνομά σου επικεκλήμεθα.
Και νύν.
Της ευσπλαγχνίας την πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις σε μη αστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά σου των περιστάσεων, σύ γάρ η σωτηρία του γένους των Χριστιανών.
Εκτενής και Απόλυσις, μεθ’ ην ψάλλομεν το εξής·
Ήχος β΄. Ότε εκ του ξύλου.
Πάντων, μνημονεύεις αγαθή, των μνημονευόντων σου πόθω, και ευφημούντων σε, και εκλιπαρούντων σε Θεοπρομήτορ θερμώς, και προς σε μετά πίστεως, αεί αφορώντων, και προς την αντίληψιν καταφευγόντων την σήν· πάσης ούν ημάς επηρείας, νόσων συμφορών και κινδύνων, και δεινών απάντων ελευθέρωσον.
Έτερον Όμοιον.
Πάντες, σοί προσπίπτομεν πιστώς, πάντες σε θερμώς δυσωπούμεν, Άννα φιλεύσπλαγχνε, πάντας ημάς λύτρωσαι τη μεσιτεία σου, πολυτρόπων κακώσεων, μελλόντων κινδύνων, δεινών επιθέσεων, και αλγηδόνων πικρών, και ανιαρών επαλλήλων, και αρῥωστημάτων ποικίλων, και πολυειδών ετέρων θλίψεων.
Έτερον Όμοιον.
Πάσης, των εθνών επιδρομής, πάσης των εχθρών κακουργίας, πάσης στενώσεως, πάσης περιστάσεως, πάσης κακώσεως, πάσης άλλης συμπτώσεως, παντοίας ανάγκης, εκ πάσης τε θλίψεως, και προσβολής του εχθρού, και εκ πολυτρόπων σκανδάλων, και πειρατηρίου του βίου, ῥύσαι τους σούς δούλους Άννα ένδοξε.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών,
Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς.
Αμήν.
