Ο Παρακλητικός Κανών Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου διαβάζετε στους Ιερούς Ναούς το απόγευμα της ημέρας της εορτής του Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου ή σε κάθε άλλη περίσταση. Ο Άγιος Αντώνιος ο Μέγας εορτάζει 17 Ιανουαρίου.
Ο Ιερεύς: Ευλογητός ο Θεός ημών πάντοτε, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων.
Ο Αναγνώστης: Αμήν.
Ψαλμός ρμβ΄ (142)
Κύριε, εισάκουσον τής προσευχής μου, ενώτισαι τήν δέησίν μου εν τή αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τή δικαιοσύνη σού καί μή εισέλθης εις κρίσιν μετά τού δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πάς ζών. ότι κατεδίωξεν ο εχθρός τήν ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γήν τήν ζωήν μου, εκάθισε μέ εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος καί ηκηδίασεν έπ εμέ τό πνεύμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοίς έργοις σου, εν ποιήμασι τών χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα πρός σέ τάς χείράς μου, η ψυχή μου ως γή άνυδρος σοί.
Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε τό πνεύμά μου μή αποστρέψης τό πρόσωπόν σου άπ εμού, καί ομοιωθήσομαι τοίς καταβαίνουσιν εις λάκκον. ακουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό έλεός σου, ότι επί σοί ήλπισα γνώρισον μοί, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα τήν ψυχήν μού εξελού μέ εκ τών εχθρών μου, Κύριε, ότι πρός σέ κατέφυγον. δίδαξον μέ τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ ει ο Θεός μού τό πνεύμά σου τό αγαθόν οδηγήσει μέ εν γή ευθεία. Ένεκεν τού ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, εν τή δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί εν τώ ελέει σου εξολοθρεύσεις τούς εχθρούς μου καί απολείς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμι.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος ά΄. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό όνομα τό άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τά έθνη εκύκλωσαν μέ, καί τώ ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, καί έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Είτα τά παρόντα Τροπάρια.
Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ.
Τόν αρχηγόν τών Μοναστών καί αλείπτην, καί καρτερόψυχον ερήμου Πρωτάρχην, ανευφημούντες κράξωμεν αυτώ οι Πιστοί, Άγιε Αντώνιε, ταίς πρεσβείαις σου πάσης, λύπης διασκέδασον σκοτεινότατον νέφος, καί τάς ιάσεις δίδου συμπαθώς, τοίς ασθενούσι καί πόθω σέ μέλπουσι.
Δόξα Πατρί καί Υιώ καί Αγίω Πνεύματι.
Καί νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.
Θεοτοκίον
Τή Θεοτόκω εκτενώς νύν προσδράμωμεν, αμαρτωλοί καί ταπεινοί καί προσπέσωμεν εν μετάνοια κράζοντες εκ βάθους ψυχής. Δέσποινα βοήθησον, εφ ημίν σπλαγχνισθείσα, σπεύσον απολλύμεθα υπό πλήθους πταισμάτων, μή αποστρέψεις σούς δούλους κενούς. Σέ γάρ καί μόνην ελπίδα κεκτήμεθα.
Δόξα Πατρί καί Υιώ καί Αγίω Πνεύματι.
Ψαλμός ν΄ (50)
Ελέησον μέ, ο Θεός, κατά τό μέγα έλεός σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημα μουεπί πλείον πλύνον μέ από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μού καθάρισον μέ. Ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω, καί η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι διαπαντός. Σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου, καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαι σέ. Ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήφθην, καί εν αμαρτίαις εκίσσησε μέ η μήτηρ μου. Ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας, τά άδηλα καί τά κρύφια της σοφίας σου εδήλωσας μοί. Ραντιείς μέ υσσώπω, καί καθαρισθήσομαι, πλυνείς μέ, καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοί αγαλλίασιν καί ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα.
Αποστρεψον τό πρόσωπόν σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου. Μή απορρίψης μέ από τού προσώπου σου καί τό πνεύμά σου τό άγιον μή αντανέλης άπ εμού. Απόδος μοί τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήριξον μέ. Διδάξω ανόμους τάς οδούς σου, καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσι. Ρύσαι μέ εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός τής σωτηρίας μουαγαλλιάσεται η γλώσσά μου τήν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τά χείλη μου ανοίξεις, καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα ανολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τή ευδοκία σου τήν Σιών, καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλήμ τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν καί ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριον σού μόσχους.
Είτα ψάλλομεν τάς Ωδάς τού Κανόνος.
Ωδή ά΄. Ήχος πλ. δ΄. Αρματηλάτην Φαραώ.
Αντώνιον τόν Θείον ευφημείν θέμις.
Αθανασίας καί ζωής λαβόμενος τής αιωνίου σαφώς, καί τρισυποστάτου αίγλης εμφορούμενος, τώ φωτισμώ τής χάριτος, τήν ζοφώδη ψυχήν μου, καταυγασθήναι δυσώπησον, Πάτερ τών Πατέρων Αντώνιε.
Νέον υπάρχων ηλικία σώματος, καινήν οδόν αρετής, περιπατών Πάτερ, ακινδύνως έφθασας, εις Ουρανούς, Αντώνιε, τώ Σωτήρι πρεσβεύων, υπέρ τών πίστει τήν Μνήμην σου, καί πόθω τελούντων πανόλβιε.
Τρισυποστάτω λαμπηδόνι, Πανσεμνέ, αεί λαμπόμενος, τό δυσμενές άπαν, τών δαιμόνων φρύαγμα, καί τών εχθρών τήν έπαρσιν, καί τάς νόσων εφόδους, εκ τών σών δούλων απέλασον, θείαις σου πρεσβείαις, Αντώνιε.
Θεοτοκίον
Ως Θεού Μήτηρ παρρησίαν έχουσα, πρός τόν σόν Τόκον Αγνή, Μονογενή Λόγον, τού Πατρός υπάρχοντα, καί συμφυή τώ Πνεύματι, δυσωπούσα μή παύση, νόσων δεινών τέ καί θλίψεων, σώσαι τούς πιστώς σέ δοξάζοντας.
Ωδή γ. Ο στερεώσας κατ αρχάς
Νενευρωμένω λογισμώ καί σταθερά διανοία τών παθών καταμαράνας τήν φλόγα, Ουρανούς περιπολείς, αοίδιμε Αντώνιε, υπέρ ημών πρεσβεύων, τών μετά πόθου υμνούντων σέ.
Ισχυροτάτας προσβολάς δαιμόνων θρασυνομένων, καί θηρίων τάς ορμάς μιμουμένων, ως κατήσχυνας Σοφέ, καμέ δή ενδυνάμωσον, καταφρονήσαι ούτω, δόλους αυτών τά τεχνάσματα.
Ο Μοναζόντων αρχηγός τού σκότους τάς εξουσίας, εγκρατεία θριαμβεύσας συντόνω, νικητής ως αληθώς Αντώνιος εγένετο, υπέρ τών Ορθοδόξων, Θεώ πρεσβεύων αείποτε.
Θεοτοκίον
Νενεκρωμένον μου τόν νούν, τή τής ζωής ενεργεία, τής έκ σού φανερωθείσης εν Κόσμω, εξανάστησον, Αγνή, καί πρός ζωήν οδήγησον, σύ γάρ τή τού Υιού σου ισχύϊ Άδην κατέλυσας.
Ωδή δ. Σύ μου ισχύς Κύριε
Τών αρετών, κλίμακι θεία χρησάμενος, σύ ανήλθες, Πάτερ, εις Ουράνια, καί τόν Θεόν είδες καθαρώς, όν νύν εκδυσώπει υπέρ σών δούλων, Αντώνιε, τυχείν τής σωτηρίας, καί αφέσεως πάντων, ψυχικών μολυσμών καί κακώσεων.
Όλος Θεώ, υποταγείς, ώ Αντώνιε, μόνος μόνω, Πάνσεπτε, ενούμενος δί αρετής, καί καθομιλών, καί αντί γηΐνου αξιωθείς τήν ουράνιον, απόλαυσιν αξίως, τοίς πιστώς σέ υμνούσι, εις σωτηρίαν βραβεύεις, θείαις πρεσβείαις σου.
Νούν καί ψυχήν, μεμολυσμένος, ώ Όσιε, τήν απάτην έχων κυριεύουσαν, τούς λογισμούς μου ο δυστυχής, καί τάς φαντασίας τών δυσμενών εχθρών πάντοτε, πρός σέ νύν καταφεύγω, τόν θερμόν μου προστάτην, ελπίζων ταίς ευχαίς σου, τυχείν τής σωτηρίας.
Θεοτοκίον
Θεόν έκ σού, τόν σαρκωθέντα δυσώπησον, τόν ατρέπτως, ό ήν διαμείναντα, καί φυσικώς αυτώ τώ Πατρί, καί σοί τή Τεκούση, γενόμενον ομοούσιον, ψυχών τήν σωτηρίαν, καί σωμάτων υγείαν, ημίν τοίς σέ υμνούσι Παρθένε, δωρήσασθαι.
Ωδή ε. Ίνα τί μέ απώσω
Ενοικούντας σοί έχων, πάντας τούς Μονάσαντας, αΰλους Νόας τέ, καί απολαμβάνων τήν Ουράνιον δόξαν, Αντώνιε, μέμνησο τών πίστει, καί πόθω σέ υμνολογούντων, καί τής δόξης εκείνης αξίωσον.
Ιαμάτων τήν χάριν, κατ ασθενειών ανιάτων ως έλαβες, καί κατά δαιμόνων εκ θεού εξουσίαν, Αντώνιε, ούτως εκ σών δούλων, δαιμόνων δόλους καί εφόδους, τάς τών νόσων, ώ Πάτερ εξάλειψον.
Ιλασμόν μοί παρασχου, τών ατοπημάτων λιταίς σου, Αντώνιε, καί ελέησον μέ καί τά έλκη ψυχής μου θεράπευσον, καί απεγνωσμένον όντα εκλύτρωσαι μέ τάχει, αρετών τ ενδιαίτημα ποίησον.
Θεοτοκίον
Οι σέ σκέπην πλουτούντες, καί τή σή πρεσβεία αεί εγκαυχώμενοι, αεννάως, Κόρη, σέ υμνούμεν, καί πόθω γεραίρομεν, Σύ γάρ ει, Παρθένε, μόνη ελπίς τών Ορθοδόξων, τείχος, δόξα, τιμή τέ καί καύχημα.
Ωδή στ. Άβυσσος αμαρτιών
Νόμιμον ασκητικώς πολιτείαν απαλών εξ ονύχων, αναλαβών, ώ Πάτερ, δόξης θείας ηξίωσαι, καί ως θείος αριστεύς στέφος απείληφας τό τής νίκης, υπέρ ημών αεί δεόμενος.
Έχοντες πρός τόν Θεόν ισχυρόν σέ πρεσβευτήν, ώ θεοφρον, καί τών κινδύνων ρύστην καί προστάτην καί πρόμαχον, καταφεύγοντες εις σέ πάντων λυτρούμεθα αδοκήτων,
νόσων παντοίων καί κακώσεων.
Ύψιστος επί τής γής σύ γενόμενος εν θαύμασι θείοις, τά πονηρά του σκότους φυγαδεύεις νύν πνεύματα, καί καθαίρεις τάς πολλάς ημών, Αντώνιε, ασθενείας, καί μολυσμούς ψυχής καί σώματος.
Θεοτοκίον
Ύψωσας παναληθώς τήν πεσούσαν τών ανθρώπων ουσίαν, ώ Παναγία Κόρη, τόν Θεόν γαλουχήσασα, τούτον ούν υπέρ ημών, τυχείν αφέσεως εγκλημάτων, διηνεκώς δυσώπει, Παναγνέ.
Αντώνιε, τών Μοναζόντων έξαρχος τέ καί κλέος, εν ταίς απαύστοις ευχαίς σου μνημόνευε, ημών τών πίστει σέ ανυμνούντων.
Άχραντε, η διά λόγου τόν Λόγον ανερμηνεύτως επ εσχάτων τών ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Ο Ιερεύς μνημονεύει. Είτα τό Κοντάκιον Ήχος β.
Φωτί τώ απροσίτω καταλαμπόμενος, ως αστήρ εξέλαμψας εν τή ερήμω, Πανεύφημε, διο καί τούς βιωτικούς θορύβους καταλιπών, καί τόν Σταυρόν επ ώμων αράμενος, καταφωτίζεις διδαχαίς σου, Αντώνιε, τούς ευσεβώς σοί προσπελάζοντες.
Καί ευθύς τό Προκείμενον Ήχος δ.
Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος τού Οσίου αυτού.
Στίχος.Τί ανταποδώσωμεν τώ Κυρίω περί πάντων ών ανταπέδωκεν ημίν;
Ευαγγέλιον εκ τού κατά Λουκάν (στ . 17-23)
Τώ καιρώ εκείνω έστη ο Ιησούς επί τόπου πεδινού, καί όχλος μαθητών αυτού καί πλήθος πολύ του λαού από πάσης της Ιουδαίας, καί Ιερουσαλήμ, καί τής παραλίου Τύρου καί Σιδώνος, οί ήλθον ακούσαι αυτού καί ιαθήναι από τών νόσων αυτών, καί οι οχλούμενοι υπό πνευμάτων ακαθάρτων, καί εθεραπεύοντο. Καί πάς ο όχλος εζήτει απτεσθαι αυτού, ότι δύναμις παρ αυτού εξήρχετο, καί ιάτο πάντας. Καί αυτός επάρας τούς οφθαλμούς αυτού εις τούς Μαθητάς αυτού έλεγε, Μακάριοι οι πτωχοί, ότι υμετέρα εστίν η βασιλεία τού Θεού, μακάριοι οι πεινώντες νύν, ότι χορτασθήσεσθε, μακάριοι οι κλαίοντες νύν, ότι γελάσετε, μακάριοι εστέ, όταν μισήσωσιν υμάς οι άνθρωποι, καί όταν αφορίσωσιν υμάς, καί ονειδίσωσι, καί εκβάλωσι τό όνομα υμών ως πονηρόν ένεκα τού Υιού τού ανθρώπου. Χαίρετε εν εκείνη τή ημέρα καί σκιρτήσατε, ιδού γάρ ο μισθός υμών πολύς εν τώ ουρανώ.
Δόξα Πατρί καί Υιώ καί Αγίω Πνεύματι.
Ταίς τού σου Οσίου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη τών εμών εγκλημάτων.
Καί νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.
Ταίς τής Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη, τών εμών εγκλημάτων.
Στίχος: Ελεήμον, ελέησον μέ ο Θεός κατά τό μέγα έλεός σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου.
Καί τό παρόν Προσόμοιον
Ήχος Πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι
Μή παύση δεόμενος τού Λυτρωτού καί Δεσπότου, Αντώνιε, Όσιε, τοίς τήν θείαν Μνήμην σου εορτάζουσι, πάσι δωρήσασθαι άφεσιν πταισμάτων, αιωνίαν απολύτρωσιν, τών χαρισμάτων τέ, τών πνευματικών τήν μετάδοσιν, παθών τέ τήν καταφλεξιν, τών φρυγόντων νύν τήν καρδίαν ημών, ψυχών σωτηρίαν, καί θείαν προστασίαν, Αγαθέ, ίνα υμνώμεν γηθόμενοι τήν θείαν σου Κοίμησιν.
Ο Ιερεύς:
Σώσον ο Θεός τόν λαόν σου καί ευλόγησον τήν κληρονομίαν σού επισκεψαι τόν κόσμον σου εν ελέει καί οικτιρμοίς. Υψωσον κέρας Χριστιανών ορθοδόξων καί καταπεμψον εφ ημάς τά ελέη σου τά πλούσια πρεσβείαις τής παναχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου καί Αειπαρθένου Μαρίας δυνάμει τού Τιμίου καί Ζωοποιού Σταυρού προστασίαις τών τιμίων επουρανίων Δυνάμεων Ασωμάτων ικεσίαις τού Τιμίου καί Ενδόξου Προφήτου, Προδρόμου καί Βαπτιστού Ιωάννου τών αγίων ενδόξων καί πανευφήμων Αποστόλων ών εν Αγίοις Πατέρων ημών, μεγάλων ιεραρχών καί οικουμενικών διδασκάλων Βασιλείου τού Μεγάλου, Γρηγορίου τού Θεολόγου καί Ιωάννου τού Χρυσοστόμου, Αθανασίου καί Κυρίλλου, Ιωάννου τού Ελεήμμονος, πατριαρχών Αλεξανδρείας.
Νικολάου τού εν Μύροις, Σπυρίδωνος επισκόπου Τριμυθούντος, τών Θαυματουργών τών αγίων ενδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τού Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τού Μυροβλήτου, Θεοδώρων Τύρωνος καί Στρατηλάτου, τών ιερομαρτύρων Χαραλάμπους καί Ελευθερίου, τών αγίων ενδόξων καί καλλινίκων Μαρτύρων. Τών οσίων καί θεοφόρων Πατέρων ημών. Τών αγίων καί δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ καί Άννης. Τού αγίου Αντωνίου τού Μέγα, καί πάντων σου τών Αγίων. Ικετεύομεν σέ, μόνε πολυέλεε Κύριε. Επάκουσον ημών τών αμαρτωλών δεομένων σου καί ελέησον ημάς.
Ωδή ζ. Οι εκ τής Ιουδαίας
Φοίνιξ ως πέρ εν οίκω δίκαιος Κυρίου, ώ Πάτερ εξήνθησας, καρπούς δικαιοσύνης, εξ ών οι σέ υμνούντες διατρέφονται ψάλλοντες, ο τών πατέρων ημών Θεός ευλογητός ει.
Φωτεινής επιπνοίας εμφορούμενος, Πάτερ, τού θείου Πνεύματος, τά πνεύματα διώκεις, τάς νόσους θεραπεύεις, τών θερμώς προσιόντων σοί, καί προσκυνούντων πιστώς τήν θείαν σου Εικόνα.
Ήλθοσαν τών ατόπων πράξεών μου ύδατα, έως Αντώνιε, ψυχής μου τής αθλίας, ιλύϊ κρατουμένης, τών παθών καί τών θλίψεων, μή υπερίδης τόν σόν δούλον, άλλ οικτειρόν μέ.
Θεοτοκίον
Μαριάμ Θεοτόκε, τόν πρό πάντων αιώνων εκυοφόρησας, ημίν ομοιωθέντα, δί άκραν ευσπλαγχνίαν, ίνα σώση τούς ψάλλοντας, ώ τών Πατέρων ημών Θεός ευλογητός ει.
Ωδή η. Τόν Βασιλέα.
Εν τοίς υψίστοις μετά Αγγέλων χορεύων, Παμμακάριστε Αντώνιε πάντας, τούς σέ ανυμνούντας, διάσωζε ευχαίς σου.
Ικετηρίους διηνεκώς υμνωδίας πρός τόν Κτίστην προσάγων, ώ Πάτερ, μέμνησο τών πίστει σέ ανυμνολογούντων.
Ναμάτων θείων τής ευποιΐας, ώ Πάτερ, εξαπόστειλον ημίν τοίς σοίς δούλοις, καί δεινών παντοίων απάλλαξον ευχαίς σου.
Θεοτοκίον
Θεογεννήτορ τής ψυχής μου τά πάθη, καί τά τραύματα θεράπευσον εν τάχει, καί τής αμαρτίας ουλάς εξάλειψόν μου.
Ωδή θ. Κυρίως Θεοτόκον
Ενθέως εκτελούντες, τήν θείαν σου Μνήμην, Πάτερ Πατέρων Αντώνιε, Όσιε, χαράς απείρου καί δόξης όλως πληρούμεθα.
Μή παύση ικετεύων τόν Θεόν τών όλων, σεβασμιώτατε Πάτερ Αντώνιε, λύσιν πταισμάτων δωρήσασθαι ταίς ψυχαίς ημών.
Ιάσεως τών νόσων, τεύξονται οι πόθω, τή σή Εικόνι Πανόσιε τρέχοντες, καί μετά πόθου καί πίστεως ανυμνούντες σέ.
Θεοτοκίον
Σύ ει Παρθενομήτορ, ισχύς τής ψυχής μου, καί τού νοός μου ελπίς ακαταίσχυντος, φώς καί ζωή καί παράκλησις τής καρδίας μου.
Άξιον εστίν ως αληθώς, μακαρίζειν σέ τήν Θεοτόκον, τήν αειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τού Θεού ημών. Τήν τιμιωτέραν τών Χερουβίμ καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφίμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν τήν όντως Θεοτόκον σέ μεγαλύνομεν.
Καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια
Τόν τών Μοναζόντων υπογραμμόν, καί τόν τής ερήμου πολιούχον καί οικιστήν, στήλην σωφροσύνης καί οσίων τό κλέος, Αντώνιον τόν Μέγαν ανευφημήσωμεν.
Έχων παρρησίαν πρός τόν Θεόν, τών σοί προσιόντων τά αιτήματα συμπαθώς, τά πρός σωτηρίαν δίδου ταίς σαίς πρεσβείαις, Αντώνιε Οσίων τό εγκαλώπισμα.
Πρεσβείας προσάγαγε τώ Θεώ, Αντώνιε Πάτερ, υπέρ πάντων τών ευσεβών, τών πίστει τελούντων τήν θείαν Κοίμησίν σου, καί σώσον εκ κινδύνων καί πάσης θλίψεως.
Πάσαι τών Αγγέλων αί στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι πάντες μετά τής Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις τό σωθήναι ημάς.
Τό Τρισάγιον
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς. (τρείς φορές)
Δόξα Πατρί καί Υιώ καί Αγίω Πνεύματι.
Καί νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.
Παναγία τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρισον τάς ανομίας ημίν. Άγιε, επισκεψε καί ίασαι τάς ασθενείας ημών, ένεκεν τού ονόματός σου.
Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον.
Δόξα Πατρί καί Υιώ καί Αγίω Πνεύματι.
Καί νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.
Πάτερ ημών, ο εν τοίς ουρανοίς, αγιασθήτω τό όνομά Σου, ελθέτω η βασιλεία Σου, γεννηθήτω τό θέλημά Σου ως εν ουρανό καί επί τής γής. Τόν άρτον ημών τόν επιούσιον δός ημίν σήμερον, καί άφες ημίν τά οφειλήματα ημών, ως καί ημείς αφίεμεν τοίς οφειλέταις ημών, καί μή εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν αλλά ρύσαι ημάς από τού πονηρού.
Ο Ιερεύς Ότι Σου εστιν η βασιλεία καί η δύναμις καί η δόξα τού Πατρός καί τού Υιού καί τού Αγίου Πνεύματος, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων.
Είτα τό Τροπάριον Ήχος δ.
Τόν ζηλωτήν Ηλίαν τοίς τρόποις μιμούμενος, τώ Βαπτιστή ευθείαις ταίς τρίβοις επόμενος, Πάτερ Αντώνιε, τής ερήμου γέγονας οικιστής, καί τήν οικουμένην εστήριξας ευχαίς σου. Διο πρέσβευε, Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
Ο Ιερεύς ως έθος μνημονεύει.
Εν τή απολύσει, καί τή προσκυνήσει τής αγίας Εικόνος, ψάλλομεν τό παρόν Προσόμοιον Ήχος β.
Ότε εκ τού ξύλου σέ νεκρόν.
Πάντων προστατεύεις, Αγαθέ, τών σοί προσιόντων εν πίστει, καί δεομένων σου, έλαβες τήν χάριν γάρ, παρά Χριστού τού Θεού, τού ιάσθαι νοσήματα, ποικίλα καί πάθη, δαιμόνων τέ φρύαγμα, καταφρονείν καί θηρών. Όθεν σου δεόμεθα πάντων, καί ημάς τους σέ ανυμνούντας, κινδύνων, Αντώνιε, απάλλαξον.
Ήχος πλ. δ΄.
Δέσποινα προσδεξαι, τάς δεήσεις τών δούλων σου, καί λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης καί θλίψεως.
Ήχος β΄.
Τήν πάσαν ελπίδα μου, εις σέ ανατίθημι, Μήτερ τού Θεού, φύλαξον μέ υπό τήν σκέπην σου.
Ο Ιερεύς: Δί ευχών τών αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον καί σώσον ημάς. Αμήν.
