Διαβάζεται το Μικρό Απόδειπνο. Μετά το Άξιόν εστιν ψάλλεται ο Κανόνας της Θεοτόκου, κι έπειτα το Κοντάκιο «Τη υπερμάχω…» σε αργό μέλος . Ακολουθεί η από τον Ιερέα εμμελής απαγγελία της Γ´ Στάσης των Χαιρετισμών.
Νέα (πνευματική) κτίση φανέρωσε ο Κτίστης σ᾿ εμάς που γίναμε απ᾿ Αυτόν, αφού βλάστησε χωρίς σπορά από παρθενική κοιλιά και την διαφύλαξε όπως ήταν άφθορη. Ώστε βλέποντας εμείς το θαύμα, με ύμνους να φωνάζουμε προς αυτή·
Χαίρε, άνθος της αφθαρσίας· χαίρε, στεφάνι της εγκρατείας.
Χαίρε, εσύ που μας δίνεις εικόνα της Αναστάσεως, χαίρε εσύ που μας φανερώνεις τη ζωή των Αγγέλων.
Χαίρε, δέντρο που παράγεις καρπούς γευστικούς και καλούς, απ᾿ τους οποίους τρέφονται οι πιστοί· χαίρε, ξύλο (δέντρο) πυκνόφυλλο, κάτω απ᾿ το οποίο σκεπάζονται πολλοί.
Χαίρε, εσύ που κυοφόρησες οδηγό για τους πλανωμένους, χαίρε, εσύ που γέννησες Λυτρωτή για τους αιχμαλώτους.
Χαίρε, εσύ που καθικετεύεις τον δίκαιο Κριτή, χαίρε εσύ που (με τη μεσιτεία σου) παρέχεις συγχώρηση στους αμαρτωλούς.
Χαίρε, εσύ που γίνεσαι στολή για τους γυμνούς από πνευματική παρρησία (προς το Θεό)· χαίρε στοργή που νικάς κάθε πόθο.
Χαίρε Νύμφη, ανύμφευτε.
Αφού γνωρίσαμε την παράδοξη γέννηση (του Χριστού), ας αποξενωθούμε από τον κόσμο, μεταφέροντας το νού μας στον ουρανό. Για τούτο ο υψηλός Θεός φανερώθηκε στη γη ως ένας ταπεινός άνθρωπος· γιατί ήθελε να τραβήξει προς το δικό Του ύψος αυτούς που του φωνάζουν Αλληλούια.
Ολόκληρος βρισκόταν κάτω στη γη, κι ωστόσο δεν απουσίαζε από τα άνω (τον ουρανό) ο απερίγραπτος Υιός και Λόγος (του Θεού). Κι αυτό έγινε με θεική συγκατάβαση κι όχι με τοπική μετακίνηση· κι έτσι συντελέστηκε η γέννηση από Παρθένο αφιερωμένη στο Θεό, η οποία ακούει αυτά·
Χαίρε, χώρα που χώρεσες τον αχώρητο Θεό· χαίρε, θύρα του σεπτού μυστηρίου της σωτηρίας μας.
Χαίρε, εσύ που για τους απίστους είσαι αμφίβολο άκουσμα· χαίρε, εσύ που για τους πιστούς είσαι αναμφίβολο καύχημα.
Χαίρε, όχημα πανάγιο (του Χριστού) που κάθεται πάνω στα Χερουβείμ· χαίρε, οίκημα υπερτέλειο Εκείνου που κάθεται στα Σεραφείμ.
Χαίρε, εσύ που ένωσες μεταξύ τους τα αντίθετα· χαίρε, εσύ που συνδύασες την παρθενία με τη μητρότητα.
Χαίρε, εσύ με την οποία καταλύθηκε η παράβαση, χαίρε, εσύ χάρη στην οποία ανοίχτηκε ο Παράδεισος.
[irp posts=”408074″ name=”Χαιρετισμοί Γ´ Στάση – Παρασκευή 9 Μαρτίου 2018″]
Χαίρε, εσύ που ᾿σαι το κλειδί της βασιλείας (του Χριστού)· χαίρε, εσύ η ελπίδα των αιωνίων αγαθών.
Χαίρε Νύμφη, ανύμφευτε.
Κάθε φύση Αγγέλων κατεπλάγη για το μεγάλο γεγονός της ενανθρωπήσεώς Σου· γιατί έβλεπε τον απρόσιτο Θεό, να γίνεται προσιτός σε όλους άνθρωπος, να συναναστρέφεται μαζί μας και να ακούει από όλους το Αλληλούια.
Τους επιδέξιους ρήτορες, τους βλέπουμε σαν ψάρια άφωνα να στέκονται μπροστά στο μυστήριό σου Θεοτόκε· γιατί δεν μπορούν να εξηγήσουν πως και Παρθένος έμεινες και μπόρεσες να γεννήσεις. Εμείς όμως θαυμάζοντας το μυστήριο, σού φωνάζουμε με πίστη·
Χαίρε, δοχείο της σοφίας του Θεού, χαίρε ταμείο της πρόνοιάς Του.
Χαίρε, εσύ που αποδείχνεις άσοφους τους φιλοσόφους· χαίρε, εσύ που ελέγχεις ως άμυαλους τους τεχνολόγους.
Χαίρε, γιατί με σένα αποδείχτηκαν ανόητοι οι διαβόητοι συζητητές· χαίρε, γιατί με σένα εξαφανίστηκαν οι μυθοπλάστες.
Χαίρε, εσύ που διαλύεις τους περίπλοκους συλλογισμούς και σοφίες των Αθηναίων· χαίρε, εσύ που γεμίζεις (με ανθρώπινες ψυχές) τα δίχτυα των πνευματικών ψαράδων.
Χαίρε, εσύ που ανασύρεις από το βυθό της άγνοιας, χαίρε εσύ που φωτίζεις πολλούς με θεία γνώση.
Χαίρε, πλοίο αυτών που θέλουν να σωθούνε, χαίρε, λιμάνι αυτών που ταξιδεύουν στο πέλαγος της ζωής.
Χαίρε Νύμφη, ανύμφευτε.
Θέλοντας να σώσει τον κόσμο Εκείνος που για χάρη μας τον κόσμησε, ήλθε προς αυτόν με δική του πρωτοβουλία. Και όντας Ποιμένας, ως Θεός, για χάρη μας φάνηκε όμοιος με μας άνθρωπος, και κάλεσε έτσι (στη σωτηρία) τους όμοιους με Αυτόν, που ως Θεός ακούει· Αλληλούια.
Έπειτα· «Τη υπερμάχω…» (σύντομο). Τρισάγιο· «Άγιος ο Θεός…», Κοντάκιο· «Ως απαρχάς της φύσεως…», και όλα όσα αναφέρονται την πρώτη Εβδομάδα εκτός από το Ευαγγέλιο, και η απόλυση· «Δι᾿ ευχών…»
