ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ: Κυκλοφόρησε πριν λίγες εβδομάδες το βιβλίο ΙΩΑΝΝΗΣ ΟΥΓΚΛΕΣΗΣ – Ο φιλόχριστος δεσπότης των Σερρών – Αφιέρωμα στα 650 χρόνια από την μάχη του Έβρου (1371 -2021), έκδοση της ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ της Μονής Σίμωνος Πέτρας – ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2022, με αφορμή την επέτειο των 650 χρόνων από τον θάνατο του Ιωάννη Ούγγλεση στην μάχη του σημερινού Ορμένιου του Έβρου.
Το εξώφυλλό της κοσμεί ζωγραφικός πίνακας του Dragomir Todorovic με προσοπωγραφία του Δεσπότη των Σερρών.
Το ιστορικό περίγραμμα της εποχής και της περιοχής δίνουν τα κείμενα του Σέρβου Ακαδημαϊκού βυζαντινολόγου Γκόικο Σούμποτιτς και του Ιερομονάχου Ιουστίνου Σιμωνοπετρίτου.
Επίκεντρο είναι οι Σέρρες του 14ου αιώνα, όπου και η έδρα του Δεσποτάτου.
Παρουσιάζονται τα γεγονότα της μάχης του Έβρου, κοντά στο σημερινό Ορμένιο, όπου συνετρίβη άδοξα η προτελευταία αξιόλογη προσπάθεια ανάσχεσης της Οθωμανικής εισβολής στην Ευρώπη, και αναδεικνύεται το διοικητικό, εκκλησιαστικό, πολιτιστικό, αλλά και το αγιορειτικό πλαίσιο, σε συνάρτηση με την δράση όχι μόνο του Δεσπότη Ιωάννη Ούγκλεση, αλλά και ολόκληρης της φιλόκαλης οικογενείας του και κυρίως της ευαίσθητης και καλλιεργημένης συζύγου του, δεσπότισσας Ελένης.
Η ελληνοσερβίδα Ελένη-Ευφημία, κόρη του ηγεμόνα της Δράμας καίσαρα Βοίχνα, η οποία μετά τον θάνατο του συζύγου της εκάρη μοναχή με το όνομα Ευφημία, θεωρείται η πρώτη ποιήτρια της Σερβικής Λογοτεχνίας. Μητέρα της ήταν η χήρα του καίσαρα Βοΐχνα, μοναχή Ευπραξία.
Μπροστά στα μάτια του φιλίστορα αναγνώστη αναδεικνύονται ζωντανές και άλλες σημαντικές ιστορικές μορφές της εποχής, εκτός από τον φιλόχριστο Δεσπότη των Σερρών Ιωάννη Ούγκλεση, όπως ο εν οσίοις λόγιος Μοναχός Ησαΐας, ο οποίος μετέφρασε τα κείμενα του Αγίου Διονυσίου του Αρειοπαγίτη στην σερβική με παράκληση του Μητροπολίτη Σερρών Θεοδοσίου, ασκητής και ησυχαστής, γνωστός του μεγάλου Πατριάρχη Φιλοθέου του Κοκκίνου, μαθητή του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.
Κορυφαία στιγμή στην σύντομη ηγεμονία του Ιωάννη Ούγγλεση ήταν η άρση του εκκλησιαστικού σχίσματος μεταξύ του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Εκκλησίας της Σερβίας, που επιτεύχθηκε με την επιστροφή των επαρχιών του Δεσποτάτου των Σερρών στην δικαιοδοσία του Πατριαρχείου.
