Να, συν τοις άλλοις, πως η Εκκλησία υμνεί τον αρχάγγελο Γαβριήλ σ’ αυτή τη γιορτή του:
«Θρόνω παριστάμενος τής τρισηλίου Θεότητας καί πλουσίως λαμπόμενος, ταίς θείαις λαμπρότησι, ταίς εκπεμπομέναις, απαύστως εκείθεν, τούς επί γής χαρμονικώς, χοροστατούντας καί ευφημούντας σέ, παθών αχλύος λύτρωσαι, καί φωτισμώ καταλάμπρυνον, Γαβριήλ Αρχιστράτηγε, πρεσβευτά τών ψυχών ημών.
Τών ασωμάτων λειτουργών ως πρωτεύων, τό πρό αιώνων ορισθέν όντως μέγα, σύ Γαβριήλ πεπίστευσαι μυστήριον, τόκον τόν απόρρητον, τής αγίας Παρθένου, Χαίρε, προσφωνών αύτη, η κεχαριτωμένη. Χρεωστικώς σέ όθεν οι πιστοί, εν ευφροσύνη αεί μακαρίζαμεν».
Για ποιον λόγο γίνεται μνεία την Συνάξεως του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, δεν γνωρίζουμε. Ίσως να συνδέεται με κάποια ευεργεσία του Αρχαγγέλου που ποίησε αυτή την ημέρα στους Χριστιανούς ή να συνδέετε με το γεγονός ότι η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως ήθελε να δείξει με αυτή την εορτή την αφοσίωση της στον Αρχάγγελο Γαβριήλ και αυτό ίσως να έγινε περί τον 9ο μ.Χ. αιώνα.
