Παράκληση Ταξιάρχη: Ποίημα Αθανασίου Ιερομονάχου Σιμωνοπετρίτου.
Εύλογήσαντος τού ίερέως άρχόμεθα άναγινώσκοντες τον ΡΜΒ (142) Ψαλμόν.
Κύριε, εισάκουσον τής προσευχής μου, ενώτισαι τήν δέησίν μου εν τή αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τή δικαιοσύνη σού καί μή εισέλθης εις κρίσιν μετά τού δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πάς ζών. ότι κατεδίωξεν ο εχθρός τήν ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γήν τήν ζωήν μου, εκάθισε μέ εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος καί ηκηδίασεν έπ εμέ τό πνεύμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοίς έργοις σου, εν ποιήμασι τών χειρών σου εμελέτων. διεπέτασα πρός σέ τάς χείράς μου, η ψυχή μου ως γή άνυδρος σοί. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε τό πνεύμά μου μή αποστρέψης τό πρόσωπόν σου άπ εμού, καί ομοιωθήσομαι τοίς καταβαίνουσιν εις λάκκον. ακουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό έλεός σου, ότι επί σοί ήλπισα γνώρισον μοί, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα τήν ψυχήν μού εξελού μέ εκ τών εχθρών μου, Κύριε, ότι πρός σέ κατέφυγον. δίδαξον μέ τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ ει ο Θεός μού τό πνεύμά σου τό αγαθόν οδηγήσει μέ εν γή ευθεία. Ένεκεν τού ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, εν τή δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί εν τώ ελέει σου εξολοθρεύσεις τούς εχθρούς μου καί απολείς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμι.
Καί ευθύς ψάλλεται τετράκις εξ υπαμοιβής, μετά τών οικείων στίχων:
Θεός Κύριος καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος ά΄. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό όνομα τό άγιον αυτού.
Θεός Κύριος καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. β. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με καί τό ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. γ. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη καί έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Είτα τά παρόντα Τροπάρια
Ήχος δ.Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ
Τών Ασωματών λειτουργών Αρχιστράτηγε, ό κατενωπιον Θεού παριστάμενος, καί ταίς εκείθεν, λάμψεσι λαμπόμενος, φαίδρυνον αγίασον τούς πιστώς σε υμνούντας, πάσης απολύτρωσαι τού εχθρού τυραννίδος, καί ειρηναίαν αιτήσαι ζωήν, τοίς Βασιλεύσι καί πάσι τοίς πέρασι.
Δόξα.
Τών ουρανιών στρατιών Αρχιστράτηγοι, δυσωπούμεν υμάς ήμεις οι αναξιοι, ίνα ταίς ήμων δεήσεσι τειχίσηται ημάς, σκέπη τών πτερύγων τής αυλού υμών δόξης, φρουρούντες ημάς, προσπίπτοντες εκτενώς καί βοώντας εκ τών κινδύνων λυτρώσασθε ήμας ως Ταξιάρχαι τών ανώ δυνάμεων.
Καί νύν. Θεοτόκιον.
Ου σιωπήσωμεν πότε Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι ειμή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα,τις ήμας ερρύσατο εκ τοσούτον κινδυνων,τις δε διεφύλαξεν εώς νύν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου. Σούς γάρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.
Ο Ν΄ (50) Ψαλμός.
Ελέησόν με, ο Θεός, κατά τό μέγα έλεός Σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών Σου, εξάλειψον τό ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι διά παντός. Σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν Σου εποίησα, όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις Σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί Σε. Ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας, τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας Σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι, πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν καί ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον τό πρόσωπόν Σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου. Μή απορρίψης με από τού προσώπου Σου καί τό Πνεύμα Σου τό Άγιον μή αντανέλης απ εμού. Απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου Σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τάς οδούς Σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός τής σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν Σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα άν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τή ευδοκία Σου τήν Σιών καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν καί ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.
Καί ο Κανών, ού η ακροστιχίς
Επικαλείσθε κάμνοντες τούς Αγγέλους
Εν δε τοίς Θεοτοκίοις Αθανασίω
Ωδή α Ήχος πλ.δ. Υγράν διοδεύσας
Εκ βάθους καρδιάς μου προσελθών, ναώ τώ πανσέπτω τών αυλών σου λειτουργών Αγία Τριάς τούτους φρουρούς μοι, εκδυσωπώ σε προστήσαι εκάστοτε.
Πολλαίς περιπέπτωκα συμφοραίς, καί νόσοις ποικίλαις εκ πολλών μου αμαρτιών, διό Μιχαήλ ο Ταξιαρχής καί Γαβριήλ με πασών τούτων ρύσασθε.
Ιστάμενος έμπροσθεν τριλαμπρούς, θεότητος αίγλης καί θεούμενος μετοχή, φωτός τού αρρήτου Ταξιάρχα, τής τών παθών με σκοτώσεως λύτρωσαι.
Κακίας καί βλαβής τών δυσμενών, Μιχαήλ ο αρχών τών Αγγελών με εξελού, καί πάσαν πικρίαν τής ψύχης μου, είς γλυκασμόν ευμενώς μεταποιήσον.
Θεοτοκίον.
Αρρήτως συνέλαβες Μαριάμ, Θεόν τών απαντών, εν γαστρί σου παρθενική, διο μετά πάντων τών Αγγελών υπέρ ημών ως Υιόν σου ικετεύσον.
Ωδή γ. Ουρανίας αψίδος
Απορήσας εκ πάντων οδυνηρώς κράζω σοι, πρόφθασον κάμοι Ταξιάρχα, τώ εκζητούντι νύν, τήν σήν αντίληψιν καί τήν ταχείαν σου σκέπην, ως πολλοίς προέφθασας καί πάλαι έσωσας.
Λειτουργοί μυστηρίων τών τού Θεού μέγιστοι, οι πρός σωτηρίαν ανθρώπων καταπεμπτόμενοι, θείοι Αρχάγγελοι, τους σούς ικέτας φρουρείτε, καί πρός βιόν ένθεον τούτους προτρέπετε.
Ικεσίαν μου ταύτην ,τήν πενιχράν πρόσδεξαι ην από καρδιάς εν πόθω καί κατανύξει προσαγώ σοι, θείε Αρχάγγελε,και πρός τόν Κτιστήν μου ταύτην αναφέρων αιτήσαι πταισμάτων άφεσιν.
Θεοτοκίον
Θεολόγων αι γλωσσαί τό επί σοι μέγιστον, εξειπείν τολμώσαι αδυνατούσιν Αγνή, μυστήριον, διό τούς σιγή τούτο προσκυνούντας Παρθένε, καί πιστώς δοξάζοντας σκέπε καί φύλαττε.
Διασώσον από κινδύνων τούς δούλους σου, Μιχαήλ Νόε, ότι πάντες εν πειρασμοίς ναώ σου προστρέχομεν ώς τάχιστον βόηθον τών εν πόνοις.
Επίβλεψον, εν ευμενεία, πανύμνητε Θεοτόμε, επί τήν εμήν χαλεπήν τού σώματος κάκωσιν, καί ίασαι τής ψυχής μου άλγος.
Αίτησις καί τό κάθισμα
Ήχος β. Πρεσβεια θερμή.
Πρεσβείαν τήν σήν αιτούμεθα Αρχαγγελε, οι πάλαι τε καί νύν τώ Ναώ σου προστρέχοντες, Μιχαήλ πρωτάγγελε φάνηθι, καί τάς παγίδας τού εχθρού διάλυσον ως έχων εξουσίαν Αρχιστράτηγε.
Ωδή δ Εισακήκοα Κύριε
Συμβουλία τού όφεως, υπακούσας όλως, Θεού Αρχάγγελε, παρρησίας σής γεγύγνωμαι, μετάγνοντα ήδη μή παρίδης με.
Θεωρίας Αρχάγγελε, τών σκοτεινοτάτων δαιμόνων ρυσαί με, εν καιρώ ότε τού σώματος η ψύχη μου μέλλει εκχωρήσεσθαι.
Καταφύγιον απαντες, και ωχυρωμένον πύργον, πυρίμορφοι, τον ναόν υμών Αρχάγγελοι, κεκτημένοι νύν υμίν προσφεύγομεν.
Θεοτοκίον
Αποστάντα τού κτιστού μου αλλά εν μετανοία επανερχομενον, τούτω πάλιν με οικείωσον, συ Παρθενομήτορ, μεσιτείαις σου.
Ωδή ε. Φώτισον ήμας.
Απαντά φλογμόν, αθυμίας αποσβέσατε, της ταπεινής μου ψύχης οι πυρσολαμπείς, καί τής χαράς υμών δρόσον ταύτη εκπέμψατε.
Νίκην τών εχθρών, τών αυλών, ώ Αρχάγγελοι, τών κινουμένων πάντοθεν καθ ημών, συμπολεμούντες αοράτως μοι παρέχετε.
Ολόν μου τόν νούν, αστραπαίς ταίς εκ προσώπου σου, καταλαμπρύνας καθαρόν Μιχαήλ, ίνά τρανώς καθορώ σου κάλλος τό άρρητον.
Θεοτοκίον
Νεάν καί δεινην, έφιστασαν μοι τήν έφοδον, έκ ληστρικών τού πονηρού προσβολών, συ Θεοτόκε δυνάμει άρδην απόλεσον.
Ωδή ς. Την δέησιν εκχεώ
Νεότητος, τής εμής Άρχάγγελε αμαρτίας καί αγνοίας μου πάσας, τόν ποιητήν καί Θεόν μου δυσώπει, επιλησθήναι εν ώρα τής κρίσεως, και μοίρας αυτού τής δεξιάς, δωρεάν με ποιήσαι συμμέτοχον.
Εισάκουσον, Μιχαήλ Άρχάγγελε, της φωνής τών εν τώ θειώ ναώ σου, και πρό τής σής θειοτάτης εικόνος, γονυπετούντων θερμαίς παρακλήσεσι, και δός τών ευχών επιτυχείν, και χαρά απελθείν εις τά ιδία.
Συνέκδημον, εν εξόδω ψύχης μου, πρός πορείαν τήν ουρανιών έχειν, σε δυσωπώ, Μιχαήλ Ταξιάρχα, και τής ζώης μου ενταύθα συλλήπτορα, προς πάσαν παράταξιν εχθρών, καί φρουράν μου καί σκέπην καί φύλακα.
Θεοτοκίον
Ανείκαστον, τού εκ σου γεννηθέντος, Θεοτόκε αειπάρθενε οίδα, τήν διά σου σωτηρίαν τώ κόσμω, καί ευσπλαχνίαν καί οίκτον καί ελεόν διό υπέρ πάντων τών πιστών, πρός αυτόν σε μεσίτην προβάλλομαι.
Διασώσον από κινδύνων τούς δούλους σου, Ταξιάρχα, ότι πάντες πρός τόν Θεόν μεσίτην θερμότατον, κεκτήμεθα Άρχάγγελε τού Κυρίου.
Επίβλεψον, εν ευμενεία, πανύμνητε Θεοτόμε, επί τήν εμήν χαλεπήν τού σώματος κάκωσιν, καί ίασαι, τής ψυχήςμου άλγος.
Αίτησις καί τό Κοντάκιον
Ήχος δ Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ.
Οι τώ Ναώ σου τώ σεπτώ παρεδρεύοντες, καί εν αυτώ σε ευσεβώς μεγαλύνοντες ως τών αυλων τάξεων πρωτεύοντα, πιίστει δυσωπούμεν σε, Αρχιστράτηγε θείε, πάσης εξελού ήμας τής εχθρών τυραννίδος, καί τής μελλούσης ρύσαι απειλής, καί τής γεέννης ταίς σαίς παρακλήσεσι.
Προκείμενον
Ο ποιών τούς Αγγέλους αυτού πνεύματα καί τούς λειτουργούς Αυτού πυρός φλόγα. (δις)
Στίχ. Ευλόγει η ψύχη μου τόν Κύριον.
Ο ποιών τούς Αγγέλους αυτού πνεύματα καί τούς λειτουργούς Αυτού πυρός φλόγα.
Ευαγγέλιον κατά Ματθαίον (Κεφ.ιη 10-20).
Είπεν ο Κύριος .Ορατέ μή καταφρονήσητε ένος τών μικρών τούτων, λέγω γάρ υμίν ότι οι αγγελοί αυτών εν ουρανοίς διά παντός βλέπουσι τό πρόσωπον τού πατρός μου τού εν ουρανοίς ήλθε γάρ ο υιός τού ανθρώπου σώσαι τό απολωλός. Τι υμίν δόκει; εαν γενηταί τινι ανθρώπω εκατόν πρόβατα καί πλανηθή εν εξ αυτών, ουχί αφείς τά ενενήκοντα εννεά επί τά ορη, πορευθεις ζητεί τό πλανωμενον; Και εάν γενηταί ευρείν αυτό αμήν λέγω υμιν,οτι χαίρει επ αυτώ μαλλον η επί τοίς ενενήκοντα εννεά τοίς μή πεπλανημενοις. Ούτως ουκ εστι θέλημα έμπροσθεν τού πατρός υμών τού εν ουρανοίς ινά απόληται εις τών μικρών τουτων. Πάλιν αμήν λέγω υμίν ότι εάν δύο υμών συμφωνήσωσιν επί τής γής περί παντός πράγματος ου εάν αιτήσωνται, γενήσεται αυτοίς παρά τού πατρός μου τού εν ουρανοίς ου γάρ εισι δύο η τρίς συνηγμένοι εις τό εμόν όνομα, εκεί ειμι εν μεσώ αυτών.
Δόξα.
Ταίς τών Ασωματών πρεσβείες Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη, τών εμών εγκλημάτων.
Καί νυν.
Ταις τής Θεοτόκου πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη, τών εμών εγκλημάτων.
Προσόμοιον.
Στίχ.Ελεησον με ο Θεός
Ήχος πλ.β. Όλην αποθέμενοι
Ταξιάρχαι μέγιστοι, και αρχηγοί τών αγγέλων, προστάται θερμότατοι, Μιχαήλ καί Γαβριήλ, πάσης κτίσεως οι περί τήν άκτιστον τής Τριάδος δόξαν, εν υψίστοις διιπτάμενοι, καί επινίκιον ύμνον τόν τρισάγιον μέλποντες, Θεόν τόν τρισυπόστατον, κτιστήν τών απαντών καί εύσπλαχνον, θείαις προστασίαις υμών εκδυσωπήτε εκτενώς επιτυχείν ημάς απαντάς, τής Αυτού ελλάμψεως.
Σώσον ο Θεός τόν λαόν σου.
Ωδή ζ. Οι εκ τής Ιουδαίας
Τή δυναμη σου πάσης, λοιμικής ασθενείας καί πυρετού χαλεπού, τούς σε προσκαλουμένους απαλλάξον εν ταχεί, Μιχαήλ Αρχιστράτηγε, καί οφθαλμιάς δεινής καί πάσης μαλακιάς.
Οι τόν θρόνον κυκλούντες τής τρισυποστάτου Θεότητος Άγγελοι, και λάμψεως εκείνης μετέχοντες αρρήτως τοίς εν σκότει καθεύδουσι αντιπαρέχοντες φώς νυκτός απολυτρούσθε.
Σωτηρίαν παράσχου,τοις μακρόθεν άπασιν επιφοιτήσασι, συναμά τοίς πλησίον Ναώ σου τώ αγίω Μιχαήλ Αρχιστράτηγε, τών ορατών τε αυτών εχθρών καί αοράτων.
Θεοτοκίον
Σε τήν Μόνην Παρθένον, καί μητέρα απαντών τού Βασιλέως Χριστού,Θεού τού ζωοδότου, υμνούμεν, προσκυνούμεν Μαριάμ χαριτώνυμε, και ευλογούμεν πιστώς, εις πάντας τούς αιώνας.
Ωδή η Τον Βασιλέα
Αποτεφρώσαντες, τά υλώδη μου πάθη, τώ πυρί τής Υμών απαθείας ζήν με εν αγνεία Αρχάγγελοι φρουρείτε.
Γενναιοφρόνως μοι, καί στερρά διανοια, προσβολάς τού διαβόλου τροπούσθαι, θειε Ταξιάρχα, τή σή δυνάμει δίδου.
Γαλήνην άνωθεν, τοίς ικέταις σου δίδου, Μιχαήλ ο Αρχών τών αγγελών, περιφερομένοις τοίς κύμασι τού βιού.
Επί τά πάλαι σου, κατιδόντες σημεία, παρεγένοντο τά πλήθη τών ώδε, δείξον ουν καν τούτοις, τήν σήν θαυματουργίαν.
Θεοτοκίον
Ιθύνον Δέσποινα τόν εμόν βιόν παντά, πρός τόν θείον νόμον τού Χριστού μου, πέμπτουσα μοι χάριν τήν σήν εις σωτηρίαν.
Ωδή θ. Κυρίως Θεοτόκον
Λιμένι τού Σωτήρος, τήν οικτράν ψυχήν μου, χωριζόμενοι τού σώματος Αγγελοί, τής μετανοίας ιστίω εγκαθωρμίσατε.
Ο ρύστης καί φρουρός, μου καί παραμύθια, τής τελευταίας πνοής μου Αρχάγγελε, μή απ εμού χωρισθείης, καί τότε δέομαι.
Υπόπτεροι τελούντες, ταχεί λειτουργείται, καί φοβεροί τοίς πολλοίς επιδείκνυσθε, διο εμοί επελθόντες, φαιδροί οφθείητε.
Σύν πάσαις ουρανίων, ταιίς χοροστασίαις, υπερ ήμων τόν Θεόν ικετεύετε, οι αρχηγοί τών Αγγελών καί υπερεύχεσθε.
Θεοτοκίον
Ως Μήτηρ τού Θεού μου, Κόρη Παναγία, τοίς οικτιρμοίς σου ημέρα τής κρίσεως, τού σου Υιού ήμάς ρύσαι τής κατακρίσεως.
Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε τήν Θεοτόκον, τήν αειμακάριστον καί παναμώμητον καί Μητέρα τού Θεού ημών. Τήν τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.
Καί τά επόμενα Μεγαλυνάρια,
Ω τής θεωρίας σου τής φρικτής, καί τής καλλονής σου, τής πυρίνης καί θεαυγούς, κατέχεις τό σκήπτρον Μιχαήλ τή χειρί σου, καί μέλπεις τή Τριάδι, ύμνον τρισάγιον.
Πρωτός ως υπαρχών τής στρατιάς, τής επουρανίου Αρχιστράτηγε Μιχαήλ, παρεσό προστάτα πάντων ήμων εν μεσώ τών πίστει τε καί πόθω ανευφημούντων σε.
Έχων σε προστάτην καί βόηθον, φύλακα καί ρυστην, τής ψύχης μου τής ταπεινής, Μιχαήλ πρωτάρχα, και μέγα Ταξιάρχα, έν ώρα τού κινδύνου σύ μοι βοηθήσον.
Μιχαήλ Αρχάγγελε τού Χριστού, μή έλθης ως λεών αγριώτατος επ εμε, μηδέ τήν ψυχήν μου αρπάσης ως στρουθίον, έν ώρα τού κινδύνου σύ μοι βοηθήσον.
Χαίροις, ιερώτατε Γαβριήλ, χαίροις ώ προστάτα, τών Αγγελών προμηνυτά, χαίροις ο τό χαίρε μηνύσας τή Παρθενο εν Ναζαρετ τήν πόλει, σε μεγαλύνομεν.
Δεύτε ευφημήσωμεν οι πιστοί, τους δύο φωστήρας τούς μεγάλους καί φωταυγείς, Μιχαήλ τόν μέγαν καί Γαβριήλ τόν θείον, τους δύο Ταξιάρχας τού Παντοκράτορος.
Πάσαι τών αγγελών αι στρατιαί ,Πρόδρομε ΚυριουΑποστολων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες μετά τής Θεοτοκου,ποιησατε πρεσβείαν εις τό σωθήναι ήμας.
Τό Τρισάγιον
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υιώ, καί αγίω Πνεύματι,
καί νύν, καί αεί, καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς Κύριε, ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ανομίας ημίν Άγιε, επίσκεψαι καί ίασαι τάς ασθενείας ημών, ένεκεν τού ονόματός σου.
Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί
Πάτερ ημών ο εν τοίς ουρανοίς, αγιασθήτω τό όνομά σου ελθέτω η βασιλεία σου γενηθήτω τό θέλημά σου, ως εν ουρανώ, καί επί τής γής. Τόν άρτον ημών τόν επιούσιον δός ημίν σήμερον καί άφες ημίν τά οφειλήματα ημών, ως καί ημείς αφίεμεν τοίς οφειλέταις ημών καί μή εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από τού πονηρού.
Ότι σού εστιν η βασιλεία καί η δύναμις καί η δόξα τού Πατρός καί τού Υιού καί
τού Αγίου Πνεύματος, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων.
καί τά Τροπάρια ταύτα. Ήχος πλ. β΄.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γάρ απολογίας απορούντες, ταύτην Σοι τήν ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.
Δόξα.
Κύριε ελέησον ημάς, επί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής τών ανομιών ημών. Αλλ επίβλεψον καί νύν ως εύσπλαχνος καί λύτρωσαι ημάς εκ τών εχθρών ημών. Σύ γάρ εί Θεός ημών καί ημείς λαός Σου, πάντες έργα χειρών Σου καί τό όνομά Σου επικεκλήμεθα.
Καί νύν.
Τής ευσπλαχνίας τήν πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις Σέ μή αστοχήσομεν, ρυσθείημεν διά Σού τών περιστάσεων Σύ γάρ η σωτηρία τού γένους τών Χριστιανών.
Καί τό απολυτίκιον. Ήχος δ. Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ.
Τών ουρανιών στρατιών Αρχιστράτηγοι, δυσωπούμεν υμάς ήμεις οι αναξιοι, ίνα ταίς ήμων δεήσεσι τειχίσηται ημάς, σκέπη τών πτερύγων τής αυλού υμών δόξης, φρουρούντες ημάς, προσπίπτοντες εκτενώς καί βοώντας εκ τών κινδύνων λυτρώσασθε ήμας ως Ταξιάρχαι τών ανώ δυνάμεων.
Εκτενής καί Απόλυσις, μεθ ήν ψάλλομεν τα εξής
Ήχος β. Ότε εκ τού ξύλου
Πάντας τούς τήν θείαν καί σεπτήν, σου ασπαζομένους εικόνα, Μιχαήλ μέγιστε, πάσης απολύτρωσαι οργής καί θλίψεως, καί θανατού απάλλαξον, πικρού αιφνιδίου, καί δεινής κακώσεως, σοφέ Ταξίαρχε, όπως προστασίαις σου θείαις πάντοτε σωζόμενοι πόθω, το σεπτόν σου όνομα γεραίρωμεν.
Δέσποινα πρόσδεξαι τάς δεήσεις τών δούλων Σου, καί λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης καί θλίψεως.
Τήν πάσαν ελπίδα μου εις Σέ ανατίθημι, Μήτερ τού Θεού, φύλαξόν με υπό τήν σκέπην Σου.
Δι ευχών τών Αγίων Πατέρων ημών.
Κύριε Ιησού Χριστέ ό Θεός ημών ελέησον ημάς.
Αμήν.
Τρίστιχον
Μιχαήλ δέξαι παρούσαν βίβλον καλώς
δίδους ειρήνην, άφεσιν τοίς μέλπουσι
καί τήν κατάμφω ρώσιν τώ πονήσαντι.
