Του Αρχιμ. Βαρνάβας Λαμπρόπουλου
Μερικές φορές συμβαίνει κάποιο κοντινό μας πρόσωπο (σύζυγος, παιδί, αδελφός, φίλος) να μην έχει σωστή (ή καθόλου) σχέση με αυτό που ονομάζουμε ”ζωή της εκκλησίας”.
Να μη θέλει να ακούσει για Χριστό , για εκκλησία, για μυστήρια. Και όχι σπάνια, να χλευάζει τη δική μας ενασχόληση με αυτά. Τότε παρατηρείται από μερικούς ευσεβείς συγγενείς, μια αφελής βιασύνη να βάλουν το απολωλός πρόβατο στον ίσιο δρόμο με το ζόρι!
Και μέσα στη βιασύνη τους χρησιμοποιούν μεθόδους που δεν είναι πάντοτε σωστές και συνήθως φέρνουν αντίθετα αποτελέσματα.
Αντί να ελκύσουν τον άνθρωπο στην εκκλησία, τον απωθούν…
Ο Θεός επιτρέπει μια τέτοια δοκιμασία πρώτα από όλα για να διορθώσει ΕΜΑΣ και να μας κάνει …
1. Πιο ζεστούς στη πίστη.
2. Πιο καρτερικούς στην προσευχή.
3. Πιο σταθερούς στην νηστεία.
4. Πιο συχνούς στις ιερές ακολουθίες.
5. Πιο σιωπηλούς από κουτσομπολιά.
6. Πιο ταπεινούς.
7. Πιο πράους.
8. Πιο ειρηνικούς.
Το δικό μας σωστό παράδειγμα είναι η ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ για τον συνάνθρωπο μας. Και το πιο αποτελεσματικό όπλο είναι η ΠΡΟΣΕΥΧΗ. Προσευχή και στο σπίτι και στην εκκλησία. Και πάνω από όλα στην Θεία Λειτουργία. Προσευχή ενισχυμένη και με σωστή νηστεία. Και γιατί όχι ? Με πρόσθετη ΝΗΣΤΕΙΑ ειδικά για το πρόσωπο που πονάμε.
Και όταν αυτοί οι κόποι μας γίνονται με ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ και ΑΓΑΠΗ τότε τίποτα δεν πηγαίνει χαμένο. Ο Θεός τα βλέπει και τα ακούει όλα. Έτσι η πέτρα καποια στιγμή θα ραγίσει, το στραβόξυλο θα ισιώσει, το χαμένο πρόβατο θα βρεθεί. Για αυτό το πρόβατο ήλθε στον κόσμο ο Χριστός. Ο Ίδιος μας είπε ότι δεν ήρθε να καλέσει ”δικαίους αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν”.
