Το θέμα του σκανδαλισμού είναι παρεξηγημένο.
Λένε πολλοί: «Έφαγα κρέας ή πάστα παρ’ όλο πού ήταν Παρασκευή για να μην τους σκανδαλίσω»!!! Το ότι πρέπει να προσέχουμε το σκανδαλισμό δεν υπάρχει αμφιβολία και πρέπει.
Αλλά ο σκανδαλισμός πού πρέπει να αποφεύγουμε και να προσέχουμε, είναι ο σκανδαλισμός πού προέρχεται από την παράβαση των Νόμων του Θεού ή των εντολών της Εκκλησίας.
Σκανδαλισμός πού προέρχεται από την τήρηση των Νόμων του Θεού, (αν πράγματι υπάρχει και τοιούτος σκανδαλισμός), πρέπει να μας αφήνει τελείως αδιάφορους!
“Αν υπάρχουν, (και βεβαίως υπάρχουν), άνθρωποι πού σκανδαλίζονται διότι βλασφημούμε, ψευδόμεθα ή δεν τηρούμε (καταλύομε) τις νηστείες κ.λπ., τότε ή ενοχή μας είναι διπλή: Και εμείς αμαρτάνουμε και τους αδελφούς μας σκανδαλίζουμε. Αλλά αν υπάρχουν άνθρωποι πού σκανδαλίζονται(!), διότι ημείς προσευχόμαστε, κοινωνούμε, τηρούμε τις νηστείες κ.λπ., ας σκανδαλίζονται και ας λέγουν ο,τι θέλουν!
Πρέπει να εννοήσουμε ότι άλλο πράγμα είναι ή επίδειξη και άλλο πράγμα είναι ή ομολογία. Μπρος λοιπόν στα πασχαλινά φαγητά, ό Χριστιανός, την ήμερα της νηστείας, χωρίς φαρισαϊσμούς και καυχησιολογίες αρνείται να φάγει. Έτσι αποδεικνύεται συνεπής στις αρχές του, ομολογητής της πίστεως του και πειθαρχικό
παιδί της Εκκλησίας μας. Εάν φάγει, εμπράκτως διδάσκει και τους άλλους να πράττουν το ίδιο, χωρίς μάλιστα τύψεις, αφού κι’ αυτός πού θρησκεύει, τρώει…».