Του πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Στην εποχή μας έχουν αυξηθεί όλα τα αρνητικά φαινόμενα της κοινωνίας, η οποία έχει γίνει πραγματική ζούγκλα. Οι άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τις ηθικές αρχές και ζούν με τρόπο αμαρτωλό και παράνομο. Η αδικία, η κλοπή, το συμφέρον, η δολοπλοκία, η διαφθορά, αλλά και η φιληδονία, η σαρκολατρία, η ανηθικότητα, η συκοφαντία, η κατεδάφιση του Έθνους, η άρνηση των συμβόλων, η περιφρόνηση της ιστορίας και της παράδοσης, η περιθωριοποίηση της Εκκλησίας και των κληρικών της είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά τους.
Πολλοί νομίζουν ότι η κακοδαιμονία, που παρατηρούμε στην κοινωνία μπορεί να εκλείψει, αν ψηφιστούν αυστηροί νόμοι, που θα αναγκάζουν τους πολίτες να έχουν καλή συμπεριφορά και να είναι δίκαιοι.Πρόκειται προφανώς για πλάνη. Η κοινωνία θα βελτιωθεί, όταν οι άνθρωποι αποδεχτούν τις ηθικές αρχές και τις έχουν καθημερινό οδηγό στη ζωή τους. Όταν θα είναι δίκαιοι και έντιμοι όχι γιατί το ζητούν οι νόμοι, αλλά γιατί αυτό υπαγορεύει η ηθική τους συνείδηση. Το να αρνείσαι τις ηθικές αρχές και την αναφορά σου στο Θεό και στη συνέχεια να θέλεις να κάνεις την κοινωνία καλή με τους νόμους, είναι σαν να προσπαθείς να γεμίσεις ένα δοχείο με νερό, ενώ ο πυθμένας του είναι κατεστραμμένος.
Επιπλέον γεννιούνται και τα ερωτήματα: «Ποιός θα τηρήσει τους καλούς νόμους;». «Γιατί να τους τηρήσει κάποιος, αφού μπορεί να τους παραβεί, χωρίς καμιά συνέπεια;».Έχουμε μεγάλη ανάγκη από ηθικούς ανθρώπους. Μόνο με το φόβο των οργάνων της εξουσίας και των δικαστηρίων δεν επιτυγχάνεται τίποτα. Χρειάζεται να έχει κανείς αναφορά στο Θεό, να πιστεύει, να τηρεί τις εντολές, να έχει αγάπη, να υπηρετεί τον αδελφό του και να αρνείται καθετί, που διαβρώνει και αδικεί. Μόνο τότε μπορούμε να ελπίζουμε ότι η κοινωνία θα αλλάξει και τα προβλήματα θα μειωθούν, εάν δεν εξαλειφθούν κιόλας.
Βέβαια, οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν στο Θεό απορρίπτουν αυτό που προτείνω. Έχουν την δική τους «λύση», η οποία στην πραγματικότητα δημιουργεί νέα προβλήματα.Αυτούς τους ανθρώπους δεν είναι εύκολο να τους επηρεάσεις και να συνεργαστείς μαζί τους. Είναι σχεδόν αδύνατο. Οι ίδιοι έχουν αποφασίσει, χωρίς να το έχουν συνειδητοποιήσει, την αυτοκαταστροφή τους, γι᾽ αυτό δεν μπορούν να εργαστούν, για το καλό της κοινωνίας. Ο άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, αναφερόμενος στον άθεο άνθρωπο, συμβουλεύει: «Μη βιάζεσαι να ψάξεις δήμιο για τον άθεο. Τον βρήκε μόνος του στον εαυτό του, πιο αξιόπιστο, απ᾽ όσο όλος ο κόσμος μπορούσε να του προσφέρει».
Δυστυχώς, έχουμε μακρύ δρόμο να διανύσουμε και πολλές θυσίες να υποστούμε ακόμα, προκειμένου να δούμε, έστω και αμυδρά, την αναβάθμιση της κοινωνίας. Ο χρόνος όμως κυλάει και οι συνειδητοί χριστιανοί πρέπει να τον αξιοποιούν επωφελώς, τόσο για τον εαυτό τους όσο και για τους άλλους. Ας κάνουν το καθήκον τους και ας προσεύχονται για τους αδελφούς τους, που αυτομαστιγώνονται και ζούν μέσα στη δυστυχία, την οποία μόνοι τους δημιουργούν.