Στο τέλος του κειμένου του, ο Ευγένιος μίλησε για τον προορισμό των μοντέρνων διανοητικών και θρησκευτικών ρευμάτων: τη βασιλεία του αντιχρίστου.
Έγραψε: “Αν το “ψυχικό” εξισωθεί με το “πνευματικό” – όπως νομίζει ο άνθρωπος της μοντέρνας εποχής, μέσα στην πλήρη άγνοια του και για τα δύο αυτά – τότε η επιστήμη και η ψευδο-πνευματικότητα ενώνονται και οι πνευματικές αλήθειες γίνονται επιστημονικά “γεγονότα”… Η επιστήμη, με τη νέα “ανώτερη” γνώση της του “πνευματικού” πεδίου, θα αποτελέσει στο εξής μια τυραννία για τους ανθρώπους, τέτοια που δεν την έχουν καν φανταστεί. Θα γίνει ο απόλυτος άρχοντας σ’έναν κόσμο πλήρως αποκομμένο απ’την πραγματικότητα που τον υπερβαίνει, ενώ οποιαδήποτε επίθεση εναντίον της θα είναι μάταιη, διότη η επιστήμη θα κατέχει το υπέρτατο όπλο: Το “Θεό”…
Ο παντεπόπτης “εγκέφαλος” πίσω απ’ αυτήν τη δραστηριότητα δεν είναι άλλος απο τον σατανά, το “κακέκτυπο του Θεού”, τον “εχθρό” ο οποίος θα εξουσιάζει το ολοκληρωμένο βασίλειο του με το πρόσωπο του αντιχρίστου. … Ο αντίχριστος θα είναι ακατανίκητος, διότι εμφανίζεται “καλός” και “αγαθοποιός”…
Ο ίδιος ο αντίχριστος – προσωποποίηση των αντίπαλων δυνάμεων του σατανά – θα είναι ο υπέρτατος “λύτης τον προβλημάτων” της εποχής, με μια έτοιμη “απάντηση” για όλα τα σοβαρά και φαινομενικά ανεπίλυτα προβλήματα και η ανθρωπότητα, παγιδευμένη απο την “λογικότητα” και τον εγωκεντρισμό και αναζητώντας πάντοτε το “φως”, θα συρρεύσει ολοπρόθυμα προς αυτόν που προσφέρει την μόνη “λύση”.”