Παρακλητικός Κανών εις τους Αγίους Ενδόξους και Θαυματουργούς Αναργύρους Κοσμάν και Δαμιανόν.
Ποίημα Οσίου Γερασίμου Μικραγιαννανίτου – Μ. Υμνογράφου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας
Εορτάζονται στις 1 Ιουλίου
Ευλογήσαντος του ιερέως αρχόμεθα αναγινώσκοντες τον ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνη σου και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου, εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος και ηκηδίασεν επ εμέ το πνεύμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείράς μου η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμά μου μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μου το πρωΐ το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον. Δίδαξόν με του ποιειν το θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου το Πνεύμά σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία. Ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμι.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Εξομολογείσθε τω Κυρίω, ότι αγαθός, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος. β΄. Πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με και το ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος. γ΄. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
και τα παρόντα τροπάρια
Ηχός δ. ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
ως των νοσούντων συμπαθείς ιατήρες, και χειρουργοί των χαλεπών παθημάτων, και των πασχόντων θείοι αντιλήπτορες ίασιν και λύτρωσιν, και υγιείαν και ρώσιν, ψυχής ομού και σώματος χορηγείτε άπαύστως, Κοσμά σοφέ συν τω Δαμιανώ, τοις τη πρεσβεία υμών καταφεύγουσι.
Δόξα. και νυν.
Θεοτοκίον.
ου σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, ειμή γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων ; τις δε διεφύλαξεν, έως νυν ελευθέρους ; ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου, σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
ο Ψαλμός Ν/(50)
Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα ελεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου επί πλείον πλύνόν με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι διαπαντός. σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. μη απορρίψης με από του προσώπου σου και το Πνεύμά σου το Άγιον μη αντανέλης απ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαί με εξ αιμάτων, ο Θεός ο Θεός της σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσά μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον Κύριε, εν τη ευδοκία σου την σιων, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν και ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.
και ο κανών, ου η ακροστιχίς
Θείοι ιατροί ιάσασθέ με. Γερασίμου.
Ωδή α΄. Ήχος πλ. δ΄. Υγράν διοδεύσας.
Θεράποντες θείοι του Λυτρωτού, δυας Αναργύρων, θεραπείας με ταχινής, της κατά ψυχήν τε και το σώμα, τη αντιλήψει υμών αξιώσατε.
Επλήγην κακία του δυσμενούς, και νόσω βαρεία, περιπέπτωκα χαλεπώς, αλλ ω ιατροί των ασθενούντων, της επελθούσης με θλίψεως ρύσασθε.
Ιάσεις παρέχοντες δωρεάν, Κοσμά θεοφόρε, συν τω θείω Δαμιανώ, πόνων και δεινών αρρωστημάτων, τους προσιόντας υμίν απαλλάξατε.
Θεοτοκίον.
Ολόφωτον σκήνωμα του Χριστού, Κεχαριτωμένη, αειπάρθενε Μαριάμ, λάμπρυνον τον ζόφον της ψυχής μου, ταις φωταυγέσι σου χάρισι δέομαι.
Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.
Ιατροί δεδειγμένοι, παρά Θεού άμισθοι, τοις οδυνηρώς τρυχομένοις, πόνοις και άλγεσι, θείοι Ανάργυροι, της ταλαίπωρου ζωής μου, τας όδύνας λύσατε, ως συμπαθέστατοι.
Ιαμάτων τα ρείθρα, οία πηγή δίκρουνος, η των ιερών Αναργύρων, δυας αυτάδελφοι, κόσμω πηγάζοντες, ασθενειών πάντα ρύπον, και παθών τον βόρβορον, αποκαθαίρετε.
Αναργύρους τας νόσους, τας των βροτών παύοντες, ως παρά Κυρίου λαβόντες, την χάριν Άγιοι, παύσατε δέομαι, το της καρδίας μου άλγος, και προς σωτηρίας με, τρίβον ιθύνατε.
Θεοτοκίον.
τον Σωτήρα του κόσμου, υπερφυώς τέξασα, την εκ της αρχαίας κατάρας, πληγήν ιώμενον, ημών Πανύμνητε, της ασθενούσης ψυχής μου, ίασαι τον καύσωνα, τη ση χρηστότητι.
Διάσωσον, των ευκλεών Αναργύρων δυας αγία, πάσης νόσου και ασθενείας και θλίψεως, τους καταφεύγοντας πίστει υμών τη σκέπη.
Επίβλεψον, εν ευμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Παθών χαλεπών, ακέστορες οξύτατοι, και πάσης ψυχής, πασχούσης ανακούφισις, Δαμιανέ μακάριε, και Κοσμά θεοφόροι Ανάργυροι, εν υγιεία ημών την ζωήν, απτώτω τηρήσατε δεόμεθα.
Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε.
Ρώσιν θείαν και ίασιν, και αμαρτημάτων θεόθεν άφεσιν, εξαιτήσασθε Ανάργυροι, ταις συνεχομένοις αρρωστήμασι.
Οδυνώμενος πάθεσιν, υμών τη πρεσβεία προστρέχω Άγιοι μη παρίδητε Ανάργυροι, τον ταις αμαρτίαις απολλύμενον.
Ιατροί συμπαθέστατοι, μυστικοίς φαρμάκοις υμών της χάριτος, την αφόρητον μου άλγησιν, την μαστίζουσάν με θεραπεύσατε.
Θεοτοκίον.
Ιατήρα κυήσασα, τον των όλων Κτίστην κόσμον ιώμενον, ίασαί μου τα αλγήματα, Κεχαριτωμένη μητροπάρθενε.
Ωδή ε΄ Φώτισον ημάς.
Ίαμα αεί, αναβλύζει θείω Πνεύματι, ο ναός υμών Ανάργυροι κλεινοί, και ιάται πάσαν νόσον και παν οίδημα.
Άνωθεν ημάς, εποπτεύοιτε Ανάργυροι, εξ ημών αποδιώκοντες αεί, την μανίαν του δολίου πολεμήτορος.
Σώμα και ψυχήν, ασινή ημών τηρήσατε, εκ δεινών ασθενειών και συμφορών, των προστάτας κεκτημένων ημάς Άγιοι.
Θεοτοκίον.
Άχραντε αγνή, την χρονθείσάν μου διάνοιαν, μανιώδεσι του πλάνου προσβολαίς, αποκάθαρον τοις ρείθροις του ελέους σου.
Ωδή στ΄. την δέησιν.
Συντρίμματα, των ψυχών ιάσασθε, και του σώματος δείνας καχεξίας, ως δεδεγμένοι πλουσίαν την χάριν, του θεραπεύειν τας νόσους Ανάργυροι, των προσφωνούντων ευλαβώς, την σεπτήν υμών κλήσιν εκάστοτε.
Θηρεύσας με, ηδονής δελέατι, ήχμαλώτευσεν ο δόλιος δράκων, ένθεν οδύναι και νόσοι και πόνοι, κρίσει δικαίας επήλθον μοι Άγιοι ων της βαρείας συνοχής, ρύσασθέ με Ανάργυροι δέομαι.
Εκλάμποντες, ως φωστήρες άδυτοι, ιαμάτων τας ακτίνας τη κτίσει, των νοσημάτων διώκετε ζόφον, και της υγιείας το φως διαυγάζετε, Ανάργυροι θαυματουργοί, τοις τη σκέπη υμών καταφεύγουσι.
Θεοτοκίον.
Μητράνανδρε, Μαριάμ θεόνυμφε, η Θεόν ανερμηνεύτως τεκούσα, την χαλεπήν του νόος μου σκοτίαν, τη φωταυγεί σου διάλυσον χάριτι, και ιθυνόν με προς το φως, των σεπτών εντολών του Θεού ημών.
Διάσωσον, των ευκλεών Αναργύρων δυας αγία, πάσης νόσου και ασθενείας και θλίψεως, τους καταφεύγοντας πίστει υμών τη σκέπη.
Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως επ εσχάτων των ημερών τεκούσα, δυσώπησον ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον.
Ήχος β΄. τοις των αιμάτων σου.
των ιαμάτων την χάριν δεξάμενοι, τους ανιάτως νοσούντας ιάσασθε, Κοσμά και Δαμιανέ ένδοξοι, αμαρτημάτων την λύσιν αιτούμενοι, τοις πίστει υμίν καταφεύγουσι.
Προκείμενον.
Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού.
Στίχος. τοις Αγίοις τοις εν τη γη, εθαυμάστωσεν αυτού ο Κύριος.
Ευαγγέλιον.
εκ του κατά Ματθαίον,
(κεφ. ι΄. 1, 5).
τω καιρώ εκείνω, προσκαλεσάμενος ο Ιησούς τους δώδεκα Μαθητάς αυτού, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν κατά πνευμάτων ακαθάρτων, ώστε εκβάλλειν αυτά, και θεραπεύειν πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Τούτους απέστειλεν ο Ιησούς παραγγείλας αυτοίς, λέγων· εις οδόν εθνών μη απέλθητε, και εις πόλιν Σαμαρειτών μη εισέλθητε. Πορεύεσθε δε μάλλον προς τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραηλ. Πορευόμενοι δε κηρύσσετε, λέγοντες Ότι ήγγικεν η βασίλεια των ουρανών. Ασθενούντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαριζετε, νεκρούς εγείρετε, δαιμόνια εκβάλλετε, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε.
Δόξα.
ταις των Αναργύρων πρεσβείαις Ελεήμον εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
και νυν.
ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις Ελεήμον εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Στίχος. Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι.
Ρώσιν τε και ίασιν, τοις εν οδύναις και λύπαις, συμπαθώς παρέχοντες, Άγιοι Ανάργυροι θείω Πνεύματι, αλγεινών ρύσασθε, ημάς παθημάτων, και κινδύνων απαλλάξατε, και πάσης θλίψεως, και αρρωστημάτων δεόμεθα, τους την υμών αντίληψιν, επιβοωμένους εκάστοτε, και πταισμάτων λύσιν, αιτήσασθε ημίν παρά Θεού, ως των πιστών πρέσβεις άριστοι, προς Χριστόν μακάριοι.
Σώσον ο Θεός τον λαόν σου
Ωδή ζ΄. οι εκ της Ιουδαίας.
εκ πηγών σωτηρίου, το γλυκύτατον ύδωρ το των ιάσεων, πηγάζοντες πλουσίως, των νόσων την πικρίαν, θεραπεύετε Άγιοι αποσβεννύντες αεί, των λυπηρών την φλόγα.
Γεωργήσας τα πάθη, αρρωστήμασι πλείστοις ήδη έτάζομαι, αλλ ω δυας Αγία, των θείων Αναργύρων, την ζωήν μου βελτίωσον και των πολλών μου κακών, την άνεσιν παράσχου.
εν οδύνη τον βίον, δια πλήθος κακίας ανύω Άγιοι, και πέπλησμαι μωλώπων, των εκ της αμαρτίας, αλλ υμείς θεραπεύσατε Ανάργυροι θαυμαστοί, την τάλαιναν ψυχήν μου.
Θεοτοκίον.
Ρώμην θείαν μοι δίδου, Θεοτόκε παρθένε καθικετεύω σε, ως αν ποιω και πράττω, το θέλημα το θείον, εκ δυνάμεως Άχραντε και τω υιω σου Αγνή, πιστώς ευαρεστήσω.
Ωδή η΄. τον Βασιλέα.
Άπασαν βλάβην, την καθ ημών του βελίαρ, αποκρούσασθε Ανάργυροι ταχέως, και ημών τον βίον, ανώδυνον τηρείτε.
Σθένος μοι δίδου, κατά παθών όλεθρίων, ω αυτάδελφοι δυας των Αναργύρων, του πατείν έπάνω, όφεων και σκορπιών.
Ίδε τον πόνον, της ταλαιπώρου ψυχής μου, ω αυτάδελφοι δυας των Αναργύρων, και παράσχου ταύτη, υγιείαν ουρανόθεν.
Θεοτοκίον.
μη διαλίπης, Θεοχαρίτωτε κόρη, περιέπουσα ως Μήτηρ του Υψίστου, τους υπερυψούντας, την δόξαν σου την θείαν.
Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτοκίον.
οι κόσμω τας ιάσεις, νέμοντες απαύστως, θεομακάριστοι θείοι Ανάργυροι, εκ πάσης νόσου ατρώτους ημάς φυλάξατε.
Υψώσατε τον νουν μου, εννοιών μάταιων, και την ζωήν μου τηρήσατε άνοσον, ως αγαθοί μου προστάται θείοι Ανάργυροι.
Υπέρ των ανυμνούντων, υμάς θεοφόροι, δια παντός δυσωπείτε τον εύσπλαγχνον, πάσης ανάγκης εν βίω ρύεσθε πάντοτε.
Θεοτοκίον.
Υμνούμέν σε Παρθένε, ότι τω σω τόκω, εκ της αρχαίας κατάρας ερρύσθημεν, και της ζωής της αλήκτου κατηξιώθημεν.
Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.
και τα παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαίροις Αναργύρων η ξυνωρίς, οι των ασθενούντων, ιατήρες θαυματουργοί, Κοσμά θεοφόρε, Δαμιανέ τε θείε, των αρετών τα θεία ενδιαιτήματα.
Πλούτω διαπρέποντες αγαθών, ευποιίας ρείθρα, ανεδείχθητε συμπαθώς, και τας ασθενείας, ιάσθε αναργύρως, των χαλεπώς πασχόντων θείοι Ανάργυροι.
Χάριν δεδεγμένοι παρά Θεού, δωρεάν τας νόσους, θεραπεύετε των πιστών, και των βαρυτάτων, παθών λυτρούσθε θάττον, τους επικαλουμένους υμάς Ανάργυροι.
Ώφθη ιατρείον πνευματικόν, Πνεύματι Αγίω, ο ναός υμών ο σεπτός εν αυτώ γαρ πας τις, προστρέχων εκλυτρούται, δεινών αρρωστημάτων θείοι Ανάργυροι.
Χαίρετε νοσούντων θεραπευταί, και ρώσεως θείας, και υγιείας προμηθευταί, χαίρετε διώκται, πνευμάτων ακαθάρτων, Κοσμά Δαμιανέ τε αξιοθαύμαστοι.
Πάσης ασθενείας πάσης οργής, φθοράς τε και βλάβης, και αλγήματος χαλεπού, ασινείς τηρείτε, ημάς θαυματοβρύται τους προσιόντας πόθω, υμίν Ανάργυροι.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες, μετά της Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.
το Τρισάγιον
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (τρις).
Δόξα Πατρί, και υιω, και αγίω Πνεύματι,
και νυν, και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία τριας, ελέησον ημάς Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.
Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου ελθέτω η βασιλεία σου γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης. τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Ότι σου εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα του Πατρός και του Υιού καί
τού Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
και τα Τροπάρια ταύτα. Ήχος πλ. β΄.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γαρ απολογίας απορούντες, ταύτην σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.
Δόξα.
Κύριε ελέησον ημάς, επί σοι γαρ πεποίθαμεν. μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών. αλλ επίβλεψον και νυν ως εύσπλαχνος και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών. συ γαρ ει Θεός ημών και ημείς λαός σου, πάντες έργα χειρών σου και το όνομά σου επικεκλήμεθα.
και νυν.
της ευσπλαγχνίας την πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις σε μη αστοχήσομεν, ρυσθείημεν δια σου των περιστάσεων, συ γαρ η σωτηρία του γένους των Χριστιανών.
Εκτενής και Απόλυσις, μεθ ην ψάλλομεν τα εξής
Ήχος β΄. Ότε εκ του ξύλου.
Ρύσαι νοσημάτων χαλεπών, και φθοροποιών αλγηδόνων, των Αναργύρων δυας, τους θερμώς προστρέχοντας, τη προστασίας υμών, ένεργείςι της χάριτος, της υμίν δοθείσης, Κοσμά παναοίδιμε, Δαμιανέ τε σοφέ, όπως εν υγιεία τελείς, και ειρηνική καταστάσει, τον υμάς δοξάσαντα δοξάζωμεν.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
δι ευχών των Αγίων Πατέρων ημών,
Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς.
Αμήν.
Εγκώμια εις τους Αγίους Αναργύρους Κοσμάν και Δαμιανόν
Παρακλητικός Κανών εις τους Αγίους Αναργύρους Κοσμάν και Δαμιανόν
Ποίημα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ρόδου Κυρίλλου
Ευλογήσαντος του ιερέως αρχόμεθα αναγινώσκοντες τον ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνη σου και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου, εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος και ηκηδίασεν επ εμέ το πνεύμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείράς μου η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμά μου μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μου το πρωΐ το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον. Δίδαξόν με του ποιειν το θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου το Πνεύμά σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία. Ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμι.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Εξομολογείσθε τω Κυρίω, ότι αγαθός, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος. β΄. Πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με και το ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος. γ΄. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Είτα τα Τροπάρια
Ήχος δ΄. ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
των Αναργύρων ευλαβώς τη Εικόνι, οι χειμαζόμενοι πικραίς ασθενείαις, από ψυχής προσπέσωμεν, κραυγάζοντες αυτοίς Άγιοι Ανάργυροι, ιατροί των νοσούντων, δεύτε πρυτανεύοντες, την κατ άμφω υγείαν, τοις ταπεινοίς ημίν ως συμπαθείς, Δαμιανέ και Κοσμά παμμακάριστοι.
Δόξα. και νυν.
Θεοτοκίον.
ου σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, ειμή γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων ; τις δε διεφύλαξεν, έως νυν ελευθέρους ; ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου, σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
ο Ψαλμός Ν/(50)
Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα ελεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου επί πλείον πλύνόν με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι διαπαντός. σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. μη απορρίψης με από του προσώπου σου και το Πνεύμά σου το Άγιον μη αντανέλης απ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαί με εξ αιμάτων, ο Θεός ο Θεός της σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσά μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον Κύριε, εν τη ευδοκία σου την σιων, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν και ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Είτα ο Κανών, ου η ακροστιχίς κατ Αλφάβητον, άνευ των Θεοτοκίων.
Ωδή α΄. Ήχος πλ. δ΄. Υγράν διοδεύσας.
Αγίων συνόντες ταις στρατιαίς, ως δικαιοσύνης, εκβλαστήσαντες τους καρπούς, δέξασθε ημών τας εκ καρδίας, ικετηρίους δεήσεις Ανάργυροι.
Βοήθεια γένοιτο θαυμαστή, Κοσμά θεομάκαρ, και θεόφρον Δαμιανέ, υμών η πρεσβεία ρυομένη, πάσης ημάς συμφοράς και κακώσεως.
Γαλήνην αιτείσθε παρά Θεού, τοις προσερχομένοις, τη πρεσβεία υμών πιστώς, Ανάργυροι θείοι του Σωτήρος, Δαμιανέ και Κοσμά θεοδόξαστοι.
Θεοτοκίον.
Υπέραγνε Μήτερ του Ιησού, των κυριευόντων, την ψυχήν μου αμαρτιών, ρύσαί με και δίδου μοι βαδίζειν, εν σωφροσύνη τον άπαντα βίον μου.
Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.
Δωρεάν τοις νοσούσιν, ως συμπαθείς δίδετε, χάριν ιαμάτων εν τάχει, θείοι Ανάργυροι διο προστρέχω υμών, τη δραστική ιατρεία μη μου την ικέσιον, φωνήν παρώσητε.
Ευσπλαγχνίας πλουτούντες, θεοειδές χάρισμα, δέξασθε ημών τας δεήσεις, θείοι Ανάργυροι, και θεραπεύσατε, ημάς κατ άμφω νοσούντας, τη βοτάνη χρώμενοι, υμών της χάριτος.
Ζωής άϋλον ύδωρ, πάσιν ημίν βλύσατε, ταλαιπωρουμένοις αθλίως, παθών τω καύσωνι πηγήν γαρ έχετε, Δαμιανέ θεοφόρε, και Κοσμά μακάριε, θείας χρηστότητος.
Θεοτοκίον.
ω Πανύμνητε Μήτερ, η τον Χριστόν τέξασα, και την σωτηρίαν τω κόσμω, εξανατείλασα, χάριν μοι βράβευσον, την μητρικήν σου πλουσίως, ίνα μακαρίζω σε, την Αειπάρθενον.
Διάσωσον, δυας τιμία των Αναργύρων, Δαμιανέ και Κοσμά παμμακάριστοι, ημάς παντοίων κινδύνων και νοσημάτων.
Επίβλεψον, εν ευμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Χριστού του Θεού, το λόγιον πληρώσαντες, Αυτώ ευκλεώς, εν ουρανοίς παρίστασθε, τοις εν κόσμω Άγιοι, δωρεάν τας ιάσεις παρέχοντες διο ημάς εν ύμνοις οι πιστοί, Δαμιανέ και Κοσμά μακαρίζομεν.
Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε.
Ηδονών με θλιβόμενον, ένδοξοι Ανάργυροι ταις προσρήξεσι, μη παρίδητε ως εύσπλαγχνοι, αλλ επιφανέντες διασώσατε.
Θεώ πάντοτε πρέσβευε, η των Αναργύρων δυας η πάντιμος, ίνα εύρωμεν την άφεσιν, των απειραρίθμων παραπτώσεων.
Ιλασμός τε παράκλησις, γένοιτο και ίαμα ημίν Άγιοι, παμμακάριστοι Ανάργυροι, η υμών πρεσβεία προς τον Κύριον.
Θεοτοκίον.
Ρύσαι Άχραντε Δέσποινα, εκ των επιθέσεων του αλάστορος, τους πιστώς εξαιτουμένους σε, βοηθόν εν βίω και υπέρμαχον.
Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς.
Κύριον Θεόν, ικετεύσατε Ανάργυροι, ίνα νόσων χαλεπών και συμφορών, ημάς ρύσηται ως μόνος Πολυέλεος.
Λύσιν των παθών, ημίν Άγιοι βραβεύσατε, και κατ άμφω υγιαίνοντας υμάς, τη θερμή υμών πρεσβεία αναδείξατε.
Μείνατε αεί, μεθ υμών θείοι Ανάργυροι, την ειρήνην και ευστάθειαν ημίν, ως συμπάθειαν πλουτούντες πρυτανεύοντες.
Θεοτοκίον.
Δέσποινα Αγνή, η σαρκώσασα τον Ύψιστον, της σαρκός μου τας οδύνας συμπαθώς, τη βοτάνη της σης χάριτος θεράπευσον.
Ωδή στ΄. την δέησιν εκχεώ.
Νοσήματα, χαλεπά διώκετε, και ιάσθε αλγεινάς ασθενείας, Δαμιανέ και Κοσμά θεοφόρε, θαυματοφόροι Κυρίου Ανάργυροι διο ιάσασθε καμέ, ασθενούντα ψυχή τε και σώματι.
Ξενήκουστα, ενεργείτε θαύματα, ως θεόθεν ευκλεώς δοξασθέντες διο προστρέχομεν πίστει και πόθω, υμών τη χάριτι θείοι Ανάργυροι, παρακαλούντες δι υμών, ίνα εύρωμεν Άγιοι έλεος.
Ολόφωτον, κατοικούντες θάλαμον, εν υψίστοις ω Ανάργυροι θείοι, ως μιμηταί ακραιφνείς του δι οίκτον, σωματωθέντος εκ Κόρης Θεόπαιδος, μη παύσητε ως ευμενείς, επακούειν ημών των δεήσεων.
Θεοτοκίον.
Πταισμάτων μου, το δεινόν χειρόγραφον, ρήξον Άχραντε Παρθένε Μαρία, της συνεχούσης αθλίως με λύπης, χαριζομένη την λύσιν ως εύσπλαγχνος, και την ζωήν μου των παθών, της εφόδου τηρούσα αλώβητον.
Διάσωσον, δυας τιμία των Αναργύρων, Δαμιανέ και Κοσμά θεοδόξαστοι, ημάς παντοίων κινδύνων και νοσημάτων.
Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον.
Ήχος β΄. τοις των αιμάτων σου.
των ιαμάτων την χάριν πλουτήσαντες, τοις ασθενούσιν ιάσεις παρέχετε διο θεοφόροι Ανάργυροι, Δαμιανέ και Κοσμά θεοδόξαστοι, ημάς οι πιστοί μακαρίζομεν.
Προκείμενον.
Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού.
Στίχος. τοις Αγίοις τοις εν τη γη Αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος.
Ευαγγέλιον.
εκ του κατά Ματθαίον
(Κεφ. ι΄ 1, 5-8).
τω καιρώ εκείνω προσκαλεσάμενος ο Ιησούς τους δώδεκα μαθητάς αυτού, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν κατά πνευμάτων ακαθάρτων, ώστε εκβάλλειν αυτά και θεραπεύειν πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Τούτους απέστειλεν ο Ιησούς παραγγείλας αυτοίς λέγων εις οδόν εθνών μη απέλθητε και εις πόλιν Σαμαρειτών μη εισέλθητε πορεύεσθε δε μάλλον προς τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ. Πορευόμενοι δε κηρύσσετε λέγοντες, ότι ήγγικεν η Βασιλεία των Ουρανών. Ασθενούντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, δαιμόνια εκβάλλετε δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε.
Δόξα.
ταις του Αναργύρων πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
και νυν.
ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Στίχος. Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι.
Όλην παρωσάμενοι, την εν τω κόσμω απάτην, του Χριστού τοις ίχνεσιν, κατηκολουθήσατε, ως εχέφρονες, και ανεδείχθητε, της φιλευσπλαγχίας, ποταμοί υπερεκβλύζοντες, αχρύσως νείμαντες, τοις εν ασθενείας ιάματα, και πάσιν επαρκέσαντες, τοις εν αλγειναίς περιστάσεσιν. Όθεν δοξασθέντες, Ανάργυροι αξίως και ημίν, Θεού αιτείσθε το έλεος, παρρησία πάντοτε.
Σώσον ο Θεός τον λαό σου
Ωδή ζ΄. οι εκ της Ιουδαίας.
Ποταμός ιαμάτων, τοις νοσούσιν υπάρχει, υμών ο θείος ναός, εν ω συναθροισθέντες, αιτούμεθα εν πίστει, θεοφόροι Ανάργυροι, απαλλαγήν των κακών, και λύσιν των πταισμάτων.
Ραντισμώ τω αύλω, της υμίν δωρηθείσης, παρά Θεού δωρεάς, την τάλαινα ψυχήν μου, κακίας ρυπαρίας, συμπαθώς εκκαθάρετε, Δαμιανέ και Κοσμά, δυας των Αναργύρων.
Σωτηρίαν αιτείσθε, και παθών θεραπείαν, παρά του μόνου Θεού, ημίν τοις εκ βεβήλων, χειλέων ικεσίας, προς ημάς αναφέροντας, Δαμιανέ και Κοσμά, ψυχή συντετριμμένη.
Θεοτοκίον.
εκ πηγών σωτηρίου, Θεοτόκε Παρθένε, το μυστικόν της ζωής, ανάβλυσόν μοι ύδωρ, και προς αθανασίας, την νομήν με οδήγησον, της μητρικής σου στοργής, Αγνή τη βακτηρία.
Ωδή η΄. τον Βασιλέα.
τους τρυχομένους, εν ασθενείαις ποικίλαις, επισκέψασθε Ανάργυροι Κυρίου, βραβεύοντες ρώσιν, αυτοίς και σωτηρίαν.
Ύμνοις τιμώμεν, υμάς Ανάργυροι θείοι, εκδεχόμενοι υμών την προστασίαν, εν πειρατηρίοις, του βίου και ανάγκαις.
φως κατοικούντες, εν ουρανοίς φως αιτείσθε, ταις ψυχαίς των εν ναώ προσερχομένων, υμών τω αγίω, Ανάργυροι εκ πόθου.
Θεοτοκίον.
εν αμαρτίαις, μεμολυσμένον τον νουν μου, αποκάθαρόν Πανάχραντε Μαρία, ίνα σε γεραίρω, την Κεχαριτωμένην.
Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Χαρίσματα πλουτούντες, τα των ιαμάτων, τας αμπλακίας ημών ιατρεύσατε, και την κατ άμφω υγιείαν, πάσι χαρίσατε.
Ψαλμοίς υμάς και ύμνοις, πόθω ευφημούντες, Δαμιανέ και Κοσμά ικετεύομεν δεύτε ημάς πάσης ζάλης, απολυτρούμενοι.
ως πάντων των νοσούντων, θείοι ιατήρες, τας ασθενείας ημών επισκέψασθε, των ευλαβώς προστρεχόντων, ημίν Ανάργυροι.
Θεοτοκίον.
Υπέραγνε Μαρία, Κεχαριτωμένη, τω σταλαγμώ της θερμής ευσπλαγχνίας σου, την ταπεινήν μου καρδίαν, δεύρο δροσίζουσα.
Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.
και τα παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαίρετε Ανάργυροι ευκλεείς, Κοσμά θεομάκαρ, και θεόφρον Δαμιανέ, οι των ιαμάτων, θαυματουργοί δοτήρες, και αληθώς θαυμάτων, λαμπτήρες άσβεστοι.
Χαίρετε Ανάργυροι ευκλείς, Κοσμά θεοφόρε, και παμμάκαρ Δαμιανέ, οι αμπλακημάτων, βραβεύοντες την λύσιν, τοις πόθω προσιούσιν, υμών τη χάριτι.
Χάριτος Ανάργυροι την πηγήν, ως αναστομούντες, τη του κρείττονος δωρεά, επιχορηγείτε, νοσούσι τας ιάσεις, και δείκνυσθε προστάται, πιστών θερμότατοι.
ως αξιωθέντες παρά Θεού, δωρεών ενθέων, αναβλύζετε μυστικώς, τοις προσερχομένοις, υμών εν τω τεμένει, πηγάς των ιαμάτων, θείοι Ανάργυροι.
Σκότος νοσημάτων εκ των πιστών, Ανάργυροι θείοι, διαλύετε θαυμαστώς, και φωταγωγείτε, Χριστού την Εκκλησίαν, της χάριτος το φέγγος, εξανατέλλοντες.
προς δικαιοσύνης την μυστικήν, ανάβασιν πάντας, κυβερνήσατε ασφαλώς, τους εξαιτουμένους, Ανάργυροι εκ πόθου, ενέργειαν την θείαν, υμών της χάριτος.
Πάντοτε πρεσβεύετε τω Χριστώ, Ανάργυροι θείοι, υπέρ πάντων των ευσεβώς, επιβοωμένων, υμών την προστασίαν, εν βίου ταις ανάγκαις, και περιστάσεσι.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις το σωθήναι ημάς.
το Τρισάγιον
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (τρις).
Δόξα Πατρί, και υιω, και αγίω Πνεύματι,
και νυν, και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία τριας, ελέησον ημάς Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.
Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου ελθέτω η βασιλεία σου γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης. τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Ότι σου εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα του Πατρός και του Υιού καί
τού Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
και τα Τροπάρια ταύτα. Ήχος πλ. β΄.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γαρ απολογίας απορούντες, ταύτην σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.
Δόξα.
Κύριε ελέησον ημάς, επί σοι γαρ πεποίθαμεν. μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών. αλλ επίβλεψον και νυν ως εύσπλαχνος και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών. συ γαρ ει Θεός ημών και ημείς λαός σου, πάντες έργα χειρών σου και το όνομά σου επικεκλήμεθα.
και νυν.
της ευσπλαγχνίας την πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις σε μη αστοχήσομεν, ρυσθείημεν δια σου των περιστάσεων, συ γαρ η σωτηρία του γένους των Χριστιανών.
Εκτενής και Απόλυσις, μεθ ην ψάλλομεν τα εξής
Ήχος β΄. Ότε εκ του ξύλου.
Δεύτε ευφημήσωμεν πιστώς, εν αγαλλιάσει καρδίας, Δαμιανόν τον σοφόν, και Κοσμάν τον ένδοξον, ως παρακλήτορας, αληθείς και ακέστορας, των εν ασθενείαις, και ποικίλοις πάθεσιν, αυτοίς κρυαγάζοντες δεύτε τας αιτήσεις πληρούντες, των εν τω ναώ υμών πίστει, προστρεχόντων Άγιοι Ανάργυροι.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
δι ευχών των Αγίων Πατέρων ημών,
Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς.
Αμήν.
Δίστιχον
Κύριλλον λυτρώσασθε Αρχιερέα,
Άγιοι Ανάργυροι πάσης ανάγκης.
