Ευαγγελίστρια Σκιάθου: Ευλογήσαντος τού ίερέως άρχόμεθα άναγινώσκοντες τον ΡΜΒ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εισάκουσον τής προσευχής μου, ενώτισαι τήν δέησίν μου εν τή αληθεία Σου, εισάκουσον μου εν τή δικαιοσύνη Σου καί μή εισέλθης εις κρίσιν μετά τού δούλου Σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν Σου, πάς ζών. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός τήν ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γήν τήν ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς, ως νεκρούς αιώνος καί ηκηδίασεν επ εμέ τό πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοίς έργοις Σου, εν ποιήμασι τών χειρών Σου εμελέτων. Διεπέτασα πρός Σέ τάς χείρας μου, η ψυχή μου ως γή άνυδρός Σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε τό πνεύμα μου. Μή αποστρέψης τό πρόσωπόν Σου απ εμού καί ομοιωθήσομαι τοίς καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μου τό πρωΐ τό έλεός Σου, ότι επί Σοί ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν ή πορεύσομαι, ότι πρός Σέ ήρα τήν ψυχήν μου. Εξελού με εκ τών εχθρών μου, Κύριε, πρός Σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τού ποιείν τό θέλημά Σου, ότι Σύ εί ο Θεός μου. Τό Πνεύμα Σου τό αγαθόν οδηγήσει με εν γή ευθεία, ένεκεν τού ονόματός Σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τή δικαιοσύνη Σου εξάξεις εκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί εν τώ ελέει Σου εξολοθρεύσεις τούς εχθρούς μου. Καί απολείς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος Σου ειμί.
Καί ευθύς ψάλλεται τετράκις εξ υπαμοιβής, μετά τών οικείων στίχων:
Θεός Κύριος καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. α. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω ότι αγαθός, ότι εις τόν αιώνα τό έλεος Αυτού.
Θεός Κύριος καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. β. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με καί τό ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. γ. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη καί έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Είτα τά Τροπάρια.
Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τώ σταυρώ.
Ευαγγελίστρια, σεμνή Θεοτόκε, δείξον ημίν τήν ατραπόν σωτηρίας, Σέ πόθω μεγαλύνουσιν ως περιστεράν, άμωμον, παράδεισον, ακατάφλετον βάτον, πύλην θείαν, κάμινον, πόκον, τόμον, λαβίδα, στάμνον καί ράβδον, Μήτερ, Ααρών, τήν παραδόξως, Χριστόν εκβλαστήσασαν.
Δόξα. Καί νύν.
Ου σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τάς δυναστείας Σου λαλείν οι ανάξιοι ειμή γάρ Σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν, έως νύν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ Σού Σούς γάρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
Ο Ν΄ (50) Ψαλμός.
Ελέησόν με, ο Θεός, κατά τό μέγα έλεός Σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών Σου, εξάλειψον τό ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι διά παντός. Σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν Σου εποίησα, όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις Σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί Σε. Ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας, τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας Σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι, πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν καί ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον τό πρόσωπόν Σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου. Μή απορρίψης με από τού προσώπου Σου καί τό Πνεύμα Σου τό Άγιον μή αντανέλης απ εμού. Απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου Σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τάς οδούς Σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός τής σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν Σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα άν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τή ευδοκία Σου τήν Σιών καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν καί ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.
Είτα ο Κανών, ού η ακροστιχίς
Σκιάθου κλέος Ευαγγελίστρια σκέπε με. Χ.
Ωδή α΄. Ήχος πλ. δ΄. Υγράν διοδεύσας.
Σκιάθου διάκοσμε τιμαλφές, καί φύλαξ καί σκέπη, καί αντίληψις κραταιά, επάκουσον Σού τών δεομένων, Ευαγγελίστρια, Νύμφη ανύμφευτε.
Κλεΐζουσα βίον ημών σαφώς, τή Σή ευλογία, προστασία καί προσευχή, μή πάυση τούς σπεύδοντας μορφήν Σου, Ευαγγελίστρια Μήτερ ασπάσασθαι.
Ικάνωσον πάντας ημάς καλώς, τό πέλαγος πλεύσαι, καθ ημέραν τών μεριμνών, τή Σή αρρωγή, Θεογεννήτορ, Ευαγγελίστρα, κόσμου κραταίωμα.
Ανάψυξον πάντας τούς εν αυχμώ, παθών καιομένους, ουρανίω αγιασμώ, Σώ θείω, Σκιάθου αύρα, Μήτερ, Ευαγγελίστρια, πάντας δροσίζουσα.
Θυμίαμα εύοσμον, Μαριάμ, αγνείας, ως δώρον, ικεσίας ημών θερμάς, προσάγαγε πρός τόν Ζωοδότην, Ευαγγελίστρια, Τόκον τόν θείόν Σου.
Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.
Ουρανόθεν Σοίς δούλοις, Μήτερ Θεού, όμβριζε, υετόν απείρου ελέους, Τόκου τού θείου Σου, τοίς προσκυνούσι πιστώς, εν τή Σκιάθω Εικόνα, Σού τήν χαριτόβτυτον, Ευαγγελίστρια.
Υμνηπόλοις Σου πέμψον, Μήτερ Θεού, άφθονον, χάριν Σου τοίς Σέ ανυμνούσιν, Ευαγγελίστρια, καί προσκυνούσι τήν Σήν, εν τή Σκιάθω μορφήν Σου, αενάως χάριτας, πάσι τήν βλύζουσαν.
Καταφύγιον ώφθη, η Σή Μονή, Άχραντε, πάντων τών δεινώς ποντουμένων, Ευαγγελίστρια, ήν Νήφων ο θαυμαστός, τών Κολλυβάδων Οσίων, εν Σκιάθω ήγειρεν, Θεογεννήτρια.
Λάμψον φέγγος Υιού Σου, τοίς εν σκιά δούλοις Σου, Δέσποινα, κειμένοις ταχέως, Ευαγγελίστρια, ίνα Αυτού εν φωτί, περιπατώμεν καί έργα, τού φωτός, Πανύμνητε, επεργαζόμεθα.
Επίσταξον, Ευαγγελίστρια Μήτερ, ημίν ρανίδας τού ελέους τού Σού Υιού, αεί τοίς υμνούσι Σε, Σκιάθου ως σκέπην καί παραστάτιν.
Επίβλεψον, εν ευμενεία, Πανυμνητε Θεοτόκε, επί τήν εμήν χαλεπήν τού σώματος κάκωσιν, καί ίασαι τής ψυχής τού τό άλγος.
Αίτησις καί τό Κάθισμα.
Ήχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Φρουρέ τής Μονής, Σκιάθου φερωνύμου Σου, ήν Νήφων σεπτός, Σή χάριτι εδόμησε, καί πιστών προσφύγιον, επιβράβευσον Ευαγγελίστρια, ημίν χαράν καί σθένος καί ισχύν, τοίς πόθω ψυχής Σε μεγαλύνουσι.
Ωδή δ΄. Εισακόκοα Κύριε.
Εκ τού ύψους τής δόξης Σου, πάντοτε αγίαζε τούς τιμώντας Σε, θαυμαστή Ευαγγελίστρια, τής Σκιάθου φύλαξ απροσμάχητε.
Ου παυόμεθα, Δέσποινα, ανυμνείν τό πλήθος τών θαυμασίων Σου, καί μορφήν, Ευαγγελίστρια, προσκυνείν πιστώς τήν θαυματόβρυτον.
Στύλε, Μήτερ, αγνότητος, σωφρονείν, αγνεύειν καί εγκρατεύεσθαι, καταξίωσον τούς πρόσφυγας, χάριτος τής Σής, Ευαγγελίστρια.
Επηρείας τού όφεως, ρύσαι τούς προστρέχοντας τή Εικόνι Σου, τή σεπτή, Ευαγγελίστρια, Σκιαθίων στήριγμα ασάλευτον.
Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς.
Ύψωσον τόν νούν, πρός επάλξεις αγαθότητος, τών Σών δούλων καί κατάπαυσον ημών, τά ορμήματα σαρκός, Ευαγγελίστρια.
Αύξησον ημών, θείον ζήλον καί χαμαίζηλα, πάθη νέκρωσον θερμών Σου οικετών, Σκιαθίων αρωγέ, Ευαγγελίστρια.
Γνώναι Σού Υιού, τά εντάλματα αξίωσον, τά σωτήρια, Μητέρα ως Θεού, τούς τιμώντάς Σε αεί, Ευαγγελίστρια.
Γήθεν πρός νομάς, αφθαρτότητος οδήγησον, ως ιθύντειρα τού κόσμου απλανής, υμνητάς Σου τούς θερμούς, Ευαγγελίστρια.
Ωδή στ΄. Τήν δέησιν εκχεώ.
Επάκουσον, νύν τών δεομένων Σου, καί παράσχου τά αιτήματα, Μήτερ, Ευαγγελίστρια, σκέπη τού κόσμου, καί Σκιαθίων φρουρέ καί υπέρμαχε, τών προσκυνούντων εν χαρά, Σήν μορφήν εν Σκιάθου τοίς άλσεσι.
Λιμένα με, βίου πρός αχείμαστον, καί πρός εύδιον κατεύθυνον όρμον, τόν καταφεύγοντα εις τήν Μονήν Σου, ήν εν Σκιάθω ο Νήφων εδόμησεν, ο Κολλυβάς, Μήτερ Θεού, νήσου Χίου τό άνθος τό εύοσμον.
Ιάματα, κρουνηδόν εκάστοτε, βρύει χάρις Σου σεπτή εν Σκιάθω, Ευαγγελίστρια, τοίς προσιούσιν, αυτή πιστώς, ως πολύρρυτος χείμαρος, πηγάζων εκ πηγής ζωής, ακενώτου, Υιού τού πανσέπτου Σου.
Σωφρόνως με, ευλαβώς, Μητρόθεε, καί δικαίως τήν οδόν διανύειν, παρόντος βίου αξίωσον πάντας, Ευαγγελίστρια, τούς προσιόντας Σοι, καί μέλπειν Νήφωνος σεπτού, πόνους, τού τήν Σήν Μάνδραν δομήσαντος.
Επίσταξον, Ευαγγελίστρια Μήτερ, ημίν ρανίδας τού ελέους τού Σού Υιού, αεί τοίς υμνούσι Σε, Σκιάθου ως σκέπην καί προστασίαν.
Άχραντε, η διά λόγου τόν Λόγον ανερμηνεύτως, επ εσχάτων τών ημερών τεκούσα, δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις καί τό Κοντάκιον.
Ήχος β΄. Τοίς τών αιμάτων Σου.
Τούς καταφεύγοντας σκέπη τή θεία Σου, Ευαγγελίστρια, ρύου στενώσεων, καί καθαγίαζε έργα, Μητρόθεε, Σκιάθου φύλαξ καί γέρας καί καύχημα, Οσίου Νήφωνος τό αγαλλίαμα.
Προκείμενον
Μνησθήσομαι τού ονόματός Σου, εν πάση γενεά καί γενεά.
Στ. Τό πρόσωπόν Σου λιτανεύσουσιν οι πλούσιοι τού λαού.
Ευαγγέλιον εκ τού κατά Λουκάν (α 39-49, 56).
Εν ταίς ημέραις εκείναις, αναστάσα Μαριάμ, επορεύθη εις τήν Ορεινήν μετά σπουδής, εις πόλιν Ιούδα καί εισήλθεν εις τόν οίκον Ζαχαρίου, καί ησπάσατο τήν Ελισάβετ. Καί εγένετο, ως ήκουσεν η Ελισάβετ τόν ασπασμόν τής Μαρίας, εσκίρτησε τό βρέφος εν τή κοιλία αυτής καί επλήσθη Πνεύματος Αγίου η Ελισάβετ, καί ανεφώνησε φωνή μεγάλη, καί είπεν ευλογημένη σύ εν γυναιξί καί ευλογημένος ο καρπός τής κοιλίας σου. Καί πόθεν μοι τούτο, ίνα έλθη η μήτηρ τού Κυρίου μου πρός με; Ιδού γάρ, ως εγένετο η φωνή τού ασπασμού σου εις τά ώτά μου, εσκίρτησε τό βρέφος εν αγαλλιάσει εν τή κοιλία μου. Καί μακαρία η πιστεύσασα, ότι έσται τελείωσις τοίς λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου. Καί είπε Μαριάμ μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον, καί ηγαλλίασε τό πνεύμά μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου, ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσιν τής δούλης αυτού ιδού γάρ από τού νύν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί. Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, καί άγιον τό όνομα αυτού. Έμεινε δέ Μαριάμ σύν αυτή ωσεί μήνας τρείς, καί υπέστρεψεν εις τόν οίκον αυτής.
Δόξα.
Ευαγγελιστρίας πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη τών εμών εγκλημάτων.
Καί νύν.
Ταίς τής Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη τών εμών εγκλημάτων.
Στ. Ελεήμον, ελέησόν με ο Θεός
Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι.
Παρθενίας σκήνωμα, Ευαγγελίστρια Κόρη, Γαβριήλ ακούσασα, τής φωνής τήν κάραν Σου, λόγοις έκλινας, τοίς αυτού, Πάνσεμνε, καί εν τή γαστρί Σου, τόν Θεάνθρωπον συνέλαβες, βροτών θεώσαντα, γένος, υπερύμνητε Δέσποινα, Σκιάθου μέγα σέμνωμα, καί τών ευσεβών αγαλλίαμα, τή εναθρωπήσει, Αυτού τού πάσι νέμοντος ημίν, Σέ ακλινώς μακαρίζουσι, άμφων τήν υγίειαν.
Ωδή ζ΄. Οι εκ τής Ιουδαίας.
Τής Σκιάθου προστάτις, καί φρουρός καί ακέστορ, Ευαγγελίστρια, ο γλυκασμός τών Αγγέλων, καί πάντων τών μερόπων, η ετοίμη αντίληψις, ρύου ημάς συμφορών, καί ανιάτων νόσων.
Ραντισμώ συμπαθείας, καί αγάπης Σου, Μήτερ, Ευαγγελίστρια, αγίαζε Σούς δούλους, τούς πίστει εν Σκιάθω, προσκυνούντας Σόν έκτυπον, καί ανυμνούντας θερμώς, τήν Σήν επιστασίαν.
Ιλασμόν ημίν αίτει, Σκιαθίων προστάτις, τοίς μεγαλύνουσι, πληθύν Σών θαυμασίων, εις πάντας τούς αιώνας, Μήτερ Ευαγγελίστρια, τών θλιβομένων χαρά, καί στηριγμός καμνόντων.
Αδιάσειστε στύλε, συμπαθείας πρός πέλας, Ευαγγελίστρια, τού Νήφωνος πρεσβείων καί πάντων Κολλυβάδων, ικεσίαις ειρήνευε, τόν βίον τών ευλαβώς, Σέ ανυμνολογούντων.
Ωδή η΄. Τόν Βασιλέα.
Σή παρρησία, τή μητρική, Θεοτόκε, καταφεύγοντες κράζομεν πόθω, Σκιαθίων πάντων, φρουρός καί φύλαξ πέλεις.
Καλώς τήν τρίβον, Ευαγγελίστρια Μήτερ, καταξίωσον βίου ανύειν, τούς ασπαζομένους, τήν πάνσεμνον μορφήν Σου.
Ευλογημένη, Ευαγγελίστρια, πλήσον, αρετών ευωδίας Σούς δούλους, τούς εν τή Σκιάθω, πιστώς Σε προσκυνούντας.
Πορείαν δείξον, Ευαγγελίστρια, πάσι, τοίς τού βίου κεκοπιακόσι, τήν ουρανοδρόμον, αγνή Θεογεννήτορ.
Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Εν τοίς δρυμοίς Σκιάθου, τοίς ασπαζομένοις, Ευαγγελίστρια, χάριν τήν θείαν Σου, τής ευωδίας Σου πλήσον Σής αντιλήψεως.
Μή παύση ουρανόθεν, ρύουσα κινδύνων, Ευαγγελίστρια, τούς καταφεύγοντας, καί συμφορών κατωδύνων τή αντιλήψει Σου.
Επόμβριζε Υιού Σου. υετόν ελέους, ως ομβροτόκος νεφέλη, τοίς δούλοις Σου, Ευαγγελίστρια, ύμνοις Σε μεγαλύνουσι.
Χαρά τών Σκιαθίων, καί φρουρέ καί σκέπη, Ευαγγελίστρια, λύπης αφάνισον, αχλύν εκ πάντων σπευδόντων τή αντιλήψει Σου.
Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν αειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τού Θεού ημών. Τήν τιμιωτέραν τών Χερουβείμ καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.
Καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαίρε, θείου Νήφωνος χαρμονή χαίρε Σκιαθίων, αντιλήπτορ καί αρωγέ χαίρε χριστωνύμων ετοίμη προστασία, Κυρία Θεοτόκε, Ευαγγελίστρια.
Πάντας προσκυνούντας πανευλαβώς, Σήν σεπτήν Εικόνα, εν Σκιάθου τερπνοίς δρυμοίς, ρύου κατωδύνων στενώσεων, Παρθένε, καί συμφορών παντοίων, Ευαγγελίστρια.
Χαίρε τής Σκιάθου ο θησαυρός χαίρε Κολλυβάδων, εξαιρέτως ο γλυκασμός χαίρε τών προσφύγων τής χάριτός Σου σκέπη, καί ταχινή προστάτις, Ευαγγελίστρια.
Καί τών κάτωθι Αγίων, ών λείψανα εναπόκεινται εις τήν Ιεράν Μονήν.
Τού Οσίου Νήφωνος τού Κτίτορος.
Πύργος ευσεβείας νεοπαγής, καί φανός σοφίας, τής ενθέου νεολαμπής, ώφθης Νήφων μάκαρ, ησυχαστών λαμπρότης, καί αγωγής αρίστης, στύλε νεόφωτε.
Τού αγ. Μακαρίου αρχιεπ. Κορίνθου, τού Νοταρά.
Χαίροις τών μακάρων ανδρών σφραγίς χαίροις τών δογμάτων, τών πατρώων η κορυφή χαίροις τής Κορίνθου σεπτέ ιεροφάντωρ, Μακάριε, Πατέρων νέων απάυγασμα.
Τής Οσίας Ματρώνης τής Χιοπολίτιδος.
Τήν Χιοπολίτιδα εν ωδαίς, μέλψωμεν Ματρώναν, μελιρρύτοις και ιεροίς, ως Χριστού αμνάδων, καλλώπισμα καί σκεύος, παντοδαπών θαυμάτων, όντως χρυσότευκτον.
Τού αγ. Νεομάρτυρος Δημητρίου τού Πελοποννησίου.
Ρόδον τής Θεισόας ηδυτερπές, ήνθησας αρτίως, εν Τριπόλει καί ταίς οδμαίς, σού τού μαρτυρίου, κατηύφρανας χορείας, Χριστόν τών δοξαζόντων, Μάρτυς Δημήτριε.
Τής Οσίας Θεοκτίστης τής εν Πάρω.
Τήν προσκαρτερούσαν εν τώ ναώ, τής Αειπαρθένου, εν τή Πάρω πανευλαβώς, Θεοκτίστην πάνυ, εκ Λέσβου ορμωμένην, ως εγκρατείας στύλον, ανευφημήσωμεν.
Τού Αγίου Ιωάννου τού Χρυσοστόμου.
Χείμαρρος χρυσόρειθρος καί κοιλάς, χρυσοφόρος πέλεις, Ιωάννη στόμα χρυσούν, θησαυρούς δογμάτων, καί λόγων θησαυρίσας, ημίν τοίς σέ τιμώσι, στύλον ως πίστεως.
Τού αγ. Νεομάρτυρος Κωνσταντίνου τού Υδραίου.
Χαίροις ο τής Ύδρας λαμπρός βλαστός χαίροις ο τής Ρόδου, πολυτίμητος θησαυρός χαίροις ο φαιδρύνας, τοίς όμβροις σών αιμάτων, τήν πίστιν, Κωνσταντίνε, τού Παντοκράτορος.
Τού αγ. Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τού Στρατηλάτου.
Στρατηλάτα μέγιστε τού Χριστού, ο τάς παρατάξεις, τροπωσάμενος τού εχθρού, τιμαλφές δοχείον, φωτός επουρανίου, Θεόδωρε, εκφαίνεις, χάριν θεόσδοτον.
Τού Οσίου Νήφωνος Πατριάρχου ΚΠόλεως.
Στύλος απερίτρεπτος αρετών, ταπεινοφροσύνης, ενδιαίτημα ιερόν, τής Μονής Προδρόμου, θησαύρισμα εδείχθης, φωστήρ τής Εκκλησίας, Νήφων τρισόλβιε.
Τής αγ. Οσιομάρτυρος Παρασκευής.
Τών φρικτών βασάνων σου τάς πληγάς, λέβητος τήν πείραν, τού αυχένος σου εκκοπήν, ήνεγκας ως δώρον, σώ ποθεινώ Νυμφίω, Παρασκευή θαυμάτων, βρύσις αείρροε.
Τού αγ. Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος τού Ιαματικού.
Υπέρ τού Κυρίου σφαγιασθείς, καί αφθίτου δόξης, εν τώ πόλω αξιωθείς, χορηγείς ιάσεις, παντοίας τοίς ικέταις, τοίς σοίς, Παντελεήμον, Μάρτυς πανεύφημε.
Τού αγ. Μάρτυρος Τρύφωνος.
Έρωτι τώ θείω καί ακλινεί, πίστει καί ανδρεία, ώσπερ ήλιος επί γής, έλαμψας καί πόνους, υπενεγκών ασμένως, εν τώ σταδίω ώφθης, Τρύφων, αήττητος.
Τού Οσίου Ευθυμίου τού Μεγάλου.
Ορθοδόξων ήδυσμα καί κανών, μοναζόντων ώφθης, ο Φαράν τε καί τήν Ζηφών, Λαύραν ευθυμήσας, σοίς θεαρέστοις λόγοις, Ευθύμιε, σοφίας, στύλε πυρίμορφε.
Τών αγ. Αναργύρων Κοσμά καί Δαμιανού τών Ρωμαίων.
Πάσαν θεραπεύοντες τών πιστών, νόσον αναργύρως, εδοξάσατε τόν Χριστόν όθεν εν τή Ρώμη, Δαμιανέ γενναίε, σύν τώ Κοσμά, τών λίθων, πείραν εγεύθητε.
Τών αγ. Παρθενομαρτύρων Μηνοδώρας, Μητροδώρας καί Νυμφοδώρας.
Χαίροις Μηνοδώρα πανευσεβές χαίροις Μητροδώρα, καλλιπάρθενε και σεμνή χαίροις Νυμφοδώρα, τής χάριτος δοχείον τριάς κλεινών Μαρτύρων, αξιοθαύμαστε.
Τού αγ. Νεομάρτυρος Θεοδώρου τού Βυζαντίου.
Βυζαντίου μέλψωμεν τόν βλαστόν, τόν εν Μυτιλήνη, εναθλήσαντα ευσθενώς, ού τό θείον σκήνος, τηρεί εις τούς αιώνας, αλώβητον ο Κτίστης, θείον Θεόδωρον.
Τού αγ. Νεομάρτυρος Θεοδώρου τού Μυτιληναίου.
Χαίροις Μυτιλήνης τό νεαυγές, άστρον, τό φωτίσαν, τής αγχόνης σου αστραπαίς, ευσεβών χορείαις, εν τοίς εσχάτοις χρόνοις, Νεομαρτύρων γένος, μάκαρ Θεόδωρε.
Τού Οσίου Ιωάννου τού Ερημίτου.
Χαίροις ο τοίς βέλεσι θηρευτών, εν Ακρωτηρίω, Κρήτης άντρω καθάπερ θήρ, τοξευθείς αδίκως, τρισμάκαρ Ιωάννη, Ερημιτών, Οσίων, έμπνουν θησαύρισμα.
Τού αγ. Νεομάρτυρος Γεωργίου τού εν Νέα Εφέσω.
Όνπερ απηρνήσω εν μέθη ών, Ιησούν, εκθύμως, ωμολόγησας, Αθλητά, τής Εφέσου γόνε, εν χρόνοις τοίς εσχάτοις, καί ευθαρσώς αυχένος, τμήσιν υπήνεγκας.
Τού αγ. Ιερομάρτυρος Πολυκάρπου επ. Σμύρνης.
Τόν τελειωθέντα εν τώ πυρί, Σμύρνης Ιεράρχην, Ιωάννου τόν μαθητήν, τού Ηγαπημένου, τιμήσωμεν προφρόνως, ψαλμοίς καί υμνωδίαις, θείον Πολύκαρπον.
Τού αγ. Νεομάρτυρος Πολυδώρου τού Κυπρίου.
Νήσου τών Αγίων σεπτόν βλαστόν, Κύπρου εναλίας, καί τής πίστεως θησαυρόν, τόν αιωρηθέντα, αγχόνη εν Εφέσω, Πολύδωρον, τόν νέον, Μάρτυρα μέλψωμεν.
Τού αγ. Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους.
Στύλε ουρανόμηκες αρετής, ευψυχίας βάθρον, καί φρονήσεως ακρεμών, Ιερομαρτύρων, Χαράλαμπες, φαιδρότης, καί θαυμασίων όλβε, χαίρε ατίμητε.
Τού αγ. Μεγαλομάρτυρος Ιακώβου τού Πέρσου.
Τόν Μεγαλομάρτυρα τού Χριστού, μεληδόν τμηθέντα, τό σαρκίον καί κεφαλήν, μέλψωμεν εκθύμως, Ιάκωβον τόν πάνυ, Περσίδος θείον γόνον, τόν καρτερόψυχον.
Τής Ευαγγελιστρίας.
Λυπηρών αφάνισον τήν αχλύν, φέγγει πρεσβειών Σου, καί λιτών Σου ταίς αστραπαίς, πρός τόν Φωτοδότην, Υιόν μονογενή Σου, αστραπηβόλε Μήτερ, Ευαγγελίστρια.
Πάσαι τών Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες μετά τής Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις τό σωθήναι ημάς.
Τό Τρισάγιον
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υιώ, καί αγίω Πνεύματι,
καί νύν, καί αεί, καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς Κύριε, ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ανομίας ημίν Άγιε, επίσκεψαι καί ίασαι τάς ασθενείας ημών, ένεκεν τού ονόματός σου.
Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί
Πάτερ ημών ο εν τοίς ουρανοίς, αγιασθήτω τό όνομά σου ελθέτω η βασιλεία σου γενηθήτω τό θέλημά σου, ως εν ουρανώ, καί επί τής γής. Τόν άρτον ημών τόν επιούσιον δός ημίν σήμερον καί άφες ημίν τά οφειλήματα ημών, ως καί ημείς αφίεμεν τοίς οφειλέταις ημών καί μή εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από τού πονηρού.
Ότι σού εστιν η βασιλεία καί η δύναμις καί η δόξα τού Πατρός καί τού Υιού καί
τού Αγίου Πνεύματος, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων.
καί τά Τροπάρια ταύτα. Ήχος πλ. β΄.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γάρ απολογίας απορούντες, ταύτην Σοι τήν ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.
Δόξα.
Κύριε ελέησον ημάς, επί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής τών ανομιών ημών. Αλλ επίβλεψον καί νύν ως εύσπλαχνος καί λύτρωσαι ημάς εκ τών εχθρών ημών. Σύ γάρ εί Θεός ημών καί ημείς λαός Σου, πάντες έργα χειρών Σου καί τό όνομά Σου επικεκλήμεθα.
Καί νύν.
Τής ευσπλαγχνίας τήν πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις Σέ μή αστοχήσομεν, ρυσθείημεν διά Σού τών περιστάσεων, Σύ γάρ η σωτηρία τού γένους τών Χριστιανών.
Απολυτίκιον. Ήχος πλ. α΄. Τόν συνάναρχον Λόγον.
Υπερύμνητε Κόρη, Ευαγγελίστρια, εις τό σεπτόν Σου σεμνείον, τό δομηθέν ευλαβώς, εν Σκιάθου υπό Νήφωνος τοίς άλσεσι, σπεύδοντες χάριτος τής Σής, εμπιμπλάμεθα, Σεμνή, δυνάμεως καί ισχύος, ευαρεστήσαι Υιώ Σου, έργοις καί λόγοις, τώ Παντάνακτι.
Εκτενής καί Απόλυσις, μεθ ήν ψάλλομεν τα εξής
Ήχος β΄. Ότε εκ τού ξύλου.
Πλήσον αενάου χαρμονής, τάς ψυχάς τών Σοί προστρεχόντων, τών λυπηρών τήν αχλύν, τάχος διαλύουσα, Ευαγγελίστρια, καί Σούς δούλους ευθύμησον, τούς εν αθυμία, στένοντας, Μητρόθεε, χαρά πανάρρητη, πάντων Σκιαθίων, Παρθένε, Κεχαριτωμένη Μαρία, λύπην τών βροτών η αφανίσασα.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τών δούλων Σου, καί λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης καί θλίψεως.
Τήν πάσαν ελπίδα μου, εις Σέ ανατίθημι, Μήτερ τού Θεού, φύλαξόν με υπό τήν σκέπην Σου.
Δι ευχών τών Αγίων Πατέρων ημών.
Κύριε Ιησού Χριστέ ό Θεός ημών ελέησον ημάς.
Αμήν.
Δίστιχον.
Άγγελον φύλαττε, Ευαγγελίστρια,
σύν Σκιάθω πάση βοά Χαραλάμπης.
Ποίημα Δρos Χαραλάμπους Μ. Μπούσια
