ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ: -Γέροντα έχω πρόβλημα, πουλάω μικροπράγματα έξω στό δρόμο γιά νά ζήσω, αλλά συνέχεια μιά παρέα μικρών παιδιών μού τά κλέβουν καί μέ χτυπάνε στό κεφάλι καί γελάνε μαζί μου! Είμαι πολύ αμαρτωλός γέροντα γιά αυτό συμβαίνει αυτό!
Θυμωμένος ο Γέροντας απαντάει:
Τά παλιόπαιδα, σά δέ ντρέπονται. Πλέον δέν σέβεται κανείς τίποτα σέ αυτή τήν εποχή. Νά φωνάξουμε τήν αστυνομία.
Καί τού απαντάει ο Τυφλός:
Τί λές γέροντα; Δέν μέ νοιάζει γιά τά πράγματα πού μου κλέβουν, ούτε γιά τό ότι μέ κοροϊδεύουν καί μέ χτυπάνε μέ ενοχλεί πού αυτά τά κακόμοιρα παιδάκια γεμίζουν αμαρτίες καί μαυρίλα στήν ψυχούλα τους εξαιτίας μου.. πού είμαι τυφλός. Εγώ ευθύνομαι γιά τίς πράξεις τους καί εύχομαι στόν Κύριο νά μή τούς τά καταλογίσει αυτά σάν αμαρτία καί αρχίζει νά κλαίει!
Ο γέροντας μένει άφωνος. Σκέφτεται πώς απέναντί του έχει ένα Άγιο καί πώς αυτός σκέφτηκε σάν κοσμικός καί όχι σάν πνευματικός καί άρχισε νά κλαίει ο γέροντας πιό δυνατά από τόν τυφλό καί τού φώναζε.
Άγιε τού Θεού νά προσεύχεσαι εσύ γιά μένα.
Εκείνη τήν ώρα γέμισε ευωδία όλο τό μοναστήρι πού τήν ευωδία (παρουσία δηλαδή τής Θείας Χάρης) τήν αισθάνθηκαν όλοι οι παρευρισκόμενοι καί διήρκησε τρείς μέρες ασταμάτητα!
π. Ευθύμιος Μερτζάνης
