Στο βιβλίο του αγίου Ιωάννου Μαξίμοβιτς υπάρχει ένας διάλογος ενός ζητιάνου με ένα διάσημο θεολόγο. Ο θεολόγος επί οκτώ έτη ακατάπαυστα παρακαλούσε το Θεό να τού φανερώσει κάποιον άνθρωπο, πού θα μπορούσε να του δείξει τον πιο σίγουρο δρόμο για τη Βασιλεία των Ουρανών.
Κάποια μέρα πού έφθασε στο αποκορύφωμα τής προσευχής άκουσε μια φωνή «Πήγαινε και στην έξοδο τής Εκκλησίας θα βρεις τον άνθρωπο πού ζητάς». Πηγαίνει βιαστικά στην Εκκλησία, όπου βρίσκει ένα γέρο ζητιάνο με κουρελιασμένα ρούχα και πληγωμένα γόνατα και τον χαιρετά:
– «Καλό και ευτυχισμένο πρωινό, γέροντα».
– «Ποτέ δεν είχα κακό και δυστυχισμένο πρωινό». (ο άλλος εν αμηχανία διορθώνει)
– «Είθε να σού στείλει ο Θεός κάθε αγαθό»!
– «Ουδέποτε μου εστάλη κάτι μη αγαθό»! (ο θεολόγος παραξενεύεται και τού λέει)
– «Τι συμβαίνει με σένα, γέροντα; Εγώ σού εύχομαι κάθε ευτυχία».
– «Μα ποτέ δεν είμαι δυστυχής. Ζω σύμφωνα με το θέλημα τού Θεού. Για το ζυγό πού μου έδωσε ο Θεός ποτέ δεν δυσανασχέτησα και είμαι πάντοτε ευχαριστημένος».
– «Από πού ήλθες εσύ, γέροντα, εδώ»;
[irp posts=”347121″ name=”π. Βασιλείου Θερμού: Η λανθασμένη υπακοή και η γνήσια ελευθερία”]
– «Από τον Θεό».
– «Και πού Τον βρήκες»;
– «Εκεί πού Τον άφησα στην αγαθή θέληση».
– «Ποιος είσαι, γέροντα, και σε ποια τάξη ανήκεις»;
– «Όποιος κι αν είμαι, είμαι ικανοποιημένος με την κατάστασή μου, γιατί βασιλεύς είναι αυτός πού κυβερνά και διευθύνει τον εαυτό του».
Ο θεολόγος αποδέχθηκε τελικά πώς ο δρόμος τού ζητιάνου ήταν ο μόνος σίγουρος για τον Ουρανό, δηλαδή η τελεία παράδοση στο θέλημα τού Θεού»
