Ιδού τι είναι δικαιοσύνη “καθώς θέλετε, ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι και υμείς ποείτε αυτοίς ομοίως”
Δικαιοσύνη! Λέξη απλή και τρισαγία. Λέξη ευλογημένη, λέξη που ηλεκτρίζει κάθε καρδιά, αλλά και αξίωμα, που δικαιολογεί κάθε παρανομία και νομιμοποιεί κάθε απληστία και ασέβεια. Είναι όρος, τον οποίον δικαίως η ανθρωπότητα έχει θεοποιήσει, αλλά και εν ονόματι του οποίου διαπράττονται και νομιμοποιούνται όλες οι αυθαιρεσίες. Χάρη σε αυτήν υπάρχουν όρια εθνών, τα οποία έθεσε ο δημιουργός. Αλλά και εν ονόματι αυτής καταπατούνται και υποδουλώνονται λαοί. Χάρη σε αυτή υπάρχουν άρχοντες, αρχές και εξουσίες και εν ονόματι αυτής καταδυναστεύονται άτομα και έθνη. Τέλος, χάρη σε αυτήν ψηφίζονται νόμοι, εκδίδονται και κοινοποιούνται διαταγές και διατάγματα. Για αυτήν κινητοποιούνται στρατοί και στόλοι, εναέρια και υποβρύχια, αλλά και εν ονόματι αυτής δικαιολογούνται και καλύπτονται όλες οι κολοσσιαίες δαπάνες και οι δυσβάσταχτοι φόροι!
Ποικιλία αξιωμάτων, μυθώδης πολυτέλεια, καταπληκτικά έξοδα για την απλουστάτη και απέριττη Δικαιοσύνη! για την έννοια και ιδέα, για την Αρχή εκείνη, που στηρίζεται και είναι θεμελιωμένη σε δύο μόνο λέξεις : στο “ΝΑΙ” και “ΟΧΙ”. “ὅ,τι τὸ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν“, είπε ο Κύριος. Αλλά ποια είναι η όλη έννοια και το όλο πλάτος του “ΝΑΙ & ΟΧΙ” τούτου;;;
“καθώς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καί ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως”. Εντός της βραχείας αυτής φράσεως ενυπάρχει και πλαισιώνεται ο όλος όρος “Δικαιοσύνη”. Πέρα από αυτό ούτε ένα “ν”… φυσικός δικαστής και διερμηνέας της δικαιοσύνης είναι η καρδιά του ανθρώπου, η οποία ως έδρα των συναισθημάτων αυτού, είναι και της δικαιοσύνης έδρα, διότι τίποτε άλλο δεν είναι δικαιοσύνη από την πλήρη αρμονία του συναισθηματικού του ανθρώπου. Αλλά επειδή η καρδιά κλίνει – όπως και πολλά άλλα- στο κακό και στο άδικο, έχει ανάγκη αυτή να φωτίζεται από το νου. Αλλά και πάλι, μετά την παράβαση των πρωτοπλάστων, όχι μόνο η καρδία του ανθρώπου καταφθάρηκε “ὅτι κατέφθειρε πᾶσα σάρξ τήν ὁδόν αὐτοῦ ἐπί τῆς γῆς” (Γεν. 6.12), αλλά και ο νους του ανθρώπου βλάπτηκε και εάν θέλουμε να αποδίδουμε το όλο δίκαιο οφείλουμε την μεν καρδιά να καθαρίζουμε δια της Θείας Διδασκαλίας του Σωτήρος μας Χριστού, δια το δε νου να ζητάμε τη λάμψη του Θείου Φωτός. Έτσι, η φωτισμένη και λαμπερή από το Θείο φως καρδιά, καθαρή και ρυθμιζόμενη από τη Θεία διδασκαλία και μελέτη, μεταποιείται και γίνεται το δικαιότατο Δικαστήριο, η Πηγή της Δικαιοσύνης, από όπου, ως αστείρευτης πηγής, θα εκπορεύεται μόνο το όντως Δίκαιο!….
Με τη φράση “καθώς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καί ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως”, μας διδάσκει ο Κύριος τα εξής περίπου: Επειδή δεν είναι εύκολο στον άνθρωπο να βρει και αποδώσει το όλο δίκαιο και μάλιστα αν ο ίδιος είναι ο ενδιαφερόμενος, εάν όντως επιθυμεί να αποδώσει δικαιοσύνη, ας θέσει τον εαυτό του στη θέση εκείνου που δικάζεται ή τον ενδιαφέρει. θέτοντας τον εαυτό του στη θέση του αντιδίκου του, είναι αδύνατον να μην βρει τρόπο προς συμβιβασμό, εάν βέβαια και ο αντίδικος κυριαρχείται από συναισθήματα δικαιοσύνης, αλλιώς ισχύει η εντολή και διάταξη: “ἔστω σοι ὥσπερ ὁ ἐθνικός καὶ ὁ τελώνης“. Με βάση αυτά η ανεύρεση και απονομή της Δικαιοσύνης δεν είναι έργο των Δικαστών και Δικαστηρίων – που συνήθως κρίνουν με μαρτυρίες και υποκειμενικώς- αλλά είναι αποκλειστικό έργο της αγαθής διαθέσεως των ενδιαφερομένων, μόνο από αυτούς εξαρτάται η απονομή του δικαίου. Όπως προκύπτει λοιπόν, η δικαιοσύνη δεν εξασφαλίζεται με νόμους και αξιώματα, αλλά από τη διάπλαση της καρδιάς και το φωτισμό του νου. Με άλλα λόγια αν δεν αποκτήσουμε χρηστούς (ηθικούς, έντιμους, αγνούς) πολίτες, στις καρδιές των οποίων να είναι βαθειά χαραγμένοι οι λόγοι του Σωτήρος: “καθώς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καί ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως“, πολύ δύσκολη η απονομή της Δικαιοσύνης, υπό τους όρους που προϋποθέτει η λέξη “Δικαιοσύνη”…..ας χαράξει ο καθένας από μας τα λόγια αυτά στην καρδιά του, για να μάθουμε και επιζητούμε Δικαιοσύνη
Απόσπασμα απο το βιβλίο : “ΕΥΣΕΒΕΙΣ ΜΕΛΕΤΑΙ ΕΠΙ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΩΝ…” Π. ΓΕΡΒΑΣΙΟΥ ΧΑΡ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ