1.Εισαγωγικά
Στο βιβλίο «O Ραβίνος Ισαάκ M.» , ο συγγραφέας Νικόλαος Αμβράζης, θεολόγος, παρουσιάζει με γλαφυρό και συγχρόνως συναρπαστικό τρόπο και με πολλές λεπτομέρειες, την μεταστροφή ενός πρώην Εβραίου Ραββίνου ελληνικής καταγωγής, τον Ισαάκ από την Άρτα, στην Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη και ζωή την οποία ακολούθησε με πολύ ζήλο, αφοσίωση, αγωνιστικότητα, ανιδιοτέλεια, αυταπάρνηση, υπακοή, υπομονή και αγάπη.
«…Ο εξ Ηπείρου εβραίος Ισαάκ Μ. υπήρξεν ένας εκ των λογιωτάτων Ισραηλιτών, φιλολογικώτατα κατηρτισμένος εις την Εβραϊκήν γλώσσαν, την οποίαν ωμιλούσε όσον ολίγοι των Ραββίνων, αλλά και της Ελληνικής εγκρατέστατος, αφού ήταν τελειόφοιτος του Γυμνασίου Ιωαννίνων…
Ήταν ζηλωτής των πατρώων εβραϊκών παραδόσεων και μισούσε τον Χριστιανισμό, μετά δε την μεταστροφή του, ως Χριστιανός, ομολόγησε με παρρησία τον Χριστό, μελέτησε εις βάθος την Αγία Γραφή και τα Ορθόδοξα δόγματα, χειροτονήθηκε ιερέας της μητρός Ορθοδόξου Εκκλησίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως και έζησε αγία ζωή.» Ο π. Ιωάννης, ο πρώην Ραββίνος εργάστηκε ιεραποστολικά μεταξύ των ομοθρήσκων και ομοεθνών του Εβραίων στην Κωνσταντινούπολη, στη Ρουμανία και στην Ιαπωνία, όπου πήγε ακολουθώντας τον πρώτο Ορθόδοξο ιεραπόστολο της Ιαπωνίας, ρώσο επίσκοπο Νικόλαο. Εκεί στην Ιαπωνία, παρέδωσε το πνεύμα του εν Κυρίω ως ιεραπόστολος.
Η ζωή του ήταν περιπετειώδης, η καρδιά του καθαρή και χριστοφόρα, η ευσέβειά του πατερική, η πίστη του φωτεινή, το τέλος του οσιακό.
Όλο το βιβλίο αναδίδει άρωμα πνευματικού ανθρώπου, αξίου Ορθοδόξου κληρικού και συνετού ιεραποστόλου. Η ορθόδοξη πνευματικότητα του πατρός Ιωάννου, πρώην ραββίνου, και η βαθιά του και ακριβής ορθόδοξη θεολογική κατάρτισή του συγκινεί τον κάθε αναγνώστη, αφού μπόρεσε με την αγιότητά του και την πνευματική του καλλιέργεια να μεταστρέψει ομάδα Ρωμαιοκαθολικών κληρικών με επικεφαλής παπικό επίσκοπο στην Ορθοδοξία.
Επίσης, από τη μελέτη του βιβλίου αναθερμαίνεται η πίστη του μελετητού ότι Κύριος της ιστορίας, της ζωής των ανθρώπων και των λαών είναι ο Παντοκράτωρ Τριαδικός Θεός, και ότι όλα όσα η θεόπνευστη Αγία Γραφή αναφέρει ως προφητείες θα πραγματοποιηθούν στο μέλλον, ειδικότερα και όλα εκείνα που αναφέρονται για την επιστροφή του Ισραήλ, αφού ο Ισαάκ, ο πρώην ραββίνος επέστρεψε και πίστεψε στο Χριστό ως Μεσσία και Σωτήρα του κόσμου.
2. Γνωριμία και φιλία του Ισαάκ με το Νικόλαο Αμβράζη
Ο Νικόλαος Αμβράζης (1854-1926) καταγόταν από την Άρτα της Ηπείρου από πιστούς και πτωχούς γονείς. Μετά το τέλος των γυμνασιακών του σπουδών, πήγε στην Κωνσταντινούπολη για σπουδές στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης.
Εκεί στην Κωνσταντινούπολη γνώρισε τον συμπατριώτη του από την Ήπειρο, εβραϊκής καταγωγής και θρησκεύματος, τον Ισαάκ Μ. και συνδέθηκαν με στενή προσωπική φιλία. Ο Ισαάκ βρισκόταν στην
Κωνσταντινούπολη για σπουδές στην μεγάλη Εβραϊκή Σχολή Χάσκιοϊ στην Εβραϊκή φιλολογία και στην Τορά. Κατά τις φιλικές συναντήσεις τους, οι δύο συμπατριώτες και φίλοι συζητούσαν θρησκευτικά θέματα και σχεδόν πάντοτε διαφωνούσαν έντονα, γιατί ο Ισαάκ ήταν υπερβολικά φανατικός, εμμένων στην Εβραϊκή Ραββινική παράδοση, η οποία ερμήνευε την Τορά (την Παλαιά Διαθήκη), σύμφωνα με το Ταλμούδ (ερμηνευτικά βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης από διάφορες ραββινικές σχολές).
Ο Ισαάκ, όμως, ήταν καλοπροαίρετος, είχε καλή καρδιά και στο βάθος επιθυμούσε να γνωρίσει την αλήθεια. Είχε ζήλο, όχι όμως και την κατ’ επίγνωση πίστη. Ο Θεός, ο θέλων πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν, ενεργούσε μυστικά και αοράτως στον Ισαάκ, όπως και σ’ όλον τον Ισραήλ, το μυστήριο της θείας οικονομίας και λυτρώσεως του κόσμου, εν Χριστώ Ιησού. Με διάφορα περιστατικά ο Θεός οικονόμησε ώστε ο Ισαάκ να φωτιστεί, να πιστέψει τον Ιησού Χριστό ως Μεσσία, ως Θεάνθρωπο σωτήρα και λυτρωτή του κόσμου, να γίνει Ορθόδοξος Χριστιανός, να βαπτιστεί, να γίνει ιερέας και ιεραπόστολος, να σωθεί αυτός και δι’ αυτού και πολλοί ομοεθνείς του.
3. Συνάντηση Νικολάου με τον Ισαάκ στην Κόρινθο
Ο Νικόλαος τελείωσε τις σπουδές του στην Θεολογική σχολή της Χάλκης και επέστρεψε στην Κόρινθο. Επιθυμούσε να δει το φίλο του Ισαάκ, ο οποίος εν τω μεταξύ έγινε ραββίνος σε μια από τις εβραϊκές συναγωγές της Κωνσταντινούπολης. Μετά από πολύ καιρό, ο Ισαάκ ο ραββίνος κατά την περίοδο των εορτών των Χριστουγέννων πήγαινε από την Κωνσταντινούπολη στην Πάτρα να δει τους συγγενείς του. Στο δρόμο αρρώστησε και η αγαθή πρόνοια του Θεού φρόντισε να συναντηθούν οι δύο παλιοί φίλοι στην Κόρινθο!
Μετά από τη χαρά και τη συγκίνηση της συνάντησης, ο Νικόλαος κάλεσε τον Ισαάκ στο σπίτι του για να τον φιλοξενήσει, μέχρι να αναρρώσει. Ήταν Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως όταν ο Ισαάκ ανέρρωσε και ετοιμαζόταν να αναχωρήσει. Όμως η αγάπη του Θεού άλλα σχεδίαζε για τον καλοπροαίρετο και ζηλωτή Ισαάκ. Κατά την ευλογημένη συνήθεια της οικογένειας Αμβράζη συγκεντρώθηκε όλη η οικογένεια για να μελετήσουν κάτι σχετικό επίκαιρο από την Π. Διαθήκη.
Το ανάγνωσμα της ημέρας ήταν από το έβδομο και ένατο κεφάλαιο του προφήτη Ησαΐα (Ησ. ζ΄ 14 και θ΄ 6-8) και άλλων σχετικών στίχων, οι οποίοι αναφέρονταν στον ερχόμενο Μεσσία. Από τη μελέτη των χωρίων, ο Ισαάκ πείστηκε ότι αυτός για τον οποίον μιλά ο Προφήτης Ησαΐας, ως τον ερχόμενο Μεσσία, και τον οποίον αποκαλεί «μεγάλης βουλής άγγελον, θαυμαστόν σύμβουλον, Θεόν ισχυρόν, εξουσιαστήν, άρχοντα ειρήνης, πατέρα του μέλλοντος αιώνος» είναι ο Ιησούς Χριστός. Η δε γυναίκα, η Παρθένος «η αλμά», που αναφέρει ο Προφήτης Ησαΐας, η μητέρα του Εμμανουήλ, είναι η Παρθένος Κόρη, η Μαρία, η Θεοτόκος, που γέννησε κατά σάρκα τον Ιησού Χριστό.
Ο Ισαάκ δάκρυσε. Σήκωσε τα χέρια του στον ουρανό και γονατιστός με ταπείνωση, με συντετριμμένη καρδιά, απηύθυνε στο Θεό Πατέρα, θερμή εξομολογητική προσευχή… «Κύριε, δέξαι τον δωδεκάφυλον λαόν σου και εμέ τον μέχρι τούδε, ένεκεν αγνοίας, διώκτην Σου, όπως τον Απόστολον Παύλον…».
Ο Ισαάκ σηκώθηκε γαλήνιος, χαρούμενος, ειρηνικός, με αστραφτερό πρόσωπο. Η αλλαγή έγινε. Τα μάτια της ψυχής του άνοιξαν, μεταμορφώθηκε και πίστεψε στο Χριστό ως Μεσσία, Θεό και Λυτρωτή. Από τώρα για τον Ισαάκ αρχίζει μια καινούργια ζωή, μέσα στο φως και στην αλήθεια του Χριστού.
Ο Ισαάκ αναγεννημένος πλέον, ομολόγησε στον Νικόλαο ότι όταν επεχείρησε να διαβάσει μερικές φορές την Καινή Διαθήκη στην εβραϊκή γλώσσα (Μπερίθ Χαδεσά) η καρδιά του ελκύονταν μυστικά στη μελέτη αυτή, αλλά μια πρόληψη φοβερά και ο ισχυρός φανατισμός, τον οποίο απέκτησε από μικρή ηλικία για ό,τι χριστιανικό τον απεμάκρυνε.
O N.Aμβράζης περιγράφει ως εξής την θαυμαστή μεταστροφή του ραββίνου.
«Κόρινθος.. Κυριακή προ των Χριστουγέννων. Ο ραββίνος Ισαάκ έχει εντελώς αναρρώσει στο σπίτι του παιδικού του Έλληνα φίλου θεολόγου Νικολάου Αμβράζη και ζητάει να λάβει μέρος στην οικογενειακή λατρεία αναγινώσκων το Θ΄ Κεφάλαιο του προφήτη Ησαΐα, αρχικά εβραϊστί και ακολούθως ελληνιστί.
«… Ὅ τι παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, υἱός καί ἐδόθη ἡμῖν, οὗ ἡ ἀρχή ἐγεννήθη ἐπί τοῦ ὤμου
αυτοῦ , καί καλεῖται τό ὄνομα αὐτοῦ μεγάλης βουλῆς ἄγγελος, θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ἰσχυρός (Ελ Γκιμπόρ), ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος».
– Περί τίνος παιδίου ομιλεί ο Προφήτης και ένεκα τίνος εδιαλέξατε προς μελέτην το χωρίον τούτο σήμερον; Ερώτησε ο ραββίνος Ισαάκ τον Ν. Αμβράζη.
– Διότι μετά τρείς ημέρας εορτάζομεν την γέννησιν του παιδίου εκείνου, του Μασσίαχ, του Σωτήρος του κόσμου που καλείται Ελ Γκιμπόρ, διά το οποίο η ιστορία, 450 εκατομ. Χριστιανοί το βεβαιούσι και ο Ησαΐας και πάντες οι Προφήται το κηρύττουσι.
– Εγώ έμαθον εις το Ταλμούδ, είπεν ο Ισαάκ, ότι το παιδίον είναι ο υιός του Προφήτου Ησαΐου.
– Είναι δυνατόν παιδίον, που καλείται Ελ Γκιμπόρ (=Θεός ισχυρός) να είναι παιδί του Ησαΐου; ερώτησε ο Ν. Αμβράζης.
– Ομολογώ ειλικρινώς ότι δεν με πείθουν επαρκώς οι ραββίνοι και το Ταλμούδ. Ζητώ να φωτισθώ, απάντησε ο ραββίνος Ισαάκ.
– Αν ειλικρινώς ποθής την αλήθειαν, αδελφέ Ισαάκ, ο Κύριος θα σε φωτίση.
Ζήτησον αυτήν εν απλότητι καρδίας και εν ταπεινώσει και θα σου δοθή. «Ο Πατήρ θα σε ελκύση». Σκέψου και πρόσεχε εις τα εξής: Ο υιός του Ησαΐου ονομάζεται Μαχέρ-σαλάλ-χας-βαζ και γεννάται εκ της Προφήτιδος Άννης · ο Εμμανουήλ γεννάται εκ της Παρθένου, που εις τα Εβραϊκά εκφέρεται διά του άρθρου, αλ ααλμά, δηλαδή η μία, η γνωστή, η ωρισμένη υπό του Θεού Παρθένος (Ησ. Ζ΄ 14).
– Έμαθα παρά των ραββίνων, είπεν ο Ισαάκ, και εγώ εμελέτησα εις το Ταλμούδ, ότι η λέξις «αλμά» δεν σημαίνει παρθένον, αλλά νεαράν γυναίκα.
Ούτως εξηγούντες αυτήν οι ραββίνοι αναφέρουσι την λέξιν εις την νεαράν γυναίκα του Ησαΐου. Η Παρθένος ή το κοράσιον καλείται εβραϊστί «μπεθουλά», υποκοριστικόν της λέξεως «μπαθ» = κόρη, θυγάτηρ.
– Άκουσε, Ισαάκ, εν ειλικρινεία και ευθύτητι καρδίας.
Πρόκειται να αποδειχθή ότι η λέξις «αλμά» σημαίνει παρθένον και μόνον παρθένον και όχι νεαράν γυναίκα έγγαμον, και ότι η λέξις αυτή είναι συνώνυμος με την λέξιν «μπεθουλά». Γνωρίζεις κάλλιστα ότι η λέξις «αλμά» παράγεται από το ρήμα «αλάμ»=ηβάν, ισχυρόν είναι, χυμώδη είναι · επομένως η λέξις σημαίνει την κόρην, την έφηβον.
Κατ’ αρχήν οι Ο΄ μεταφρασταί της Π.Δ. ήσαν Εβραίοι, εγνώριζαν καλώς την Ελληνικήν γλώσσαν και δεν είχαν θρησκευτικόν συμφέρον να μεταφράσουν την λέξιν «αλμά» διά της λέξεως Παρθένος. Ας έλθωμεν όμως εις το ζητούμενον.
Στον 43 στ. ΚΔ΄ Κεφ. Του Μπερεσίθ (δηλαδή Γεν. ΚΔ΄ 4 43) αναγινώσκομεν «Χιννέ ανοχί νιτσάβ αλέν χαμάγιμ, βε χαγιά ααλμά…». « Ἰδού ἐ γ ώ ἐφέστηκα ἐ π ί τ ῆ ς πηγ ῆ ς το ῦ ὕ δατος κα ί … ἔ σται ἡ παρθ έ νος, ἥ ἄ ν ἐ γ ώ ε ἴπω, πότισόν με ἐ κ τ ῆ ς ὑ δρ ί ας σου…». Ο Ελιέχερ παρακαλεί τον Θεόν, ώστε η πρώτη «αλμά», κόρη, παρθένος, την οποίαν θα συναντήση να είναι η ορισθείσα από τον Θεόν εις γυναίκα του Ισαάκ. Όταν το πρώτον συναντά την Ρεβέκκα την καλεί «αλμά» και η Ρεβέκκα είναι άγαμος και παρθένος.
Στο κεφ. Β΄ 8 της Εξόδου αναγινώσκομεν: «Βατόμερ λαχ μπαθ παρό, λεχί, βατέλεχ ααλμά…». « Ἡ δέ εἶπεν ἡ θυγάτηρ Φαρα ώ · πορεύου. Ἐλθούσα δέ ἡ νεᾶνις ἐκάλεσε τήν μητέρα τοῦ παιδίου».
– Παρατηρώ, είπεν ο Ισαάκ ότι η θυγάτηρ του Φαραώ της αιγύπτου, ονομάζει αλμά την μικράν αδελφήν του Μωυσέως, η οποία κατ’ εντολήν της μητρός αυτής επετήρει το βρέφος Μωυσή, που ευρίσκετο εις το καλάθι, το οποίον επέπλεεν εις τον ποταμόν. Αναντιρρήτως ενταύθα η λέξις σημαίνει παρθένον, μικράν κόρην, άγαμον…
Με έπεισες, Νικόλαε, ανέκραξε. Δεν δύναμαι να αρνηθώ την αλήθειαν.
Βλέπω αυτήν καθαρά δι’ αυτού του εβραΐκού κειμένου.
Ανεγνώσθησαν ακολούθως Τεελίν (Ψαλμ. 68, 26), Μισελέγ (Παροιμίαι 30, 19), Σιράσκριμ (Ασμα ασμάτων Α΄ 3 και ΣΤ΄ 8). Παρέπεμψα τον Ισαάκ και εις τας μεταφράσεις της Π.Δ. υπό των Ιουδαίων μεταφραστών Ακύλα, Θεοδοτίωνος και Συμμάχου, οι οποίοι συμφωνούν με τα ανωτέρω.
Ο Ισαάκ δεν απεκρίθη. Παρετήρησεν ημάς ατενώς. Εδάκρυσεν έπειτα και εγονυπέτησεν. Ημείς όλοι διετελούμεν εν απορία. Ο Ισαάκ έμεινε επί τινα λεπτά άφωνος. Υψώσας δε έπειτα τους οφθαλμούς και τας χείρας προς τον ουρανόν ανέκραξεν εβραϊστί και ελληνιστί.
– Ατά Ιμμανουέλ Μασσίαχ! Ω, συ Εμμανουήλ Βασιλεύ · Καβώδ Γισραέλ! Δόξα του Ισραήλ! Τον οποίον ο μισητός εγώ άχρι τούδε εμίσουν, τον οποίον ο τυφλός εγώ έως τώρα παρεγνώρισα! Ελπίς και υπόσχεσις του Αδοναγί Τσεβαώθ δος μοι οφθαλμούς να σε ίδω! Αφαίρεσον, Ελ Ελγιόν! το πυκνόν κάλυμμα της Ταλμουδικής πωρώσεως εκ των εσκοτισμένων οφθαλμών μου, όπως αφήρεσας του ομοίου μου Σαούλ (Παύλου) και κατάστησόν με όπως εκείνον! Ω Ελ Γκιμπόρ! Ω! Ελ-Σιαδάγ, ω Ιμμάνουέλ! Σώσον το δωδεκάφυλον ημών, ω ελπίς του Αβραάμ και των Πατέρων! Καβώδ Γισραέλ! Δέξαι καμέ τον μέχρι τούδε, αγνοίας ένεκεν, διώκτην Σου!…
(Το κείμενο ελήφθη από το βιβλίο «Ο ΡΑΒΒΙΝΟΣ ΙΣΑΑΚ Μ.» του Νικολάου Αμβράζη, εκδόσεις Ρηγοπούλου).
4. Η αγία ζωή του Ισαάκ
Ο Ισαάκ, υγιής σωματικά και αναγεννημένος εσωτερικά, ένας άλλος άνθρωπος αναχώρησε για την πατρίδα του, την Πάτρα, με νέες σκέψεις και αποφάσεις, ευχαριστών και δοξάζων το Θεό που δέχτηκε την μεταστροφή και τη μετάνοιά του.
…Την επομένην ο Ισαάκ ανεχώρησε διά την Κωνσταντινούπολιν, όπου ευρίσκετο η ενορία του. Η λυσαλλέα μετά γρονθοκοπημάτων αντίδρασις της οικογενείας του τον έκαναν να εύρη καταφύγιον εις οικίαν Ορθοδόξου ιερέως. Παραμένων ραββίνος, καίτοι αληθής Χριστιανός, ακολουθών το του Παύλου «…και εγενόμην τοις Ιουδαίοις ως Ιουδαίος, ίνα Ιουδαίους κερδίσω…» ήλκυσε εις την Χριστιανικήν Πίστιν τον ραββίνον Σαμουήλ και μέρος της Συναγωγής.
Από δω και ύστερα, όλο το βιβλίο εξιστορεί τη ζωή και τις περιπέτειες του πατρός Ιωάννου, του Ισαάκ: το διωγμό του από τους συγγενείς του, την επανεγκατάστασή του στην Κωνσταντινούπολη ως χριστιανού, την ιεραποστολική του δράση στους ομοεθνείς του, τη χειροτονία του ως ιερέως από τον τότε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, την εκδίωξή του από την Κωνσταντινούπολη και την εγκατάστασή του στη Ρουμανία ως εφημερίου σε μια πόλη κοντά στο Βουκουρέστι, την ιεραποστολική του δράση ως εφημερίου στη Ρουμανία .Εκεί ιδρύει Εκκλησία εξ Ιουδαίων, μεταστρέφει εις την Ορθοδοξία 3 Μονσινιόρους, οι οποίοι γίνονται Επίσκοποι στη Ρωσία και 2 Πανοσιοτάτους, οι οποίοι αποστέλλονται ιεραπόστολοι στην Κίνα.Στην συνέχεια μεταβαίνει από την Ρουμανία στην Ιαπωνία.
Διήνυσε σαν «πατήρ Χρυσόστομος» πορεία Ισαποστόλου και κοιμήθηκε στην Γιοκοχάμα την 28.12.1901. Στην επιτύμβιον πλάκα κάτω από τον Σταυρό είναι γραμμένα μεταξύ των άλλων: «Ο Νόμος, οι Προφήται και τα αγιόγραφα (εβραϊστί) οδηγούσιν (ελληνιστί) εις την Καινήν Διαθήκην (εβραϊστί)…
«Καβώδ ατά, Αδοναγί, καβώδ ατά». «Δόξα Σοι, Κύριε, δόξα Σοι».
Η ζωή του Ισαάκ, πρώην ραββίνου και μετέπειτα πρεσβυτέρου π. Ιωάννου, αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση όλων των Ιουδαίων και Εβραίων μη Χριστιανών ώστε και αυτοί να μετανοήσουν, να βαπτιστούν Ορθόδοξοι Χριστιανοί, να γίνουν μέλη του Σώματος του Χριστού, του νέου Ισραήλ και περιούσιου λαού, της Ορθοδόξου Εκκλησίας και να σωθούν.
Ευχόμαστε, επίσης, η ζωή του, να γίνει οδηγός της παγκόσμιας μεσσιανικής κίνησης των Ιουδαίων, που σήμερα απαριθμεί περίπου διακόσιες χιλιάδες (200.000) μέλη, που αυτοαποκαλούνται «Μεσσιανιστές Ιουδαίοι». Η Μεσσιανική αυτή κίνηση, μείγμα ιουδαϊκών και προτεσταντικών επιδράσεων, πιστεύει μεν στο Χριστό ως τον προαγγελόμενο Μεσσία, αλλά δεν έχουν τη σωστή εκκλησιολογία, δεν κατέχουν την ορθόδοξη δογματική θεολογία, δεν ανήκουν στο Σώμα του Χριστού και επομένως δεν πορεύονται ορθά στο δρόμο της σωτηρίας εν Χριστώ Ιησού. Έχουν κάνει το πρώτο βήμα, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό, χρειάζονται κι άλλα. Το παράδειγμα του π. Ιωάννου τους δείχνει το μοναδικό και απλανή και θεοβάδιστο δρόμο προς την ασφαλή, ολοκληρωμένη και τέλεια σωτηρία, που πρέπει να ακολουθήσουν.
Επίσης, η ζωή του π. Ιωάννου αποτελεί και παράδειγμα για κάθε χριστιανό και ιεραπόστολο, κληρικό και λαϊκό, που επιθυμεί να εργαστεί ιεραποστολικά τόσο για τη δική του προσωπική σωτηρία όσο και για εκείνη των συνανθρώπων του ανεξαρτήτως φύλου, χρώματος και φυλής.
Aπόσπασμα από το βιβλίο του Ν.Αμβράζη-ΡΑΒΒΙΝΟΣ ΙΣΑΑΚ Μ.ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΟΓΔΟΟΝ Επιστολή του π.Ιωάννου ( πρώην πλέον Ραββίνου Ισσάκ ) προς τον Ν.Αμβράζη.
Η Γιοκοχάμα. – Και ολίγη ιστορία του εν Ιαπωνία Χριστιανισμού. – Οι Ιησουίται. – Διωγμός του Ευαγγελίου
Εν Γιοκοχάμα της Ιαπωνίας τη 2α Ιανουαρίου 1902.
Αξιότιμε φίλε και εν Χριστώ αδελφέ Νικόλαε.
Ιδού ημείς! Πού; Εν Ιαπωνία! Θα σοι φανή πολύ παράδοξον. Δεν έχει ούτω;
Και όμως είναι αληθέστατον.
Σας γράφω λοιπόν από την Γιοκοχάμαν! Η Γιοκοχάμα είναι πλησίον της πρωτευούσης της Ιαπωνικής Αυτοκρατορίας, του Τοκίου ή της Ιεδούς, η οποία έχει εν εκατομμύριον και πεντακοσίας χιλιάδας κατοίκων. Όλα είναι παράδοξα. Αι οικίαι, τα φυτά, τα άνθη, οι άνθρωποι, τα έθμα, αι συνήθειαι, αι ιδέαι είναι διάφορα των Ευρωπαϊκών…. Αλλ’ οι κατοικοι, καίτοι οι πλείστοι ειδωλολάτραι, δεν φαίνονται πολύ κακοί…. Κάποια μόρφωσις….
Κάτι τι φως, ολίγιστον βεβαίως, αλλά φως πάντοτε ευαγγελικόν, έχει προ αιώνων φωτίσει τους κατοίκους των μερών τούτων, διο και διαφέρουσι των Κινέζων ειδωλολατρών…. Το φως τούτο ούτε πιστεύουσιν, ούτε ομολογούσιν οι πλείστοι…. Και όμως η επιρροή του φωτός τούτου φαίνεται εις τους λόγους των, εις τα ήθη των, εις τον πολιτισμόν των…… Και ολίγην ιστορίαν, παρακαλώ…. Η Δυτική Εκκλησία προ ετών ειργάσθη αξιεπαίνως υπέρ της επιστροφής των Ιαπώνων εις το ευαγγέλιον του Χριστού. Λέγω αξιεπαίνως, διότι όσον είναι αξιέπαινος η εργασία των Ιεραποστόλων μεταξύ των ειδολολατρών, τόσον είναι αξιόμεμπτος ο μεταξύ των Ορθοδόξων και άλλων χριστιανικών Εκκλησιών προσηλυτισμός… Οι Ιησουίται προ τεσσάρων περίπου εκατονταετηρίδων είχον εργασθή μετά ζήλου υπέρ του ευαγγελικού φωτισμού των Ιαπώνων…. Εκατομμύρια τούτων είχον γνωρίσει τον Κύριον Ιησούν Χριστόν.
Αλλά…. φευ! Αυτό το αλλά… Οι Ιησουίται εδίδασκον μόνον το Ευαγγέλιον, αλλ’ η ζωή των, η διαγωγή των ήτο αντιευαγγελική…. Των πλείστων. Ήριζον προς τα άλλα τάγματα της Δυτικής Εκκλησίας… Κατεδίωκον, κατηγόρουν τους διαμαρτυρομένους χριστιανούς. Ήρχισε και η πολιτική αντιζηλία των χριστιανών. Οι Ολλανδοί κατεδίωκον τους Πορτογάλλους. Οι Ιάπωνες βλέποντες, ότι οι Χριστιανοί άλλα εδίδασκον και άλλα έπραττον, κατεξανέστησαν κατ’ αυτών.
– Μας διδάσκετε, τοις είπον, την αγάπην, και σεις τρώγεσθε ως σκύλοι!…
Το 1587 ήρχισε σφοδρός διωγμός κατά της χριστιανικής θρησκείας υπό των ειδωλολατρών Ιαπώνων. Οι χριστιανοί Ιάπωνες έντρομοι, διωκόμενοι, σφαζόμενοι υπό των ομοφύλων αυτών ή εκρύβησαν, ή εμαρτύρησαν υπέρ του Χριστού, ή προσεποιήθησαν, ότι απαρνούνται το Ευαγγέλιον… Το 1637 εφαίνετο, ότι είχεν εξαλειφθή εις την Ιαπωνίαν ο Χριστιανισμός. Και όμως δεν είναι τούτο αληθές. Όχι! Δεν ωμολογείτο δημοσία το Ευαγγέλιον… αλλ’ άπαξ φωτίσαν ψυχάς παρεσκεύαζε λεληθότως αγαθότητα καρδίας, ημερότητα ψυχών, πραότητα καρδιών, πρόοδον, πολιτισμόν, δύναμιν, ευγένειαν…
Οι Ιάπωνες, εξ όλων των λαών της απωτάτης Ανατολής, είναι οι μάλλον ευφυέστεροι και ανεπτυγμένοι. Εις την διοίκησιν, εις τον στρατόν, εις την παιδείαν, εις τον κοινωνικόν βίον παραδέχονται όλα τα αγαθά του Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ευκολώτερον όλων των άλλων ανατολικών λαών κατανοούσι το ύψος και το κάλλος του Ευαγγελίου, και αποδέχονται αυτό. Σήμερον απ’ άκρων της Ιαπωνίας κηρύττεται το Ευαγγέλιον του Χριστού.
Ρώσοι Ορθόδοξοι και Διαμαρτυρόμενοι Χριστιανοί εν αγάπη και αξιεπαίνω αμίλλη κηρύττουσι το Ευαγγέλιον του Χριστού. Η Ορθόδοξος ημών Εκκλησία αριθμεί περί τα τέσσαρα εκατομμύρια Ορθοδόξων Ιαπώνων.
Υπάρχουσι περί τας 50 χιλιάδας Ορθόδοξοι Εκκλησίαι, Ιεροσπουδαστήρια, Νοσοκομεία, Πτωχοκομεία… Πολλοί Ιερείς, Διάκονοι και Επίσκοποι Ιάπωνες… Πολλά Κυριακά Σχολεία, εν οις χιλιάδας ορθοδόξων παίδων Ιαπώνων διδάσκουσιν ορθόδοξοι πρεσβύτεροι Ιάπωνες…. Η ιερά λειτουργία του Χρυσοστόμου, του Βασιλείου, όλαι αι ορθόδοξοι ακολουθίαι μετεφράσθησαν και ψάλλονται Ιαπωνιστί… Όλην αυτήν την πελώριον ευαγγελικήν εργασίαν διευθύνει ο ακαταπόνητος και ζηλωτής Ρώσος Επίσκοπος Νικόλαος, αληθώς σεβασμιώτατος ποιμήν, αρχηγός της Ιαπωνικής αποστολής…. Υπάρχει και πλήθος Ιουδαίων ομοφύλων μου, τους οποίους η ευαγγελική ζύμη μικρόν κατά μικρόν ζυμώνει εις άρτον ευπεπτον δια την βασιλείαν του Χριστού….
-«Αλλά, θα ανακράξης, αδελφέ Νικόλαε, αλλά, Συνέσιε αδελφέ, υπερεπήδησας τα εσκαμμένα… καταχράσαι της υπομονής μου!… Καλά και άγια όσα γράφεις περί Ιαπωνίας… Αλλ’ εγώ πρωτίστως ενδιαφέρομαι να μάθω : Πώς ευρέθητε εις την Ιαπωνίαν; Πού είναι ο Ισαάκ; Τι κάμνει;»…
– Έχεις δίκαιον, απαντώ, ναι!… και τούτο έρχομαι αμέσως να σε πληροφορήσω… Λοιπόν ιδού, διατί είμεθα εδώ, πώς συνέβησαν τα πράγματα……
(Το κείμενο ελήφθη από το βιβλίο «Ο ΡΑΒΒΙΝΟΣ ΙΣΑΑΚ Μ.» του Νικολάου Αμβράζη, εκδόσεις Ρηγοπούλου).
ΠΗΓΕΣ.
Α.Ν.Αβράζη -Ο Ραββίνος Ισαάκ Μ. -Εκδόσεις Ρηγόπουλου-Θεσ/νίκη 1987-
Β.Περιοδικό Εξωτερική Ιεραποστολή -τεύχος 211-Οκτωβ-Δεκ 201ο.
Γ.www.omf.gr
