Σήμερα μίλησα με τον γέροντα όπου μου ζήτησε να μεταφέρω από εδώ στον κόσμο τα εξής:
Η σάρκα είναι ωκεανός και η ψυχή το λιμάνι.
Ο Έλληνας είναι χαμένος στον ωκεανό της σάρκας της ύλης και της αμαρτίας.
Πρέπει να επιστρέψει στο λιμάνι της ψυχής όπου θα “δέσει” στον Θεό για να προστατευθεί.
Φοβάται ο Έλληνας και σκοτίζεται με πολέμους και καταστροφές ενώ δεν βλέπει την αλήθεια.
Πως ζει στο σκοτάδι.
Ζει σε ένα σκοτεινό δωμάτιο όπου υπάρχει ο διακόπτης και το φως αλλά λείπει το καλώδιο όπου θα το κάνει να ανάψει.
Και το καλώδιο είναι η προσευχή.
Όσο δεν προσεύχεται δεν μπορεί να καταλάβει που βρίσκεται.
Δεν μπορεί να βρει την οδό μετανοίας.
Κι έτσι ζει όπως ο διάβολος θέλει.
Στο αιώνιο σκοτάδι.
Θα καταλάβουμε πως ο Έλληνας μετανόησε όταν όλοι μας ενωθούμε κατά εκείνων που έφεραν την Ελλάδα σε αυτό το χάλι.
Όταν σταματήσουμε να ασχολούμαστε με το ανθρωποκτόνο έργο των ηγετών του κόσμου.
Όταν όλοι μας θα αναγνωρίζουμε καθαρά που είναι το φως και που το σκοτάδι.
Όπως αναγνωρίζει η μάνα το παιδί της και το παιδί την μάνα του.
Τότε μόνον θα έχουμε μετανοήσει και θα χαράξουμε όλοι μας την οδό σωτηρίας με Βασιλέα τον Χριστό.
Όχι με ευχολόγια αλλά με πράξεις.
Αν το κάνουμε ο Θεός θα μας βοηθήσει.
Μέχρι τότε θα μας δοκιμάζει για να κατανοήσουμε τα λάθη μας.
Να μας σώσει θέλει όχι να μας τιμωρήσει.
Κάνει τόσα για μας.
Ας τον βοηθήσουμε να μας βγάλει από το σκοτάδι.
Ας εισακουσθεί από το περιβόλι της Παναγίας στα πέρατα του Ελληνισμού ένα μήνυμα:
Αδιαλείπτως προσεύχεσθε.
Μετανοείτε.
