ΜΟΝΑΧΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ – Πρώτη Παραίνεση: Αιτία και αφορμή γι’ αυτό το βιβλίο στάθηκε ο ανθρώπινος πόνος. Όλο και πιο συχνά, έρχονται τελευταία άνθρωποι και μου εξομολογούνται τα βάσανά τους, τις στεναχώριες τους και τα αδιέξοδά τους.
Γέμισε ο κόσμος, η κοινωνία, από τα κακά αυτών των ανθρώπων που υπηρετούν τον διάβολο δηλαδή οι μάγοι, αστρολόγοι, μέντιουμς, μελλοντολόγοι.
Ρίξτε μία ματιά που φαντάζομαι ότι πολύ καλά γνωρίζετε στα περιοδικά, στις εφημερίδες, στην τηλεόραση! Αμέτρητοι όλοι αυτοί, που με τη μαγεία και την μαντεία, γεμίζουν τον κόσμο μας από δαιμόνια. Αυτοί γνωρίζουν τι κάνουν, δυστυχώς όμως, πολλοί από εκείνους που τους πλησιάζουν δεν γνωρίζουν ακριβώς τι κάνουν. Άλλωστε ως όργανα του πονηρού, ξέρουν καλά τη δουλειά τους. Χρησιμοποιούν πολλές φορές και εικόνες των Αγίων, λιβάνια, κεριά και διάφορες προσευχές.
Μ’ αυτά εξαπατούν τους αφελείς, γιατί στα κρυφά άλλα κάνουν.
Δεν τους διόρισε καμμιά εκκλησία και κανείς δεσπότης για αυτά που κάνουν, αλλά αντιθέτως το σωματείο του διαβόλου, κάποια από τις ψυχοερευνητικές εταιρίες του Σατανά.
Ο αριθμός τους πιά, είναι πολύ μεγάλος. Χιλιάδες. Και δυστυχώς, χιλιάδες είναι και οι άνθρωποι που σκέπτονται να κάνουν κακό στον συνάνθρωπό τους, ζητώντας τη βοήθεια όλων αυτών. Μάλιστα, μετά αμοιβής πλούσιας. Βλέπετε όμως ο διάβολος εξαπατάει και τους ίδιους, τα όργανά του δηλαδή, γιατί όλοι τους όταν τους γνωρίσει κανείς έχουν τρομερά προβλήματα ιδίως ψυχολογικά. Άιντε τώρα να λύσουν αυτοί και των πελατών τους. Μπερδεύτηκαν οι άνθρωποι με το διάβολο, και ζούν σαν κλέφτες και τρελοί, με τις ενοχές τους και τις κακίες τους.
Πολλοί Αγιορείτες Πατέρες, έχουν δίκιο που λένε, ο διάβολος έβαλε τέτοια φωτιά στον κόσμο που δεν σβήνει εύκολα. Έγιναν κουμπάροι με τον διάβολο και άιντε να ξεμπλέξουν.
Πολύ τυχεροί, είναι οι άνθρωποι που δεν έμπλεξαν στα δίχτυα τους. Καμμιά φορά, σκέφτομαι και ‘γω ο ταλαίπωρος, καλύτερα να μην είχαν γεννηθεί αυτοί οι άνθρωποι. Δεν το λέω αυτό για το αμάρτημά τους, αλλά για τον λόγο ότι και αυτοί που μετανοούν, από αυτούς που ζήταγαν χατήρια, από τα δαιμόνια, πολύ πίστη πρέπει νάχουν μετά, γιατί το μίσος του διαβόλου πάνω τους, είναι τεράστιο. Αρνήθηκαν την πίστη τους, και δέθηκαν από τα μίση τους. Έγιναν δούλοι του διαβόλου οι κακόμοιροι και που να μπορέσουν τώρα να του φύγουν.
Τους περιποιείται αμέσως ο πονηρός, και έτσι ζούν την αντίδρασή τους, κάνοντας και αυτοί το κακό γύρω τους.
Ο Θεός να βοηθήσει κάθε άνθρωπο. Ο Θεός έδωσε την ζωή στον άνθρωπο, για να χαίρεται και να προγεύεται τον Παράδεισο. Τα όργανα του Σατανά όμως, αντί για την χαρά έχουν το μίσος και αντί για την πρόγευση του Παραδείσου, τις αλυσίδες για την κόλαση.
Μέσα τους γνωρίζουν, ότι ακόμη και αυτοί που πηγαίνουν στις πόρτες τους τους σιχαίνονται. Υποφέρουν μέσα τους, αλλά ο διάβολος τους έχει δεμένους καλά. Βλέπετε ωστόσο η μετάνοια, πάντοτε υπάρχει και η εκκλησία, ο Χριστός, πάντοτε τους περιμένει και πονάει και γι’ αυτούς. Άλλωστε το παράδειγμα των μάγων και αστρολόγων, μάντεων και πνευματιστών, που αναφέρονται σ’ αυτό το βιβλίο είναι πάρα πολλά μέσα στην ιστορία της Εκκλησίας της Ορθοδοξίας. Εύχομαι ο Άγιος Θεός, να βοηθήσει και να φωτίσει, κάθε άνθρωπο σε όποια κατάσταση και να βρίσκεται από τον διάβολο.
Το κακό, γεννάει κακό και το καλό, καλό. Ο Θεός τον αμαρτωλό τον αγαπάει, την αμαρτία μισεί.
Ο Χριστός σταυρώθηκε για να ζήσει ο άνθρωπος αιώνια στον παράδεισο. Κατάργησε τον θάνατο και τη δύναμη του διαβόλου με τον Σταυρό.
Δεύτερη Παραίνεση
Θεωρώ υποχρέωσή μου και καθήκον μου στον Θεό, να μπορέσω με τη βοήθειά του, η πράξη ετούτη να γίνει καλό σε πολλούς συνανθρώπους μας, που χτυπήθηκαν και πόνεσαν στη ζωή τους, στενοχωρήθηκαν και γνώρισαν θλίψεις, να γλιτώσουν από όλα αυτά τα κακά του διαβόλου που κάνουν οι μάγοι, οι αστρολόγοι, οι χαρτορίχτρες και τα μέντιουμ και να γνωρίσουν τον Θεό, που ίσως πολλοί να τον ξέχασαν, και να τον περιφρόνησαν και έτσι ο διάβολος τους βρήκε εκτεθειμένους.
Ούτε τα μάγια, ούτε η γλωσσοφαγιά και η βασκανία, έχουν δύναμη όταν ο άνθρωπος ζει κοντά στον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους. Επειδή σε εξομολογήσεις που άκουσα, από ανθρώπους που γεύθηκαν τον πόλεμο του Σατανά, αντιλήφθηκα ότι δεν γνωρίζουν οι άνθρωποι ακριβώς, με ποιο τρόπο θα απαλλαχτούν από τον διάβολο και τα όργανά του, αναφέρω τις πιο σημαντικές πράξεις που πρέπει να κάνει ο κάθε παθών.
Η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο είναι ακατανόητη.
Δεν μπορεί να συλλάβει ο νούς του ανθρώπου αυτή την άπειρη αγάπη που έχει ο Θεός για όλους μας. Μπορεί όμως, να αρχίσει να κατανοεί από τη στιγμή που ο ίδιος στρέφει το βλέμμα του, το μυαλό του στον Χριστό. Τότε τα δαιμόνια και τα έργα τους χάνουν τη δύναμή τους.
Ο διάβολος παίρνει δύναμη από την αποστασία μας στον Θεό, από τις αμαρτίες μας. Από τη στιγμή που εμείς μετανοούμε, του κόβουμε τα δικαιώματα και τις πονηρές ενέργειές του πάνω μας. Τα μάγια και όλα τα κακά του διαβόλου χαλάνε από τη στιγμή που ο άνθρωπος εξομολογείται. Όταν υπάρχουν αιτίες του διαβόλου που μας θλίβουν, ας καταφύγουμε στην εκκλησία. Πρέπει να εξομολογηθούμε σε Ιερέα τις αμαρτίες μας. Δεν πρέπει να ντρεπόμαστε την ώρα της εξομολόγησης, έτσι ώστε ο πονηρός να μας φέρει σε δύσκολη θέση για να έχει μαζί μας κρατούμενα. Καλό είναι να σκεφτούμε ότι ο Ιερέας, έγινε λειτουργός του Υψίστου όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά δώρησε τον εαυτό του για την Αγάπη του Χριστού και σε μας.
Είναι ο δικός μας άνθρωπος. Νοσταλγεί το καλό μας. Μην διστάζετε.
Ο πόλεμος κατά του διαβόλου και τις μεθοδείες του, θέλει αποφασιστικότητα. «Ο Θεός θέλει πάντας σωθήναι» «Δεν θέλω τον θάνατο του αμαρτωλού έως επιστρέψει και ξαναζήσει», μας λέει ο Κύριος. Και ακόμη, μας καλεί ο ίδιος «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς». Έτσι το πρώτο πράγμα είναι η σωστή εξομολόγηση. Ας αποβάλετε την φιλαυτία, τις σαρκικές αμαρτίες έγγαμοι και άγαμοι, τους θυμούς, τις αδικίες μας και τόσα άλλα.
Το δεύτερο κύριο πράγμα που πρέπει κανείς να κάνει είναι να συγχωρήσει τους εχθρούς «εκ καρδίας». Το προστάζει ο ίδιος ο Κύριος «Εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς και προσεύχεσθαι υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς». Αυτά δεν τα αντέχει ο διάβολος. Θέλετε να νικάτε όλα τα πονηρά έργα; «αγαπείστε και ταπεινωθείτε».
Τίποτε δεν θα μπορεί να σας βλάψει. Με την εξομολόγηση ο άνθρωπος νιώθει αμέσως να τον σκεπάζει ο Θεός.
Έτσι χωρίς να μπορεί να το εξηγήσει πως συμβαίνει, γεμίζει με ειρήνη, ευτυχία, μακαριότητα, σιγουριά. Νιώθει τη ζωή του να ξαναρχίζει, νιώθει το σώμα του πανάλαφρο. Εξομολογηθείτε την ψυχική σας κατάσταση. Μην λέτε τις εμπειρίες σας, τα γεγονότα. Την ψυχική σας κατάσταση να λέτε.
Έτσι θα αξιωθείτε να κοινωνήσετε με την άδεια του εξομολόγου, και τότε ο Θεός θα σας δωρήσει υγεία ψυχής τε και σώματος. Έτσι θα πέσουν ολοκληρωτικά τα δεσμά της μαγείας και του Σατανά.
Μια άλλη περίπτωση άμυνάς σας είναι η εξής.
Δέχεσθε κακιά επήρεια είτε πνευματική, είτε ψυχική, είτε σωματική; Τότε βάλτε έναν σταυρό πάνω στο κεφάλι σας και προσευχηθείτε. Κάντε μία παράκληση η χαιρετισμούς στην Παναγία μας, η σε κάποιον Άγιο που έχετε στην καρδιά σας. Αμέσως θα ανακουφισθείτε. Αν θέλετε ακόμη προσευχηθείτε μ’ ένα κομποσχοίνι «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με και συγχώρησε Κύριε ορατούς και αόρατους εχθρούς ημών» η και «Δόξα σοι ο Θεός ημών πάντων ένεκεν».
Ένας γέροντας εδώ στο Άγιον Όρος έλεγε, το Κύριε Ιησού Χριστέ… αξίζει 100 δραχμές, το Δόξα τω Θεώ 1.000 δραχμές σε καιρούς πειρασμών. Ζήστε την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας. Μην παραπονείσθε. Ευχαριστείτε τον Θεό που σας κάλεσε «εν μέσω πειρασμών».
Νιώθετε ότι σας γλωσσοτρώνε η σας βασκαίνουν; προσευχηθείτε λέγοντας όσο μπορείτε το Πάτερ ημών…, το Χαίρε Κεχαριτωμένη…, συγχωρέστε τους.
Ζητείσθε από τον Θεό να φωτίσει τους εχθρούς. Να θεραπεύσει τις ψυχικές τους ασθένειες. Δεηθείτε στην εκκλησία για όλους. Δεν μπορεί ο πειρασμός να σταθεί μ’ όλα αυτά. Γκρεμίζεται. Συνηθείστε να κάνετε ελεημοσύνες. Συνηθείστε να διαβάζετε κάθε μέρα λίγο από το Ευαγγέλιο, θα δείτε πόση ανακούφιση θα νιώθετε. Ζητείσθε από έναν ιερέα να σας διαβάσει εξορκισμούς, διαβάσθε και εσείς την ευχή του Αγίου Κυπριανού και την ευχή στην Υπεραγία Θεοτόκο που εμπεριέχεται στο τέλος αυτού του βιβλίου.
Μεγάλο καλό θα δείτε, κάνοντας λειτουργίες η και σαρανταλείτουργο ακόμη.
Μάθετε με τον καιρό, να περιφρονείτε τον διάβολο και τους ανθρώπους, που επιβουλεύονται το κακό. Όχι όμως μειώνοντας το πρόσωπο, αλλά τον πειρασμό τους που σας βαραίνουν.
Μην απελπίζεσθε, ο Χριστός για μας «Αυτός τας ασθενείας ημών έλαβε και τας νόσους εβάστασεν». Εκείνος μας είπε στο Ιερό Ευαγγέλιο το «Αιτείτε και δοθήσεται υμίν ζητείτε, και ευρήσετε· κρούετε, και ανοιγήσεται υμίν». Εφαρμόσθε και τις μετάνοιες. Πολύ τις μισεί ο πονηρός. Μην κρίνετε και κατακρίνετε. Στην θέση της κατάκρισης, βάλτε την κατανόηση. Δείτε το φως στα παράθυρα που ανοίγει στην ψυχή σας ο Θεός, και πράξτε με ανιδιοτέλεια. Τότε όλα αλλάζουν.
Ο άνθρωπος γνωρίζει σιγά σιγά τον Θεό.
Τέλος, συνηθείστε να έχετε πάντοτε μόνο καλούς λογισμούς, για όλα και για όλους. Ο διάβολος πλέον, θα ξέρει ότι όποια παγίδα και να χρησιμοποιήσει, θα χάνει. Περπατήσθε στην ζωή σας με τα δυό πόδια της υπομονής και επιμονής, της πίστης και των έργων του Θεού, της ελπίδας και της Αγάπης.
Μετά απ’ όλα αυτά θα δείτε ότι, με το φτυάρι να σας ρίχνουν τα μάγια να τα τρώτε, να τα πατάτε δεν θάχουν καμμία απολύτως εξουσία πάνω σας. Οι Άγιοι που θα διαβάσετε παρακάτω στο βιβλίο, όλα αυτά και άλλα έκαναν μέσα από την πίστη και την Αγάπη τους στον Θεό και τίποτε δεν πάθαιναν. Τουναντίον πολλοί μάγοι, μετάνιωσαν και έγιναν χριστιανοί και πολλοί μάλιστα, άγιασαν και μαρτύρησαν, γιατί γνώρισαν την αληθινή δύναμη.
Για να γράψει κανείς, όλα αυτά που έζησαν οι Άγιοι από τους πονηρούς ανθρώπους που συνεργούσαν με τα δαιμόνια, όπως επίσης και τον αριθμό όλων των Αγίων είναι μάλλον αδύνατο, γιατί θα χρειάζονταν πολλοί τόμοι.
Ωστόσο όμως, αναφέρονται ενδεικτικά πολλές περιπτώσεις από ανθρώπους πονηρούς, που έδρασαν με μίσος και λύσσα έναντι των Αγίων της Εκκλησίας μας.
Τρίτη Παραίνεση
Αυτόν τον κόσμο που ζούμε, γίνεται μία μάχη όσο ζούμε, ανάμεσα στον Άνθρωπο και τον διάβολο. Αυτό, είναι κάτι που δεν μπορεί να το αποφύγει κανείς μας. Από τότε που οι πρωτόπλαστοι έφυγαν από τον Παράδεισο, ο διάβολος συνέχισε να τους πολεμάει, νομίζοντας έτσι ότι πολεμάει τον ίδιο τον Θεό.
Ο Θεός που δεν εγκατέλειψε όμως, ποτέ τον άνθρωπο και μετά την πτώση του ανθρώπου, είπε στον διάβολο: «και έχθραν θήσω ανά μέσον σου και ανά μέσον της γυναικός και ανά μέσον του σπέρματός σου και ανά μέσον του σπέρματος αυτής αυτός σου τηρήσει κεφαλήν, και συ τηρήσεις αυτού πτέρναν».
Η Εύα, η Παναγία, η Εκκλησία είναι αυτή η γυναίκα. Αυτή η μεταφορική γυναίκα, κτυπάει τον σατανά θανάσιμα στο κεφάλι. Το ίδιο αναφέρεται και στην Αποκάλυψη του Ιωάννη στο Ευαγγέλιο, στο 12ο Κεφάλαιο: «και ωργίσθη ο δράκων επί τη γυναικί, και απήλθε ποιήσαι πόλεμον μετά των λοιπών του σπέρματος αυτής, των τηρούντων τας εντολάς του Θεού και εχόντων την μαρτυρίαν Ιησού».
Ο Θεός έκλαψε, περπατώντας μόνος του στον παράδεισο τη μέρα που έπεσε ο άνθρωπός μας λέει ο Άγιος Ιουστίνος ο Πόποβιτς. Τρεις φορές τον ρώτησε τον Αδάμ: «Που είσαι;» γιατί περίμενε μία δικαιολογία να διορθώσει στο καλό.
Ο Αδάμ ένιωθε ένοχος και δεν τολμούσε να αντικρύσει τον Θεό.
Ο Θεός ποτέ δεν επέμβηκε στο αυτεξούσιο, δηλαδή στην ελευθερία του ανθρώπου και έτσι ο Αδάμ, ακολούθησε το δρόμο που πήρε από την εξαπάτηση του διαβόλου.
Ο καλός Θεός όμως από τότε, δεν έπαψε να προστατεύει το δημιούργημά του από τον πονηρό. Έτσι αυτή η μάχη, μέχρι συντέλειας του κόσμου θα γίνεται ανάμεσα στον άνθρωπο και τον διάβολο.
Ο διάβολος από τότε μέχρι σήμερα, πολεμάει να απομακρύνει με χίλιους δυό τρόπους, τον άνθρωπο από τον Θεό και ο άνθρωπος, με τη βοήθεια του Χριστού και τη δύναμη του Τιμίου Σταυρού, πολεμάει τον διάβολο και τις παγίδες του. Έτσι πέρασαν αιώνες και αιώνες και το κακό δεν διορθώθηκε.
Θα πάρει τέλος στην Δευτέρα Παρουσία.
Ως τότε ο πονηρός, θα πολεμάει τα παιδιά της γυναίκας που είπαμε πιο πάνω. Ο άνθρωπος θα παλεύει μέσα του, με το καλό το κακό. Μήπως αυτό δεν γίνεται και σε εκείνους, που δεν είναι Χριστιανοί σ’ όλη τη γη;
Όλοι δεν μιλούν γι’ αυτήν την μάχη του καλού και του κακού; Βλέπετε καλοί μου Χριστιανοί, ο Θεός έδωσε τιμόνι στον άνθρωπο, για να βρεί το δρόμο του, τον ηθικό νόμο, την συνείδηση, τη λογική. Ο σατανάς όμως, διάβαλε τη λογική και τη συνείδηση, γι’ αυτό ονομάζεται και διάβολος. Μ’ αυτόν τον τρόπο κέρδισε και τα όργανά του, μάγους, αστρολόγους, μέντιουμς και τόσους άλλους μετά δόγματα της κόλασής του. (Έτσι λύνονται τα μάγια)
Αλλά και αυτό οικονομία Θεού είναι.
Γιατί φαίνεται, ότι αυτές οι ψυχές δεν μπορούσαν να καταλάβουν, με καλό τρόπο τον Θεό, το δρόμο του, την Αγάπη του. Να τόσα κακά κάνουν, και γνωρίζουν που υποτάσσονται, κι όμως δεν λένε να διορθωθούν. Φωνάζουν τα δαιμόνια, ζητάνε βοήθεια από τον διάβολο, επομένως γνωρίζουν καλύτερα από τους πολλούς ότι, υπάρχει ο Θεός και οι Άγιοί του, και όμως δεν τους κόβει το μυαλό.
Καταδικάζονται μόνοι τους, στην αιωνιότητα του πόνου και της οδύνης. Ο Θεός να τους φωτίσει.
Ας προσευχόμαστε για όλους. Ο Θεός τον αγαπάει τον άνθρωπο. Πολύ τον αγαπάει. Γι’ αυτό δεν πρέπει ο άνθρωπος που παθαίνει κακό, η περνάει δυσκολία από τον πονηρό και τους ανθρώπους, να γογγύζει, να αγανακτεί, να χάνει το θάρρος του, να στεναχωριέται.
Οι Άγιοι χαίρονταν όταν είχαν πειρασμούς και έκλαιγαν όταν δεν είχαν, γιατί νόμιζαν ότι τους εγκατέλειψε ο Θεός για κάποια μεγάλη τους αμαρτία.
Ναί, ο Θεός επιτρέπει να δοκιμάζεται ο άνθρωπος.
Είναι πολλοί οι λόγοι και για χάρη αυτού, γνωρίζουμε ποιοί είμαστε και πως είμαστε. Έτσι μπορούμε να πλησιάσουμε, να γνωρίσουμε τον Θεό. Όχι όπως νομίζουμε εμείς στο μυαλό μας, με την άποψή μας. Να γιατί, οι Άγιοι άνθρωποι του Θεού λένε ότι, δεν πρέπει ο χριστιανός νάχει άποψη.
Όχι γιατί είναι άβουλο ον, γιατί πρώτος ο Θεός έδειξε ότι τον άνθρωπο, τον έχει ελεύθερο από την αρχή της ύπαρξής του, αλλά γιατί ο άνθρωπος, δεν γνωρίζει τι είναι πράγματι το σωστό για τη σωτηρία του, αν δεν τον οδηγήσει ο Θεός.
Ο κάθε άνθρωπος έχει έναν δικό του πόλεμο από τον διάβολο, αρκεί να τον καταλάβει, και να μην συγκατατεθεί με τον πονηρό.
Οι κύριες αιτίες που επιτρέπει ο Θεός, είναι αυτές που μας λέει ο Άγιος Μάξιμος, ο Ομολογητής.
Η πρώτη είναι για να καταλάβουμε με την πείρα του πολέμου, να γνωρίζουμε το καλό από το κακό.
Η δεύτερη αιτία, είναι για να γίνουμε σταθεροί, στην Αρετή που αποκτούμε από τον πόλεμο της πρώτης αιτίας.
Η τρίτη αιτία, έχει να κάνει με το να μην υπερηφανευόμαστε, όταν νιώθουμε ότι αποκτούμε αρετές και γευόμεθα τη χάρη του Θεού.
Η τέταρτη είναι αυτή, που μας δείχνει τους τρόπους και τους λόγους, να μισήσουμε με τη δύναμή μας το κάθε κακό.
Και τελευταία η πέμπτη αιτία, να μην ξεχάσουμε ποτέ, πως φθάσαμε στα διάφορα κατορθώματα έναντι του πονηρού με τη δύναμη του Θεού και τη Χάρη Του που μας βοήθησε.
Πάντως επειδή ζούμε, σε καιρούς μεγάλης αποστασίας μας από το Θεό και επειδή, εμείς γινόμαστε αιτία των κακών που μας βρίσκουν, ας προσέχουμε.
Ας έχουμε φιλότιμο στον Θεό. Να μην γινόμαστε αχάριστοι, φίλαυτοι, υπερήφανοι. Να μην προσβάλουμε την Αγάπη του Θεού. Να μην εκμεταλλευόμαστε την Αγάπη του Θεού. Να μην εγκαταλείπουμε την Αγάπη του Θεού.
Ας μην ξεχνάμε ποτέ, ο διάβολος και τα έργα του, δεν αντέχουν αυτή την αγάπη του Θεού στον άνθρωπο. Το μίσος του και τα έργα του αφανίζονται μόνο, με τη δύναμη της Αγάπης, της Αγάπης του Θεού.
Μοναχός Κυπριανός αγιορείτης
«Τρεις Παραινέσεις»
