«Και τι θα λέω, όταν προσεύχομαι;», θα με ρωτή­σεις.

Προσευχή: «Και τι θα λέω, όταν προσεύχομαι;», θα με ρωτή­σεις.

Θα λες ό,τι και η Χαναναία του Ευαγγελίου. «Ελέησέ με, Κύριε!», παρακαλούσε εκείνη. «Η θυ­γατέρα μου βασανίζεται από δαιμόνιο» (Ματθ. 15:22). «Ελέησέ με, Κύριε!»

θα παρακαλάς κι εσύ.«Η ψυχή μου βασανίζεται από δαιμόνιο». Γιατί η αμαρτία είναι μεγάλος δαίμονας. Ο δαιμονισμένος ελεείται, ενώ ο αμαρτωλός αποδοκιμάζεται. «Ελέησέ με!». Μικρή είναι η φράση. Και όμως, γίνεται πέλαγος φιλανθρω­πίας, καθώς, όπου υπάρχει έλεος, εκεί υπάρχουν όλα τα αγαθά.

Και όταν βρίσκεσαι έξω από την εκκλησία, φώναζε μυστικά: «Ελέησέ με!»

Φώναζε με τη σκέψη σου, χωρίς να κινείς τα χείλη σου.

Γιατί ο Θεός μας ακούει και όταν σωπαίνουμε.

Δεν απαιτείται τόσο τόπος, όσο τρόπος προσευχής.

Και στο λουτρό αν είσαι, να προσεύχεσαι. Όπου κι αν είσαι, να προσεύχεσαι.

Όλη η κτίση είναι ναός του Θεού. Εσύ ο ίδιος είσαι να­ός του Θεού, και ψάχνεις τόπο για να προσευχηθείς;

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου