Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο να σώσει αμαρτωλούς, από τους οποίους πρώτος είμαι εγώ ( Α’ Τιμ. 1, 15 ). Δεν είπε, ήμουν, αλλά είμαι. Η συγχώρηση δόθηκε από τον Θεό. Ο Απόστολος Παύλος όμως δεν ξεχνούσε, θυμόταν τα αμαρτήματα, που του συγχώρησε ο Θεός. Αυτά που του εξάλειψε ο Κύριος, ο Παύλος τα φανέρωνε, τα έκαμε θέαμα σε όλους. Γιά να καταλάβετε όμως γιατί ο Παύλος θυμόταν τις αμαρτίες που του συγχωρήθηκαν από τον Θεό, ακούσατε τον Προφήτη που λέγει: “δεν θα θυμηθώ πιά τις αμαρτίες σου. Συ όμως θυμήσου” ( Ησ. 43, 25 ).
Ο Θεός ονομάζει τον Παύλο “σκεύος εκλογής”, εκλεκτό όργανό Του. Αυτός όμως θεωρεί και αποκαλεί τον εαυτό του πρώτο αμαρτωλό. Καί αφού δεν λησμονούσε τις αμαρτίες που του συγχωρήθηκαν, σκέψου πόσο θυμόταν τις ευεργεσίες του Θεού….
Η θύμηση των αμαρτημάτων συγκρατεί τη σκέψη, την κάνει να νοιώθει ταπεινή, και με την ταπεινοφροσύνη κερδίζει ο άνθρωπος την εύνοια, την συμπάθεια του Θεού.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος