Γερόντισσα Ταρσώ: […] Μια άλλη αδελφή διηγείται: «Κάποια φορά την επισκέφθηκα φέρνοντας μαζί μου και μία φίλη μου. Διασχίσαμε με δυσκολία το μονοπάτι μέσα στο δάσος που βρίσκεται πάνω από τον Ναό της Ζωοδόχου Πηγής, μέχρι να βρούμε μια τρύπα στο συρματόπλεγμα από την οποία συνήθως μπαίναμε στο χωράφι που κατοικούσε.
Η φίλη μου, βλέποντας όλα αυτά, σκεπτόταν μέσα της, όπως μου είπε αργότερα- για να μένει εδώ, σίγουρα κάποια τρελή είναι* κι αφού είναι τρελή, γιατί δεν την πηγαίνουν στο τρελοκομείο, στο Δαφνί;
Μόλις φθάσαμε κοντά της, η φίλη μου σοκαρίστηκε από την εμφάνισή της και με
πολύ δυσκολία είπε, ‘χαίρετε*. Μας κάλεσε να καθίσουμε έξω, στο υπαίθριο σαλόνι της. Κοιτούσε την φίλη μου και της έλεγε όλες τις δυσκολίες που είχε περάσει από μικρό παιδί.
Εγώ βέβαια δεν καταλάβαινα τίποτε. Κάποια στιγμή, άπλωσα το χέρι μου κι έπιασα το δεξί της χεράκι μέσα στις χούφτες μου. Όταν το είδε αυτό η φίλη μου, πήγε κι αυτή να πιάσει το αριστερό της χέρι, μα η καλή μου Ταρσώ το τράβηξε γρήγορα με πολλή χάρι, το έκρυψε πίσω από την πλάτη της και της λέει:
– Εσύ τι θέλεις; Όταν ερχόσασταν στο μονοπάτι δεν έλεγες μέσα σου* αυτή την τρελή γιατί την έχουν εδώ και δεν την πάνε στο τρελοκομείο στο Δαφνί; Τότε εκείνη ντράπηκε πολύ, ξέσπασε σε γέλια κι άρχισε να της ζητάει συγγνώμη».
Από το βιβλίο του Ιωάννου Κ. Κορναράκη, «Ταρσώ, η διά Χριστόν σαλή», έκδοση Ιερού Κελλιού Αγίου Νικολάου Μπουραζέρη, Άγιον Όρος, 2003.
Γερόντισσα Ταρσώ, η διά Χριστόν σαλή (1910-1989).
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
