Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης: Ένας αδελφός είχε πόλεμο σαρκικο, μεγάλο, κι από τον πόλεμο που είχε και τους λογισμούς έκοβε βόλτες έξω συνέχεια και φώναζε: “Κυριε Ιησού Χριστέ, Κυριε Ιησού Χριστέ “. Του λέγει ο γέροντας του, ο οποίος ήταν παλαίμαχος και γενναίος:
-Παιδί μου, βλέπω έχεις πόλεμο. Θέλεις να κάνω προσευχή να σου φυγη ο πόλεμος;
-Όχι γέροντα σε παρακαλώ, μην κάνεις προσευχή. Άσε με, ωφελουμαι.
-Θεός συγχωρησοι σε, παιδάκι μου, βρήκες τον δρόμο σου! Αυτός είναι ο δρόμος του Θεου. Αυτό ήθελα να ακούσω από σένα. Διότι αν μου έλεγες: ” Ναι γέροντα κάνε προσευχή να φύγει ο πόλεμος ” ήταν σαν να σταματουσες να πλέκεις τον στέφανο σου.
Το στεφάνι πρέπει να γίνει ολόκληρο, με όλα τα λουλούδια. Και γαρύφαλλα και τριαντάφυλλα και άλλα. Τι, με λίγα λουλουδάκια, άντε τελείωσε η υπόθεσις; Δειλός είναι αυτός ο άνθρωπος.
