Ένα γράμμα από την έρημο, για όλους εμάς, από τα βάθη των αιώνων.
Πρώτα-πρώτα, παιδί μου, δεν γνωρίζουμε τον τρόπο που οικονομεί ο Θεός τη ζωή μας και οφείλουμε να Του παραδίνουμε τον εαυτό μας να τον κυβερνήσει —πράγμα που οφείλουμε ακριβώς να κάνουμε και σ᾽ αυτήν την περίσταση.
Γιατί θα δυσκολευτείς, αν θελήσεις να κρίνεις με ανθρώπινα κριτήρια όσα σου συμβαίνουν αντί ν᾽ αφήσεις στο Θεό κάθε μέριμνά σου.
Πρέπει λοιπόν, όταν σε περικυκλώνουν θλιβεροί και πιεστικοί λογισμοί, να κραυγάζεις στο Θεό: «Κύριε, οικονόμησε αυτήν την υπόθεση, όπως Σύ θέλεις και όπως γνωρίζεις».
Γιατί πολλά θέματα τα τακτοποιεί η Πρόνοια του Θεού διαφορετικά απ᾽ ό,τι νομίζουμε η ελπίζουμε. Και οι ελπίδες που τρέφαμε για μερικά πράγματα, από την πείρα αποδείχτηκαν λαθεμένες.
Με λίγα λόγια, πρέπει να δείχνεις μακροθυμία την ώρα του πειρασμού και να προσεύχεσαι και να μην προσπαθείς η να νομίζεις ότι με ανθρωπίνους λογισμούς, όπως είπα, θα ξεπεράσεις λογισμούς δαιμονικούς.
Ο αββάς Ποιμένας επειδή τα γνώριζε αυτά, έλεγε ότι η εντολή «νά μη μεριμνήσεις για την αυριανή ημέρα» (Ματθ. 6, 34) απευθυνόταν σ᾽ όσους βρίσκονται σε πειρασμό.
Αν λοιπόν, παιδί μου, πιστεύεις ότι αυτά είναι αληθινά, εγκατάλειψε κάθε δικό σου λογισμό —καί αν ακόμα είναι συνετός— και κράτησε την ελπίδα σου στο Θεό.
Σ᾽ Αυτόν που δίνει περισσότερα από όσα Του ζητάμε η μπορούμε να φανταστούμε (Εφ. 3, 20). Θα μπορούσα να σου απαντήσω σ᾽ όλα όσα είπες, αλλά δεν θέλω να έλθω σε αντίθεση ούτε με σένα ούτε με τον ίδιο τον εαυτό μου.
Το μόνο που λέω είναι να στερεωθείς στην οδό που οδηγεί στην ελπίδα του Θεού. Γιατί αυτή η οδός είναι η πιό ασφαλής και η πιό αμέριμνη.
Ο Θεός μαζί σου.
+ Αββάς Δωρόθεος 6ος αιώνας μ. Χ
