ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ: Ο άνθρωπος χωρίς το Θεό δεν είναι πλέον άνθρωπος…
«Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Γαλ. 2,20)
Σήμερα, αγαπητοί μου, είνε εορτή και πανήγυρις μεγάλη· εορτάζουν οι δύο κορυφαίοι απόστολοι του Χριστού, ο Πέτρος και ο Παύλος. Ποια γλώσσα μπορεί να τους εγκωμιάση;
Για τον Πέτρο μιλήσαμε άλλοτε, τώρα ας πούμε για τον Παύλο. Γιατί δε φτάνει να προσκυνούμε τις εικόνες των αγίων και ν᾽ ανάβουμε κεριά· πρέπει και να γνωρίσουμε ποιοί ήταν αυτοί οι μεγάλοι άνδρες και να προσπαθήσουμε να τους μιμηθούμε.
Η ζωή του αποστόλου Παύλου χωρίζεται σε δύο· όταν ήταν μακριά από το Χριστό, κι όταν πίστεψε και ήρθε κοντά του.
Η μία ζωή σκοτάδι, η άλλη φως· η μία νύχτα, η άλλη μέρα.
Ο τότε Σαούλ η Σαύλος ήταν Ιουδαίος. Και τι Ιουδαίος, φανατικός. (Όπως είνε και μέχρι σήμερα οι Ιουδαίοι. Εμείς λησμονούμε τα δικά μας, αυτοί, μια φούχτα άνθρωποι, κρατούν ζωηρό το εθνικό και θρησκευτικό τους αίσθημα. Δεν τους προβάλλω ως πρότυπο, εν πάση περιπτώσει διατηρούν τις παραδόσεις τους, θυμούνται τα καθηκόντά τους).
Φανατικός Ιουδαίος λοιπόν ο Σαύλος· ήταν σαν εκείνους που τη Μεγάλη Παρασκευή μαζεμένοι κάτω απ᾽ το πραιτώριο φώναζαν στον Πιλάτο σαν λυσσασμένα σκυλιά «Σταύρωσον σταύρωσον αυτόν» (Λουκ. 23, 21. Ιω. 19,6). Μισούσε πολύ το Χριστό και προσπαθούσε να διαλύση την Εκκλησία με κάθε μέσο.
Όπου υπήρχε Χριστιανός τον κατεδίωκε.
Εφωδιασμένος με επιστολές από τον αρχιερέα ξεκίνησε απ᾽ τα Ιεροσόλυμα να πάη διακόσα πενήντα χιλιόμετρα μακριά, στη Δαμασκό, και όποιους Χριστιανούς βρη, άντρες και γυναίκες, να τους πιάση και να τους φέρη δεμένους στην Ιερουσαλήμ να τιμωρηθούν.
Τέτοιος ήταν ο Σαύλος· ήθελε να σβήση το όνομα του Χριστού. Και όμως τον βλέπουμε να αλλάζη ξαφνικά όλως διόλου· η νύχτα να γίνεται ημέρα, ο λύκος να γίνεται αρνί, ο άγριος αυτός διώκτης να γίνεται κήρυκας και απόστολος.
Πως; Διαβάστε την αγία Γραφή.
Ήταν γύρω στο μεσημέρι και εκεί στο δρόμο, καθώς πλησίαζε στη Δαμασκό, έγινε το θαύμα. Ποιο θαύμα; Άστραψε στα μάτια του φως πιο εκτυφλωτικό κι από τον ήλιο. Τα ᾽χασε ο Σαύλος, έπεσε καταγής κι άκουσε φωνή σα βροντή να του λέη· «Σαούλ Σαούλ, τι με διώκεις;», γιατί με καταδιώκεις; «σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν» (Πραξ. 9,4-5· 22,7-8· 26,14-15).
Τι νόημα έχουν αυτά; Ότι όποιος πολεμάει το Χριστό, όποιος και να ᾽νε, θα γίνη στάχτη.
Όπως είνε ανοησία να κλωτσάη κανείς ξυπόλητος πάνω σε καρφιά -τα καρφιά δε θα πάθουν τίποτα, τα πόδια του θα ματώσουν-, έτσι και όποιος αποπειραθή να τα βάλη με το Χριστό.
Με το τράνταγμα λοιπόν αυτό ο Σαύλος ήρθε σε συναίσθησι και λέει· «Ποιος είσαι, Κύριε;». Κι ακούει· «Εγώ ειμι Ιησούς ο Ναζωραίος ον συ διώκεις» (Πραξ. 22,8).
Απ᾽ τη λάμψι εκείνη τυφλώθηκε.
Χειραγωγούμενος μπήκε στη Δαμασκό, και για τρεις μέρες δεν έφαγε και δεν ήπιε τίποτε. Μετά, σταλμένος από τον Κύριο, ήρθε ένας άγιος άνθρωπος, ο Ανανίας, του μίλησε κ᾽ έβαλε πάνω του τα χέρια του. Αμέσως έπεσαν απ᾽ τα μάτια του κάτι σαν λέπια και είδε το φως του. Σηκώθηκε παρηγορημένος, βαπτίσθηκε, πήρε τροφή και ανέλαβε δυνάμεις.
Έτσι γνώρισε το Χριστό, πείσθηκε ότι αυτός είνε ο αληθινός Θεός και σωτήρας του κόσμου, άνοιξαν τα μάτια του τα σωματικά και τα ψυχικά.
Από τότε έγινε απόστολος του Χριστού, ο πιο φλογερός απ᾽ όλους τους αποστόλους, και μετωνομάστηκε Παύλος. Και που δεν πήγε! Σαν χρυσάετος πέταξε σ᾽ ανατολή και δύσι, κήρυξε παντού το ευαγγέλιο. Κοπίασε και φύτεψε εκκλησίες στη Μικρά Ασία, στην Κύπρο, στην Κρήτη, στη Μακεδονία, στην Αθήνα, στην Πελοπόννησο, ακόμα και στη ‘Ρώμη, όπου και μαρτύρησε δι᾽ αποκεφαλισμού.
Αυτός, αγαπητοί μου, είνε ο Παύλος.
Από τότε πέρασαν αιώνες. Κι όπως τότε εκείνος στην αρχή ήταν μακριά από το Χριστό, έτσι και σήμερα πολλοί άνθρωποι είνε μακριά, πολύ μακριά από το Χριστό.
Ενώ η πίστι μας έχει θαύματα που δεν έχει καμμιά θρησκεία, υπάρχουν άνθρωποι που ακούνε το όνομα του Χριστού και λυσσάνε και βλαστημάνε· θέλουν να σβήσουν την Εκκλησία, όπως έγινε π.χ. στη γειτονική μας Αλβανία. Ο άνθρωπος χωρίς το Θεό δεν είνε πλέον άνθρωπος· πέφτει χαμηλά, κατεβαίνει όλα τα σκαλοπάτια της ατιμίας.
Το πρώτο σκαλοπάτι το είπε ο προφήτης Δαυίδ·
«Άνθρωπος εν τιμή ων ου συνήκε, παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς»
(Ψαλμ. 48,13,21).
Με άλλα λόγια, ο άνθρωπος έγινε σαν τα ζώα· ακάθαρτος και λαίμαργος σαν το χοίρο, υπερήφανος και ματαιόδοξος σαν το παγώνι, πονηρός και δόλιος σαν την αλεπού, άγριος σαν το λύκο, οργίλος και θυμώδης σαν την τίγρι, εκδικητικός σαν την καμήλα, φθονερός και φαρμακερός σαν το φίδι και το σκορπιό.
Ο άνθρωπος έγινε θηρίο.
Όχι απλώς θηρίο αλλά -προσθέτω μία λέξι- θηρίο επιστημονικό. Όπως έλεγε μια προφητεία, «τα άθεα γράμματα θα καταστρέψουν τον κόσμο». Ο κόσμος δεν κινδυνεύει από τους τσοπάνους και τους ψαράδες· κινδυνεύει από τους λεγομένους επιστήμονες.
Άλλο σκαλοπάτι. Ο άνθρωπος χωρίς το Θεό έπεσε ακόμη πιο χαμηλά, έγινε χειρότερος από τα ζώα. Κάνει πράγματα που τα ζώα δεν κάνουν.
Λόγου χάριν, το ζώο δεν τρώει και δεν πίνει πέρα από το όριο· οι κοιλιόδουλοι άνθρωποι όμως τρώνε μέχρι διαρρήξεως και πίνουν μέχρι μέθης, και μετά τους τρέχουν στα νοσοκομεία.
Ακόμη, όσο κι αν ψάξετε στη φύσι, δεν θα δήτε θηλυκό ζώο να μην πονάη τα παιδιά του· στους ανθρώπους πλήθος γυναίκες με διάφορες προφάσεις σκοτώνουν τα έμβρυά τους.
Όσο κι αν ψάξετε τέλος στη φύσι, πουθενά δεν θα δήτε το αλλόκοτο, αρσενικό ζώο να σμίγη με αρσενικό· στις ανθρώπινες κοινωνίες όμως θα βρήτε αστικά κέντρα γεμάτα από ομοφυλοφίλους, που θέλουν μάλιστα και το κράτος να νομιμοποιή το παρά φύσιν πάθος να παντρεύεται αρσενικός με αρσενικό. Πως τα άστρα δεν πέφτουν ακόμη πάνω μας, πως η γη δεν ανοίγει να μας καταπιή, πως τα ποτάμια δεν πλημμύρησαν να μας πνίξουν!
Και το τελευταίο σκαλοπάτι. Ο άνθρωπος χωρίς το Θεό γίνεται χειρότερος κι από το διάβολο ακόμα. Γιατί ο διάβολος όλα τα αμαρτήματα τα κάνει, αλλά ένα αμάρτημα δεν το κάνει. Ποιο; Δε βλαστημάει. Ακούει το όνομα του Θεού και τρέμει. Ενώ ο άνθρωπος τολμάει και βλαστημάει τα θεία. Βλαστημάς λοιπόν; χριστιανός δεν είσαι, άνθρωπος δεν είσαι. Βλαστημάς; ούτε ζώο ούτε άγριο θηρίο είσαι. Βλαστημάς; είσαι χειρότερος κι από το διάβολο.
Η εποχή μας, αδέρφια μου, είναι εποχή σατανική.
Ποτέ άλλοτε οι άνθρωποι δεν έπεσαν τόσο πολύ. Μοιάζουν με τον απόστολο Παύλο στο πρώτο μέρος της ζωής του, όταν ήταν εχθρός του Χριστού. Όπως λοιπόν εκείνος εν συνεχεία πίστεψε στο Χριστό και άλλαξε, έτσι κ᾽ εμείς να μετανοήσουμε και να επιστρέψουμε και στο εξής να ζήσουμε μαζί με το Θεό.
Ναί, να πλησιάσουμε το Χριστό. Μην ακούτε τι λένε. Όποιος πάει κόντρα με το Χριστό, θα γίνη στάχτη. Ένα όνομα θα μείνη στον κόσμο, «το υπέρ παν όνομα», το όνομα «Κύριος Ιησούς Χριστός» (Φιλιπ. 2,9-11). Τα άλλα είνε χαλίκια, ο Χριστός είνε το διαμάντι.
Στο Χριστό να πιστεύουμε και αυτόν να λατρεύουμε.
Το δίδαγμα που μας δίνει σήμερα ο απόστολος Παύλος είνε, να μείνουμε σ᾽ αυτά που είπε όταν ήρθε και φώτισε την πατρίδα μας. Οι προπάτορές μας ήταν φτωχοί, αλλά μεσ᾽ στις καλύβες εκείνες κατοικούσαν άγγελοι. Το βράδυ προσεύχονταν οικογενειακώς μπροστά στο εικονοστάσι, εκκλησιά ήταν το σπίτι.
Δείξτε μου τώρα μια οικογένεια που ζη έτσι, να πέσω να φιλήσω τα πόδια τους. Υπάρχει; Φύγαμε δυστυχώς από το Θεό, γι᾽ αυτό μας περιμένουν μεγάλα δεινά.
Μόνο η μετάνοια θα μας σώση, να επιστρέψουμε όπως ο Σαύλος.
Τελειώνω ζυγίζοντας τα λόγια μου.
Όπου είνε ο Χριστός, εκεί είνε η αλήθεια· όπου λείπει ο Χριστός, είνε η ψευτιά. Όπου είνε ο Χριστός, εκεί είνε η αγάπη· όπου λείπει ο Χριστός, εκεί είνε το μίσος. Όπου είνε ο Χριστός, είνε η ειρήνη· όπου λείπει ο Χριστός, είνε ο πόλεμος. Όπου είνε ο Χριστός, είνε ο παράδεισος· όπου λείπει ο Χριστός, είνε η κόλασι.
Ναί, κόλασι έγινε η γη, γιατί φύγαμε απ᾽ το Χριστό.
Είθε όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, παπάδες και δεσποτάδες, άρχοντες και αρχόμενοι, κάθε τάξεως και παρατάξεως, να πιστέψουμε στο Χριστό, να γονατίσουμε εμπρός του και να τον παρακαλέσουμε, και τότε εκείνος θα κάνη το έλεός του. Ο δε Κύριος Ιησούς Χριστός διά πρεσβειών της υπεραγίας Θεοτόκου και πάντων των αγίων, και ιδίως των κορυφαίων αποστόλων, ας είνε πάντα μαζί σας.
† επίσκοπος Αυγουστίνος
ι. ν. Απ. Πέτρου & Παύλου Πετρών – Αμυνταίου Τετάρτη 29-6-1983
