ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΡΩΣΟΣ: Συγκλονίζουν τα Θαύματα ενός από τους πιο λαοφιλής αγίους της Εκκλησίας μας, του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου.
Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος: Ένα από τα σημαντικότερα προσκυνήματα ολόκληρου του Ελληνισμού βρίσκεται στην Εύβοια. Πλήθος κόσμου συρρέει καθημερινά στον Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου που βρίσκεται στο Προκόπι Εύβοιας, εκεί όπου φυλάσσεται σε λάρνακα το ολόσωμο, άφθαρτο και σεπτό σκήνωμά του.
Μέχρι το 1924 το ιερό λείψανο φυλασσόταν στο ναό του Μ. Βασιλείου στο Προκόπι της Μ. Ασίας. Κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών Ελλάδας – Τουρκίας το 1924, οι χριστιανοί κάτοικοι του Προκοπίου, πήραν μαζί τους το σκήνωμα και το μετέφεραν στο Νέο Προκόπι Ευβοίας που έμελλε να γίνει η νέα τους πατρίδα.
Το 1930 άρχισε να χτίζεται ο μεγαλοπρεπής ναός προς τιμήν του Αγίου, ο οποίος ολοκληρώθηκε το 1951 και λειτουργεί ως προσκυνηματικός.
Πλήθος θαυμάτων
Ο Άγιος Ιωάννης θαυματουργεί από τα πρώτα χρόνια, μετά το θάνατό του το 1730, στη Μ. Ασία, ενώ πλήθος εμφανίσεων και θαυμάτων συντελούνται μπροστά στη λάρνακά του. Παράλυτοι περπατούν, τυφλοί βλέπουν, δαιμόνια φεύγουν, άλλες ανίατες αρρώστιες θεραπεύονται.
Σπεύδει να βοηθήσει όχι μόνο Ορθόδοξους, αλλά και Αρμένιους, Διαμαρτυρόμενους και Τούρκους, θαυματουργώντας.
Ένα αξιοθαύμαστο γεγονός
Ο Ναός του Αγίου Γεωργίου, όπου φυλασσόταν αρχικά το λείψανο του Οσίου Ιωάννη το 1832 λεηλατήθηκε από τους Τούρκους και πέταξαν τη σορό του Αγίου στη Φωτιά, ωστόσο έντρομοι αντίκρισαν ότι η σορός του δεν καιγόταν και κινούνταν μέσα στη φωτιά.
Οι Τούρκοι τράπηκαν σε φυγή τρομαγμένοι, μετά από αυτό που αντίκρισαν, ενώ μετά τη λεηλασία του ναού, οι πιστοί έχτισαν μια καινούρια εκκλησία προς τιμή του Μέγα Βασιλείου, όπου και μεταφέρθηκε η σωρός του Οσίου Ιωάννη.
Αξίζει να γίνει αναφορά στο γεγονός ότι μία γερόντισσα η Μαρία Σιάκα από την Αμμόχωστο Κύπρου, θεραπεύτηκε από τον Άγιο Ιωάννη και συγκινημένη με δάκρυα στα μάτια, του άφησε το μπαστουνάκι της δίπλα στη λάρνακα και του είπε: «Ίντα (τι) να σου δώσω, παλληκάρι μου; Άγιέ μου, είμαι φτωχιά, θα σου δώσω το μπαστούνι μου, διότι εν μου (δεν μου) χρειάζεται μέχρι να πεθάνω».
Η παρουσία του το 1999 στη Σερβία
Καθηλώνουν οι μαρτυρίες σύμφωνα με τις οποίες η παρουσία του Αγίου Ιωάννη τον Μάρτιο του 1999 στη Σερβία ήταν έντονη και συγκινητική, με τον Άγιο να ενισχύει θαυματουργικά πολλούς Σέρβους την περίοδο εκείνη.
Πολλοί ήταν εκείνοι, σύμφωνα πάντα με μαρτυρίες, που είδαν οράματα και μέσα από αυτά ο Άγιος τους βεβαίωνε: «Πηγαίνω στο Βελιγράδι, γιατί σφαγιάζεται η Ορθοδοξία». Και πράγματι, ντυμένος στρατιωτικά ο Άγιος ενίσχυε θαυματουργικά τους Σέρβους.
Πνευματικό και κοινωνικό έργο
Το Ιερό Προσκύνημα της Εύβοιας διαθέτει ξενώνα δυναμικότητος 160 κλινών για τους μακρινούς προσκυνητές, ο οποίος, εκτός από τα υπνοδωμάτια, περιλαμβάνει και αίθουσες διαλέξεων και συνεδρίων, μουσείο, τραπεζαρίες κ.λπ. και έχει φιλοξενήσει Ιερατικά Συνέδρια, Πανορθόδοξες Συνδιασκέψεις, λειτουργικά συμπόσια και εκδηλώσεις.
Το Ιερό Προσκύνημα επιτελεί, επιπλέον, πνευματικό και κοινωνικό έργο. Ενισχύει το προνοιακό έργο της Μητρόπολης Χαλκίδος, συνδράμει στη λειτουργία όλων των Φιλανθρωπικών Ιδρυμάτων της και στηρίζει τη λειτουργία των κατασκηνώσεων στην παραθαλάσσια περιοχή «Ταξιάρχης» Ηλίων, που φιλοξενούν κάθε χρόνο 800 παιδιά σε 6 περιόδους.
Εκτός αυτών, ενισχύει φιλανθρωπικά πολλές περιπτώσεις απόρων φοιτητών, ασθενών και λοιπών αναξιοπαθούντων, μεριμνά για την έκδοση ωφέλιμων βιβλίων και επιστημονικών συγγραμμάτων και φροντίζει για τη μελέτη και εκτέλεση κοινωφελών έργων στο Δήμο Προκοπίου.
Η κοσμοσυρροή στον Ναό του Οσίου Ιωάννου του Ρώσου γιγαντώνεται κατά την ημέρα μνήμης του, στις 27 Μαΐου, οπότε και τελείται μεγαλοπρεπής λιτάνευση του σκηνώματος του λαοφιλούς και θαυματουργού μάρτυρος της Ορθοδοξίας.
Ο Άγιος ζητά την αλλαγή των αμφίων του!
Το συγκλονιστικότερο όλων και το πιο αξιοθαύμαστο είναι σύμφωνα με διηγήσεις του Πατρός Ιωάννου Βερνέζου (Προϊσταμένου Ιερέως στον Όσιο Ιωάννη το Ρώσο, στο Νέο Προκόπι), ότι ο Άγιος ειδοποιεί για την αλλαγή των αμφίων του ο ίδιος.
Όπως ο ίδιος μαρτυρεί η λάρνακα δεν ανοίγει όποτε εμείς θελήσουμε, αλλά μόνο όταν το θελήσεις και το αποφασίσει ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος. Πως ειδοποιεί, όμως για την αλλαγή των αμφίων του ο Άγιος;
Έρχεται, όπως διηγείται ο πατέρας Ιωάννης, σε μια καλή ψυχή και λέει στον ύπνο (σέ διάφορα μέρη, στην Ν. Υόρκη, στην Αυστραλία, στην Θεσσαλονίκη) «έλα να χαιρετήσεις, είμαι ο Ιωάννης από την Ρωσία έλα στην εκκλησία μου και να πεις στον Ιερέα ήρθε ο καιρός να μου αλλάξουν τους χιτώνες».
Έτσι έγινε το 1937, το 1955, το 1977 που έγινα αποδέκτης εγώ. Πήρα εγώ τίς πληροφορίες από πιστούς.
Το 2005 ξαναζήτησε ο Όσιος να γίνει αλλαγή αμφίων μετά 28 χρόνια που πέρασαν από το 1977.
Ο κ. Στυλιανός ξέρει ότι εδώ μαζί ξεκινήσαμε στον αγώνα. Μού είπε λευκανθήκαμε. Ο αγαπητός Στυλιανός είναι πολλά χρόνια στον αγώνα, και να προσεύχεσθε γι’ αυτόν. Εγώ είμαι εδώ 43 χρόνια κληρικός και τρία χρόνια πριν ως λαϊκός, συνολικά 46 χρόνια και έχουμε δει χιλιάδες και εκατομμύρια πιστούς να περνούν μπροστά από τον Άγιο Ιωάννη.
Να έρθεις να δεις το μαξιλάρι μου που θα είναι γεμάτο δάκρυα. Κλαίμε για σας τους νέους. Προσευχόμαστε ιδιαίτερα για σας στο Θεό να σας στηρίξει.
Τί έχουμε να μαρτυρήσουμε; Τί είδαμε στις αλλαγές; Το συγκλονιστικό είπαμε είναι ότι ειδοποιεί ο ίδιος! Έτσι σε μια κοπέλα είπε: Να έρθεις να δεις το μαξιλάρι μου που θα είναι γεμάτο δάκρυα. Κλαίμε για σας τους νέους. Προσευχόμαστε ιδιαίτερα για σας στο Θεό να σας στηρίξει.
Όταν το 1977 ανοίξαμε και είδαμε το μαξιλάρι όλο καθαρό ήταν, όμως εδώ δίπλα στους οφθαλμούς ήταν βρεγμένο με μια μεγάλη κηλίδα από δάκρυα. Είδαμε όλη την κεφαλή του Αγίου να κινείται, και ο Σεβασμιώτατος και οι ιερείς.
Συγκλονιστικό! Παίρνουμε την λάρνακα και ερχόμαστε σε δύο τραπέζια και βάζουμε τον Άγιο. Αυτό που σεβάστηκε ο ίδιος ο Θεός, ετίμησε και εχαρίτωσε και εδόξασε, που χάρισε το δώρο της αφθαρσίας ως την Β΄ Παρουσία…».
Η ζωή του
Σαν πιθανότερη χρονολογία της γέννησής του είναι το έτος 1690. Και τούτο γιατί στους πολέμους που άρχισαν το 1711 και τελείωσαν το 1718 είναι στρατιώτης του Τσαρικού Στρατού του Μεγάλου Πέτρου της Ρωσσίας. Τα Τουρκικά στρατεύματα ήσαν ακατάβλητα, βάδιζαν από νίκη σε νίκη, είχαν σπείρει τον τρόμο σ’ όλα τα έθνη. Στρατιώτης ο Όσιος Ιωάννης μάχεται για να υπερασπισθεί την πατρίδα του, τη Ρωσσία. Γαλουχημένος με τα νάματα της Ορθοδοξίας από τους Χριστιανούς γονείς του, τον συγκλονίζει η φρίκη του πολέμου, τα χιλιάδες παλληκάρια, γυναικόπαιδα, γέροι που κείτονται νεκροί στο πέρασμα της λαίλαπας, της πολεμικής μανίας των εχθρών.
Στις μάχες για την ανακατάληψη του Αζώφ με χιλιάδες άλλους συμπατριώτες του, αιχμαλωτίζεται και οδηγείται στην Κωνσταντινούπολη. Απ’ εκεί στο Προκόπιο, κοντά στην Καισάρεια της Καππαδοκίας της Μ. Ασίας, στην κατοχή ενός Αγά που διατηρούσε στρατόπεδο των Γενιτσάρων.
Βασανίζεται να αρνηθεί το Χριστό
Καταδικασμένος ψυχολογικά στην περιφρόνηση και το μίσος των Τούρκων, είναι ο «κιαφίρ», ο «άπιστος» που του αξίζουν σκληρά βασανιστήρια. Και τον χτυπούν με χοντρά ξύλα ραβδιά, τον κλωτσούν, τον φτύνουν, του καίνε τα μαλλιά και το δέρμα της κεφαλής του με πύρινο τάσι. Τον πετούν στις κοπριές του σταύλου και τον υποχρεώνουν να ζει με τα ζώα.
Απαντά στα βασανιστήρια
Υπομένει όλα τα βασανιστήρια με καρτερία και αξιοθαύμαστη γενναιότητα. Λάμπει ο αδαμάντινος χριστιανικός του χαρακτήρας. Σαν τον ήλιο λάμπει ο υπέροχος εσωτερικός του κόσμος που ολόκληρος από τα παιδικά του χρόνια είναι δοσμένος στο Χριστό. Στους ξυλοδαρμούς, στις βρισιές και στις κλωτσιές των Τούρκων, απαντά με τα λόγια του Παύλου: «ποιος μπορεί να με χωρίσει από την αγάπη του Χριστού μου; Θλίψις ή στενοχώρια ή διωγμός ή γυμνότης ή αιχμαλωσία;». Έχω πεποίθηση, πίστη και αγάπη στον Κύριό μου Ιησού Χριστό τον Μονογενή Υιό του Θεού μου και τίποτε απ’ όλα τα δεινά, δεν θα με χωρίσει από την αγάπη Του.
Σαν αιχμάλωτος υπακούω στις προσταγές σου, στις δουλικές εργασίες. σ Χριστό δεν σε έχω αφέντη, «πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή άνθρώποις». Ενθυμούμαι το αγκάθινο στεφάνι, τους εμπτυσμούς, τους κολαφισμούς, τα ραπίσματα και αυτόν τον σταυρικό θάνατο και είμαι πρόθυμος να υποστώ και εγώ τα μεγαλύτερα και δεινότερα βάσανα και αυτόν τον θάνατον, τον Ιησού μου όμως δεν τον αρνούμαι.
Δέχτηκε το μαρτύριο, τα βασανιστήρια, τη διαμονή με τα ζώα στο σταύλο, τις ασκήσεις σε τέτοιο βαθμό που δαμάστηκε η θηριωδία των Τούρκων, που έκπληκτοι τον ονόμασαν «βελή», άγιο
Δέχεται ο Όσιος Ιωάννης τους σκληρούς όρους της μαρτυρικής ζωής, τα βασανιστήρια, τη διαμονή με τα ζώα στο σταύλο που του θύμιζε, όπως έλεγε, το σταύλο της Βηθλεέμ· τις ασκήσεις, νηστείες, αγρυπνίες, προσευχές σε τέτοιο βαθμό, που δαμάσθηκε η θηριωδία των Τούρκων και έκπληκτοι τον ονομάζουν «βελή», άγιο.
Σε συνεστίαση Τούρκων αξιωματούχων θαυματουργικά έστειλε με Άγγελο Κυρίου φαγητό σε χάλκινο πιάτο από το Προκόπιο της Μ. Ασίας στην Μέκκα της Αραβίας και ο Τούρκος Αγάς το έφαγε εκεί ζεστό. επιστρέφοντας έδειξε το πιάτο με το οικόσημο στους αξιωματούχους τρεις μήνες μετά. Το θαύμα αυτό που έγινε από τον Όσιο κατά παραχώρηση του Κυρίου, σταμάτησε το μίσος και την αδιάλλακτη μανία των βασανιστών του. Η πνευματική και ηθική ακτινοβολία του εδάμασε την θηριωδία των Τούρκων.
Το τέλος
1730 Μαΐου 27. Ένα στήριγμα είχε σε όλους τους αγώνες του και μία παρηγοριά στην τραχειά ζωή των βασανιστηρίων. Κατέφευγε σε προσευχές, γονυκλισίες, αγρυπνίες και κοινωνούσε κρυφά από τους Τούρκους, τα Άχραντα Μυστήρια. Η Θεία Κοινωνία κάθε Σάββατο ήταν η μεγάλη του ξεκούραση και ανάπαυση. Τελευταία ημέρα, 27 Μαΐου του 1730, ειδοποίησε τον ιερέα και εκείνος του πήγε τη Θεία Κοινωνία μέσα σε ένα μήλο που το είχε κουφώσει. Κοινώνησε εκεί στο σταύλο για τελευταία φορά. Η πρόσκαιρη αιχμαλωσία του, η δεινή κακοπάθεια πήραν τέλος· ο θαυμαστός Όσιος Ιωάννης πέρασε στην αιώνια αγαλλίαση και μακαριότητα, μόλις πήρε τα Άχραντα Μυστήρια.
Επιμέλεια: Μαρία Λιναρδάκη