– Πώς πέσαμε αδελφέ στον λαγούμι της λήθης;
Πως θα ξαναβρούμε την γλυκιά μας Ιθάκη;
Σε ρώτησα με αγωνία… και κοιτώντας με στα μάτια μου είπες:
– Κοίτα τον άνεμο και αυτός θα σου πει…
Άκου τα αηδόνια και νιώσε το φιλί τους…
Πάρε την θάλασσα του μίσους και κάντην στάχτη…
Γίνε τραγούδι μιας έναστρης σιωπής…
Γίνε ο ποιητής μιας φεγγαρόλουστης αγκαλιάς…
Και η Ιθάκη θα φανεί μες στην καρδιά σου… μιας και η Ιθάκη μας είναι η Αγάπη.
αρχιμ.Παύλος Παπαδόπουλος