Ήταν μια παρέλαση παράδοξη. Την παρακολούθησα άφωνος. Αξημέρωτα ακόμη, λίγο πριν σκάσει ο Αυγερινός, ανάμεσα στον ύπνο και τον ξύπνιο. Δεν ξέρω αν ήταν όνειρο η μοναχά του νού μου φαντασία.
Περνούσαν πλήθος. Μα ήταν το πλήθος μετρητό και πρόσωπα τα πιο πολλά γνωστά κι όλα προβεβλημένα· κάθε λαού και έθνους:
Ναβουχοδονόσορας και Δαρείος, Ξέρξης και Αρταξέρξης, Αντίοχοι και Πτολεμαίοι, ο Ηρώδης και ο Νέρωνας, Δέκιος και Διοκλητιανός. Θάμπωσα! Φαραώ και Τσάροι, βασιλιάδες κι αυτοκράτορες, τύραννοι και στρατηγοί, Ιουλιανός και Μωάμεθ, Χίτλερ και Μουσολίνι, Λένιν και Στάλιν, Χότζας και Μάο και Πολ-Ποτ και τόσοι ακόμα.
Κι ακόμα… Έβλεπα τα Σόδομα μέσα στο θειάφι και τη φωτιά, κι ο τόπος τους να γίνεται θάλασσα του θανάτου. Έβλεπα πόλεις τρομερές να υψώνονται – τη Βαβυλώνα – κι έπειτα σε μια στιγμή να πνίγονται στην άμμο της ερήμου – νεκρικό σάβανο! Είδα την Ιερουσαλήμ να την οργώνουν του Τίτου οι λεγεώνες, την Πόλη, την Αγια-Σοφιά να πνίγεται στο αίμα. Είδα τον Ναζισμό, τα Σοβιέτ – τέρατα αλλόκοτα – να κείτονται νεκρά κι ακέφαλα, τα πολυκέφαλα.
Κάπου εκεί το όνειρο, η φαντασία έσβησε. Ήταν αλήθεια, ήταν όνειρο, του νού μου φαντασία; Ήταν παρέλαση;
Είτε όνειρο είτε φαντασία είτε παρέλαση… Ήταν… Τι ήταν; Ήταν το αριστερό χέρι του Θεού!
Μες στη Γραφή ο Θεός – για την ακρίβεια οι ενέργειες του Θεού – παρουσιάζεται με εικόνες ανθρωπομορφικές. Ετσι, γίνεται συχνά αναφορά στα μάτια, τα αυτιά, το στόμα, τα χέρια, τα πόδια, την καρδιά, τα σπλάχνα του Θεού κ.τ.λ. Ο Θεός βέβαια είναι πνεύμα, ασώματος, αόρατος, ασχημάτιστος. Κατά συνέπειαν τίποτε από τα παραπάνω δεν έχει. Όλα αυτά είναι εικόνες που χρησιμοποιούμε εμείς, για να φανερώσουμε την αλήθεια ότι ο Θεός βλέπει, ακούει, αισθάνεται, μιλάει, παρακολουθεί, ενεργεί τα πάντα.
Μία λοιπόν από τις πιο συχνά χρησιμοποιούμενες τέτοιες ανθρωπομορφικές εκφράσεις είναι εκείνη που κάνει λόγο για τα χέρια του Θεού. Συνήθως αναφέρονται αορίστως τα χέρια Του, αρκετές όμως φορές γίνεται αναφορά πιο συγκεκριμένα στο δεξί Του χέρι. Η έκφραση «δεξιά του Κυρίου» χρησιμοποιείται πάντοτε για να δηλωθεί η δύναμή Του, η συμπαράστασή Του και η προσφορά αφθονίας ευλογιών. Έτσι αφήνεται να εννοηθεί ότι αντίστοιχα οι τιμωρητικές ενέργειές Του γίνονται από το αριστερό Του χέρι: «Αποκτέννει μεν διά της αριστεράς… σώζει δε και ευεργετεί διά της δεξιάς» (Κλήμης Ρώμης, Αμφιβαλλ., Ομιλία 20, 3· PG 2, 450).
Μέσα στην ιστορία το αριστερό χέρι του Θεού επέπεσε αρκετές φορές τιμωρητικό. Αυτό συνέβαινε όταν η ασέβεια κάποιου προσώπου η λαού ξεπερνούσε τα όρια της συνηθισμένης αμαρτωλότητας και έφτανε στη μανική θρασύτητα την οποία οι αρχαίοι ονόμαζαν «ύβριν». Σε τέτοια κατάσταση είχαν φτάσει τα πρόσωπα και οι λαοί που παρήλασαν στην αρχή του άρθρου μας, γι᾿ αυτό και το αριστερό χέρι του Θεού σκόρπισε φωτιά και θειάφι, θανάτωσε παραδειγματικά, εξαφάνισε σαν σκόνη στον άνεμο τις αυτοκρατορίες τους, ταπείνωσε εξευτελιστικά την επηρμένη και μανική ασέβειά τους.
Σε τέτοια υβριστική έπαρση έχει εκτιναχθεί τούτη την ώρα και η Ευρώπη, ο δυτικός λεγόμενος κόσμος γενικότερα. Περιφρονεί τον Χριστό, χλευάζει το Ευαγγέλιο, ευτελίζει και καταπατεί τους νόμους του Θεού. Καί οι πολιτικοί ηγέτες του τόπου μας, ασπόνδυλοι και δουλικοί, εκτελούν πρόθυμοι τις επιταγές της αποστάτριας. Μέχρι πότε;
Αν συνεχιστεί η ασεβής πορεία, το αριστερό χέρι του Θεού θα υψωθεί δίκαιο και απειλητικό. Θα επιπέσει τιμωρητικό «επί σε την υβρίστριαν», ω Ευρώπη (Ιερ. κζ΄ 31)! Θα ραπίσει αυστηρά και τη μεθύστρια Ελλάδα, την παραδομένη στην τοξικομανή ευδαιμονία ελάχιστων ευρωδολαρίων.
Το χτύπημα θα είναι τρομερό! Όχι για να εξοντώσει αλλά για να θεραπεύσει. Διότι ο Θεός είναι εύσπλαχνος και ελεήμων. Τιμωρεί για να ευεργετήσει. «Αυτός μόνος διά της αριστεράς αναιρών διά της δεξιάς ζωοποιήσαι δύναται» (Κλήμης Ρώμης, PG 2, 220). Αυτό που με το αριστερό Του χέρι εξοντώνει, με το δεξί Του έχει τη δύναμη να το ζωογονήσει.
«Ζωοποιήσαι δύναται». Δύναται! Αλλα το αν τελικώς θα το κάνει, εξαρτάται και από μας, από τον καθένα μας. Από τη μαρτυρία και τον αγώνα μας. Από το ασυμβίβαστο φρόνημά μας.
Καί αυτό είναι τούτη τη ζοφερή ώρα το ύψιστο χρέος μας!
Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”