«Ακουσε, παιδί μου, να σου ειπώ.
Η τέλεια αγάπη είναι να πουλήσης όλα σου τα πράγματα, να τα δώσης ελεημοσύνη και να πηγαίνης και εσύ να εύρης κανένα αυθέντη να πουληθής σκλάβος.
Και όσα πάρης, να τα δώσης όλα. Να μη κρατήσης ένα “άσπρο”. Μπορείς να το κάμης αυτό να γίνεις τέλειος;
Βαρύ σου φαίνεται… Δεν μπορείς να το κάμης αυτό; Κάμε άλλο:
Μη πουληθής σκλάβος. Μόνο πούλησε τα πράγματα σου. Δώσε τα όλα ελεημοσύνη. Το κάμνεις;
Ακόμα βαρύ σου φαίνεται και αυτό. Ας έλθωμε παρακάτω. Δεν μπορείς να δώσης όλα σου τα πράγματα. Δώσε τα μισά. Δώσε από τα τρία ένα. Δώσε από τα πέντε ένα.
Ακόμη βαρύ σου φαίνεται. Κάμε άλλο. Δώσε από τα δέκα ένα. Το κάμνεις; Ακόμη βαρύ σου φαίνεται. Κάμε άλλο. Μη κάμης ελεημοσύνη. Μη πουληθής σκλάβος.
Ας έλθωμε παρακάτω: Μη πάρης το ψωμί του αδελφού σου, μή πάρης τό εξωφόρι του. Μή τόν κατατρέχεις. ΜΗ ΤΟΝ ΤΡΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΣΟΥ. Μήτε και αυτό τό κάμνεις;
Ας έλθωμε παρακάτου. Καμε άλλο: Τον ευρήκες τον αδελφό σου μέσα είς την λάσπην και δεν θέλεις να τον εβγάλης. Καλά. Δεν θέλεις να του κάμης καλό. Μη του κάμης κακό. Άφησε τόνε. Πως θέλομεν να σωθούμεν, αδελφοί μας, τό ένα μας φαίνεται βαρύ, το άλλο βαρύ.
Που να πάμε παρακάτου; Δεν έχομε να κατέβουμεν. Ο Θεός είναι εύσπλαχνος. Ναι. Μα είναι και δίκαιος. Έχει και ράβδον σιδηράν. Λοιπόν, αν θέλωμεν να σωθούμεν πρέπει να έχωμεν την αγάπην είς τον Θεόν και εις τους αδελφούς μας»
