Το έτος 1997, μας λέγει ο π. Σπυρίδων, η γυναίκα μου, Μαρίνα τ’ όνομά της, ήταν έγκυος. Το γεγονός αυτό της προκαλούσε πολλούς πόνους. Τούς τρεις πρώτους μήνες ήταν στο κρεββάτι, χωρίς να ημπορεί να κάνει κάτι. Οι προσπάθειες του γιατρού έμειναν άκαρπες. Βλέποντας εγώ, ο άνδρας της, ότι η κατάστασίς της χειροτερεύει και ήτο δυνατόν ακόμη και να πεθάνει, επήρα το βιβλιαράκι με την Παράκλησι της Κυρίας Θεοτόκου.
Την εδιάβασα. Μετά επήρα το κομποσχοίνι μου και προσευχήθηκα 100 κόμπους στον Χριστό μας, 100 στην Παναγία μας και 100 στον άγιο και ιαματικό Παντελεήμονα. Καλούσα με πολύ πόνο και πίστι τον άγιο Παντελεήμονα να θεραπεύσει την σύζυγό μου, διότι εγνώριζα ότι είναι μεγάλος θαυματουργός.
Μετά έπεσα και εξάπλωσα κάτω στο χωματένιο δάπεδο του καλυβιού μου. Ενώ εκοιμώμουν, αισθάνθηκα μια μεγάλη χαρά μέσα στην καρδιά μου. Ταυτόχρονα άκουσα βήματα έξω από την πόρτα. Σηκώθηκα. Είδα ότι η γυναίκα μου ήταν στο κρεββάτι της. Βγήκα έξω. Βρέθηκα μπροστά σ᾿ένα λαμπρό νεανία.
Εξεπλάγην. Ετρόμαξα. Κατάλαβα ότι ήταν ο άγιος Παντελεήμων. Έμεινε δευτερόλεπτα και αμέσως εξαφανίσθηκε από μπροστά μου, χωρίς να μου μιλήσει.
Εγώ εδόξασα τον Θεό και τον Άγιο. Μπήκα στο φτωχικό μου. Από εκείνη την ημέρα η Μαρίνα επήγαινε προς το καλλίτερο. Ήλθε η καιρός του τοκετού της. Εγέννησε χωρίς πόνους και αγωνία. Ο άγιος Παντελεήμων είχε κάνει το θαύμα του. Το παιδάκι που γεννήθηκε ήτο αγοράκι και του έδωσα το όνομα του Αγίου.
Ευχαριστώ και δοξάζω τον Πανάγαθο Θεό μας.
Διάκονος Σπυρίδων και Κατηχητής της ενορίας Αγίας Σοφίας και των Θυγατέρων της στην πόλι Κιπούσι της περιοχής Λουμπουμπάσι Κογκό.
___________________________________________
Το κείμενο προέρχεται από τα αρχεία του πατρός Δαμασκηνού Γρηγοριάτου, τον οποίον και ευχαριστούμε θερμά για την παραχώρηση των αρχείων, όπως επίσης ευχαριστούμε και τον γέροντα της Μονής Οσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη για την ευλογία και την άδεια δημοσίευσης.
