Ένας πατέρας διηγείται τα εξής για το παιδί του, που κάποτε είχε αρρωστήσει:
Το παιδί μου ο Πέτρος προσβλήθηκε από ελονοσία. Το πήγαμε εκείνη την νύκτα αμέσως στο νοσοκομείο. Εγώ έμεινα στο σπίτι, ενώ η σύζυγός μου παρέμεινε κοντά στο παιδί μας στο νοσοκομείο. Στάθηκα μπροστά στις εικόνες των Αγίων μας.
Έστρεψα τα μάτια μου στην Θεοτόκο και της είπα: «Οι αιρετικοί, Παναγία μου, μέρα-νύκτα σε κακολογούν, εγώ όμως σε πιστεύω, σε προσκυνώ και σε δοξολογώ. Θέλω αύριο να ευδοκήσης να δοξασθή το όνομά σου και εγώ να διηγούμαι τα θαυμάσιά σου.
Πήγαινε να επισκεφθής το παιδί μου στο νοσοκομείο. Κουράσθηκα να πηγαίνω εκεί και να γυρίζω πάντα πικραμένος…».
Το πρωί επήγα τσάι στο νοσοκομείο για το παιδί μου. Μετά έφυγα αμέσως για την δουλειά μου. Το απόγευμα ο γιατρός είχε υπογράψει το εξιτήριο του παιδιού μου. Επήγα, το επήρα και με την γυναίκα μου εδοξάσαμε την άμεση επέμβασι της Παναγίας μας.
