Ο Άγιος Καλλίνικος, Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας ήταν και είναι «σημειοφόρος» Άγιος, δηλαδή Θαυματουργός.
Του Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Αγίου Βλασίου Ιεροθέου
Νέο θαύμα του αγίου Καλλινίκου, ΕδέσσηςΣτα βιβλία που έγραψα γι’ αυτόν, και πρίν την αγιοκατάταξή του, κατέγραψα πολλά «σημεία»-θαύματα, ήτοι θεραπείες δαιμονιζομένων, και επεμβάσεις του σε προβλήματα υγείας των ανθρώπων που τον επικαλούντο.
Μετά την αγιοκατάταξή του πολλαπλασιάστηκαν αυτά τα «σημεία». Διάφοροι μού διηγήθηκαν πολλά, όπως θεραπείες καρκινοπαθών, ιδιαίτερα σε όγκους στον εγκέφαλο, από την ασθένεια που έπασχε και ο ίδιος. Πρόκειται για θαυματουργικές επεμβάσεις βεβαιωμένες ιατρικά και με αξονικές και μαγνητικές τομογραφίες. Δηλαδή διαπιστώθηκε σε κάποιον όγκος στον έγκέφαλο με αξονική τομογραφία και ύστερα από προσευχή στον άγιο Καλλίνικο, όταν επαναλήφθηκε η αξονική τομογραφία δεν υπήρχε ο όγκος. Κατέγραψα ένα από αυτά από την Ρουμανία.
«Χθές το βράδυ επισκέφθηκε το Μοναστήρι μας μία ομάδα Χριστιανών από το Ιάσιο, μαζί με τον ιερέα της ενορίας τους, ειδικά για να προσκυνήσουν τα ιερά λείψανα του Αγίου Καλλινίκου. Αν και στην Ρουμανία ο Άγιος ακόμη δεν είναι τόσο γνωστός, οι Χριστιανοί είχαν ακούσει γι᾽ αυτόν και είχαν πολλή ευλάβεια, χάρη σε ένα θαύμα που μας το διηγήθηκε ο ιερέας. Μία γυναίκα από το Ιάσιο είχε κάνει μία χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο για να της βγάλουν έναν όγκο, αλλά εξαιτίας του τόπου όπου βρισκόταν ο όγκος, ο γιατρός κανόνισε να μην της τον βγάλη ολόκληρο αλλά μόνο ένα μέρος, γιατί αλλιώς θα έμενε παράλυτη. Μετά την επέμβαση, η γυναίκα έκανε τομογραφία, για να γνωρίσουν οι γιατροί τις διαστάσεις του υπόλοιπου μέρους του όγκου, και έπρεπε να επαναλάβη τις εξετάσεις κατά ορισμένα διαστήματα, για να δούν την εξέλιξή του. Επειδή ήταν μία πιστή γυναίκα, κάποιος της μίλησε για τον Άγιο, της έδωσε την Παράκλησή του και την προέτρεψε να την διαβάζη κάθε μέρα, πράγμα που το έκανε. Όταν ήρθε ο καιρός να πάη να κάνη μια δεύτερη τομογραφία, ο όγκος δεν υπήρχε πιά! Και ο γιατρός εξεπλάγη! Η γυναίκα το θεώρησε θαύμα του Αγίου Καλλινίκου και το διηγήθηκε σε όλους».
Η Ιερά Μητρόπολη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας στο βιβλίο που εξέδωσε το 2021, ένα έτος μετά την συγκαταρίθμησή του στο αγιολόγιο της Εκκλησίας, με τίτλο «Ιεραί Ακολουθίαι, βίος και θαύματα», έχει ειδικό κεφάλαιο με τίτλο «Μαρτυρίες και θαύματα», στο οποίο παρουσιάζονται τέτοιες θαυματουργικές επεμβάσεις του αγίου Καλλινίκου στην ζωή των ανθρώπων. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Εδέσσης Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ έχει συλλέξει και πολλά άλλα θαύματα που του κατέθεσαν γραπτώς άνθρωποι και πρόκειται να τα δημοσιεύση προσεχώς. Ακόμη έχουμε και προσωπικές εμφανίσεις του σε ανθρώπους.
Στην συνέχεια δημοσιοποιώ, ενυπόγραφο θαυματουργικό γεγονός από ένα ανδρόγυνο, με άδειά του (τά στοιχεία του είναι γνωστά στην Μητρόπολη) που έγινε πρίν λίγο καιρό. Το ανδρόγυνο με τα δύο παιδιά τους με επισκέφθηκαν στο Γραφείο μου στην Ιερά Μητρόπολη για να μού αναφέρουν όλα τα σχετικά και να μού δώσουν το παρόν σημείωμα. Ήδη η έγκυος γυναίκα γέννησε το τρίτο παιδί της και προσεχώς θα γίνη η βάπτισή του στο παρεκκλήσιο του αγίου Καλλινίκου στον Ναό της Αγίας Παρασκευής Ναυπάκτου και θα λάβη το όνομα Καλλίνικος για να ευχαριστήσουν τον άγιο Καλλίνικο για την βοήθειά του.
Παρατίθεται το κείμενο όπως μού εστάλη εις δόξαν Θεού που δίνει τέτοια παρρησία και δύναμη στους αγίους-φίλους Του.
***
«Το καλοκαίρι του 2024 ήταν ένα από τα δυσκολότερα της ζωής μας, διότι εγώ και η σύζυγός μου αντιμετωπίσαμε μια πολύ μεγάλη δοκιμασία.Ο δεύτερος γιός μας, ο Παναγιώτης, σε ηλικία περίπου επτά (7) μηνών παρουσίασε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας.
Πιό συγκεκριμένα, από τον μήνα Μάϊο 2024 ξεκίνησε να εμφανίζει σταδιακά ανεπαρκή πρόσληψη βάρους, η οποία μάλιστα συνεχίστηκε και επιτάθηκε τους δύο (2) επόμενους μήνες, με αποτέλεσμα να βρεθεί αρκετά χαμηλά και έξω από τις καμπύλες φυσιολογικής πρόσληψης βάρους, σε σχέση με την ηλικία του, γεγονός που προϊδέαζε για την ύπαρξη κάποιας σοβαρής ασθένειας. Κατόπιν υπόδειξης του παιδιάτρου, αρχές Ιουλίου 2024 ο μικρός Παναγιώτης υποβλήθηκε σε μια σειρά από ιατρικές εξετάσεις προκειμένου να διαπιστωθεί η ακριβής κατάσταση της υγείας του.
Αρχικά οι αιματολογικές εξετάσεις που πραγματοποιήθηκαν δεν ήταν και τόσο καλές, ωστόσο όμως δεν παρέπεμπαν σε κάποια συγκεκριμένη ασθένεια και ο παιδίατρος μας συνέστησε να διενεργηθεί υπέρηχος καρδίας, να ξεκινήσουμε διατροφή με ειδική φόρμουλα και να επανεκτιμηθεί η κατάσταση του παιδιού σε ένα περίπου μήνα. Το παιδί μας όμως εξακολουθούσε να μην προσλαμβάνει καθόλου βάρος, να είναι νωχελικό, αδιάθετο και να σιτίζεται ελάχιστα. Έτσι λοιπόν, στις αρχές Αυγούστου 2024 όταν επισκεφθήκαμε ξανά τον παιδίατρο, μας ενημέρωσε ότι η όλη κατάσταση είναι ιδιαιτέρως σοβαρή και παρέπεμπε σε κάποια μορφή συγγενούς καρδιοπάθειας η κάποιου άλλου σπάνιου μεταβολικού νοσήματος που έχρηζε άμεσης εισαγωγής σε τριτοβάθμια παιδιατρική μονάδα υγείας για περαιτέρω έλεγχο, από διάφορες ιατρικές ειδικότητες.
Επειδή όμως, προς τα τέλη Ιουλίου ο γιός μας αρρώστησε με COVID -19 ο παιδίατρος μας συμβούλευσε να αναστείλουμε προσωρινά την εισαγωγή του στο νοσοκομείο, έως ότου αναρρώσει πλήρως, καθ’ όσον η ίωση που πέρασε θα επηρέαζε την αξιοπιστία των ιατρικών εξετάσεων. Κατόπιν τούτων, καθορίσαμε όπως μετά τον Δεκαπενταύγουστο, μεταβούμε στο ιατρείο στο Αγρίνιο προκειμένου παραλάβουμε τα παραπεμπτικά εισαγωγής του παιδιού μας για το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών η για το Νοσοκομείο Παίδων ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημανθεί ότι η σύζυγός μου διένυε εκείνη την περίοδο τον 3ο με 4ο μήνα κυοφορίας του τρίτου μας παιδιού, ο δε μεγαλύτερος γιός μας ήταν λιγότερο από 2,5 ετών. Συνεπώς, η όλη κατάσταση στην οποία είχαμε περιέλθει ως οικογένεια ήταν ιδιαιτέρως δεινή και η ψυχολογία μας τρομερά άσχημη.
Επιπλέον στις δύσκολες αυτές στιγμές δεν είχαμε στήριξη από κάποιον δικό μας άνθρωπο, ενώ παράλληλα οι γονείς μας αντιμετώπιζαν και αυτοί διάφορα προβλήματα υγείας, με αποτέλεσμα να μην προσβλέπουμε ούτε από εκεί σε κάποιου είδους βοήθεια.
Εναποθέσαμε λοιπόν όλες τις ελπίδες μας στο Θεό, αναμένοντας με πίστη μόνο κάποιο θαύμα.
Στις 7 Αυγούστου το βράδυ, παραμονή της μνήμης του Αγίου Καλλινίκου, προσευχήθηκα με θέρμη και δάκρυα στον Άγιο παρακαλώντας τον να μεσιτεύσει στον Κύριο Ιησού Χριστό για την υγεία του παιδιού, αλλά και να δώσει σε μένα δύναμη για να μπορέσω να στηρίξω τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς μου και ιδιαιτέρως τη σύζυγο μου που ήταν έγκυος.
Εκείνο λοιπόν το βράδυ όταν αποκοιμήθηκα, είδα στον ύπνο μου ότι είχα τον Παναγιώτη μας αγκαλιά και βρισκόμαστε στον Ναό της Ιεράς Μονής Εισοδίων Θεοτόκου στην Μυρτιά Αιτωλοακαρνανίας.
Μπαίνοντας μέσα στο Ναό προκειμένου να κοινωνήσω το παιδί, που το είχε ανάγκη λόγω της ασθένειας, διαπίστωσα ότι δεν υπήρχε κόσμος και όλα γύρω μου ήταν σκοτεινά. Τότε λυπήθηκα πολύ, που δεν προλάβαμε τη Θεία Λειτουργία και δεν θα μεταλάμβανε το παιδί. Ενώ στεκόμουν με το παιδί στην αγκαλιά μου, αντιλήφθηκα ανθρώπινη παρουσία στο Ιερό βήμα. Το γεγονός αυτό με χαροποίησε ιδιαιτέρως καθ’ όσον υπέθεσα ότι ο ιερέας δεν θα είχε τελειώσει την κατάλυση και έτσι αποφάσισα να εισέλθω στο Ιερό Βήμα προκειμένου να τον παρακαλέσω να μεταλάβει το παιδί. Ανοίγοντας τη δεξιά θύρα του Ιερού Βήματος αντίκρισα ένα Μητροπολίτη, άγνωστο σε εμένα, ο οποίος στέκονταν πλησίον της Ιεράς Προθέσεως, ήταν ενδεδυμένος με όλη την αρχιερατική στολή, πορφυρού χρώματος και για λίγο σάστισα. Το Ιερό Βήμα σε αντίθεση με τον υπόλοιπο Ναό ήταν πλημμυρισμένο με έντονο φως, ο δε μητροπολίτης όπως στεκόταν μπροστά μου ήταν πλημμυρισμένος στο φως και φαίνονταν σαν να έκρυβε τον ήλιο, από πίσω του, γεγονός που δεν μού επέτρεπε να τον βλέπω κατά πρόσωπο, παρά μόνο στιγμιαία. Τον κοίταξα ελάχιστα με δέος. Αυτός μού χαμογέλασε στοργικά, λέγοντάς μου ότι μας περίμενε και κάνοντάς μου σχετικό νεύμα να του δώσω το παιδί. Από εκείνη τη στιγμή ένιωσα όλο το ψυχικό φορτίο που κουβαλούσα μέσα μου τόσο καιρό να φεύγει και με κατέκλυσαν αισθήματα απερίγραπτης εσωτερικής ευφορίας. Έλαβα λοιπόν το θάρρος να του εκθέσω την κατάστασή μας, σχετικά με το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζαμε, προσδοκώντας ότι με το λόγο του θα με ενίσχυε πνευματικά. Προς μεγάλη μου έκπληξη όμως αυτός με διέκοψε λέγοντάς μου πως τα γνωρίζει όλα αυτά που μας συνέβησαν, μού είπε επίσης να μην ανησυχώ και ότι τώρα που θα πήγαινε το παιδί στο Χριστό θα τελειώσουν όλα. Χωρίς κανένα δισταγμό του έδωσα το παιδί και αυτός το αγκάλιασε με το δεξί του χέρι, γιατί με το άλλο κρατούσε την ποιμαντορική ράβδο. Ανησύχησα για μια στιγμή μήπως ο μικρός κλάψει διότι δεν δέχονταν να τον κρατάνε άγνωστα άτομα αλλά προς μεγάλη μου έκπληξη είδα το παιδί σε μία ιλαρότητα να χαμογελάει κοιτάζοντας το Μητροπολίτη και αυτός από την πλευρά του επίσης χαμογελούσε. Κατόπιν εγώ έχοντας σκυμμένο το κεφάλι μου, αφού σχεδόν με τύφλωνε το φως, έστρεψα το βλέμμα μου προς τα δεξιά γιατί άκουσα μία φωνή. Τότε είδα ότι πλησίον της Αγίας Τράπεζας βρισκόταν ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. κ. Ιερόθεος, ο οποίος ήταν ενδεδυμένος ως απλός μοναχός και ρώτησε τον Μητροπολίτη εάν ήθελε βοήθεια με το παιδί λέγοντάς του «Γέροντα να σας βοηθήσω;» και αποκρινόμενος αυτός του είπε «εντάξει πάτερ Ιερόθεε» ανταπαντώντας του ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου «νά είναι ευλογημένο» και κάνοντάς του ταυτόχρονα ελαφρά υπόκλιση με το κεφάλι. Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου τον κοιτούσε αδιάλειπτα με προσήλωση, δέος, θαυμασμό και χαμογελώντας .
Ακολούθως, εξήλθα από το ιερό βήμα, χωρίς το παιδί και εντός του ναού, ενώ προηγουμένως δεν υπήρχε κανένας, βρίσκονταν ένας νέος. Σκέφτηκα λοιπόν ότι θα ήταν κάποιος δόκιμος μοναχός και για αυτό τον ρώτησα ποιος ήταν ο Μητροπολίτης που λειτουργούσε. Επίσης του είπα ότι μού προξένησε εντύπωση το γεγονός ότι ο Ιερόθεος τον διακονούσε και του μιλούσε με πολύ σεβασμό σαν να ήταν Πατριάρχης. Τότε εκείνος ο νέος χαμογελώντας μού αποκρίθηκε ότι δεν ήταν Πατριάρχης αλλά ο Καλλίνικος και εγώ τον ρώτησα απορημένος «ποιός Καλλίνικος;» και ευθύς ξύπνησα.
Ξυπνώντας εκείνο το πρωί της 8ης Αυγούστου, ήταν η πρώτη φορά, μετά από μήνες που ένιωθα μια ανεξήγητη γαλήνη, είχα μια απίστευτη εσωτερική ευφορία και διέθετα το ψυχικό σθένος να στηρίξω τη σύζυγο και να της δώσω κουράγιο. Είχε συντελεστεί μια απερίγραπτη μεταβολή στην ψυχολογία μου.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή, πέραν από κάποιες αγιογραφίες, δεν είχα δεί ποτέ φωτογραφία του Αγίου Καλλινίκου. Αναζήτησα αμέσως εικόνες μέσω του διαδικτύου για να διακριβώσω εάν ο Μητροπολίτης που είδα στον ύπνο μου ήταν ο Άγιος. Μετά από ολιγόλεπτη αναζήτηση είδα μια φωτογραφία του Αγίου, μένοντας άναυδος καθότι ήταν απαράλλακτα όμοιος με τον Μητροπολίτη που είδα στον ύπνο μου.
Ξύπνησα τη σύζυγό μου και την προέτρεψα να πάμε να προσκυνήσουμε τα λείψανα του Αγίου Καλλινίκου διαβεβαιώνοντάς τη ότι όλα θα πάνε καλά, χωρίς όμως να της εξιστορήσω το όνειρο. Η σύζυγός μου συμφώνησε, χωρίς δεύτερη σκέψη, να εκκλησιαστούμε στη Ναύπακτο, στο παρεκκλήσιο του Αγίου, στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής.
Αναπέμποντας όλες μας τις ελπίδες για την ίαση του παιδιού μας στον Άγιο, προσκυνήσαμε τα ιερά λείψανα και πήραμε για ευλογία λάδι από το καντήλι του, με το οποίο σταυρώσαμε το παιδί μας.
Έκτοτε διαπιστώσαμε να συντελείται από την ημέρα εκείνη, σταδιακά, μια ριζική αλλαγή στην συμπεριφορά του παιδιού αφού η όρεξή του, η διάθεσή του και γενικά η όλη κλινική του εικόνα, άρχισε να βελτιώνεται.
Έπειτα από 18 ημέρες περίπου, επισκεφθήκαμε τον παιδίατρο προκειμένου να λάβουμε τα παραπεμπτικά εισαγωγής στο νοσοκομείο. Τότε είπα στον γιατρό να ζυγίσουμε τον μικρό Παναγιώτη, για να δούμε μήπως έχει γίνει κάτι με το βάρος του και προς έκπληξη του παιδιάτρου αλλά και δική μας, ο μικρός είχε πάρει σχεδόν μισό κιλό, γεγονός που έκανε τον γιατρό να απορεί λέγοντας χαρακτηριστικά: «αυτό είναι ανεξήγητο, δεν έχω λόγια, ένα παιδί που δεν έπαιρνε τόσους μήνες βάρος, νόσησε μάλιστα με Covid, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να έχει πάρει αυτό το βάρος».
Μετά από αυτή την ανέλπιστη εξέλιξη ο παιδίατρος μας είπε ότι ενώ μας είχε ετοιμάσει για εισαγωγή στο νοσοκομείο, να περιμένουμε γύρω στις 15 μέρες ώστε να γίνει επανεκτίμηση της κατάστασης. Όντως έπειτα από 15 ημέρες, που επισκεφθήκαμε ξανά τον παιδίατρο, ο μικρός Παναγιώτης είχε πάρει άλλα 300 γραμμάρια περίπου και παράλληλα οι αιματολογικές εξετάσεις που έκανε ήταν πολύ καλές.
Η σύζυγός μου, μετά από όλα αυτά τα θαυμαστά που έγιναν, με ρώτησε τι μού συνέβη εκείνο το πρωινό του Αυγούστου, όταν τη διαβεβαίωσα ότι όλα θα πάνε καλά με την υγεία του παιδιού. Απορούσε πως ήμουν τόσο σίγουρος ότι ο Παναγιώτης θα γίνονταν καλά και τότε λοιπόν της εξιστόρησα τι είχε γίνει. Η σύζυγός μου ένιωσε συγκλονισμένη από το θαύμα και αποφασίσαμε από κοινού, προς ένδειξη ελάχιστης ευγνωμοσύνης στον Άγιο Καλλίνικο, για αυτά που βιώσαμε, να δώσουμε στο τρίτο παιδί, που περιμένουμε το όνομα του Αγίου.
Ωστόσο όμως, η όλη κατάσταση που πέρασε το παιδί απαιτούσε καρδιολογικό έλεγχο δοθέντος ότι τα μωρά που δεν προσλαμβάνουν επαρκές βάρος ενδεχομένως να εμφανίζουν κάποιο καρδιολογικό πρόβλημα. Συνεχίσαμε να προσευχόμαστε στον Άγιο Καλλίνικο έχοντας πίστη και βεβαιότητα πλέον ότι θα πάνε όλα καλά και με αυτή την εξέταση. Πράγματι έπειτα από ενδελεχή καρδιολογικό έλεγχο που υπεβλήθη ο μικρός Παναγιώτης, προς μεγάλη μας ανακούφιση, ακούσαμε από τον παιδοκαρδιολόγο να μας λέει ότι ο μικρός έχει απόλυτα φυσιολογική καρδιακή λειτουργία και ότι δε έχει να παρατηρήσει το οτιδήποτε.
Έκτοτε, ο μικρός μας Παναγιώτης χαίρει άκρας υγείας, έχει μπεί κανονικά μέσα στις καμπύλες πρόσληψης βάρους και είναι γενικά ένα υγιές, ζωηρό και φυσιολογικό παιδί.
Εμείς έκτοτε ως γονείς δοξολογούμε καθημερινά τον Θεό και τον Άγιο Καλλίνικο που μεσίτευσε για την υγεία του παιδιού μας.
Γιά οποιαδήποτε διευκρίνιση είμαστε στη διάθεσή σας
Με σεβασμό και εκτίμηση»
(….)
