Το Θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνα, Επισκόπου Τριμυθούντος της Κύπρου
Στις 11 Αυγούστου εκάστου έτους λιτανεύεται στην Κέρκυρα το σεπτό σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνος, σε ανάμνηση της θαυματουργικής επέμβασης του Αγίου το 1716 μ. Χ., ο οποίος έδιωξε σε μία νύχτα τις χιλιάδες των Τούρκων εισβολέων και έτσι διέσωσε το νησί της Κέρκυρας.
Το 1716 η Κέρκυρα βρισκόταν στα χέρια των Βενετών, οι οποίοι την κατείχαν από το 1386. Επειδή, λοιπόν, οι Τούρκοι κινούνταν απειλητικά προς την Κέρκυρα, τότε στάλθηκε στο νησί ο Στρατηγός Ιωάννης Ματθίας Σούλεμπουργκ, προκειμένου να παρακολουθεί τις στρατιωτικές κινήσεις των Τούρκων, οι οποίοι από το 1431 επιχειρούσαν, κατά καιρούς, να την καταλάβουν.
Οι Τούρκοι, λοιπόν, την 24η Ιουνίου του 1716, πραγματοποίησαν την πρώτη τους επίθεση με επικεφαλής τον Καπουδάν Χοντζά πασά• «Οι σκληροί ούτοι επολιόρκησαν εξαίφνης τήν πόλιν διά ξηράς καί διά θαλάσσης. Αφού δέ ήρχισεν ο βαρβαρικός πόλεμος, μέ πύρ καί μέ σίδηρον κατέθλιβον τήν πόλιν καί τούς πολίτες• καί μετά παρέλευσιν πεντήκοντα ημερών, εν αίς σφοδραί μάχαι είχον γίνει, οι βάρβαροι εβουλεύθησαν νά συγκεντρώσωσι τάς δυνάμεις των, καί νά επανέλθωσιν κατά τής πόλεως Κερκύρας», αναφέρει η διήγηση των θαυμάτων του Άγιου Σπυρίδωνος.
Ωστόσο, σύμφωνα με τη διήγηση, ο λαός της Κέρκυρας, αν και είχε μεγάλη αγωνία και ανείπωτο ψυχικό πόνο, δεν απελπίστηκε. «Πάντες δέ οι πιστοί μέ στεναγμούς καί δάκρυα εν νυκτί καί ημέρα, τόν Ιεράρχην ικέτευον», και πράγματι, οι προσευχές και οι δεήσεις των κατοίκων του νησιού εισακούστηκαν. «Ότε δέ τά τών Αγαρηνών στρατεύματα, επανήλθον πρός επίθεσιν εις τό ακρότειχον τής πόλεως, μετ’ ολίγον πολλοί εξ αυτών κακοί κακώς ηφανίσθησαν, καί διά τών πρεσβειών τού Ιεράρχου διεσκορπίσθησαν.
Μετά τούτο δέ μεγαλυτέραν σκληρότητα καί απάνθρωπον φόνον έπνεον οι βάρβαροι επαπειλούντες εναντίον τής πόλεως άλλην επιδρομήν καί πανάλεθρον αιχμαλωσίαν καί θάνατον. Αι δεήσεις δέ καί αι προσευχαί από τούς πιστούς δέν έλειψαν, διά τών οποίων μετά πολλής ευλαβείας, επεκαλούντο τήν τού κοινού Πατρός προστασίαν καί σκέπην• διό καί τού σκοπού δέν απέτυχον. Ενώ λοιπόν οι Κερκυραίοι περιέμενον τήν εκ τών βαρβάρων παντελή απώλειαν, φαίνεται, όρθρου βαθέος, πρός τούς εχθρούς ο μέγας πατήρ ημών Σπυρίδων μετά πλήθους στρατιάς ουρανίου καί, επέχων εις τήν δεξιάν αστραπόμορφον ξίφος, εδίωκε μέ θυμόν αυτούς.
Τοιούτον λοιπόν παράδοξον ιδόντες οι Οθωμανοί στρατιώται, ευθύς ετράπησαν εις φυγήν, καί συγκρουόμενοι μεταξύ τών εφοβούντο μήπως αοράτως πληγωθώσιν. Έφυγον λοιπόν καί συνετρίβησαν από φόβον, άνευ πολέμου, ή πυρός, ή μαχαίρας, ή άλλου τινός διώκοντος, ειμή μόνης τής αοράτου δυνάμεως τού σωτήρος ημών Θεού, διά τών θερμοτάτων ευχών τού θαυματουργού Σπυρίδωνος. Αφού λοιπόν ανεχώρησαν τά πεζικά καί ιππικά τάγματα, απέπλευσε καί ο στόλος αυτών• έτσι δέ διέμενεν ελευθέρα η Κέρκυρα. Τό δέ πρωΐ ενώ περιέμενον οι πολίται τήν συνήθη μάχην, δέν είδον ουδένα, ειμή σιωπήν καί ησυχίαν.
Περίεργοι λοιπόν επελθόντες εις τάς σκηνάς τών εχθρών, εννόησαν τό θαύμα• καί σκιρτώντες μετ’ ευφροσύνης, ηγάλλοντο διά τό καινόν καί παράδοξον• επειδή όχι μόνον τούς έβλεπον τούς Ισμαηλίτας φεύγοντας, αλλά καί τά υπάρχοντα αύτών ελαφυραγώγησαν• εκείνοι δέ καί ενώ έφευγον, αναφανδόν ωμολόγουν, ότι από τινα σεβάσμιον μοναχόν, δηλαδή τόν Σπυρίδωνα, ός τις άνεφάνη εις τόν αιθέρα μέ ένδοξον στόλον στρατιάς ουρανίου, ετράπησαν εις ταχυτάτην φυγήν. Έδραμον δέ πάντες μετ’ ευλαβείας, εις τόν τού αγίου ναό ν, δοξάσαντες τόν Θεόν καί ευχαριστούντες τόν Ιεράρχην».
Η πολιορκία των Τούρκων, που άρχισε στις 24 Ιουνίου, έληξε τα ξημερώματα της 11ης Αυγούστου του 1716, με θαυματουργική επέμβαση του Αγίου Σπυρίδωνος, αφού, καθόλη τη νύχτα της 10ης Αυγούστου, ο Άγιος, ο οποίος κατάγεται από την πατρίδα μας Κύπρο, με την παρουσία αγγελικών δυνάμεων, κατατρόπωνε τους εχθρούς. Το θαυμαστό αυτό σημείο της Χάρης του Θεού ανάγκασε τους Ενετούς να αναγνωρίσουν τον Άγιο ως ελευθερωτή της Κέρκυρας. Κατόπιν, με απόφαση του Βενετού Γενικού Καπιτάνου Ανδρέου Πιζάνη, καθιερώθηκε όπως κατά την 11η Αυγούστου να γίνεται Λιτανεία του ιερού σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνος, πολιούχου της Κέρκυρας.