“Κάποτε τον ρώτησα: «Γέροντα, αυτή η ψυχοσωματική έλξη που αναπτύσσεται ανάμεσα στον άνδρα και στη γυναίκα, είναι δαιμονική;». Και μου απάντησε: «Άλλοτε ναι, άλλοτε όχι. Εξαρτάται».
Σε επόμενη συνάντησή μας, επανήλθα στο θέμα και μου απάντησε πιο συγκεκριμένα: «Ξέρεις, αυτό που ονομάζουν ευτυχία μέσα στον γάμο υπάρχει, αλλά απαιτεί μία προϋπόθεση: να έχουν αποκτήσει οι σύζυγοι πνευματική περιουσία, αγαπώντας τον Χριστό και τηρώντας τις εντολές του. Έτσι θα φθάσουν να αγαπιούνται αληθινά μεταξύ τους και να είναι ευτυχισμένοι. Διαφορετικά, θα είναι ψυχικά πτωχοί, δε θα μπορούν να δώσουν αγάπη και θα έχουν δαιμονικά προβλήματα, που θα τους κάνουν δυστυχισμένους».
Μια άλλη φορά ήταν παραστατικός. Τον ρώτησα: «Γέροντα, έχεις ακούσει, ότι το πρόβλημα του ανικανοποίητου της αισθησιακής και συναισθηματικής επιθυμίας, ανάμεσα στα δύο φύλα, παραμένει άλυτο και το λύνει μόνο ο τάφος;». Ο Γέροντας αντέδρασε έντονα: «Όχι, μωρέ, μην το λες πρόβλημα. Να, είναι έτσι». Και έκανε με την παλάμη και τα δάκτυλά του μια χαρακτηριστική κίνηση πάνω στην κουβέρτα του κρεβατιού του, που έδειχνε κάτι να κινείται προς τα εμπρός έρποντας, μετά ν’ αρχίζει λίγο-λίγο ν’ απογειώνεται και τελικά να ανυψώνεται στον ουρανό. Η εικόνα που έδωσε ήταν τελείως αντίθετη από εκείνη που δίνουν οι ρομαντικές περιγραφές εκστατικών ερώτων, που ξεκινούν από πολύ ψηλά, χάνουν ύψος σιγά-σιγά και προσγειώνονται ανώμαλα τελικά. Η εικόνα του Γέροντα, συνδεόταν άμεσα με την “πνευματική περιουσία”, της οποίας η ύπαρξη ή η απουσία, δημιουργεί ανάλογα την ανοδική ή την καθοδική πορεία”.
*Ανθολόγιο Συμβουλών Γέροντος Πορφυρίου, σ.191-192
