Ο νους του Γέροντα Παΐσιου ταξίδευε αστραπιαία προς την προσευχή κι εκεί έμενε για πολύ. Τίποτε δεν ήταν δυνατόν να του αποσπάσει την προσοχή. Ασφαλώς, ούτε κι ένα τσίμπημα από σκορπιό.
Συνέβη κι αυτό ενώ προσευχόταν ο Γέροντας. Τον τσίμπησε σκορπιός, μα δεν έδωσε σημασία.
Τις φορές που ταξίδευε με αυτοκίνητο ή βρισκόταν με άλλους, μέσα του έλεγε την ευχή, «απορροφάτο όλος από τον Θεό, γινόταν ένα με Αυτόν». Τούτο μαρτύρησε το περιβάλλον του.
«Εγώ στην ηλικία σου είχα κάθε βράδυ πανηγύρι», είπε κάποια στιγμή σ’ έναν νεαρό, αναφερόμενος στη νυχτερινή του προσευχή..
*+ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΙΣΑΑΚ, ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2004, σ. 495 κ.ε.
