Παρακλητικός Κανών εις τον εν Οσίοις Πατέρα ημώνΕυμένιο τον Κρητά εν Αθήνα Εκλάψαντα
Ποίημα Δρos Χαραλάμπους Μ. Μπούσια – Μ. Υμνογράφου της των Αλεξανδρέων Εκκλησία
ΑΓΙΟΣ ΕΥΜΕΝΙΟΣ: Ευλογήσαντος του ιερέως αρχόμεθα άναγινώσκοντες τον ΡΜΒ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησιν μου εν τή αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνη σου και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιον σου, πας ζων.
Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισε με εν σκοτεινοίς, ως νεκρούς αιώνος και ηκηδίασεν επ εμέ τό πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών Σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γη άνυδρος Σοι.
Ταχύ εισάκουσον μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μή αποστρέψης το πρόσωπον σου απ εμού και ομοιωθήσομαι τοίς καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μου το πρωΐ το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα. Γνώρισον μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, ότι πρός
Σέ ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς Σέ κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιειν το θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου. Τό Πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία, ένεκεν του ονόματος Σου, Κύριε, ζήσεις με. εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως τήν ψυχήν μου και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. Καί απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμί.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Εξομολογείσθε τω Κυρίω, και επικαλείσθε το όνομα το άγιον αυτού.Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
στιχ. β. Πάντα τα έθνη εκύκλωσαν με και το ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
στιχ. γ. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών. Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
και το εξής Ήχος δ΄. ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Συναγαλλόμενον παμφώτοις Αγγέλοις και παριστάμενον Χριστώ τώευσπλάγχνω, πατέρα ευσυμπάθητον, προστάτην λεπρών και καμνόντων μέλψωμεν, κατακεκοσμημένον μαργαρίταις νήψεως και σαλότητος
τρόποις, θεοειδή Ευμένιον, λιτάς τας διαθέρμους αυτού εξαιτούμενοι. Δόξα. το αυτό. και νυν. Θεοτοκίον.
ου σιωπήσομεν ποτέ, Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι. Ει μή γαρ συ προίστασο πρεσβεύουσα τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων ; τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους ; ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σου σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.
Είτα ο Ν (50) Ψαλμός.
Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος τών οικτιρμών σου, εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν
μου εγώ γινώσκω και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι δια παντός. Σοί μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με και υπέρ χιόνα
λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από τών αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου. μη απορρίψης με από του προσώπου σου και το Πνεύμα Σου το Άγιον μη αντανέλης απ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν τού σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τάς οδούς σου και ασεβείς επί σε επιστρέψουσιν. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου τήνδικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν,
ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την σιων και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν καί ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους. και ο Κανών, ου η Ακροστιχίς Ευμένιε συμπαθές, πρέσβευε υπέρ ημών. Χ.
Ωδή α΄. Ήχος πλ. δ΄. Υγράν διοδεύσας.
Ευμένιε, πάτερ θεοειδές, νεόφωτον άστρον, ταπεινώσεως και ευχής, Χριστόν σοις ικέταις ευμενίζου, τοις ανυμνούσι τιμίους καμάτους σου. Υπέρτιμος όλβος ως αρετής, Ευμένιε μάκαρ, και θησαύρισμα τιμαλφές,
πιστών απλανούς ποδηγεσίας, προς σωτηρίαν ημάς χειραγώγησον. Μυρίπνοον λείριον Εθιάς, του Μονοφατσίου, εν τη Κρήτη πάτερ σεπτέ, Ευμένιε ήδυνον ευχαίς σου, αδιαλείπτοις τους σοι καταφεύγοντας.
Θεοτοκίον.
Επάκουσον πάντων ως αγαθή, δεήσεων Μήτερ, αιτουμένων σην αρωγήν, και σκέπην και θείαν μεσιτίαν προς τον υιον σου, Θεόν τον ευίλατον.
Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.
Νεοπύρσευτον σέλας της του Χριστού πίστεως, ηύγασας Ευμένιε μάκαρ, σοις αναλώμασι, Νοσοκομείον σεμνέ, των λοιμωδών νοσημάτων, νυν ο λύων ζόφωσιν, νόσων προσφύγων σου. Ιερέων λαμπρότης πανευλαβών πρόσδεξαι, τας ημών θερμάς ικεσίας, πάτερ Ευμένιε, και προς τον πάντων Θεόν, αυτάς προσάγαγε, μάκαρ, ίνα πάντες εύρωμεν, άμετρον έλεος.
Εξεφαύλισας μήνιν του πονηρού όπλοις σου, προσευχής και βίου αμέμπτου, πάτερ Ευμένιε, ο δυσωπείν τον Χριστόν, χάριν ευρών καθ εκάστην, δούναι πάσιν άνωθεν ρώσιν και δύναμιν. Θεοτοκίον.
Σκέπε δούλους σου Μήτερ τους σε λαμπρώς μέλποντας, δόξης σου εξ ύψους αρρήτου, Θεογεννήτρια, του Ευμενίου λιταίς, ευαρεστήσαντος βίω, ακραιφνεί τω Τόκω σου, παντελεήμονι. Ευμένιε, των ευλαβών Ιερέων η κοσμιότης, Νικηφόρου, του εν λεπροίς
οσίου διάκονε, Θεόν ευμενίζου τοις σε τιμώσι. Επίβλεψον εν ευμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν τού σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Μονής Κουδουμά ο ένοικος Ευμένιε, βλαστέ Εθιάς και Αθηνών διάκοσμε, ιερεύ πανόσιε, Νικηφόρου Οσίου διάκονε, και οδηγέ πιστών πνευματικέ, προς νήψιν ευλόγει τους τιμώντάς σε.
Ωδή δ΄. Εισακήκοα, Κύριε.
Υπερεύχου Ευμένιε, των εκδεχομένων τας ικεσίας σου, προς τόν Ύψιστον ον πόνοις σου, νυχθημέροις πάτερ εμεγάλυνας. Μετανοίας Ευμένιε, δείξόν μοι τας τρίβους άσπερ διήνυσας, αρετής προς ολοκλήρωσιν, και αγγέλοις ένδοξον συνοίκησιν.
Πράϋνόν μου σκιρτήματα, της σαρκός Ευμένιε πανσεβάσμιε, ο σταυρώσας πάθη σώματος, συν ταις αμαρτίαις θεία χάριτι. Θεοτοκίον.
Αγλαόμορφε Δέσποινα, Ευμενίου σκέπη και καταφύγιον, Κουδουμιανή πανάχραντε, περιφρούρει πάντας τους οικέτας σου.
Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς.
Θλίψεων ημάς, λυπηρών και περιστάσεων, ρύσαι πάντας τούς προστρέχοντας τη ση, αντιλήψει χαριτόβρυτε Ευμένιε. Έμπλησον χαράς, τον εν θλίψεσιν Ευμένιε, και στενώσεσιν ικέτην σου θερμόν, Λοιμωδών, Νοσοκομείου αγαλλίαμα. Σκεύος ιερόν, Θείας Χάριτος Ευμένιε, ρυπτικαίς σου ικεσίαις προς Θεόν,
ρύπον κάθαρον ημών παθών και θλίψεων. Θεοτοκίον.
Πέμψον οχετούς, σης ετοίμης αντιλήψεως, Ευμενίου παρακλήσεσι σεπταίς, ευσεβέσι, Μητροάρθενε πανάχραντε.
Ωδή στ΄. την δέησιν.
Ρωννύμενοι, εκ της ενοικούσης σοι, Θείας Χάριτος Ευμένιε μάκαρ, οι αλγεινώς ασθενούντες τιμώμεν, την σην προς πάντας νοσούντας συμπάθειαν, ο δι ευχής θεραπευθείς, εκ λοιμώδους σεπτέ αρρωστήματος. εν κλύδωσι, βίου τοις προσφεύγουσι, τη ση χάριτι Ευμένιε πάτερ, οδήγει πρός γαληνότατον όρμον, της ηρεμίας χαράς και ανέσεως, πνευματικής σαίς προς Θεόν, διαθέρμοις τρισμάκαρ δεήσεσι.
Συνέτισον, πάντας και αγίασον, τους τιμώντας σην υπέρτιμον μνήμην, ευσυμπαθές των λεπρών υπηρέτα, και Νικηφόρου Ευμένιε σύσκηνε, Νοσοκομείου Λοιμωδών, ιερεύ νοσημάτων θειότατε. Θεοτοκίον.
Βοήθεια, ταχινή των δούλων σου, εν ανάγκαις Θεοτόκε Παρθένε, σπεύσον ημίν εν κακώσεσι βίου, και συμφοραίς και δειναίς περιστάσεσιν, ως συμπαθής δούλοις τοις σοις, βοηθήσαι πανύμνητε Δέσποινα. Ευμένιε, των ευλαβών Ιερέων η κοσμιότης, Νικηφόρου του εν λεπροίς οσίου διάκονε, Θεόν ευμενίζου τοις σε τιμώσι.
Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως επ εσχάτων των ημερών τεκούσα, δυσώπησον ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον.
Ήχος β΄. τοις των αιμάτων σου.
Ευσυμπαθώς προς πιστούς διακείμενε, δεινώς αλγούντας Ευμένιε Όσιε, ο τού λεπρού Νικηφόρου ομόζηλος, της αρετής και ανάγκης διάκονος, εν υγιεία συντήρει σους πρόσφυγας.
Προκείμενον. Ήχος δ΄.
Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του Οσίου Αυτού.
Στίχος. Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού.
Ευαγγέλιον εκ του Κατά Λουκάν (κεφ. στ΄ 17 22 ).
τω καιρώ εκείνω, έστη ο Ιησούς επί τόπου πεδινού, και όχλος μαθητών αυτού, και πλήθος πολύ του λαού από πάσης της Ιουδαίας καί Ιερουσαλήμ και της παραλίου Τύρου και Σιδώνος, οι ήλθον ακούσαι
αυτού, και ιαθήναι από των νόσων αυτών, και οι οχλούμενοι από πνευμάτων ακαθάρτων, και εθεραπεύοντο. και πας ο όχλος εζήτει άπτεσθαι αυτού ότι δύναμις παρ αυτού εξήρχετο, και ιάτο πάντας. Καί
αυτός, επάρας τους οφθαλμούς αυτού εις τους Μαθητάς αυτού, έλεγε Μακάριοι οι πτωχοί, ότι υμετέρα εστίν η βασιλεία του Θεού. Μακάριοι οι πεινώντες νυν, ότι χορτασθήσεσθε. Μακάριοι οι κλαίοντες νυν, ότι
γελάσετε. Μακάριοί εστε, όταν μισήσωσιν υμάς οι άνθρωποι, και όταν
αφορίσωσιν υμάς, και ονειδίσωσι, και εκβάλωσι το όνομα υμών ως πονηρόν, ένεκα του Υιού του ανθρώπου. Χαίρετε εν εκείνη τη ημέρα καί σκιρτήσατε ιδού γαρ ο μισθός υμών πολύς εν τω ουρανώ.
Δόξα. ταις του σου Οσίου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη τών εμών εγκλημάτων. και νυν. ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη τών εμών εγκλημάτων.
Ιδιόμελον.Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι.
Στίχος. Ελεήμον, ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά τό πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου. Όσιε Ευμένιε, χαίρε, βλαστέ Κρητονήσου, Ιερεύ θειότατε, δι ον Αστερούσια επαγάλλονται, διακονία σου προς δεινώς αλγούντας Λοιμωδών χαίρει το ίδρυμα νόσων, πανεύφημε, εν Αθήναις και ο χριστώνυμος λαός ποδηγεσία σου απλανεί υμνεί ευφραινόμενος σην αγίαν μνήμην, ην πάντες καταστέφοντες ωδαίς ευτάκτοις απεκδεχόμεθα προς Θεόν πρεσβείας σου. Σώσον, ο Θεός, τον λαόν Σου
Ωδή ζ΄. οι εκ της Ιουδαίας.
Εργαστήριον θείον σεαυτόν ο ποιήσας ευχής και νήψεως, Ευμένιε μετέστης, προς δόμους ουρανίους, ικετεύων τον Κύριον, ρώσιν ημίν παρασχείν, τοις αλγεινώς νοσούσι. Βελεμνών του Βελίαρ ασινείς διατήρει ημάς Ευμένιε, α προσευχή συντόνω, επάτησας νηστεία, και παννύχοις σου στάσεσιν, εγκρατευτά θεαυγές, δοχείον Παρακλήτου.
Εκδυσώπει απαύστως τον Χριστόν δούναι πάσι πιστοίς υγίειαν, Ευμένιε θεόφρον, συν θείω Νικηφόρω, ω καλώς διηκόνησας, των νόσων τών λοιμικών, εν τω Νοσοκομείω.
Θεοτοκίον.
Υπερύμνητε Μήτερ ελεούσα Παρθένε Θεογεννήτρια, Οσίου Ευμενίου, λιταίς θεοπειθέσι, τα ελέη κατάπεμψον, ημίν πλουσίως αγνή, Υιού μονογενούς σου.
Ωδή η΄. τον Βασιλέα.
Πιστών εν μάχαις, κατά δεινού βροτοκτόνου, παραστάτης Ευμένιε πέλεις, ο αυτού πατήσας, οφρύν την επηρμένην. Εύθυνον τρίβους, των ευλαβώς σε υμνούντων, ο βαδίσας Ευμένιε μάκαρ, ατραπόν εν βίω, στενήν και τεθλιμμένην. Ροάς δακρύων, ημών απόσμηξον μάκτρω, σης αγάπης Ευμένιε θείε, ο διακονήσας, λεπροίς και παρειμένοις. Θεοτοκίον.
Ηγιασμένε, ναέ αγνείας Παρθένε, δείξον πάντας ναούς σους ικέτας, σωφροσύνης Μήτερ, και ήθους παναρίστου.
Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
μη παύση τον Σωτήρα, δυσωπών απαύστως, υπέρ ημών σε τιμώντων Ευμένιε, ιερουργέ μυστηρίων άχράντων ένθεε. ως ένθερμον μεσίτην, προς Θεόν των όλων, προβάλλομέν σε απαύστως Ευμένιε, συν Νικηφόρω, προθύμως ω διηκόνησας. νυν ύμνοις μελιρρύτοις, σε ανευφημούμεν, ως ταπεινών ιερέων ωράϊσμα, πάσι δωρούμενον χάριν, την σην Ευμένιε. Θεοτοκίον.
Χαρίτων μυροθήκη, Κεχαριτωμένη, τη ευωδία της σκέπης σου εύφρανον, και αντιλήψεως θείας τους σε γεραίροντας.
Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον καί παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. την τιμιωτέραν τών Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως
Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν. και τα παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαίροις ο εκλάμψας αρτιφανώς, αρωγή προς πέλας, εν τοις πόνοις υπομονή, άκρα ταπεινώσει και αρετή εχέφρον, Ευμένιε πατέρων νέων υπόδειγμα. Χαίρε ευσυμπάθητε λειτουργέ, του Νοσοκομείου, νοσημάτων τών
λοιμικών, χαίροις Νικηφόρω ο καθυπηρετήσας, εκ λέπρας τω νοσούντι μάκαρ Ευμένιε.
Χαίροις θείον βλάστημα Εθιάς, Κουδουμά Σεμνείον, ιατρείον ο ανευρών, χαίροις του Νικήτα Μονής του μεγαλάθλου, ο μοναστής και κλέος Κρήτης Ευμένιε.
Χαίροις, ταπεινώσεως ακρεμών, αρετής πυξίον, ο χαρίεις και προσηνής, χαίροις, ο τον Κτίστην ημίν εξευμενίζων, τοις σε υμνολογούσι μάκαρ Ευμένιε.
Σκέπε και αγίαζε ακλινώς, τους εξαιτουμένους, τας πρεσβείας σου πρός
Θεόν, Ιερέων εύχος, Ευμένιε παμμάκαρ, συν Νικηφόρω θείω ώ
υπηρέτησας.
Χάριν σου κατάπεμψον εφ ημάς, σε ανευφημούντας, ιατήρα ως αλγεινών, νοσημάτων πάτερ Ευμένιε χαρίτων, ως ουρανίων βάθρον αδιασάλευτον. Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η
δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις τό σωθήναι ημάς. το Τρισάγιον
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (τρις).
Δόξα Πατρί, και υιω, και αγίω Πνεύματι, και νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία τριας, ελέησον ημάς Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τάς ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου. Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον. Δόξα Πατρί
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου ελθέτω η βασιλεία σου γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης. τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον και άφες ημίν τά
οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών και μή εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Ότι σου εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα του Πατρός και τού Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας τών αιώνων. και τα Τροπάρια ταύτα.
Ήχος πλ. β΄.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γαρ απολογίας απορούντες, ταύτην σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.
Δόξα. Κύριε ελέησον ημάς, επί σοι γαρ πεποίθαμεν. μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών. αλλ επίβλεψον και νυν ως εύσπλαχνος καί λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών. συ γαρ ει Θεός ημών και ημείς λαός σου, πάντες έργα χειρών σου και το όνομά σου επικεκλήμεθα. και νυν.
της ευσπλαχνίας την πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις σε μη αστοχήσομεν, ρυσθείημεν δια σου των περιστάσεων Σύ γαρ η σωτηρία του γένους των Χριστιανών.
και το Απολυτίκιον Ήχος πλ. α΄. τον συνάναρχον Λόγον.
Παρακλήτορα θείον των εν τοις κλύδωσι, τον αρωγόν εν ανάγκαις, καί ποδηγόν απλανή, προς ευσέβειαν λαού εγκωμιάσωμεν, ύμνοις, Ευμένιον παθών, ως ομόζηλον ιωβ,
πνευμάτων κακών διώκτην, και ευμενέστατον πρέσβυν, ημών προς Κύριον τον εύσπλαγχνον.
Εκτενής και Απόλυσις, μεθ ην ψάλλομεν το εξής
Ήχος β΄. Ότε εκ του Ξύλου.
Δεύτε φιλοσίων η πληθύς, ύμνων καταστέψωμεν ρόδοις, τον του Θεού εκλεκτόν, ταπεινόν Ευμένιον, τον ιλαρώτατον, Ιερέα και σύσκηνον, λεπρού Νικηφόρου, του οσίου κράζοντες Επιδαψίλευσον, πάσιν υμνηταίς
σου σην χάριν, ρώσιν και υγίειαν άμφω, ταις θεοπειθέσι σου δεήσεσι. Δέσποινα, πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως. την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου. δι ευχών των αγίων πατέρων ημών,
Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.
