Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης – Παρακλητικός Κανόνας
Ευλογήσαντος τοϋ ίερέως άρχόμεθα άναγινώσκοντες τον ΡΜΒ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εισάκουσον τής προσευχής μου, ενώτισαι τήν δέησίν μου εν τή αληθεία Σου, εισάκουσον μου εν τή δικαιοσύνη Σου καί μή εισέλθης εις κρίσιν μετά τού δούλου Σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν Σου, πάς ζών. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός τήν ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γήν τήν ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς, ως νεκρούς αιώνος καί ηκηδίασεν επ εμέ τό πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοίς έργοις Σου, εν ποιήμασι τών χειρών Σου εμελέτων. Διεπέτασα πρός Σέ τάς χείρας μου, η ψυχή μου ως γή άνυδρός Σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε τό πνεύμα μου. Μή αποστρέψης τό πρόσωπόν Σου απ εμού καί ομοιωθήσομαι τοίς καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μου τό πρωΐ τό έλεός Σου, ότι επί Σοί ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν ή πορεύσομαι, ότι πρός Σέ ήρα τήν ψυχήν μου. Εξελού με εκ τών εχθρών μου, Κύριε, πρός Σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τού ποιείν τό θέλημά Σου, ότι Σύ εί ο Θεός μου. Τό Πνεύμα Σου τό αγαθόν οδηγήσει με εν γή ευθεία, ένεκεν τού ονόματός Σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τή δικαιοσύνη Σου εξάξεις εκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί εν τώ ελέει Σου εξολοθρεύσεις τούς εχθρούς μου. Καί απολείς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος Σου ειμί.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος α. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό ονομα τό άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος β. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με, καί τώ ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος γ. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, καί έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Είτα τά παρόντα τροπάρια.
Ήχος δ/. Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ.
Θεολαμπέστατε Αρσένιε πάτερ, Καππαδοκίας ευωδέστατον άνθος, καί Εκκλησίας μέγιστε ευχέτα πρός Χριστόν, ύψωσον τάς χειράς σου καί κατάγαγε χάριν, τού αγίου Πνεύματος, εις ψυχάς αιτουμένων, τήν πατρικήν καί ζώσάν σου ευχήν, καί προσκυνούντων, σά πάνσεπτα λείψανα.
Δόξα. Καί νύν. Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσωμέν ποτε, Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι· ει μή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; τίς δέ διεφύλαξεν έως νύν ελευθέρους; ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σού· σούς γάρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.
Ψαλμός Ν/(50)
Ελέησόν με, ο Θεός, κατά τό μέγα έλεός Σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών Σου, εξάλειψον τό ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι διά παντός. Σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν Σου εποίησα, όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις Σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί Σε. Ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας, τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας Σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι, πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν καί ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον τό πρόσωπόν Σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου. Μή απορρίψης με από τού προσώπου Σου καί τό Πνεύμα Σου τό Άγιον μή αντανέλης απ εμού. Απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου Σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τάς οδούς Σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός τής σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν Σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα άν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τή ευδοκία Σου τήν Σιών καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν καί ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.
καί ο Κανών, ού η ακροστιχίς·
«Αρσένιε, αίροις αφ’ημών ταχύ άπαν πάθος. Αθανάσιος».
Ήχος πλ. δ/.Ωδή α/. Υγράν διοδεύσας.
Αρσένιε πάτερ θαυματουργέ, ταμείον αγάπης, σού δεόμεθα εκ ψυχής, ευχαίς σου αγίαις πρός Δεσπότην, παθών ποικίλων ημάς τάχει λύτρωσαι.
Ρευμάτων ως σέσωσαι ποταμού, τού Τροπαιοφόρου, Γεωργίου τή αρωγή, διό πνιγομένους βίου ζάλαις, ημάς διάσωσον πάτερ Αρσένιε.
Συνέσει κεκόσμησαι εκ παιδός, γενόμενος οίκος, χαρισμάτων τών θεϊκών, ών δείξον Αρσένιε μετόχους, καί τούς πιστώς σε αιτούντας εκάστοτε.
Θεοτοκίον.
Ελέησον κόσμον ώ Αγαθή, τόν Κύριον πάντων, εκμειλίσσουσα μητρικώς, καί πρόβαλε θείον συνευχέτην, τόν Καππαδόκην Αρσένιον Δέσποινα.
Ωδή γ/. Ουρανίας αψίδος.
Νικητής ανεφάνης κατά παθών Όσιε, κατά τούς αρχαίους οσίους αγωνισάμενος· όθεν ανάδειξον στεφανηφόρους, ώ Πάτερ, πάντας τούς προστρέχοντας τή μεσιτεία σου.
Ιερεύς χριστοφόρος, καί ασκητής μέγιστος, έφυς αγιώτατε Πάτερ, νηστεύων πάντοτε, χείρας ούν έπαρον, πρός τόν Φιλάνθρωπον όπως, δώ αυτού βοήθειαν πάσι τοίς χρήζουσι.
Ελεήμων καρδία καί ιατρός άριστος, εγεγόνεις Πάτερ Φαράσοις, πάντας ιώμενος, θείαις εντεύξεσιν, όθεν καρκίνου τό πάθος ίασαι δυσίατον, τών προσπιπτόντων σοι.
Θεοτοκίον.
Από πτώσεων Μήτερ, αμαρτιών φύλαξον πάντας τούς τιμώντάς σε πόθω, ως διεφύλαξας κλεινόν Αρσένιον ποτέ εξ ύψους πεσόντα, καί τή πέτρα στήριξον Χριστού τούς δούλους σου.
Διάσωσον από παντοίων κινδύνων ψυχών σωμάτων, τούς ειλικρινώς σοι προστρέχοντας Όσιε, καί δίδου πάσι δαψιλώς, αιτημάτων τήν λύσιν.
Επίβλεψον εν ευμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, επί τήν εμήν χαλεπήν τού σώματος κάκωσιν, καί ίασαι τής ψυχής μου τό άλγος.
Αίτησις καί το Κάθισμα.
Ήχος β/. Πρεσβεία θερμή.
Κλοιώ τών παθών, Αρσένιε βαρούμενοι, φωνήν ισχυράν αφίεμέν σοι λέγοντες· τάς ψυχάς καί τά σώματα ίασαι, καί ενδυνάμωσον ημάς οδόν τού Κυρίου πορεύεσθαι.
Ωδή δ/. Εισακήκοα, Κύριε.
Ιερώς με αξίωσον, Πάτερ, αναφέρειν ευχάς πρός Κύριον, ως εν σάκκω σύ προσήγαγες, καί σποδώ ποιμνίου σου αιτήματα.
Ρυπωθείσαν απόπλυνον, τήν ψυχήν μου Όσιε ταίς πρεσβείαις σου, καί αξίωσον τό θέλημα εκτελείν Κυρίου τό πανάγιον.
Ο εχθρός εκπειράζει με, όν περ αποδίωξον οσιώτατε, ως τής ποίμνης σου εδίωκες, τή ευχών σφενδόνη τούς εχθραίνοντας.
Θεοτοκίον.
Ίασαί με Πανάμωμε, πάσχοντα κατάμφω καί οδυνώμενον, η τεκούσα τόν αθάνατον ιατρόν Χριστόν τόν παντοδύναμον.
Ωδή ε/. Φώτισον ημάς.
Σκέπασον ημάς ταίς πρεσβείαις σου Αρσένιε, ως τών Φαράσων κώμην έσκεπες, ταίς μυστικαίς σου αγωγαίς καί άθλοις πνεύματος.
Άσκησιν αγνήν αγαπάν ημάς αξίωσον, δι ής παθών ψυχή καθαίρεται καί τώ Κυρίω ομοιούται ώ Αρσένιε.
Φαίδρυνον ημάς τούς τιμώντάς σε Αρσένιε, καί θλιβομένους βίου πράγμασι, τή κοινωνία τών Αγίων παρακάλεσον.
Θεοτοκίον.
Ήλθεν εφ ημάς σκαιωρία Παναμώμητε, εν ή αιτούμεθα πρεσβείας σου καί Αρσενίου σου ικέτου τήν συνέργειαν.
Ωδή /. Τήν δέησιν.
Μαραίνεται τών ψυχών η δύναμις καί καρδίας παραλύει ο τόνος εκ πειρασμών τών ποικίλων ώ Πάτερ, διό ευχαίς σου ανάστησον τάχιστα, ως ήγειρας τούς εξ ετών παραλύτους τρισμάκαρ Αρσένιε.
Ωδήγησας λογικά σου πρόβατα πρός Χριστόν εν τοίς Φαράσοις θεόφρον, λόγοις σεπτοίς καί τώ θείω σου βίω, ώσπερ κηρός εξ αγάπης τηκόμενος, οδήγησον ούν καί ημάς πρός αυτόν πλανωμένους Αρσένιε.
Νεάζοντα διετήρεις, Όσιε, θείον έρωτα εν όλω τώ βίω, όθεν ημών τάς ψυγείσας καρδίας εκ προσβολών τού αλάστορος πύρωσον, καί δείξον πάντας κοινωνούς τής σής δόξης Αρσένιε πάντιμε.
Θεοτοκίον.
Τών δούλων σου τάς φωνάς επάκουσον, ως ταχύ γοργοϋπήκοε Κόρη, καί σού Υιού καί Δεσπότου εξαίτει τήν οξυτάτην καί θείαν βοήθειαν, καί πού ει μή πρός σέ αγνή, τάς ελπίδας ημών παραθώμεθα;
Διάσωσον από παντοίων κινδύνων ψυχών σωμάτων, τούς ειλικρινώς σοι προστρέχοντας Όσιε, καί δίδου πάσι δαψιλώς, αιτημάτων τήν λύσιν.
Άχραντε, η διά λόγου τόν Λόγον ανερμηνεύτως επ εσχάτων τών ημερών τεκούσα, δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις καί τό Κοντάκιον.
Ήχος β/. Προστασία τών Χριστιανών.
Ως Χριστόν αγαπήσας Αρσένιε, τής αγάπης εργάτης γεγένησαι, πάσι πάτερ τών αιτουμένων λύσιν χορηγών, διό πρόφθσον καί νύν ημών, τούς πειρασμούς τού πονηρού ως αράχνην διάλυσον· όπως πανευγνωμόνως ύμνον ευχαριστίας αποδιδώμέν σοι σοφέ, προσκυνούντές σου τά λείψανα.
Προκείμενον
Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος τού οσίου αυτού. (δίς)
Στίχ. Μακάριος ανήρ ο φοβούμενος τόν Κύριον.
Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος τού οσίου αυτού.
Ευαγγέλιον Εκ τού κατά Λουκάν (Λουκ. 6:17-23)
Τώ καιρώ εκείνω, έστη ο Ιησούς επί τόπου πεδινού, καί όχλος μαθητών αυτού, καί πλήθος πολύ τού λαού από πάσης τής Ιουδαίας καί Ιερουσαλήμ καί τής παραλίου Τύρου καί Σιδώνος, οί ήλθον ακούσαι αυτού καί ιαθήναι από τών νόσων αυτών, καί οι οχλούμενοι υπό πνευμάτων ακαθάρτων, καί εθεραπεύοντο. Καί πάς ο όχλος εζήτει άπτεσθαι αυτού, ότι δύναμις παρ αυτού εξήρχετο καί ιάτο πάντας. Καί αυτός επάρας τούς οφθαλμούς αυτού εις τούς μαθητάς αυτού, έλεγεν· «Μακάριοι οι πτωχοί, ότι υμετέρα εστίν η βασιλεία τού Θεού. Μακάριοι οι πεινώντες νύν, ότι χορτασθήσεσθε. Μακάριοι οι κλαίοντες νύν, ότι γελάσετε. Μακάριοί εστε όταν μισήσωσιν υμάς οι άνθρωποι, καί όταν αφορίσωσιν υμάς καί ονειδίσωσιν καί εκβάλωσιν τό όνομα υμών ως πονηρόν ένεκα τού Υιού τού ανθρώπου. Χάρητε εν εκείνη τή ημέρα καί σκιρτήσατε· ιδού γάρ ο μισθός υμών πολύς εν τώ ουρανώ».
Δόξα.
Ταίς τού σού Οσίου πρεσβείαις, ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη τών εμών εγκλημάτων.
Καί νύν.
Ταίς τής Θεοτόκου πρεσβείαις, ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη τών εμών εγκλημάτων.
Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός, κατά τό μέγα έλεός σου
Ήχος πλ. β/. Όλην αποθέμενοι.
Ήλιε χριστόφωτε, Καππαδοκών θεία δόξα, ασκητών αγλάϊσμα, ιερέων καύχημα, πηγή άφθονος θαυμασίων όσιε, τώ Χριστώ πρεσβεύων μή ελλείπης υπέρ δούλων σου, τήν ικεσίαν σου αιτουμένων πάτερ Αρσένιε· παθών ψυχών καί σώματος ιλαρώς ημάς αξιώμενος· όπως σών λειψάνων τήν θήκην προσκυνώμεν ευλαβώς καί ευγνωμόνως δοξάζωμεν σέ τόν θαυμαστώσαντα.
Ο Σώσον, ο Θεός, τόν λαόν σου
Κύριε, ελέησον (ιβ/),
καί ψάλλομεν τάς λοιπάς ωδάς τού Κανόνος.
Ωδή ζ/. Οι εκ τής Ιουδαίας.
Ακατάπαυστον σχών σου εν τώ βίω τό εύχεσθαι Όσιε, καί νύν σύν τοίς Αγίοις εστώς μή διαλείπης ικετεύειν αείποτε υπέρ ημών τών πτωχών καί σέ τιμώντων πόθω.
Χρήμα έχων καί πλούτον τήν αδάπανον χάριν τού θείου Πνεύματος, εκάστω διεδίδως, ως φρόνιμος Κυρίου οικονόμος Αρσένιε, ήν καί ημίν δωρεάν παράσχοις φιλανθρώπως.
Υψηλά έργα πράττων, σεαυτόν εταπείνους πάτερ Αρσένιε, τήν δόξαν τώ Κυρίω διδούς ως ταπεινόφρων, όθεν δίδου ταπείνωσιν επαιρομένοις πολλά ημίν κατά Υψίστου.
Θεοτοκίον.
Αρσενίω ως ώφθης, σώ οσίω Παρθένε, καί νύν εμφάνιθι ψυχαίς τών σοί βοώντων τό χαίρε τού Αγγέλου, ίνα νέφη τών θλίψεων, διαλυθώσι Αγνή καί η χαρά εκλάμψη.
Ωδή η/. Τόν Βασιλέα.
Παίδων μητέρας τάς στειρευούσας, ευχαίς σου ως Αρσένιε πάτερ αποδείκνυς, ούτω ακαρπούσας ψυχάς δείξον εγκάρπους.
Αγίους Τόπους πανευλαβώς προσκυνήσας, τόπον θείον ψυχάς ημών ποήσαις, ταύταις θείαν χάριν Αρσένιε εδράζων.
Νοσσία ώσπερ όρνις συνάττει ώ Πάτερ, ηκολούθησας ποίμνη προσφυγούση, όθεν τούς πιστούς σοι προσφεύγοντας φυλάττοις.
Θεοτοκίον.
Παρθενομήτορ, η μυστικώς τόν σόν λάτριν εις τό Όρος τού Άθω αγαγούσα, πάντας αξιώσαις επουρανίου όρους.
Ωδή θ/. Κυρίως Θεοτόκον.
Ανατολήν φωτίσας, έδυς ως κομήτης εις νήσον Κέρκυραν πάτερ Αρσένιε, καθαγιάζων Ελλάδα τώ θείω σκήνει σου.
Θεράπευσον τά πάθη, τή τών σών λειψάνων ανεκφοιτήτω Αρσένιε χάριτι, πάντων τών πίστει τιμώντων τήν θείαν μνήμην σου.
Ομού σύν Παϊσίω τώ εκμιμητή σου, Χριστόν ικέτευε πάτερ Αρσένιε, όπως υμών οδηγίαις, τούτον δοξάσωμεν.
Σύ άνω σύν Αγίοις, πάτερ επαγάλλη, ημείς δέ κάτω εις γήν εξαιτούμεθα, τών πρεσβειών σου τήν χάριν, πάτερ Αρσένιε.
Θεοτοκίον.
Αξίωσον Παρθένε, σύν τώ Αρσενίω τώ Καππαδόκη, τής θείας συστάσεως, τούς ανυμνούντας απαύστως τά μεγαλείά σου.
Άξιόν εστιν ως αληθώς μακαρίζειν σε τήν Θεοτόκον, τήν αειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τού Θεού ημών. Τήν τιμιωτέραν τών Χερουβίμ καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφίμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον σέ μεγαλύνομεν.
και τα παρόντα Μεγαλυνάρια
Χαίροις Καππαδόκα θαυματουργέ, παλαιών Πατέρων κατά πάντα ο μιμητής, χαίρε καί προσδέχου αιτήσεις τών εκ πόθου, Αρσένιε, τιμώντων σά θεία λείψανα.
Όπου η σή μνήμη πανευλαβώς άγεται τρισμάκαρ, δός τήν χάριν σου εμφανώς, πάθη αφανίζων, Αρσένιε, σωμάτων, καί τήν Χριστού ειρήνην ψυχαίς δωρούμενος.
Εσχηκώς διάδοχον αρετών, όν ως βρέφος Πάτερ ανεγέννησας εν Χριστώ, τούτον καί συμπρέσβυν παράλαβε παμμάκαρ, τό μέγα κλέος Άθω, θείον Παΐσιον.
Τούτον τόν πανίερον καί σεπτόν οίκον δείξον, Πάτερ, κολυμβήθραν τού Σιλωάμ, νόσους τε παντοίας ιώμενον καί πάθη, ως σών λειψάνων μέρος, έχοντα Όσιε.
Πάσαι τών αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, αποστόλων η δωδεκάς, οι άγιοι πάντες μετά τής Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις τό σωθήναι ημάς.
Τό Τρισάγιον
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υιώ, καί αγίω Πνεύματι,
καί νύν, καί αεί, καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς Κύριε, ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ανομίας ημίν Άγιε, επίσκεψαι καί ίασαι τάς ασθενείας ημών, ένεκεν τού ονόματός σου.
Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί
Πάτερ ημών ο εν τοίς ουρανοίς, αγιασθήτω τό όνομά σου ελθέτω η βασιλεία σου γενηθήτω τό θέλημά σου, ως εν ουρανώ, καί επί τής γής. Τόν άρτον ημών τόν επιούσιον δός ημίν σήμερον καί άφες ημίν τά οφειλήματα ημών, ως καί ημείς αφίεμεν τοίς οφειλέταις ημών καί μή εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από τού πονηρού.
Ότι σού εστιν η βασιλεία καί η δύναμις καί η δόξα τού Πατρός καί τού Υιού καί
τού Αγίου Πνεύματος, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων.
καί τά Τροπάρια ταύτα. Ήχος πλ. β΄.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γάρ απολογίας απορούντες, ταύτην Σοι τήν ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.
Δόξα.
Κύριε ελέησον ημάς, επί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής τών ανομιών ημών. Αλλ επίβλεψον καί νύν ως εύσπλαχνος καί λύτρωσαι ημάς εκ τών εχθρών ημών. Σύ γάρ εί Θεός ημών καί ημείς λαός Σου, πάντες έργα χειρών Σου καί τό όνομά Σου επικεκλήμεθα.
Καί νύν.
Τής ευσπλαχνίας τήν πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις Σέ μή αστοχήσομεν, ρυσθείημεν διά Σού τών περιστάσεων Σύ γάρ η σωτηρία τού γένους τών Χριστιανών.
Καί τό Απολυτίκιον. Ήχος γ/. Θείας πίστεως.
Βίον ένθεον, καλώς ανύσας, σκεύος τίμιον τού Παρακλήτου, ανεδείχθης θεοφόρε Αρσένιε, καί τών θαυμάτων τήν χάριν δεξάμενος, πάσι παρέχεις ταχείαν βοήθειαν, Πάτερ Όσιε Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.
Εκτενής καί Απόλυσις, μεθ ήν ψάλλομεν τό εξής
Ήχος β/. Ότε εκ τού ξύλου.
Πάθεσι βαρούμενοι πολλοίς, σέ παρακαλούμεν θεόφρον πάτερ Αρσένιε, ίασαι νοσήματα καί άλγη σώματος, τής ψυχής δέ θεράπευσον ασθένειαν πάσαν, καί γονείς ανάδειξον τούς τούτο θέλοντας· σέ γάρ ο Δεσπότης τώ κόσμω μέγαν εχαρίσατο πρέσβυν καί θαυματουργίαις σε ετίμησε.
Δέσποινα, πρόσδεξαι τάς δεήσεις τών δούλων σου καί λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης καί θλίψεως.
Τήν πάσαν ελπίδα μου εις σέ ανατίθημι, Μήτερ τού Θεού, φύλαξόν με υπό τήν σκέπην σου.
Δι ευχών τών Αγίων Πατέρων ημών.
Κύριε Ιησού Χριστέ ό Θεός ημών έλέησον ημάς.
Αμήν.
Χαιρετισμοί εις τον Όσιο Αρσένιο τον Καππαδόκη
Ερμηνεία των 150 Ψαλμών ανά πάσα περίπτωση
