Κύριέ μου, ξεχειλίζω από ένα ανέκφραστο συναίσθημα,
που κορυφώνεται σε ψαλμό δοξολογίας αυτή την ώρα.
Πως να Σού πω αυτά που νιώθω;
Πως να μεταφράσω σε λόγια προσευχής
την ευγνωμοσύνη που κατακλύζει το εσωτερικό μου;
Σ’ ευχαριστώ για την περίοδο που πέρασε
και πριν λίγες μέρες τελείωσα το διάβασμα των εξετάσεων.
Μας έκανες «σκεπτόμενα όντα»,
να μπορούμε να συνθέτουμε ή να αναλύουμε,
να πετούμε στα φτερά του στοχασμού.
Σε δοξάζω, Μόνε Σοφέ Κύριε,
γιατί μας έδωσες τη δύναμη της σκέψης
και τη δυνατότητα να προσεγγίζουμε τη σοφία.
Μέσα απ’ τις σελίδες Φυσικής, Χημείας ή Φιλολογίας
αναδύεται ο ύμνος του ανθρωπίνου πνεύματος
προς το αιώνιο Πνεύμα Σου
και την άβυσσο της σοφίας Σου.
Θεέ μου, Σ’ ευχαριστώ που ευλόγησες τους κόπους μου
μέσα σ’ αυτή τη δύσκολη σχολική χρονιά.
Πως να Σε δοξάσω αξίως για τις δωρεές Σου;
Κάνε με κάθε μέρα να ζω πιο αληθινά.
Μεταμόρφωνε τη ζωή μου κι ανέβαζέ την
στο επίπεδο του πνευματικού και υπερφυσικού.
Πατέρα μου, νιώθω βαθειά χαρά
για όλα τα δώρα και τις ευεργεσίες Σου τη χρονιά αυτή.
Στις στιγμές της αδυναμίας μου με φτέρωνες
και μ’ έφερνες κοντά Σου και πάλι,
για να Σε ακούω
και να Σε ανακαλύπτω μέσα μου,
παρά τις καθημερινές φουρτούνες γύρω μου.
Υψώνω την καρδιά μου και Σε υμνώ
που με γλύτωνες από κάθε κίνδυνο.
Δεν ξεχνάω, Κύριε, τα άφθονα αγαθά
που μου χάρισες και τούτη τη χρονιά,
την υγεία του σώματός μου
προς ωφέλειαν της ψυχής μου.
Σ’ ευχαριστώ για όλα!
Αμήν!
