Προσευχή κατάλληλη για πριν την εξομολόγηση

Όμως πριν πάμε στην προσευχή ας μάθουμε γιατί είναι αναγκαία η εξομολόγηση σύμφωνα με τον γέροντα Ιωσήφ το Βατοπαιδινό αλλά και για όσους δεν γνωρίζουν ας δούμε τι είναι η γενική εξομολόγηση μέσα από τα λόγια του Αγίου Παϊσίου.

Τι είναι η γενική εξομολόγηση; – Άγιος Παΐσιος

– Γέροντα, την πρώτη φορά που θα πάει κανείς για εξομολόγηση, θα μιλήσει στον πνευματικό για όλη την προηγούμενη ζωή του;

– Την πρώτη φορά θα κάνει μια γενική εξομολόγηση. Όπως ο ασθενής, όταν μπει στο νοσοκομείο, δίνει το ιστορικό του, π.χ. λέει: «είχα μια πάθηση στους πνεύμονες, αλλά τώρα έχει περάσει, έχω κάνει μια εγχείρηση με ολική ή τοπική νάρκωση κ.λπ.», έτσι και στην πρώτη εξομολόγηση, ας προσπαθήσει κανείς να πει στον πνευματικό λεπτομέρειες από την ζωή του, και εκείνος θα βρει την πληγή, για να την θεραπεύσει.

Πολλές φορές ένα χτύπημα, που δεν του δίνεις σημασία, έχει ύστερα συνέπειες. Βέβαια, την πρώτη φορά που θα πάει στον πνευματικό, θα έχει να πει, ας υποθέσουμε, εκατό αμαρτίες. Την δεύτερη θα έχει να πει εκατόν δέκα, γιατί θα τον πολεμήσει περισσότερο ο διάβολος, επειδή εξομολογήθηκε και του χάλασε τη δουλειά. Την Τρίτη φορά μπορεί να πει εκατόν πενήντα, αλλά ύστερα θα ελαττώνεται συνέχεια ο αριθμός, μέχρι που θα πηγαίνει για εξομολόγηση και θα έχει να πει ελάχιστες αμαρτίες…

Γιατί είναι αναγκαία η εξομολόγηση; – Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινου

Η εξομολόγηση είναι το πρώτο στοιχείο της μετάνοιας.

Διάφορα χωρία της Γραφής αναφέρονται στην αναγκαιότητα της εξομολογήσεως, ως πρακτικού δείγματος μετάνοιας.

Με την εξομολόγηση αποκαλύπτει ο άνθρωπος την ηττοπάθειά του, την προδοσία και άρνηση των καθηκόντων του, από την οποία προήλθε η πτώση και η καταστροφή. Φανερώνει την υπαιτιότητά του και έτσι καταστρέφει τα μέσα και αίτια της συντριβής του και ολοκληρώνει την επιστροφή στους κόλπους του Πατέρα, που με την αμαρτία και την παράβαση διακόπηκε.

Κάθε παράβαση και παρακοή επιφέρει διπλή ενοχή στον άνθρωπο.

Και στο σώμα, με τις αισθήσεις, και στην ψυχή και το νου, από όπου ξεκινά η προδοσία. Με την εξομολόγηση θεραπεύει και τις δυο μορφές της ενοχής, αφού περιγράφει με ταπείνωση, ως δική του, την άρνηση και προδοσία.

Ούτε η εξομολόγηση γίνεται χωρίς μετάνοια, ούτε μετάνοια χωρίς εξομολόγηση. Είναι και τα δυο αχώριστα και απόλυτα μέσα σωτηρίας. Η κύρια αιτία της αποπλανήσεως του ανθρώπου είναι η λανθασμένη κρίση του νου.

Μετάνοια σημαίνει την επαναφορά του νου στη σωστή κρίση και χρήση των νοημάτων, ώστε να εκλείψει το παράλογο. Την πράξη αυτήν της ισορροπίας του ανθρώπου αποδέχτηκε η φιλανθρωπία του Θεού και έγινε το μεγαλύτερο δώρο Του στη φύση μας, αφού ξεπέσαμε από την πρώτη μας θεοείδεια.

Δεν πρέπει να παραμελούμε τη μετάνοια, αφού κατά το λόγο της Γραφής «τις καθαρός έσται από ρύπου, εάν μία ημέρα ο βίος αυτού επί της γης» (Ιώβ. 14,4-5).

…Το πένθος και τα δάκρυα είναι τα κυριότερα και επικερδέστερα εργαλεία της γνήσιας μετάνοιας και όσοι μετανοούν σωστά, ας μην τα αποχωρίζονται.

Προσευχή πριν την εξομολόγηση – Προσευχή Μετανοίας

Προσευχή Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ

«Δέσποτα, Κύριε του ουρανού και της γης, Βασιλεύ των αιώνων, ευδόκησε να ανοιχθεί και για μένα η θύρα της μετανοίας, ώστε με πόνο καρδιάς να προσεύχομαι σε Εσένα τον μόνο αληθινό Θεό, τον πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, το φως του κόσμου.

Δέξου, πολυεύσπλαχνε, την δέησή μου. Μην την απορρίψεις.

Συγχώρησε κάθε κακό που έκανα νικημένος από την προαίρεσή μου. Ζητώ ανάπαυση και δεν τη βρίσκω, γιατί η συνείδησις με ελέγχει. Προσδοκώ ειρήνη, αλλά ειρήνη δεν έχω εξ αιτίας του πλήθους των ανομιών μου.

Άκουσε, Κύριε, μια καρδιά που σε επικαλείται. Μην βλέπεις τα κακά μου έργα. Επίβλεψε στην ασθένεια της ψυχής μου και σπεύσε να με θεραπεύσεις από τα βαριά μου τραύματα. Δώσε μου καιρό μετανοίας με το έλεος της φιλανθρωπίας Σου. Ελευθέρωσέ με από τα πάθη. Μην με κρίνεις σύμφωνα με την δικαιοσύνη Σου. Μην μου ανταποδώσεις κατά τα έργα μου, για να μη χαθώ εντελώς.

Εισάκουσέ με Κύριε, γιατί βρίσκομαι σε απόγνωση.

Αφού έχασα κάθε ελπίδα και σκέψη για την διόρθωσή μου, προσπίπτω στους οικτιρμούς Σου. Ελέησέ με τον ξεπεσμένο και κατάκριτο για τις αμαρτίες μου. Λυπήσου με, Δέσποτα, γιατί συνέχομαι από πλήθος ανομιών και μοιάζω αλυσοδεμένος με αυτές.

Εσύ μόνον γνωρίζεις να ελευθερώνεις και να θεραπεύεις.

Γι’ αυτό σε όλες τις φοβερές μου αρρώστιες επικαλούμαι μόνον Εσένα, τον ιατρό των ασθενούντων, τον οδηγό των πλανωμένων, το φως των εσκοτισμένων, τον ελευθερωτή των αιχμαλώτων. Επικαλούμαι Εσένα, που πάντοτε μακροθυμείς και συγκρατείς την οργή Σου και δίνεις στους αμαρτωλούς καιρό μετανοίας.

Καταύγασε, Δέσποτα, με το φως του προσώπου Σου εμένα τον αμαρτωλό, διότι είσαι ταχύς στο να ελεείς και βραδύς στο να τιμωρείς. Εσύ ο εύσπλαχνος άπλωσε το χέρι Σου και ανόρθωσέ με από την τάφρο των ανομιών μου.

Εσύ δεν ευχαριστείσαι στην απώλεια του αμαρτωλού ούτε αποστρέφεις το πρόσωπό Σου από τον προσευχόμενο σε Εσένα με δάκρυα.

Άκουσε, Κύριε, την φωνή του δούλου Σου που Σε επικαλείται και φανέρωσε το φως Σου σε εμένα τον στερημένο το φως. Δώρισέ μου την χάρη Σου, γιατί εγώ δεν έχω άλλη ελπίδα και ελπίζω πάντοτε μόνο στην δική Σου βοήθεια και δύναμη.

«Στρέψον, Κύριε, τον κοπετόν μου εις χαράν εμοί, διάρρηξον τον σάκκον μου και περίζωσόν με ευφροσύνην».

Ευδόκησε, ώστε να καταπαύσω από τα εσπερινά μου έργα και να βρω ορθρινή ανάπαυση όπως οι εκλεκτοί Σου Κύριε, από τους οποίους «απέδρα οδύνη, λύπη και στεναγμός».

Κάνε να ανοιχθεί για μένα η θύρα της Βασιλείας Σου, ώστε να εισέλθω και να συγκαταριθμηθώ με τους ευφραινομένους από το φως του προσώπου Σου και να κληρονομήσω την αιώνια ζωή». Αμήν.