ΑΓΙΟΣ ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ: Παρακλητικός Κανών εις τον Άγιον Μεγαλομάρτυρα Φανούριον τον Θαυματουργόν
Εορτάζεται στις 27 Αυγούστου
Εΰλογήσαντος τού ίερέως άρχόμεθα άναγινώσκοντες τον ΡΜΒ (142) Ψαλμόν.
Κύριε, εισάκουσον τής προσευχής μου, ενώτισαι τήν δέησίν μου εν τή αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τή δικαιοσύνη σού καί μή εισέλθης εις κρίσιν μετά τού δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πάς ζών. ότι κατεδίωξεν ο εχθρός τήν ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γήν τήν ζωήν μου, εκάθισε μέ εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος καί ηκηδίασεν έπ εμέ τό πνεύμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοίς έργοις σου, εν ποιήμασι τών χειρών σου εμελέτων. διεπέτασα πρός σέ τάς χείράς μου, η ψυχή μου ως γή άνυδρος σοί. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε τό πνεύμά μου μή αποστρέψης τό πρόσωπόν σου άπ εμού, καί ομοιωθήσομαι τοίς καταβαίνουσιν εις λάκκον. ακουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό έλεός σου, ότι επί σοί ήλπισα γνώρισον μοί, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα τήν ψυχήν μού εξελού μέ εκ τών εχθρών μου, Κύριε, ότι πρός σέ κατέφυγον. δίδαξον μέ τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ ει ο Θεός μού τό πνεύμά σου τό αγαθόν οδηγήσει μέ εν γή ευθεία. Ένεκεν τού ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, εν τή δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί εν τώ ελέει σου εξολοθρεύσεις τούς εχθρούς μου καί απολείς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμι.
Θεός Κύριος καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος ά΄. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό όνομα τό άγιον αυτού.
Θεός Κύριος καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. β. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με καί τό ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. γ. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη καί έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Είτα τό Τροπάριον.
Ήχος δ . Ό υψωθείς έν τώ Σταυρώ.
Τώ τού Σωτήρος ευκλεεί αθλοφόρω, καί τών Ροδίων ακραιφνεί πολιούχω, από ψυχής προσπέσωμεν κραυγάζονιες, Αγιε Φανούριε, από πάσης ανάγκης, λύτρωσαι τούς δούλους σου, τούς τιμώντας σε πόθω, σύ γάρ θεόθεν δέδοσαι ημίν, θείος προστάτης, καί φύλαξ σωτήριος.
Δόξα. Καί νύν. Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσωμεν πότε Θεοτόκε, τάς δυναστείας Σου λαλείν οι ανάξιοι, ειμή γάρ Σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν, έως νύν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ Σού, Σούς γάρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
Ο Ν΄ (50) Ψαλμός.
Ελέησόν με, ο Θεός, κατά τό μέγα έλεός Σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών Σου, εξάλειψον τό ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι διά παντός. Σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν Σου εποίησα, όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις Σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί Σε. Ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας, τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας Σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι, πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν καί ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον τό πρόσωπόν Σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου. Μή απορρίψης με από τού προσώπου Σου καί τό Πνεύμα Σου τό Άγιον μή αντανέλης απ εμού. Απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου Σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τάς οδούς Σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός τής σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν Σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα άν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τή ευδοκία Σου τήν Σιών καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν καί ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.
Και ο κανών ού η ακροστιχίς
Φρούρει με ταί σαίς Φανούριε πρεσβείες
Ωδή α. Ήχος πλ. δ . Ύγράν διοδεύσας.
Φωνής στεναγμού μου ώς συμπαθής, Φανούριε Μάρτυς, ενωτίσθητι ευμενώς, καί λύσον παθών τήν καταιγίδα, τήν επελθούσαν δεινώς τή καρδία μου.
Ρανίσι τών θείων σου πρεσβειών, ψυχής μου τά έλκη, εναπόπλυνον Άθλητά, καί σβέσον τού σώματος τήν νόσον, ταίς επομβρίαις τής σής αντιλήψεως.
Ολόσωμον δέδεγμαι τήν πληγήν, εχθρού ταίς βολίσι, καί νενέκρωμαι τήν ψυχήν, σύ ούν θεραπεύεις με Μάρτυς, πρός ζωηφόρους οδούς κατευθύνων με.
Υπάρχων ανάπλεως φωτισμού, Φανούριε Μάρτυς, ώς διάκονος τού φωτός, νόος μου απέλασον τό σκότος, καί αρετών τώ φωτί με καταύγασαν.
Θεοτοκίον.
Ρημάτων εξεπλήρωσας νομικών, ωράθης Παρθένε, ώς γεννήσασα τόν Θεόν, τόν πάλαι λαλήσαντα έν νόμω. δι αινιγμάτων καί τύπων Πανάμωμε.
Ωδή γ. Ουρανίας αψίδος.
Εμπεσών τώ πελάγει, τών πειρασμών ένδοξε, τώ τής απωλείας πυθμένι, ήδη καθέλκομαι, σύ μέ κυβέρνησον, πρός σωτηρίας λιμένα, οία κυβερνήτης μου, σοφέ πανάριστος.
Ιλασμός γενηθήτω, καί τών κακών λύτρωσις, ή μαρτυρική σου πρεσβεία, Μάρτυς Φανούριε, τοίς προσιούσι σοι, καί ολικώς αφορώσι, πρός τήν οξυτάτην σου, μάκαρ προμήθειαν.
Μαρτυρίου τήν τρίβον, πανευκλεώς ώδευσας, όθεν πρός οδόν μαρτυρίου, τού σέ δοξάσαντος, κάμε οδήγησον, τόν έν αιρέσεσι Μάρτυς, πάσης παραβάσεως, περιπλανόμενον.
Θεοτοκίον.
Επουράνιε πύλη, δι ής ημίν έλαμψεν, ό Δημιουργός τών απάντων, καθάπερ άνθρωπος, πύλας μοι άνοιξον, τής αληθούς μετανοίας, καί πυλών με λύτρωσαι, τού Άδου Δέσποινα.
Διάσωσον από κινδύνων τούς δούλους σου Αθλοφόρε, ότι πάντες τή σή πρεσβεία προστρέχομεν, ίνα ρυσθώμεν Φανούριε πάσης βλάβης.
Επίβλεψον, εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί τήν εμήν χαλεπήν τού σώματος κάκωσιν, καί ίασαι τής ψυχής μου τό άλγος.
Αίτησις καί τό Κάθισμα.
Ήχος β. Πρεσβεία θερμή.
Πλεόντων σωτήρ, αδικουμένων σύμμαχος, πενθούντων χαρά, καί αιχμαλώτων λύτρωσις, δεικνύμενος Φανούριε, ώς ταχύς ορθοδόξων επίκουρος, μή διαλίπης ατρώτους τηρείν, εκ τών βελών τού αλάστορος τούς δούλους σου.
Όδή δ. Εισακήκοα Κύριε.
Τήν λιθώδη καρδίαν μου, καί πεπωρωμένην ψυχήν κατάνυξον, ό τών λίθων τά προσκρούματα, Μάρτυς υπομείνας ώσπερ άσαρκος.
Αναβλύζεις εκάστοτε, τά τών ιαμάτων θεία χαρίσματα, τοίς προστρέχσυσι τή σκέπη σου, καί τών νοσημάτων εξαιρείς καύσωνα.
Ιατήριον άμισθον, τοίς έν ασθενείαις γενού Φανούριε, καί τοίς πάσχουσιν αντίληψις, καί τοίς αιχμαλώτοις απολύτρωσις.
Σωτηρίας ιμάτιον, έν τή απεκδύσει σαρκός ημφίεσαι, όθεν ενδύσον Φανούριε, τήν γεγυμνωμένην ψυχήν μου χάριτι.
Θεοτοκίον.
Στάμνος έμψυχος πέφηνας, τής ζωής τό μάννα κόσμω πηγάσασα, τόν ζωώσαντα τόν άνθρωπον, καί τήν αμαρτίαν θανατώσαντα.
Ωδή έ. Φώτισον ημάς.
Άνωθεν ήμάς, εποπτεύεις εκλυτρούμενος, εκ παντοίων αναγκών καί συμφορών, τούς εν πίστει ευφημούντας σε Φανούριε.
Ιλεών ημίν, τή ενθέρμω μεσιτεία σου, τού έλέους Αθλητά τόν θελητήν, απεργάζου τοίς αφρόνως αμαρτάνουσι.
Σώματος πληγάς, ενεγκών στερρώς Φανούριε, ιατρεύεις τών σωμάτων καί ψυχών, αρρωστίας καί οδύνας Θείω Πνεύματι.
Θεοτοκίον.
Φέγγος αστραπής, τού υιού σου Κόρη έλαμψε, τούς έν σκότει καθημένους καί σκιά, καί ζωής τάς φωταυγείας εδωρήσατο.
Ωδή ς. Τήν δέησιν έκχεώ.
Ανάγκας σου τής ψυχής τόν έρωτα, ως λαμπάδα πρός Χριστόν Αθλοφόρε καταναλίσκεις τής πλάνης τήν Ύλην, καί καταθάλπεις πιστών τά φρονήματα, δις κατάφλεξον κάμού, τά σαθρά καί γεώδη νοήματα.
Νεκρώσεως τώ καρπώ εζώγρημαι, καί τού θείου απερρίφθην νυμφώνος, τά τής φθοράς περικείμενος φύλλα, καί τού θανάτου προφέρων τήν άκανθαν, σύ ούν με ζώωσον σοφέ, καί τής πρώην με δόξης άξίωσον.
Ολόκληρον σεαυτόν προσήγαγες, τώ Δεσπότη προσφοράν καί θυσίαν, όθεν κάμε ένδυνάμωσον Μάρτυς· αύτω λατρεύσαι οσίως Φανούριε, καί θύσαι τούτω καθαρώς, καθαράς πολιτείας ακρότητα.
Θεοτοκίον.
Υψαύχενα δυσμενή υποτάξαν, ταίς ποσίν ημών Πανάμωμε Κόρη, ή τήν πεσούσαν υψώσασα φύσιν, τή υψηλή καί αρρήτω κυήσει σου, καί ταπεινώσασα εχθρού, επηρμένου μετέωρον φρόνημα.
Διάσωσον από κινδύνων τούς δούλους σου Αθλοφόρε, ότι πάντες τή σή πρεσβείαις προστρέχομεν, ίνα ρυσθώμεν Φανούριε πάσης βλάβης.
Άχραντε, η διά λόγου τόν Λόγον ανερμηνεύτως, επ εσχάτων τών ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις καί τό Κοντάκιον.
Ήχος β . Προστασία τών Χριστιανών.
Ύπερήφανον όμμα κατέβαλες, τή γενναία αθλήσει σου ένδοξε, έξ ου άπάλλαξον καί ημάς, τής ενεργείας Άθλητά, ίνα ησύχην ζωήν, έν όμονοία αγαστή, οί βοώντες διάγωμεν, πληρώσαν τάς αιτήσεις, καί εμπλήσον ευφροσύνης, τούς προσιόντας σοι πιστώς, ώ Φανούριε πανθαύμαστε.
Καί ευθύς τό Προκείμενον.
Δίκαιος ώς φοίνιξ ανθήσει, καί ωσεί κέδρος ή έν τώ Λιβάνω πληθυνθήσεται.
Στίχος. Πεφυτευμένος έν τώ οίκω Κυρίου, έν ταίς αυλαίς τού Θεού ημών εξανθήσουσιν.
Ευαγγέλιον Εκ τού κατά Ματθαίον (Κεφ. ί 32 36 και ια 1) .
Είπεν ό Κύριος τοίς εαυτού μαθηταίς· πάς όστις ομολογήσει έν έμοι έμπροσθεν τών ανθρώπων, ομολογήσω καγώ έν αύτώ έμπροσθεν τού Πατρός μου τού έν ουρανοίς· όστις ο αν άρνήσημαί με έμπροσθεν τών ανθρώπων, αρνήσομαι αύτον καγώ έμπροσθεν τού Πατρός μου τού έν ουρανοίς. Μή νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην, άλλα μάχαιραν. Ήλθον γάρ διχάσαι άνθρωπον κατά τού πατρός αύτού, καί θυγατέρα κατά τής μητρός αυτής, καί νύμφην κατά τής πενθεράς αύτής· καί εχθροί τού ανθρώπου οί οικιακοί αύτού· καί εγένετο, ότε ετέλεσεν ό Ίησούς διατάσσων τοίς δώδεκα Μαθηταίς αύτού, μετέβη εκείθεν, τού διδάσκειν καί κηρύσσειν έν ταίς πόλεσιν αυτών.
Δόξα Πατρί
Ταίς τού Αθλοφόρου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη τών εμών εγκλημάτων.
Καί νύν
Ταίς τής Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη τών εμών εγκλημάτων.
Στίχος. Ελεήμον, έλέησόν με, ό Θεός
Καί τό Προσόμιον.
Ήχος πλ. β. Ολήν αποθέμενοι.
Ρόδον ώς μυρίπνοον, καί θησαυρός ζωηφόρος έν Ρόδω κρυπτόμενος, Μάρτυς πεφανέρωσαι τοίς ικέταις σου, καί ζωής εμπνεύσας, τάς οσμάς έν κόσμω, καί οσμήν θανάτου ήλασας, καί απεδίωξας, τάς δυσώδεις νόσους Φανούριε, ών περ τής λύμης λύτρωσαι, τούς σοί προσιόντας εκ πίστεως, πάσης επηρείας, καί βλάβης καί μανίας απηνούς, διαφυλάττων μακάριε, τούς προσκαλουμένους σε.
Σώσον ό Θεός τόν λαόν σου
Ωδή ζ. Παίδες Εβραίων.
Ρείθροις τών θείων σου θαυμάτων, αποξήρανον βυθόν τών παθημάτων, καί πρός Ύδωρ τροφής, έξ αυχμηράς ερήμου, οδηγήσαν Φανούριε, τούς πιστώς σε ανυμνούντας.
Ίδοιμι ώρα τής ανάγκης, σε συλλήπτορα καί θείον αρωγόν μου, τά λυπούντα ταχύ, σκεδάζοντα παμμάκαρ, καί θείαν μοι δωρούμενον, λύτρωσιν καί ευφροσύνην.
Έλαμψας Μάρτυς έν τή Ρόδω, ώς νεόφωτον καί φωτοφόρον άστρον, ιαμάτων αυγάς, καί φέγγος χαρισμάτων, αστράπτον τοίς καθεύδουσιν, έν τώ σκότει τής απάτης.
Θεοτοκίον.
Πίον καί σύσκιον ώράθης, καί αλάξευτον καί φωτοφόρον όρος, οίς έν τύποις ποτέ, ελάλησεν ό λόγος, ών βλέποντες τήν έκτασιν, ευφημούμεν σε Παρθένε.
Ωδή η. Τόν έν Όρει αγίω.
Ρυπτική σου πρεσβεία εκκαθαίρεις, τών ψυχών τάς ουλάς, καί καρδιών τά βάρη, καί αλγηδόνας παύεις τάς τού σώματος, καί βραβεύεις πάσι, κατ άμφω ευρωστίαν Φανούριε, θεόφρον.
Έν καμίνω βληθείς ού κατεφλέχθης, τής ζωής γάρ ώς πύρ, εκέκτησο τό Ύδωρ, άλλα κάμού κατάφλεξον Φανούριε, τάς δεινάς προλήψεις καί τάς ενθυμήσεις, ώσπερ αγρού καλάμην.
Στρατευθείς τώ καλέσαντι σε λόγω ηγωνίσω λαμπρώς, κατά τής ανομίας, όθεν κάμε τής κλήσεως ή κέκλημαι, άξιον εργάτην, άνάδειξον παμμάκαρ, ευχαίς σου ευπροσδέκτοις.
Θεοτοκίον.
Βασιλείας οικήτορας με δείξον, τής αλήκτου Αγνή, ώς τέξασα ασπόρως, τόν βασιλέα πάντων καί Δεσπόζοντα, ού ή βασιλεία, βασιλεία πύλη, απάντων τών αιώνων.
Ώδη θ . Εξέστη επί τούτω.
Έλαίω τών αγώνων σου Άθλητά, ιλαρύνεις ημών τήν διάνοιαν, καί ψυχικά, έλκη τε καί μώλωπας χαλεπούς, ανακαθαίρεις πάντοτε, καί τά τών σωμάτων οδυνηρά, νοσήματα ίασαι, ώς χάριν κεκτημένος, παρά θεοϋ Μάρτυς Φανούριε.
Ισχύϊ αριστεύσας παντουργική, τού εχθρού εις ανίσχυρον φρύαγμα, τό καθ ημών, σβέσον Αθλοφόρε ολοσχερώς, καί σθένος καί κραταίωμα, καί ισχύος πύργος διαπαντός, γενού τοίς σοίς ικέταις, Φανούριε παμμάκαρ, τών αθλοφόρων εγκαλλώπισμα.
Ακοίμητος προστάτης καί αρωγός, αντιλήπτωρ γενού καί υπέρμαχος, καί βοηθός, τοίς προσκαλουμένοις ειλικρινώς, τό ιερόν σου όνομα, Μάρτυς Άθλοφόρε θαυματουργέ, εξ έριδος καί φθόνου, απάτης τε καί δόλου, ημάς ρυόμενος Φανούριε.
Ίλύος κάμε ύψωσον εμπαθούς, καί πίκρας συνηθείας Φανούριε, ή εκ παιδός, εΐκων εγεώργησα τούς καρπούς, τής αμαρτίας Άγιε, ψυχή τε καί σώματι ρυπωθείς, μή με παρίδης Μάρτυς, σή γάρ τών έν ανάγκαις, ό ετοιμότατος επίκουρος.
Θεοτοκίον.
Σκηνή ή πολυώνυμος τού Θεού, ή περίδοξος πόλις τού Κτίσαντος, έν ή Χριστός, είργασται θαυμάσια φοβερά, τόν γάρ Αδάμ ανέλαβε, τούτον αναπλάσας εκ τής αράς, σύ εί Παρθενομήτορ, διό μή στερηθείην, τής προστασίας σου ό άθλιος.
Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν αειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τού Θεού ημών. Τήν τιμιωτέραν τών Χερουβίμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφίμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν τήν όντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.
καί τό παρόντα Μεγαλυνάρια.
Χαίροις τών Μαρτύρων ή καλλονή, καί τών ιαμάτων ό χειμάρρους ό δαψιλής, χαίροις τών Ροδίων, ό μέγας πολιούχος, Φανούριε αξίως άντιδεδόξασαι.
Τίς τών πταισμάτων σου τήν πληθύν, εξείπη αξίως καί τών πόνων τό καρτεράν σύ γάρ τών βασάνων, τά είδη καθυπέστης, ώς άσαρκος νεκρώσας τόν παναλάστορα.
Ώς άστρον έν Ρόδω αρτιφανές, Φανούριε ωφθής, εί καί ήθλησας πρό πολλού, καί καταφωτίζεις πιστών τάς διανοίας, βολαίς τών σών απείρων θαυμάτων ένδοξε.
Πυρός ακμαιότερος αληθώς, καί σιδήρου Μάρτυς, ευτονώτερος όραθείς, τήν οικονομίαν έτράνωσας τού λόγου, τοίς έργοις βεβαιώσας ό ανεκήρυξας.
Πάντας τούς προστρέχοντας ευλαβώς, τώ σεπτώ ναώ σου, καί αιτούντας από ψυχής, λύσιν οφλημάτων, καί ρώσιν καί υγείαν, μή παύση εποπτεύων, παραμυθούμενος.
Πάσαι τών Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες μετά τής Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις τό σωθήναι ημάς.
Τό Τρισάγιον
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υιώ, καί αγίω Πνεύματι,
καί νύν, καί αεί, καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς Κύριε, ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ανομίας ημίν Άγιε, επίσκεψαι καί ίασαι τάς ασθενείας ημών, ένεκεν τού ονόματος σου.
Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί
Πάτερ ημών ο εν τοίς ουρανοίς, αγιασθήτω τό όνομα σου ελθέτω η βασιλεία σου γενηθήτω τό θέλημά σου, ως εν ουρανώ, καί επί τής γής. Τόν άρτον ημών τόν επιούσιον δός ημίν σήμερον καί άφες ημίν τά οφειλήματα ημών, ως καί ημείς αφίεμεν τοίς οφειλέταις ημών καί μή εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από τού πονηρού.
Ότι σού εστιν η βασιλεία καί η δύναμις καί η δόξα τού Πατρός καί τού Υιού καί
τού Αγίου Πνεύματος, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων.
καί τά Τροπάρια ταύτα. Ήχος πλ. β΄.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γάρ απολογίας απορούντες, ταύτην Σοι τήν ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.
Δόξα.
Κύριε ελέησον ημάς, επί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής τών ανομιών ημών. Αλλ επίβλεψον καί νύν ως εύσπλαχνος καί λύτρωσαι ημάς εκ τών εχθρών ημών. Σύ γάρ εί Θεός ημών καί ημείς λαός Σου, πάντες έργα χειρών Σου καί τό όνομα Σου επικεκλήμεθα.
Καί νύν.
Τής ευσπλαγχνίας τήν πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις Σέ μή αστοχήσομεν, ρυσθείημεν διά Σού τών περιστάσεων, Σύ γάρ η σωτηρία τού γένους τών Χριστιανών.
καί τό έξής Τροπάριον.
Ήχος δ. Βασίλειον διάδημα.
Ουράνιον εφύμνιον έν γή τελείται λαμπρώς, επίγειον πανήγυριν νύν εορτάζει φαιδρώς, Αγγέλων πολίτευμα, άνωθεν ύμνωδίαις, ευφημούσι τούς άθλους, κάτωθεν Εκκλησία, τήν ουράνιον δόξαν, ήν εύρες πόνοις καί άθλοις τοίς σοίς, Φανούριε, ένδοξε.
Εκτενής καί Απόλυσις, μεθ ήν ψάλλομεν τά εξής
Ήχος β. Ότε εκ τού ξύλου.
Ώφθης ώσπερ λύχνος φαεινός, Μάρτυς έναθλήσας νομίμως, υπέρ Χριστού τού Θεού, όθεν σού δεόμεθα, μακράν απέλασον, έξ ημών ταίς πρεσβείαις σου, παθών τήν ομίχλην, καί τών περιστάσεων, πικράν σκοτόμαιναν, φέγγος δέ ανάτειλον πάσι, θείας θυμηδίας καί δόξης, αξιομακάριστε Φανούριε.
Δέσποινα πρόσδεξαι τάς δεήσεις τών δούλων Σου, καί λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης καί θλίψεως
Τήν πάσαν ελπίδα μου εις Σέ ανατίθημι, Μήτερ τού Θεού, φύλαξόν με υπό τήν σκέπην Σου.
Δι ευχών τών Αγίων Πατέρων ημών.
Κύριε Ιησού Χριστέ ό Θεός ημών έλέησον ημάς.
Αμήν.
Xαιρετισμοί εις τον Άγιον Μεγαλομάρτυρα και Θαυματουργόν Φανούριον
Εγκώμια εις τον Άγιον Μεγαλομάρτυρα Φανούριον τον Θαυματουργόν
Ευχή εις τον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Φανούριο
Πηγή
Παρακλητικός Κανών εις τον Άγιον Μεγαλομάρτυρα και Θαυματουργόν Φανούριον
Ποίημα Κυρίλλου Μητροπολίτου Ρόδου.
Ευλογήσαντος τού ιερέως αρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν ΡΜΒ (142) Ψαλμόν.
Κύριε, εισάκουσον τής προσευχής μου, ενώτισαι τήν δέησιν μου εν τή αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τή δικαιοσύνη σού καί μή εισέλθης εις κρίσιν μετά τού δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιον σου πάς ζών. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός τήν ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γήν τήν ζωήν μου, εκάθισε μέ εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος καί ηκηδίασεν επ εμέ τό πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοίς έργοις σου, εν ποιήμασι τών χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα πρός σέ τάς χείράς μου, η ψυχή μου ως γή άνυδρος σοί. Ταχύ εισάκουσον μου, Κύριε, εξέλιπε τό πνεύμα μου μή αποστρέψης τό πρόσωπον σου απ εμού, καί ομοιωθήσομαι τοίς καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό έλεός σου, ότι επί σοί ήλπισα γνώρισον μοί, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα τήν ψυχήν μού εξελού μέ εκ τών εχθρών μου, Κύριε, ότι πρός σέ κατέφυγον. Δίδαξον μέ τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ ει ο Θεός μού τό πνεύμα σου τό αγαθόν οδηγήσει μέ εν γή ευθεία. Ένεκεν τού ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις μέ, εν τή δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί εν τώ ελέει σου εξολοθρεύσεις τούς εχθρούς μου καί απολείς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμι.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος α. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό όνομα τό άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος β. Πάντα τά έθνη εκύκλωσαν με, καί τώ ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος γ. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, καί έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
καί τά κάτωθι Τροπάρια.
Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ.
Ως δεομένων ταχινός αντιλήπτωρ, καί ασθενούντων θαυμαστός παρακλήτωρ, Φανούριε μεγάλαθλε, Μαρτύρων καλλονή, τούς πιστώς προστρέχοντας, τώ αγίω σου οίκω, από πάσης λύτρωσαι, συμφοράς καί ανάγκης, υπέρ αυτών πρεσβεύων τώ Θεώ, τώ εν υψίστοις τρανώς σε δοξάσαντι.
Δόξα. Τό αυτό. Καί νύν. Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι· ειμή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων; τίς δέ διεφύλαξεν, έως νύν ελευθέρους; ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σού· σούς γάρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
Ο Ν΄ (50) Ψαλμός.
Ελέησόν με, ο Θεός, κατά τό μέγα έλεός Σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών Σου, εξάλειψον τό ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι διά παντός. Σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν Σου εποίησα, όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις Σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί Σε. Ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας, τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας Σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι, πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν καί ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον τό πρόσωπόν Σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου. Μή απορρίψης με από τού προσώπου Σου καί τό Πνεύμα Σου τό Άγιον μή αντανέλης απ εμού. Απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου Σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τάς οδούς Σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός τής σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν Σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα άν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τή ευδοκία Σου τήν Σιών καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν καί ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.
καί ο Κανών τού Αγίου, ού η Ακροστιχίς· «Ευχαίς σου χάριν δίδου Κυρίλλω Μάρτυς».
Ωδή α΄. Ήχος πλ. δ΄. Υγράν διοδεύσας.
Ευχαίς σου αγίαις πρός τόν Θεόν, Φανούριε Μάρτυς, τήν ειρήνην αίτει ημίν, τοίς εν τώ Ναώ σου προσφοιτώσι, καί ευφημούσι τήν θείαν σου άθλησιν.
Υμνούμέν σε πάντες χαρμονικώς, ότι τού δυνάστου, εταπείνωσας τήν οφρύν, ού ρύσαι ημάς τής κακουργίας, τών πρεσβειών σου δυνάμει Φανούριε.
Χριστού τή αγάπη κατατρωθείς, Μαρτύρων εν άθλοις, υπερήστραψας ως φωστήρ, πάντων τάς καρδίας καταυγάζων, τών ανυμνούντων σε Μάρτυς Φανούριε.
Θεοτοκίον.
Αφράστως τεκούσα τόν τώ Πατρί, συνάναρχον Λόγον, Θεομήτορ άνευ σποράς, παθών ψυχοκτόνων αλογίας, τή χάριτί σου ημάς ελευθέρωσον.
Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.
Ισχυρός εν βασάνοις, αναδειχθείς ένδοξε, τής ειδωλικής αθείας, τήν πλάνην ήσχυνας· όθεν ενίσχυσον, τούς ευλαβείς υμνητάς σου, πρός τήν ευαρέστησιν, Θεού Φανούριε.
Στηλιτεύσας τήν πλάνην, ως αθλητής άριστος, τής θεοσεβείας τώ κόσμω, τό φώς απήστραψας. Όθεν Φανούριε, τής ευσεβείας τά έργα, καί ημάς συνέτισον, αεί εργάζεσθαι.
Στρατιώτης γενναίος, τού Λυτρωτού γέγονας, πίστεως τά ρήματα φέρων, θείαν ως μάχαιραν, μάκαρ Φανούριε, Μεγαλομάρτυς Κυρίου· όθεν τή πρεσβεία σου, ημίν συμμάχησον.
Θεοτοκίον.
Ο εκ σού απορρήτως, σωματωθείς Κύριος, τών Χριστιανών σε Μητέρα, θέσει ανέδειξεν· όθεν αξίωσον, τής μητρικής σου προνοίας, καί στοργής Θεόνυμφε, τούς ανυμνούντάς σε.
Διάσωσον από κινδύνων καί πάσης κακοπραγίας, Μεγαλομάρτυς Κυρίου Φανούριε, τούς εν Ναώ σου προστρέχοντας τώ πανσέπτω.
Επίβλεψον εν ευμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε, επί τήν εμήν χαλεπήν τού σώματος κάκωσιν, καί ίασαι τής ψυχής μου τό άλγος.
Αίτησις καί τό Κάθισμα.
Ήχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Χριστού τού Θεού, τή ευδοκία έλαμψας, εκ Ρόδου παντί, τώ κόσμω ώσπερ ήλιος, καταυγάζων άπαντας, αγλαίαις θαυμάτων Φανούριε· διό εν σοί καυχώμεθα πιστώς, αιτούμενοι πρέσβυν σε πρός Κύριον.
Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε.
Υμνωδίαις Φανούριε, ως Μεγαλομάρτυρα ευφημούμέν σε, εξαιτούμενοι τήν χάριν σου, εν ταίς επωδύνοις περιστάσεσι.
Χάριν αίτει ουράνιον, τοίς ανευφημούσί σου τό μαρτύριον, δι ού ήσχυνας Φανούριε, ειδωλομανούντων τήν αυθάδειαν.
Από πάσης διάσωσον, θλίψεως Φανούριε τήν Ροδόνησον, εξ ής έλαμψας ως ήλιος, τή αποκαλύψει τής Εικόνος σου.
Θεοτοκίον.
Ρύσαι Άχραντε Δέσποινα, εκ τών επιθέσεων τού αλάστορος, τούς πιστώς εξαιτουμένους σε, βοηθόν εν βίω καί υπέρμαχον.
Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς.
Ίλεων ημίν, τόν Φιλάνθρωπον απέργασαι· καί γάρ έχεις παρρησίαν πρός αυτόν, ως αθλήσας μέχρις αίματος Φανούριε.
Νόσων χαλεπών, συμπαθώς ημάς απάλλαξον, προμηθείας σου φαρμάκω δραστικώ, ως φιλάνθρωπος Φανούριε μεγάλαθλε.
Δόσεις αγαθάς, δωρεών Θεού τής χάριτος, μή ελλίπης εξαιτούμενος αεί, τών Ροδίων τώ λαώ Μάρτυς Φανούριε.
Θεοτοκίον.
Ίασαι Αγνή, τής ψυχής μου τήν ασθένειαν· τών ανθρώπων γάρ τόν μέγα ιατρόν, εξ αιμάτων σου αγίων απεκύησας.
Ωδή στ΄. Τήν δέησιν εκχεώ.
Διάσωσον πειρασμών Φανούριε, νοσημάτων καί πικρών αλγηδόνων, τούς καταφεύγοντας πίστει βεβαία, τώ παναγίω Ναώ σου εκάστοτε, εν ώ εκλάμπει τηλαυγώς, η δοθείσά σοι χάρις ως ήλιος.
Ο ένδοξος αθλητά Φανούριε, τού Κυρίου καί Θεού στρατιώτης, ο δυσμενών παρατάξεις νικήσας, καί δοξασθείς τών θαυμάτων δυνάμεσι, δεύρο φαινόμενος ημίν, συμπαθής ευμενής καί παρήγορος.
Υπέρφωτος ως φωστήρ ανέτειλας, εκ τής Ρόδου τή Χριστού Εκκλησία, μαρμαρυγαίς καταυγάζων θαυμάτων, τούς προσιόντας σοι όλης εκ πίστεως, καί ευφημούντάς σου λαμπρώς, μαρτυρίου τά είδη Φανούριε.
Θεοτοκίον.
Καταύγασον τήν ψυχήν μου Δέσποινα, σκοτισθείσαν ταίς πολλαίς αμαρτίαις· σύ γάρ ασπόρως συνέλαβες Κόρη, καί απεκύησας μείνασα άφθορος, Χριστόν τόν Κύριον ημών, τόν φωτός αϊδίου απαύγασμα.
Διάσωσον από κινδύνων καί πάσης κακοπραγίας, Μεγαλομάρτυς Κυρίου Φανούριε, τούς εν Ναώ σου προστρέχοντας τώ πανσέπτω.
Άχραντε, η διά λόγου τόν Λόγον ανερμηνεύτως, επ εσχάτων τών ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις καί τό Κάθισμα.
Ήχος β΄. Τοίς τών αιμάτων σου.
Ως Αθλοφόρος Χριστού ακαθαίρετος, Μεγαλομάρτυς Φανούριε ένδοξε, αυτόν εκτενώς καθικέτευε, παραπτωμάτων τήν λύσιν δωρήσασθαι, τοίς πόθω καρδίας τιμώσί σε.
Προκείμενον. Ήχος δ΄.
Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει καί ωσεί κέδρος η εν τώ Λιβάνω πληθυνθήσεται.
Στίχ. Πεφυτευμένος εν τώ οίκω Κυρίου, εν ταίς αυλαίς τού Θεού ημών εξανθήσει.
Ευαγγέλιον, εκ τού κατά Ματθαίον. (Κεφ. ι΄ 16).
Είπεν ο Κύριος τοίς εαυτού Μαθηταίς· Ιδού, εγώ αποστέλλω υμάς ως πρόβατα εν μέσω λύκων· γίνεσθε ούν φρόνιμοι ως οι όφεις, καί ακέραιοι ως αι περιστεραί. Προσέχετε δέ από τών ανθρώπων· παραδώσουσι γάρ υμάς εις συνέδρια, καί εν ταίς συναγωγαίς αυτών μαστιγώσουσιν υμάς. Καί επί ηγεμόνας δέ καί βασιλείς αχθήσεσθε ένεκεν εμού, εις μαρτύριον αυτοίς καί τοίς έθνεσιν. Όταν δέ παραδιδώσιν υμάς, μή μεριμνήσητε πώς ή τί λαλήσητε· δοθήσεται γάρ υμίν εν εκείνη τή ώρα, τί λαλήσετε. Ου γάρ υμείς εστε οι λαλούντες, αλλά τό Πνεύμα τού Πατρός ημών, τό λαλούν εν υμίν. Παραδώσει δέ αδελφός αδελφόν εις θάνατον, καί πατήρ τέκνον· καί επαναστήσονται τέκνα επί γονείς, καί θανατώσουσιν αυτούς. Καί έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων διά τό όνομά μου· ο δέ υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται.
Δόξα.
Ταίς τού Αθλοφόρου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη τών εμών εγκλημάτων.
Καί νύν.
Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον ταα πλήθη τών εμών εγκλημάτων.
Στίχ. Ελέησόν με, ο Θεός, κατά τό μέγα έλεος σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι.
Φανούριε ένδοξε, Μεγαλομάρτυς Κυρίου, τή θερμή πρεσβεία σου, πάντες καταφεύγομεν, εκβοώντές σοι· Πρόφθασον Άγιε, συμπαθώς εκ πάσης, περιστάσεως λυτρούμενος, παντοίων θλίψεων, νόσων συμφορών καί κακώσεων, παθών επαναστάσεως, καί ασθενειών τούς ικέτας σου, ότι παρρησίας, επλούτησας τήν χάριν πρός Θεόν, μαρτυρικώς τόν αρχέκακον, καταγωνισάμενος.
Σώσον, ο Θεός, τόν λαόν σου
Ωδή ζ΄. Οι εκ τής Ιουδαίας.
Υπερεύχου απαύστως, τών τιμώντων σε ύμνοις, εν κατανύξει ψυχής· σύ γάρ ως τόν Σωτήρα, Χριστόν ομολογήσας, καί αθλήσας ως άσαρκος, έχεις πολλήν παρ αυτώ, τήν παρρησίαν Μάρτυς.
Ρωμαλέος επέστης, εν σταδίω κηρύττων, τόν Βασιλέα Χριστόν, καί θάνατον εδέξω, ίνα ζωήν κερδήσης, τήν αγήρω Φανούριε, ήν καί εξαίτει ημίν, τοί μακαρίζουσί σε.
Ιερείς φιλοθέους, ως διέσωσας Μάρτυς, αιχμαλωσίας πικράς, ούτω αιχμαλωσίας, σαρκός παθών ατίμων, ημάς δεύρο λυτρούμενος· σέ γάρ καλούμεν θερμόν, Φανούριε προστάτην.
Θεοτοκίον.
Λυπηρών ανηκέστων, τών εν βίω συντήρει, απαρατρώτους Αγνή, καί πλήρωσον αρρήτου, χαράς καί ευφροσύνης, τούς εν πίστει βοώντάς σοι· Χαίρε Παρθένε σεμνή, τού κόσμου προστασία.
Ωδή η΄. Τόν Βασιλέα.
Λάμψον τό φώς μοι, τής εν Χριστώ σωτηρίας, τή φαιδρότητι τών θείων πρεσβειών σου, Φανούριε Μάρτυς, Μαρτύρων η ακρότης.
Ως παρρησίαν, πρός τόν Θεόν κεκτημένος, τόν τοίς άθλοις σου μεγάλως δοξασθέντα, Φανούριε αίτει, ημίν τήν θείαν χάριν.
Μαρτύρων θείων, ως ευκλεής συμπολίτης, ημάς έργασαι Φανούριε ευχαίς σου, πολίτας αξίους, τής άνω βασιλείας.
Θεοτοκίον.
Αγίων μείζων, τώ τοκετώ σου δειχθείσα, καθαγίασον ημών τάς διανοίας, τών μακαριζόντων, πιστώς σε Θεοτόκε.
Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Ροαίς τής χάριτός σου, ταίς μυροσταγέσι, Μεγαλομάρτυς Φανούριε ένδοξε, πλήρωσον πάντων καρδίας, τών ευφημούντων σε.
Τυράννου τού δολίου, ρύσαι τής μανίας, τούς καταφεύγοντας Μάρτυς Φανούριε, τή αηττήτω δυνάμει, τής προστασίας σου.
Υμνούμέν σε απαύστως, οι κατατρυφώντες, τών δωρεών σου Φανούριε κράτιστε, ως τού Χριστού στρατιώτην, ακαταμάχητον.
Θεοτοκίον.
Σαρκός μου τάς οδύνας, ίασαι τελείως, καί τής ψυχής μου τά άλγη θεράπευσον, Θεοκυήτορ εν πλούτω, τής ευσπλαγχνίας σου.
Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν αειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τού Θεού ημών. Τήν τιμιωτέραν τών Χερουβίμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφίμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν τήν όντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.
Καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαίροις τών Μαρτύρων η καλλονή, καί τής Εκκλησίας, θεοδώρητος χαρμονή· χαίροις Ροδονήσου, ο μέγιστος προστάτης, τής υπερκαυχωμένη, εν σοί Φανούριε.
Τόν Μεγαλομάρτυρα τού Χριστού, Φανούριον πάντες, ευφημήσωμεν οι πιστοί, ότι προμηθεία, τού κρείττονος εδόθη, ημίν εν τοίς κινδύνοις, ρύστης καί πρόμαχος.
Μέγας εν τοίς άθλοις αναδειχθείς, χάριτος μεγίστης, ηξιώθης εν ουρανοίς, ής τάς διαδόσεις, Φανούριε πολύτλα, πρυτάνευε πλουσίως, τοίς ευφημούσί σε.
Ρόδος η περίφημος επί σοί, Φανούριε χαίρει, καί τιμά σε χαρμονικώς, ότι τόν Ναόν σου, κατέχει ιατρείον, καί σέ εν προστασίαις, Μάρτυς ταχύτατον.
Δεύρο φανερούμενος συμπαθώς, μέγας αντιλήπτωρ, τοίς προσπίπτουσι ευλαβώς, Φανούριε Μάρτυς, τή θεία σου Εικόνι, καί μέλποντας τά άθλα, τού μαρτυρίου σου.
Φύλαττε τήν Ρόδον εκ πειρασμών, εξ ής καί εγνώσθης, Εκκλησία τή τού Χριστού, τή αποκαλύψει, τής θείας σου Εικόνος, Φανούριε Μαρτύρων, τό εγκαλλώπισμα.
Πάσαι τών Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες, μετά τής Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις τό σωθήναι ημάς.
Τό Τρισάγιον
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υιώ, καί αγίω Πνεύματι,
καί νύν, καί αεί, καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς Κύριε, ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ανομίας ημίν Άγιε, επίσκεψαι καί ίασαι τάς ασθενείας ημών, ένεκεν τού ονόματός σου.
Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί
Πάτερ ημών ο εν τοίς ουρανοίς, αγιασθήτω τό όνομά σου ελθέτω η βασιλεία σου γενηθήτω τό θέλημά σου, ως εν ουρανώ, καί επί τής γής. Τόν άρτον ημών τόν επιούσιον δός ημίν σήμερον καί άφες ημίν τά οφειλήματα ημών, ως καί ημείς αφίεμεν τοίς οφειλέταις ημών καί μή εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από τού πονηρού.
Ότι σού εστιν η βασιλεία καί η δύναμις καί η δόξα τού Πατρός καί τού Υιού καί
τού Αγίου Πνεύματος, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων.
καί τά Τροπάρια ταύτα. Ήχος πλ. β΄.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γάρ απολογίας απορούντες, ταύτην Σοι τήν ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.
Δόξα.
Κύριε ελέησον ημάς, επί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής τών ανομιών ημών. Αλλ επίβλεψον καί νύν ως εύσπλαχνος καί λύτρωσαι ημάς εκ τών εχθρών ημών. Σύ γάρ εί Θεός ημών καί ημείς λαός Σου, πάντες έργα χειρών Σου καί τό όνομά Σου επικεκλήμεθα.
Καί νύν.
Τής ευσπλαγχνίας τήν πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις Σέ μή αστοχήσομεν, ρυσθείημεν διά Σού τών περιστάσεων, Σύ γάρ η σωτηρία τού γένους τών Χριστιανών.
Εκτενής καί Απόλυσις, μεθ ήν ψάλλομεν το εξής
Ήχος β΄. Ότε εκ τού ξύλου.
Δεύτε τή Εικόνι αδελφοί, τού θαυματουργού Αθλοφόρου, εν κατανύξει ψυχής, άπαντες προσπέσωμεν, καί εκβοήσωμεν· Θεομάκαρ Φανούριε, Μαρτύρων τό κλέος, τών Ροδίων καύχημα, καί αγαλλίαμα, δίδου τοίς προστρέχουσι πόθω, τώ χαριτοβρύτω ναώ σου, τά τής προστασίας σου γνωρίσματα.
Τήν πάσαν ελπίδα μου, εις σέ ανατίθημι, Μήτερ τού Θεού, φύλαξόν με υπό τήν σκέπην σου.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τών δούλων σου, καί λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης καί θλίψεως.
Δί ευχών τών αγίων πατέρων ημών,
Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον καί σώσον ημάς.
Αμήν.
Δίστιχον.
Τώ Επισκόπω τής νήσου σου Κυρίλλω,
Δεύρο συνεργών Φανούριε ευχαίς σου.
Xαιρετισμοί εις τον Άγιον Μεγαλομάρτυρα και Θαυματουργόν Φανούριον
Εγκώμια εις τον Άγιον Μεγαλομάρτυρα Φανούριον τον Θαυματουργόν
Ευχή εις τον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Φανούριο
