Του Κώστα Μπετινάκη
Σαράντα επτά χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη μια από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία της Ελλάδας. Το στρατιωτικό πραξικόπημα που εκδηλώθηκε τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου 1967 κατέλυσε το δημοκρατικό πολίτευμα στην Ελλάδα και επέβαλε μία στυγνή δικτατορία, που διήρκεσε επτά χρόνια.
Η χώρα την εποχή εκείνη βρισκόταν σε προεκλογική περίοδο. Οι εκλογές είχαν προκηρυχθεί για τις 28 Μαΐου και την εξουσία ασκούσε από τις 3 Απριλίου η ΕΡΕ, με πρωθυπουργό τον αρχηγό της Παναγιώτη Κανελλόπουλο, έχοντας τη συναίνεση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γεωργίου Παπανδρέου και του Βασιλιά Κωνσταντίνου.
Με αφορμή την 47η θλιβερή επέτειο του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967 και των 16 χρόνων από το θάνατο του ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας το zougla.gr αποκαλύπτει ντοκουμέντα του παλαίμαχου δημοσιογράφου Ηλία Δημητρακόπουλου.
Πριν μερικά χρόνια, ο παλαίμαχος δημοσιογράφος, Ηλίας Δημητρακόπουλος, που ζει (από τότε που το έσκασε από τη Χούντα) στην Ουάσιγκτον, είχε αποστείλει στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία «ο Καραμανλής ήθελε μια άλλη χούντα με επικεφαλής τον ίδιο». Τα στοιχεία εκείνα είχα πρωτοδημοσιεύσει στην ιστοσελίδα «styx.gr» το 2008, ενώ «έγκυρες» εφημερίδες αρνούνταν να τα φιλοξενήσουν.
Παράλληλα, ένα άλλο δημοσίευμα, στο «ΠΑΡΟΝ της Κυριακής», έρχεται να επιβεβαιώσει τις μύχιες σκέψεις που είχε κάνει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. (24/07/2011: ΜΕ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΜΕΤΕΦΕΡΕ Ο ΠΡΕΣΒΗΣ ΔΗΜ. ΜΠΙΤΣΙΟΣ. Τρεις φορές τού είχε προτείνει ο τέως να επιστρέψει!)
Σύμφωνα με απόλυτα έγκυρες πηγές, ο Κωνσταντίνος, μέσω του πρέσβη Δημήτρη Μπίτσιου (τον οποίο ο Καραμανλής μετά τη Μεταπολίτευση έκανε υπουργό Εξωτερικών), είχε στείλει στον διαμένοντα στο Παρίσι πρώην πρωθυπουργό μήνυμα να επιστρέψει στην Ελλάδα. Ακόμη και τις παραμονές του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών. Και τις τρεις φορές όμως η απάντησή του ήταν αρνητική.
Ολίγη… εκτροπή τού πρότεινε ο Κ. Τσάτσος
Μέρες που είναι σήμερα και οι μνήμες πάνε πίσω, εκεί όπου ξεκίνησε η τραγωδία της Κύπρου, είναι χρήσιμο να γνωρίζει η κοινή γνώμη διεργασίες και συζητήσεις που γίνονταν στο παρασκήνιο.
Στις 3 Οκτωβρίου 1966, σε επιστολή που είχε στείλει στον Καραμανλή ο πρώην υπουργός του, ακαδημαϊκός Κων. Τσάτσος, που μετέπειτα έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έγραφε:
«Εισηγούμαι παρεκτροπήν από το πολίτευμα και μια προσωρινή δικτατορία – ίσως ενός έτους», σημειώνοντας ότι «εκείνος που θα επωμιστεί την παρεκτροπήν πρέπει να την κυρώσει δι’ ενός δημοψηφίσματος». Και επισήμαινε ότι «δικτατορίες χωρίς ονοματισμένο δικτάτορα δεν κουβεντιάζονται».
Στις 25 Οκτωβρίου ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απαντά στον Τσάτσο: «Η εκτροπή θα πρέπει να προληφθεί ή αν επιχειρηθεί να χειραγωγηθεί, τόσο από απόψεως διαδικασίας, όσο και από απόψεως σκοπού»! Και θέλοντας προφανώς να πει τι εννοεί συμπληρώνει: «… θα πρέπει δηλαδή να είναι σχετικώς (!) νομότυπη, κάπως ελεγχόμενη και να έχει ως σκοπόν την αναστήλωση της δημοκρατίας». (Ελεγχόμενη εκτροπή, κάτι ανάλογα με την ελεγχόμενη χρεοκοπία που συζητείται σήμερα. Δεν απέχουν και πολύ οι καιροί…)
Όλα αυτά είχαν ως επίκεντρο μόνο ένα πράγμα. Το πώς θα παραμείνει η εξουσία στο παλάτι και τη Δεξιά, από τη στιγμή που, όπως και ο Καραμανλής έλεγε, το εγχείρημα της αποστασίας απέτυχε, οι χειρισμοί ήταν λάθος και έγιναν… ερασιτεχνισμοί. Μάλιστα ο Κων. Τσάτσος, τον Ιανουάριο του 1967 που είχαν προκηρυχθεί οι εκλογές έγραφε ότι αν χαθούν αυτές οι εκλογές, θα είναι οι τελευταίες ελεύθερες εκλογές για πάρα πολλά χρόνια και ότι θα οδηγηθούμε σε κατάργηση του ελεύθερου πολιτεύματος!
Ο δε τότε αρχηγός της ΚΥΠ Κ. Παπαγεωργόπουλος σε έκθεσή του σημείωνε ότι «τυχόν επικράτηση της Ένωσης Κέντρου θα οδηγήσει σε κομμουνιστικοποίηση εσωτερικώς και σε ουδετεροποίηση εξωτερικώς»! (ΤΟ ΠΑΡΟΝ)
Το 1967, λοιπόν, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήθελε μια άλλη χούντα, που θα του έδινε την ευκαιρία να κυβερνήσει χωρίς το «εμπόδιο» της αντιπολίτευσης. Εκτός από τον ρόλο του Καραμανλή την εποχή εκείνη, βγαίνει στο φως η «ελληνική διασύνδεση» στο σκάνδαλο Γουότεργκέητ που αποκάλυψε ερευνητής-δημοσιογράφος, ο οποίος όμως επί τουλάχιστον δέκα χρόνια, βρισκόταν στο στόχαστρο των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών.
Στις 25-6-1966, δημοσιεύεται συνέντευξη του Αμερικανού στρατηγού Λόρις Νόρσταντ στον δημοσιογράφο Ηλία Δημητρακόπουλο στις εφημερίδες «Athens Daily Post» και «ΕΘΝΟΣ». Στη συνέντευξή του ο στρατηγός εκφράζει την αντίθεσή του στην ιδέα επίλυσης της ελληνικής πολιτικής κρίσης με την εγκαθίδρυση στρατιωτικής δικτατορίας.
Στις αρχές του 1967, ο απόστρατος τότε στρατηγός που διέμενε στη Νέα Υόρκη, είχε πάρει μήνυμα από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος έκανε διακοπές στο Νassau, με το οποίο ζητούσε επειγόντως συνάντηση με τον Νόρσταντ, στο σπίτι του στη Νέα Υόρκη.
Ο Καραμανλής πήγε αεροπορικώς στη Νέα Υόρκη, όπου πραγματοποίησε ημερήσια επίσκεψη και είχε μυστική συνάντηση με τον Νόρσταντ.
Σύμφωνα με τον στρατηγό, ο Καραμανλής διερεύνησε αν θα μπορούσε να ζητήσει από την κυβέρνηση των ΗΠΑ να υποστηρίξει (endorse) πραξικόπημα το οποίο θα οδηγούσε στο σχηματισμό ισχυρού συντηρητικού καθεστώτος υπό τον Καραμανλή.
Ο Νόρσταντ, που διατηρούσε στενούς δεσμούς και επαφές με το Πεντάγωνο και την (τότε) κυβέρνηση Τζόνσον και αποτελούσε ισχυρό παράγοντα του αμερικανικού πολιτικο-στρατιωτικού κατεστημένου, μετέφερε αμέσως στην Ουάσιγκτον την πρόταση Καραμανλή καθώς και τις δικές του επιφυλάξεις που άλλωστε είχε διατυπώσει και κατά το παρελθόν.
Η πρόταση εκείνη του Καραμανλή χρησιμοποιήθηκε κατ’ επανάληψη στην αμερικανική πρωτεύουσα στη διάρκεια της επταετίας (’67-’74) από τους υπέρμαχους της χούντας για να πετύχουν να συνεχιστεί η στήριξη του στρατιωτικού καθεστώτος στην Ελλάδα, παρά την αυξανόμενη αντίδραση του αμερικανικού Κογκρέσου και των αμερικανικών Μέσων Ενημέρωσης προς τη χούντα.
Από την άλλη, η πρόταση εκείνη του Καραμανλή μέσω Νόρσταντ προς την αμερικανική κυβέρνηση, εξηγεί τους λόγους που ο ίδιος στις 22 Απριλίου 1967, τη στιγμή που το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού κόσμου είχε συλληφθεί από τους πραξικοπηματίες, είχε κάνει μια «χλιαρή» δήλωση η οποία είχε μεταδοθεί από το BBC και τον ραδιοφωνικό σταθμό των Παρισίων. Δήλωση που ο στενός κύκλος του, αργότερα, θέλησε να αποσιωπήσει.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, λοιπόν, είχε στείλει επιστολή στον Κρις Γούντχάουζ στην οποία έγραφε:
«Η δικτατορία αποτελεί επικίνδυνον πείραμα. Γι’ αυτό δεν την εδέχθην μολονότι μου προσεφέρετο και από τον Στρατόν και από το Στέμμα».
Ο αντίκτυπος από την πρόταση που είχε κάνει προς την Ουάσιγκτον για «μια άλλη χούντα» -μέσω του Νόρσταντ- ο Καραμανλής το 1967, ήταν καταλυτικά αρνητικός για τις τύχες και τις εξελίξεις των ελληνικών πραγμάτων. Υπάρχει και άλλη μαρτυρία για όλα αυτά. Ο δημοκρατικός γερουσιαστής του Όρεγκον Γουέην Μορς με μακρά και δυναμική θητεία στην πολιτική (του είχαν κολλήσει το παρατσούκλι «Τίγρης») ως μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, ήταν σθεναρός πολέμιος της αμερικανικής υποστήριξης προς τη δικτατορία.
Ο γερουσιαστής Γουέην Μορς, είχε εκμυστηρευτεί το 1968 στο δημοσιογράφο Δημητρακόπουλο (ο οποίος είχε φτάσει στην Ουάσιγκτον τον Οκτώβριο του 1967, αφού είχε διαφύγει από την Ελλάδα το Σεπτέμβριο του ‘67), για την πρόταση Καραμανλή προς Νόρσταντ. Είχε ζητήσει τότε από τον δημοσιογράφο να τηρηθεί το απόρρητο της πληροφορίας.
Το έργο της CIA
Αρχές 1975. Το αμερικανικό Κογκρέσο αρχίζει να διερευνά τις δραστηριότητες της CIA στο εξωτερικό. Με πρωτοβουλία του Δημητρακόπουλου ερευνάται ο ρόλος που έπαιξε η Ουάσιγκτον και η CIA για να εγκαθιδρυθεί στην Ελλάδα στρατιωτική δικτατορία. Η έρευνα αυτή οδήγησε και στην αποκάλυψη του ρόλου της χούντας και της CIA στο σκάνδαλο Γουότεργκέητ.
Ο «ελληνικός σύνδεσμος»
Στο βιβλίο του «Lyndon B. Johnson» (Oxford University Press 2004), o Robert Dallek στη σελίδα 353 γράφει: «Εκείνη την εποχή ο Έλληνας δημοσιογράφος Ηλίας Δημητρακόπουλος, είχε ενημερώσει, με στοιχεία τον Λάρυ Ο’Μπράιαν επικεφαλής της Εθνικής Επιτροπής του Δημοκρατικού Κόμματος ότι η ελληνική χούντα είχε διοχετεύσει περισσότερα από 500 χιλιάδες δολάρια στην προεκλογική εκστρατεία του Νίξον. Είχε ζητήσει μάλιστα από τον Ο’Μπράιαν να ενημερώσει τον πρόεδρο Λύντον Μπ. Τζόνσον και να του πει ότι ο διευθυντής της CIA Richard Helms μπορούσε να επιβεβαιώσει την ακρίβεια της πληροφορίας».
Από τα αρχεία του αμερικανικού Κογκρέσου
103η Σύνοδος, Τεύχος 86
Ουάσιγκτον, Πέμπτη 17 Ιουνίου 1993
Πρόεδρος: Με εντολή του Κογκρέσου ο κύριος από την Καλιφόρνια (κ. Έντουαρντς) μπορεί να μιλήσει για 30 λεπτά.
Mr. Edwards (βουλευτής της Καλιφόρνια): «Κύριε πρόεδρε.
Σήμερα, (17 Ιουνίου 1993) είναι η 21η επέτειος της διάρρηξης του Γουότεργκεητ, που είχε ως αποτέλεσμα την ανατροπή του προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον, του πρώτου προέδρου στην Ιστορία που εξαναγκάζεται να παραιτηθεί από το αξίωμά του.
Τα πραγματικά κίνητρα της διάρρηξης του Γουότεργκεητ επί πολύ καιρό καλύπτονταν από απόλυτη μυστικότητα. Ο καθηγητής Στάνλυ Κάτλερ, διακεκριμένος καθηγητής της Ιστορίας και της Νομικής, στο Πανεπιστήμιο Γουινσκόνσιν του Μάντισον, συνέγραψε ένα περίφημο βιβλίο για το Γουότεργκεητ με τίτλο “Οι πόλεμοι του Γουότεργκεητ”.
Στις 700 σελίδες του βιβλίου υπάρχουν ατράνταχτα στοιχεία που βασίζονται σε επώνυμες πηγές οι οποίες περιγράφουν επακριβώς αυτό που ο καθηγητής Κάτλερ αποκαλεί “η ελληνική διασύνδεση στην διάρρηξη του Γουότεργκεητ”. Η θεωρία της “ελληνικής διασύνδεσης” -σύμφωνα με τον Κάτλερ- είχε προκαλέσει τη μεγαλύτερη ανησυχία για το μακρύτερο διάστημα στην κυβέρνηση Νίξον και τις μυστικές υπηρεσίες της.
Το 1974, ήμουν μέλος της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής του Κογκρέσου, η οποία επεξεργάστηκε και ψήφισε τα τελικά άρθρα για την αποπομπή του προέδρου Νίξον λόγω των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν στο Γουότεργκέητ. Την ίδια εποχή ανάμεσα στο 1967 και το 1974, ήμουν πρόεδρος της επιτροπής των ΗΠΑ για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Ήταν η τραγική περίοδος για τον ελληνικό λαό που βρισκόταν κάτω από τη βάναυση στρατιωτική δικτατορία των συνταγματαρχών.
Εκείνη την περίοδο, συνάντησα τον Έλληνα Δημοσιογράφο Ηλία Δημητρακόπουλο, ο οποίος είχε δραπετεύσει από την Ελλάδα, μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα. Μαζί εργαστήκαμε επιδιώκοντας να επιτύχουμε αλλαγή στην αμερικανική πολιτική, η οποία στήριζε την στρατιωτική δικτατορία. Οι προσπάθειές του, ενός πραγματικού Έλληνα πατριώτη, έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στην εκστρατεία εδώ στις ΗΠΑ και είχαν στείλει ένα μήνυμα ελπίδας στον ελληνικό λαό που υπέφερε. Ο κ. Δημητρακόπουλος είναι ένα κεντρικό πρόσωπο στην θεωρία της “ελληνικής διασύνδεσης”, που αποκαλύπτει ο καθηγητής Κάτλερ στο βιβλίο του.
Εν συντομία, ο κ. Δημητρακόπουλος, τον Οκτώβριο του 1968, ενημέρωσε και έδωσε αποδείξεις στον πρόεδρο της Εθνικής Επιτροπής του Δημοκρατικού Κόμματος κ. Λόρενς Ο’Μπράιαν, ότι η ελληνική δικτατορία μέσω της μυστικής της υπηρεσίας ΚΥΠ –η οποία ιδρύθηκε και ελεγχόταν από τη CIA- χρηματοδότησε με τρεις καταβολές μετρητοίς συνολικό ποσό 549.000 δολαρίων στην προεκλογική εκστρατεία του Νίξον, το 1968. Κομιστής των μετρητών ήταν ο Τόμας Πάπας, επιφανής Ελληνο-Αμερικανός επιχειρηματίας με στενούς δεσμούς με την CIA, τους συνταγματάρχες και το επιτελείο Νίξον.
Η χρηματοδότηση αυτή ήταν καθαρή παραβίαση του Ομοσπονδιακού Νόμου που απαγορεύει στις ξένες κυβερνήσεις να συνεισφέρουν στην προεδρική προεκλογική εκστρατεία, αλλά ήταν και σαφής παραβίαση του ιδρυτικού χάρτη της CIA που απαγορεύει οποιαδήποτε ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις των ΗΠΑ.
Αν αυτή η αποκάλυψη ήταν γνωστή στον αμερικανικό λαό το 1968, ο υποψήφιος Νίξον ίσως δεν θα μπορούσε να νικήσει τον Δημοκρατικό υποψήφιο Χιούμπερτ Χάμφρυ (η διαφορά τους ήταν μικρή) με επακόλουθο να μην είχε συμβεί το Γουότεργκέητ. Η διάρρηξη το 1972, σύμφωνα με τα στοιχεία του Κάτλερ, είχε στόχο πρώτα να ανακαλύψουν και μετά να καταστρέψουν τα απόρρητα στοιχεία που τυχόν είχαν συγκεντρώσει οι Δημοκρατικοί για την προεκλογική εκστρατεία του 1968.
Σύμφωνα με τη δική μου άποψη, η θεωρία της “ελληνικής διασύνδεσης” στο Γουότεργκέητ, ήταν και η πλέον καταστροφική για τον Ρίτσαρντ Νίξον, επειδή κατέστρεφε την εικόνα της εξωτερικής του πολιτικής. Ο Νίξον ήταν ο πλέον ένθερμος και ξεδιάντροπος υπερασπιστής της ελληνικής στρατιωτικής δικτατορίας.
Η θεωρία της “ελληνικής διασύνδεσης” είχε ως αποτέλεσμα ο Νίξον να πληρώσει με το αξίωμά του την υποστήριξή του στην ελληνική χούντα.
Πάντως, ακόμα και ο πρώην διευθυντής της CIA Ρίτσαρντ Χελμς πιστεύει πως το βιβλίο του Κάτλερ είναι μακράν το καλύτερο που έχει γραφεί για το Γουότεργκέητ.
Ο κ. Δημητρακόπουλος πλήρωσε πολύ ακριβά που έδωσε εκείνα τα στοιχεία στον Λάρυ Ο’Μπράιαν. Το FBI επανειλημμένα και μεθοδικά είχε ερευνήσει και ανακρίνει τον κ. Δημητρακόπουλο, για μια περίοδο δέκα χρόνων. Κάτι που μεταφράζεται σε αναρίθμητες χιλιάδες δολάρια για τον Αμερικανό φορολογούμενο.
Το 1983 ως πρόεδρος της Νομοπαρασκευαστικής Υποεπιτροπής του Κογκρέσου σε θέματα Συνταγματικών Δικαιωμάτων, που είχε εξουσίες επίβλεψης στην CIA και το FBI, είχα ζητήσει από τον δικαστή Γουέμπστερ, που ήταν τότε επικεφαλής να αποσύρει τις καταγγελίες εναντίον του κ. Δημητρακόπουλου. Έτσι και έγινε το 1984. Έχω στη διάθεσή μου όλα τα στοιχεία της CIA και του FBI για αυτή την υπόθεση.
Είμαι κατενθουσιασμένος που πληροφορήθηκα πρόσφατα ότι η αλληλογραφία μου για το FBI με τον δικαστή Γουέμπστερ για να καθαρίσει το όνομα του κ. Δημητρακόπουλου, που περιέχει τις ακριβείς ημερομηνίες των ερευνών του FBI παρείχαν σπουδαία στοιχεία στην έρευνα του καθηγητή Κάτλερ που συνέδεσαν την ελληνική διασύνδεση με την διάρρηξη του Γουότεργκέητ.
Είμαι ακόμα πιο ενθουσιασμένος να επιστήσω την προσοχή στους συναδέλφους μου την ιστορία του Ηλία Δημητρακόπουλου και τον αγώνα του για δικαιοσύνη παρά τις προσπάθειες ισχυρών να τον καταστρέψουν και να τον κάνουν να σιωπήσει ντροπιασμένος. Η αφοσίωσή του στα δημοκρατικά ιδανικά και την αλήθεια, πραγματικά μας εμπνέουν».
