Οι Αντώνης Σαμαράς και Ευάγγελος Βενιζέλος ξορκίζουν τις εκλογές και αναζητούν πολιτικό χρόνο ευελπιστώντας πώς θα αλλάξει πολιτική γραμμή το Βερολίνο και θα τους δώσει στήριξη με κάποια «ψίχουλα» φοροελαφρύνσεων, ίσως και υποσχέσεις για τη ρύθμιση του χρέους.
Στην αλλαγή του πολιτικού κλίματος, εντός και εκτός της χώρας ποντάρουν με την ψήφο εμπιστοσύνης, αλλά είναι πλέον αργά για δάκρυα…
Τις τελευταίες ημέρες ο πρωθυπουργός αμφισβητείται από πολλά στελέχη του, ενώ ακόμη και υπουργοί βλέπουν τις εκλογές ως μία διέξοδο από τη κρίση που απειλεί να οδηγήσει τη ΝΔ σε «ολική καταστροφή». Ορισμένοι μάλιστα, όπως ο Α. Τζιτζικώστας, τον καλούν να παραιτηθεί και να δρομολογήσει τις διαδικασίες μίας κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας.
Ο κ. Σαμαράς ωστόσο επέλεξε να συρθεί για ακόμη μία φορά πίσω από τον Ε. Βενιζέλο, ο οποίος έριξε και την πρόταση της ψήφου εμπιστοσύνης και αποφάσισαν μαζί πώς «πρέπει να δοθεί απάντηση στον ΣΥΡΙΖΑ που μαζί με κύκλους πολιτικής ανωμαλίας θέλουν να προκαλέσουν πολιτική αποσταθεροποίηση».
Πιστεύουν πώς ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πρόβλημα και όχι η φτώχια, η δυστυχία, η διάλυση της ελληνικής κοινωνίας, η ανεργία, η εγκληματικότητα και γενικώς η εικόνα τριτοκοσμικής χώρας που συναντά κανείς σε πολλούς τομείς της Ελλάδας λόγω της πολιτική την οποία επιβάλουν οι τοκογλύφοι-δανειστές και εφαρμόζουν Σαμαράς και Βενιζέλος.
Πιστεύουν οι δύο πώς με την ψήφο εμπιστοσύνης θα κλείσουν τα εσωτερικά μέτωπα, θα βάλουν «πάγο» στην αμφισβήτηση της κυβερνητικής πολιτικής που έχουν αρχίσει να αναπτύσσονται στα κόμματα τους και θα συσπειρώσουν τις κοινοβουλευτικές τους ομάδες.
Το ερώτημα είναι ως πότε; Το ίδιο ακριβώς έπραξε και ο Γιώργος Παπανδρέου το 2011. Πήρε ψήφο εμπιστοσύνης στις 4 Νοεμβρίου, κατέρρευσε λίγες ημέρες μετά και στις 11 Νοεμβρίου ορκίστηκε η κυβέρνηση Παπαδήμου (τι κυβέρνηση και αυτή…).
Συνεργάτης του κ. Σαμαρά έλεγε ότι «δεν έχουμε πρόβλημα να διαπιστώσουμε την εμπιστοσύνη των βουλευτών μας αυτό είναι δεδομένο, αλλά θέλουμε να σταματήσουμε την εντύπωση ότι η κυβέρνηση καταρρέει, που σκόπιμα κάποιοι προσπαθούν να δημιουργήσουν».
Ε, σαφώς είναι δεδομένη η στήριξη των βουλευτών που δεν θέλουν να χάσουν τα 8.000 ευρώ που παίρνουν. Όσο για την εικόνα της κατάρρευσης δεν την δίνει η αντιπολίτευση, αλλά οι πολίτες μέσω των δημοσκοπήσεων που μόλις έφτασαν στο Μέγαρο Μαξίμου μετά τη ΔΕΘ άρχισαν οι κινήσεις πανικού και οι εκβιασμοί πώς αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ οι τράπεζες θα αδειάσουν. Λες και τώρα που είναι γεμάτες το νοιώθουν οι πολίτες.
Βασική στόχευση των κ.κ. Σαμαρά και Βενιζέλου δεν είναι μόνο το εσωτερικό μέτωπο, αλλά και το εξωτερικό. Η κυβέρνηση θέλει να δείξει πώς απολαμβάνει της στήριξης των βουλευτών της, είναι σταθερή και μπορεί να λάβει αποφάσεις ώστε να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση με την τρόικα.
Τόσα μνημόνια πέρασαν τα τελευταία χρόνια στα λίγα μέτρα που έχουν να κάνουν με τη μείωση συντάξεων, το ασφαλιστικό, τις απολύσεις δημοσιών υπαλλήλων θα κολλήσουν οι άνθρωποι για να πάρουν ως αντάλλαγμα «ψίχουλα» φοροελαφρύνσεων;
Εκτιμούν στην κυβέρνηση πώς με αυτές τις φοροελαφρύνσεις, όπως η μείωση στο φόρο του πετρελαίου θέρμανσης, η μείωση 30% στην εισφορά αλληλεγγύης και κάτι άλλα αστεία μέτρα πώς μπορούν να βγάλουν χειμώνα ανακόπτοντας μάλιστα τη δημοσκοπική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ.
Πλανώνται πλάνην οικτρά τόσο πιστεύοντας πώς θα αντιστραφεί το κλίμα στην κοινωνία επειδή οι βουλευτές θα στηρίξουν το κόμμα τους όσο και ευελπιστώντας πώς θα αλλάξει πολιτική η Μέρκελ και θα συμφωνήσει σε μία ρύθμιση του χρέους η οποία θα δώσει ανάσα στην ελληνική οικονομία.
Το μήνυμα ο κ. Σαμαράς το πήρε από τη Γερμανίδα καγκελάριο. Η διαπραγμάτευση του χρέους θα γίνει με τον… επόμενο.
Όσο για τις εκλογές, αν τις αποφύγει τελικά τώρα, μέχρι το Νοέμβριο η κυβέρνηση και πάει σε κάλπες το Μάρτιο, τότε θα υποστεί απόλυτη συντριβή. Ο Σαμαράς κινείται στα χνάρια του ΓΑΠ και μπορεί να «παραδώσει» τη ΝΔ όχι κόμμα όπως την παρέλαβε, αλλά απόκομμα.
