Δεκαετίες ολόκληρες απολογείται για την ιδεολογία του σε ένα αριστεροκρατούμενο σύστημα και πληρώνει πολιτικό «φόρο» γιατί δεν πάσχει από ιδεοληψίες ούτε μένει προσκολλημένος σε πεπαλαιωμένες ρητορείες. Ο λόγος για εκείνον που επιμένει να δηλώνει δεξιός σε μια κοινωνία που μοιάζει να άγεται και να φέρεται από αριστερίστικες… εμπνεύσεις.
Σε μια κοινωνία επίσης που πάσχει από ανίατη- κατά πως φαίνεται- αποιδεολογικοποίηση. Κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα και στις δημοσκοπήσεις. Εκεί που ελάχιστοι καταγράφονται πλέον εκείνοι οι οποίοι παραμένουν πιστοί σε μια ιδεολογία, πολλώ δε μάλλον σε ένα κόμμα.
Η απογοήτευση του κόσμου απέναντι στους πολιτικούς εν γένει έχει χτυπήσει κόκκινο. Παρόλα αυτά υπάρχουν ακόμη κάποιοι που επενδύουν στις διχαστικές λογικές τους.
Οι εχθροί της δεξιάς επιμένουν να χρησιμοποιούν την έννοια ως ύβρη. Δεν κάνουν τον κόπο να διεισδύσουν στην ουσία της δεξιάς φιλοσοφίας. Εγκλωβισμένοι σε διχαστικά διλήμματα του παρελθόντος κολλάνε ταμπέλες και διαπομπεύουν κοινωνικά όποιον έχει το κουράγιο να δηλώνει ακόμη δεξιός. Και χρειάζεται πράγματι πολύ γενναιότητα για έναν πολίτη ακόμη και στη σημερινή «πολιτισμένη» Ελλάδα, η οποία-υποτίθεται- δεν πάσχει από κομματικές ασθένειες του παρελθόντος, η οποία δε βγάζει φέρετρα στους δρόμους μετά από εκλογικές αναμετρήσεις, να σηκώνει δεξιά σημαία.
Ο δεξιός δεν είναι μια άλλη φυλή εντός της ελληνικής κοινωνίας. Οικογενειάρχης είναι, μεροκαματιάρης στις περισσότερες περιπτώσεις, νοικοκύρης όπως τόσοι άλλοι.
Για πολλούς η δεξιά ως ιδεολογία είναι η έκφραση της συντήρησης. Ακόμη κι έτσι να είναι αυτό δε σημαίνει πως ο δεξιός στηρίζει κατ’ ανάγκη το κεφάλαιο. Για εκείνον πρωτεύει η συντήρηση του ανθρώπου, της οικογένειας, του σπιτιού. Αυτός λοιπόν ο δεξιός βρίσκεται μπροστά σε ένα πολιτικό αδιέξοδο.
Ποιος εκφράζει τη λεγόμενη συντηρητική ιδεολογία σήμερα στην Ελλάδα; Η ΝΔ, οι ΑΝΕΛ, το ΛΑΟΣ ή μήπως οι “Ρίζες”;
Ξεκινώντας από τη ΝΔ του Σαμαρά όσο περίεργο κι αν φαίνεται πρέπει να παραδεχτεί κανείς πως εμφανίζει όλα εκείνα τα δείγματα για τα οποία οι επικριτές της δεξιάς-δικαίως ή αδίκως- την κατακεραυνώνουν. Αν δεχτούμε ότι οι δεξιές κυβερνήσεις είναι αυτές που επιβαρύνουν τον πολίτη προς όφελος του ιδιωτικού κεφαλαίου, ποια κυβέρνηση το έκανε πιο συστηματικά από την κυβέρνηση Σαμαρά; Έχει στραγγίξει τον Έλληνα φορολογώντας και τον επιούσιο και κόβοντας από παντού. Οι τράπεζες όμως απείραχτες, οι μεγαλοφοροφυγάδες απείραχτοι….
Τα ίδια δείγματα και στον τομέα της καταστολής με τα ΜΑΤ να αλωνίζουν σκορπώντας τρόμο σε αναπήρους, καθαρίστριες, συνταξιούχους κλπ κλπ κλπ
Όσο για το εσωτερικό της ΝΔ; Ουρανοκατέβατοι μισθοφόροι ,των οποίων τις «αμαρτίες» πληρώνει η γαλάζια παράταξη, πρωταγωνίστησαν και πρωταγωνιστούν ακόμη.
Από την άλλη οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Είναι ικανό το κόμμα του Καμμένου να επιτύχει την αποενοχοποίηση των δεξιών αρχών στην ελληνική κοινωνία; Μέχρι στιγμής δε διαφαίνεται κάτι τέτοιο και σε αυτό πολύ σημαντικό ρόλο έχει παίξει το “πήγαινε-έλα” διαφόρων στελεχών του.
Μετά υπάρχει και ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός. Για κάποιους κλασσικός εκφραστής της λεγόμενης «λαϊκής δεξιάς». Αρχικά έμοιαζε με κάτι τέτοιο, αν και μάλλον «μεγάλωσε» από τους απογοητευμένους του άλλοτε καραμανλικού και ρουσοπουλικού συστήματος παρά εξέφρασε ποτέ κάτι το τόσο διαφορετικό. Κάτι που να εμπνεύσει το δεξιό. Κάτι που να ταυτιστεί με τα πιστεύω του. Όπως και αν έχει είτε με το λαϊκό (ενίοτε και λαϊκίστικο) του λόγο είτε με διάφορα συνθήματα που ακούγονταν ευχάριστα στα αυτιά των απογοητευμένων Νεοδημοκρατών εδραιώθηκε στο εσωτερικό πολιτικό γίγνεσθαι. Μέχρι που συμμετείχε στην διακυβέρνηση και πλήρωσε την φθορά. Τώρα παλεύει να επανέλθει. Είναι όμως άξιο εμπιστοσύνης το κόμμα του Καρατζαφέρη;
Τέλος οι νεοσυσταθείσες “Ρίζες” που έχασαν κάθε δείγμα αξιοπιστίας ευθύς εξ αρχής αφού ο εκ των ιδρυτών Τάκης Μπαλτάκος αποχώρησε και έμεινε μόνο ο Καπερνάρος.
Άρα τι να ψηφίσει ο δεξιός; Αν συνυπολογίσει κανείς και το γεγονός πως κάποια ακόμη κόμματα που θα μπορούσαν να τον εκφράζουν δεν κατεβαίνουν καν στις εκλογές της Κυριακής, όπως η “Δημιουργία Ξανά” ή η “Ένωση για την Πατρίδα και το λαό”.
Σταυρόλεξο για γερούς λύτες με τις εκλογές πάντως να ζυγώνουν….