Του Διονύση Μακρή
Μία εύλογη ανησυχία στο ορθόδοξο χριστιανικό πλήρωμα έχουν προκαλέσει οι πάγιες προεκλογικές-θέσεις της νέας κυβέρνησης σε ότι αφορά τις σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας. Ανησυχία που ενισχύθηκε και από την απόφαση του νέου πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα να ορκιστεί πολιτικά και όχι θρησκευτικά!!! Πολλοί Χριστιανοί λοιπόν αναρωτιούνται για τις προθέσεις της νέας κυβέρνησης έναντι των διακριτών ρόλων Εκκλησίας και Πολιτείας!
Ωστόσο η παρουσία του κόμματος των Ανεξάρτητων Ελλήνων (ΑΝ.ΕΛ) στην κυβέρνηση θέτει ισχυρούς φραγμούς ως προς την πλήρη εφαρμογή των εξαγγελιών του ΣΥΡΙΖΑ. Καί τα πρώτα δείγματα δείχνουν ότι οι «κόκκινες γραμμές» σε ότι αφορά θέματα Πίστης και Πατρίδας που εξ αρχής έθεσε ο πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛ και νυν υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος προκειμένου να συνεργαστεί, γίνονται απολύτως σεβαστές.
Είναι πάρα πολύ νωρίς βέβαια για να βγάλει κάποιος τα συμπεράσματά του με ασφάλεια. Τα πρώτα δείγματα πάντως δεικνύουν πως η κυβέρνηση επιδιώκει να διατηρήσει μία εσωτερική ενότητα και συνοχή και επ’ ουδενί θέλει να δημιουργήσει εσωτερικό μέτωπο αμφισβήτησης με την Εκκλησία, τη στιγμή που ήδη έχει ανοίξει πολλαπλά μέτωπα σε ότι αφορά την οικονομία και την εξωτερική πολιτική.
Αυτό διαπιστώθηκε άλλωστε από την επιλογή του νέου πρωθυπουργού να ανακοινώσει ο ίδιος στον Αρχιεπίσκοπο, λίγο πριν ορκιστεί στη συνείδησή του (!!!) την απόφασή του, ανεξαρτήτως της λανθασμένης θέσης του Προκαθημένου να τον δεχθεί εσπευσμένως…
Το ίδιο έπραξε και ο νυν υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος, ο οποίος με την κίνησή του να επισκεφθεί κι αυτός τον Αρχιεπίσκοπο διαμήνυσε πως ως πιστό και ενεργό μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας θα λειτουργήσει ως εγγυητής του ισχύοντος καθεστώτος συναλληλίας.
Βέβαια ο πρωθυπουργός ως πολιτικό πρόσωπο επιχειρεί πάντοτε να διατηρήσει τις ισορροπίες εκείνες που θα διασφαλίσουν και την απρόσκοπτη λειτουργία της κυβέρνησης και ταυτόχρονα τις ανάλογες ισορροπίες στο κόμμα του.
Μέσα στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται λ.χ. και οι πιέσεις που εκδηλώθηκαν από τις διάφορες συνιστώσες του κόμματος προς τον πρωθυπουργό και κυρίως, όπως εντόνως φημολογείται, από οργανώσεις υποστηρικτών της ανωμαλίας (βλ. Ομοφυλοφιλίας) ούτως ώστε να απορρίψει την πρόταση του Πάνου Καμμένου, που αφορούσε τη συμμετοχή του προέδρου του χριστιανοδημοκρατικού κόμματος Νίκου Νικολόπουλου και συνεργαζόμενου με τους ΑΝ. ΕΛ. στην κυβέρνηση!
Πέραν τούτου όμως ο γνωστός για τις ακραίες θέσεις του σε ότι αφορά την Ορθόδοξη Εκκλησία, Τάσος Κουράκης, νυν υπουργός Παιδείας έσπευσε να διαβεβαιώσει ότι δεν είναι στις προθέσεις του να αλλάξει ο υποχρεωτικός χαρακτήρας του μαθήματος των θρησκευτικών.
Έτσι, έδωσε τέλος -τουλάχιστον επί του παρόντος- σε δημοσιεύματα που έκαναν λόγο για κατάργηση του μαθήματος…
Ωστόσο, μίλησε ταυτόχρονα για την προτεραιότητά του να εκδοθούν νέα βιβλία για το μάθημα των θρησκευτικών, τα οποία δεν αποκλείεται -κι εκεί θέλει ιδιαίτερη προσοχή- να έχουν θρησκειολογικό και όχι κατηχητικό χαρακτήρα!
Υπενθυμίζουμε πάντως ότι ο κ. Κουράκης στο συνέδριο προσέγγισης Εκκλησίας και Αριστεράς που έγινε πριν από μερικά χρόνια στη Θεσσαλονίκη είχε προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις από τις ακραίες θέσεις που διατύπωσε.
Είχε μιλήσει τότε για κατάργηση της πρωινής προσευχής και του εκκλησιασμού στα σχολεία, για έξτρα φορολόγηση των πιστών χριστιανών σε ποσοστό 10% των εισοδημάτων τους, ώστε με τα χρήματα αυτά να πληρώνονται οι ιερείς, για απομάκρυνση των ιερών εικόνων από όλα τα δημόσια κτίρια, περί δήμευσης της εκκλησιαστικής περιουσίας και μία σειρά άλλων ανόητων πραγματικά θέσεων, οι οποίες τορπίλισαν την προσπάθεια ορισμένων εκκλησιαστικών ανδρών να προσεγγίσουν την αριστερά, ώστε να διατηρήσουν κυρίως τα κεκτημένα σε ότι αφορά τις κοσμικές εξουσίες τους!
Αντίστοιχα υπενθυμίζουμε πως τα ίδια έλεγε προεκλογικά για την Εκκλησία και ο πάλαι ποτέ πρωθυπουργός της Ελλάδος Ανδρέας Παπανδρέου πριν το 1981.
Όταν όμως επιχειρώντας να υλοποιήσει μέρος εξ αυτών που έλεγε διαπίστωσε την αντίδραση του λαού, όχι μόνο επέμενε αλλά απομάκρυνε και τον τότε υπουργό Παιδείας Αντώνη Τρίτση και άρχισε να προσεγγίζει την Εκκλησία και να συνεργάζεται… μ’ αυτήν ακόμη και σε θέματα εκλογής νέων Επισκόπων (βλ. λ.χ. εκλογή Μητροπολίτη πρώην Ν. Ιωνίας Κωνσταντίνου και επίσκεψη Παπανδρέου στην Πάτμο για τους εορτασμούς των χιλίων χρόνων)! Κι αυτό γιατί η εχθρική στάση που τήρησε αρχικά μεταφράστηκε σε μεγάλη μετακίνηση ψηφοφόρων του και απώλεια της εξουσίας!
Φαίνεται πως το πάθημα του Ανδρέα Παπανδρέου συνέβαλε ούτως ώστε ο νέος πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας να αναλάβει ο ίδιος προσωπικά πρωτοβουλίες προσέγγισης με την Εκκλησία, ακολουθώντας την συμβουλή πρώην υψηλόβαθμου στελέχους και υπουργού του ΠΑΣΟΚ που συγκαταλέγεται σ’ αυτούς που όπως διακαώς λέγεται μετέτρεψαν το ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα εξουσίας.
Μέσα στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται οι συναντήσεις του μυστικές και μη με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο (συναντήθηκε στις αρχές Φεβρουαρίου στις Βρυξέλες), η παρουσία του ακόμη σε ιδρύματα της Εκκλησίας, η μετάβασή του στο Άγιον Όρος, το περασμένο καλοκαίρι αλλά και η απόφασή του να συνεργαστεί τελικά με τους ΑΝ. ΕΛ. του Πάνου Καμμένου και όχι με το ΠΟΤΑΜΙ του αντιδραστικού προς την Εκκλησία Σταύρου Θεοδωράκη!
Εκτός αυτού φυσικά στο ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν και το πόσο ευεργετικά λειτούργησε για τη συνοχή και ενότητα του ρωσικού λαού η αγαστή σχέση του Πούτιν με την Ορθόδοξη Ρωσική Εκκλησία. Η τελευταία μάλιστα διά του επικεφαλής των Εξωτερικών Σχέσεων Μητροπολίτη Ιλαρίωνα και εξ αφορμής του πολιτικού όρκου που έδωσε ο Αλέξης Τσίπρας διαμήνυσε στην παρούσα ελληνική κυβέρνηση το πόσο ευεργετικά λειτούργησαν οι σχέσεις συναλληλίας Πολιτείας και Εκκλησίας στην Ελλάδα.
Η παρέμβαση αυτή διόλου τυχαία μπορεί να εκληφθεί. Κι αυτό γιατί η Ρωσία ως ορθόδοξη χώρα και υπερδύναμη αποτελεί τη μοναδική θα λέγαμε διέξοδο στην περίπτωση που οι διαπραγματεύσεις κυβέρνησης και Ε.Ε. για το χρέος οδηγηθούν τελικά σε αδιέξοδο. Άλλωστε ποτέ δεν έσβησε από τον Έλληνα Ορθόδοξο Χριστιανό το όραμα ανασύστασης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας υπό τη μελλοντική μορφή μίας Ορθόδοξης Κοινοπολιτείας που θα αρχίζει από την Κρήτη και θα φθάνει μέχρι το Βόρειο Πόλο και τη Σιβηρία…
Μέσα στο πλαίσιο αυτό οι φωνές των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανομένης και αυτής του υπουργού Παιδείας Τάσου Κουράκη που υποστηρίζουν μία κάθετη ρήξη με την Εκκλησία το πιο πιθανό είναι να απομονωθούν τουλάχιστον επί του παρόντος και για τους επόμενους έξι -επτά μήνες!
Έτσι, τα όσα ακούονται περί χρησιμοποιήσεως λ.χ. των εφημερίων κατά τη διάρκεια της εβδομάδας σε νοσοκομεία και άλλες δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες προκειμένου να εξασφαλίσουν το μισθό τους από το Δημόσιο εκλαμβάνονται ως αστειότητες. Θα μπορούσαν κάλλιστα να ισχύσουν αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποκτούσε στις εκλογές αυτοδυναμία.
Τέλος, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε και την περίεργη κατά πολλούς επίσκεψη του νέου πρωθυπουργού, ως αρχηγός τότε της αντιπολίτευσης στο Βατικανό και τη συνάντησή του με τον Πάπα Φραγκίσκο, το περασμένο καλοκαίρι.
Εκεί από ότι φάνηκε «εγγυήθηκε» θα λέγαμε πως θα συμβάλει στην εδραίωση και ενίσχυση των διαθρησκειακών και διαχριστιανικών διαλόγων, κάτι που διακαώς επιθυμούν, όχι μόνο ο επιστήθιος φίλος του Πάπα Φραγκίσκου, Ντέιβιντ Ροκφέλερ, του μεγαλοτραπεζίτη μεγιστάνα του πλούτου αλλά και η Ουάσιγκτον.
Η ανάπτυξη άλλωστε του νοσηρού οικουμενισμού αποδυναμώνει τη δυνατότητα δημιουργίας μίας Ορθόδοξης Κοινοπολιτείας…
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν τα εύσημα του νέου πρωθυπουργού προς τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο για τα οικουμενιστικά ανοίγματα του τελευταίου κατά την πρόσφατη συνάντηση που είχαν στην Λευκωσία.
Άλλωστε ας έχουμε στην άκρη του μυαλού μας τα λεγόμενα της Κάρεν Χιούντες, πρώην ανωτάτου στελέχους και δικηγόρου της Παγκόσμιας Τράπεζας η οποία απροκάλυπτα, ισχυρίζεται ότι την Αμερικανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα και μεγάλο μέρος της ευρωπαικής οικονομίας ελέγχουν σε απόλυτο βαθμό οι Ιησουίτες και επιπλέον ότι πολλοί δρόμοι του χρήματος καταλήγουν στο Βατικανό (βλ. Σ.Ο. τεύχ. 147 και σελ. 9-11).
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ (ΤΕΥΧ. 163) ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2015
