Υπάρχουν άνθρωποι πού ζητούν την προσευχή από τους άλλους, άλλα οι ίδιοι δεν προσεύχονται γιατί θεωρούν τον εαυτό τους αμαρτωλό.
Λένε π.χ. στους Ιερείς και Μοναχούς: «Προσευχηθείτε για μας, πάτερ, εσείς που είσαστε κοντά στον θεό και σας ακούει. Εμείς είμαστε αμαρτωλοί και ο Θεός δεν μας ακούει!».
Είναι ο εκ δεξιών πειρασμός. Μια δικαιολογία γεμάτη ταπεινολογία, για να αποφύγουν τη δική τους ευθύνη για την προσευχή, αλλά και το δικό τους αγώνα.
Γράφει ένας αγιορείτης ιερομόναχος:
«Καμία προσευχή δεν πάει χαμένη. Οι Άγιοι Άγγελοι, επιτρέψτε μου να το πω παραστατικά, πάσχουν από ανεργία, γιατί δεν προσεύχονται οι πιστοί όσο έχουν ανάγκη. Γι’ αυτό, μόλις βγει μία προσευχούλα από την καρδιά, το νου και τα χείλη κάθε πιστού, οι Άγγελοι την αρπάζουν και με λαχτάρα, προσθέτοντας και τις δικές τους πρεσβείες, την προσφέρουν στον φρικτό θρόνο του Τριαδικού μας Θεού.
Οι Άγιοι Πατέρες, έχοντας την πείρα αυτή, επιμένουν να γίνουμε άνθρωποι προσευχόμενοι πρωτίστως και έπειτα σκεπτόμενοι, άνθρωποι αγιασμένοι και όχι ορθολογιζόμενοι».
Αρχιμ. π. Νεκταρίου Αντωνοπούλου
