Ένας καλλιτέχνης ήθελε να βρει και να ζωγραφίσει το ωραιότερο πράγμα στη γη. Ρώτησε έναν ιερέα, ποιο ήταν το καλύτερο πράγμα στην γη.
-Η πίστη, του απάντησε εκείνος. Είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο δυναμικού στη ζωή.
Ρώτησε έναν γεωργό.
-Η ελπίδα, του απάντησε. Αν λείψη αυτή, έλειψε κάθε δημιουργία για την ζωή.
Ρώτησε και μια φτωχή εργάτρια.
-Η αγάπη, του είπε. Μ’ αυτήν ξεπερνώ κάθε μου καημό.
Πίστη, Ελπίδα, Αγάπη σκέφθηκε ο καλλιτέχνης. Πώς όμως μπορώ να ζωγραφίσω μαζί αυτά τα τρία;
Την ώρα που έμπαινε στο σπίτι του, στάθηκε με έκσταση μπροστά σ’ένα ζωντανό πίνακα: Τους γονείς του, την γυναίκα του, τα παιδιά του!
Στο μέτωπο των γονέων του είδε την πίστη.
Στο χαμόγελο των παιδιών του την ελπίδα.
Στα μάτια της γυναίκας του λαμποκοπούσε η αγάπη.
[irp posts=”353489″ name=”Η μονολόγιστη ευχή”]
Η καρδιά του σκίρτησε.
Να το ωραιότερο πράγμα στην γη! Αυτό θα ζωγραφίσω.
Και αυτό δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά η οικογενειακή του εστία.
Ένα απλό χαρούμενο σπιτάκι, που το κυβερνούσε, η πίστη, η ελπίδα, η αγάπη!
